Morgunblaðið - 25.06.1961, Síða 3
Sunnudagur 25. Júnl 1961
MORGUNBLAÐIÐ
3
:■
— Loftleiðir eiga eftir að
vaxa mikið, félagið á bjarta
framtíð — og ég held, að það
sé mikill misskilningrur, að
stöðnun verði á framgangi fé-
lagsins ef það kaupir ekki
þotur mjög bráðlega, sagði
A. E. Blomquist, Varaformað-
ur útibús Loftleiða í Banda-
ríkjunum, er hann var hér á
ferð fyrir skcmmstu.
★
Blomquist er mjög virtur
verkfræðingur vestan hafs.
Hann hefur unnið að flugmál-
um síðan 1927, var helzti ráð-
gjafi við byggingu aðalflug-
Á Reykjavíkurflugvelli
Engar þotur næstu 10 árin
Séra Jón Auðuns dómprófastur;
Til meyrlyndis
eöa mannddms
Á 19. ALDA ferð meðal mann-
anna hefir kristindómurinn kom-
ið víða við og vakið margvísleg
öfl í mönnum af svefni.
Hann hefir vakið Kvekara
suma til svo einbeittrar baráttu
gegn ofbeldi og vopnaburði, að
saga þeirra hefir orðið stórbrotin
hetjusaga. í öðrum hefir hann
vakið vilja til baráttu, jafnvel
vopnaðarar árásarbaráttu, sem
þeir trúðu sig heyja fyrir Guð.
í sál helags Frans af Assisi vakti
kristindómurinn eitthvert hið
göfugasta kærleikslíf, sem nokk-
ur hefir lifað á jörðu. En í sálu
trúvillingadómarans spánska,
Torquemada, vakti kristindómur
inn það skuggalega ofstæki og
þá grimmd, sem vér stöndum
orðvana andspænis.
að háum, torsóttum markmiðum,
heldur að mjúku ljóði, sem með
sefjandi viðlagi vaggar oss í
svefn.
Vér túlkum Krist alltof oft
þannig, að karlmennskan hverf-
ur, kröfur hans gleymast, en
mildin ein og mýktin verður
eítir.
Víst var mildi hans rík. Af
einskis manns vörum hafa orð
kærleika og mildi streymt eins og
af vörum hans. Enginn verið
gegnljómaður þeirri guðlegu
elsku, sem geislaði út frá hon-
um. f einskis annars manns sál
búið það magn guðlegrar sam-
búðar sem umlykur allt hið brot-
lega og breiska, sem bjó í sálu
hans.
!
Yfirburðir Loftleiða að vera ekki ríkisstyrktir, segir Blomquist
varaformaður útibúsins vestra
vallarins í Washington, hefur
veitt fjölmörgum flugfélögum
tæknilega þjónustu og ísraels-
menn réðu hann til sín á sín-
um tíma til þess að byggja
upp flugfélagið E1 Al.
Blomquist hefur nú um
skeið starfað fyrir Loftleiðir
auk þess sem hann rekur ráð-
gefandi verkfræðiskrifstofu í
New York. Hann helgar Loft-
leiðum æ meira af starfi sínu
og er nú orðinn helzti skipu-
lagsmálasérfræðingur félags-
ins í uppbyggingu þess vestan
hafs.
★
__ Loftleðir hafa unnið
mjög athyglisvert starf í
Bandaríkjunum, brautryðj-
endastarf. Það hefur „opnað“
nýjan markað. mjög stóran. •
Þetta er aðeins upphafið og ég
geri ráð fyrir, að innan 10 ára
flytji félagið þrisvar til fjór-
um sinnum fleiri farþega en
nú til og frá Bandaríkjunum.
— Ég er líka þeirrar skoð-
unar, að Loftleiðir ættu ekki
að hugsa um þotur fyrr en
eftir 10 ár, eða svo. Það hefur
sýnt sig, að útgerðarkostnaður
þotanna er þvílíkur, að jafn-
vel stærstu og fjársterkustu
flugfélögin berjast nú í bökk-
um. Þær eru mjög dýrar í
innkaupi og geysidýrar í
rekstri. Og enda þótt þoturnar
séu fljótar yfir hafið þá þýðir
það ekki beinlínis, að þær geti
farið svo og svo miklu fleiri
ferðir en aidri flugvélar. Stað-
reyndin er nefnilega sú, að
brottfarartímar og komutímar
fylgja ákveðnu lögmálum.
Farþegarnir vilja ekki korna
um hánótt til ákvörðunar-
staðar, þeir vilja ekki heldur
leggja af .stað um hánótt. Þeg-
ar öllu er á botninn hvolft eru
þotueigendurnir ekki svo
miklu betur settir en hinir á
Atlantshafsflugleiðunum.
— Við óttuðumst töluvert,
að fólk vildi ekki ferðast í
öðru en þotum eftir að þær
komu fram á sjónarsviðið.
Þetta reyndist rangt, en vit-
anlega hafa hin hagstæðu far-
gjöld Loftleiða mest að segja
— Þotueigendurnir eru mjög
uggandi um þessar mundir,
a. m. k. þeir, sem fljúga yfir
N-Atlantshaf. Staðreyndin er
sú, að einungiS þrjú flugfélög
hafa selt í allar áætlunarferð-
ir sumarsins, eða því sem
næst. Þetta eru Irish Airlines,
Lufthansa og Loftleiðir.
— Við erum nú að endur-
skipuleggja alla auglýsinga-
starfsemi Loftleiða í Banda-
ríkjunum, erum aó búast til
nýrra átaka. Þetta miðast
einkum við að reyna að
„fylla“ vélarnar yfir vetrar-
mánuðina, þegar farþega-
straumurinn er sem minnstur.
í þessu sambandi byrjum við
nú á því í fyrsta sinn að aug-
lýsa ísland að einhverju ráði
sem ferðamannaland. Við
hvetjum farþega til þess að
stanza hér í 2—3 daga, en það
er verst hvað íslendingar gera
enn lítið fyrir ferðamenn.
Undanfarið hefur í rauninni
ekki verið Hægt að bjóða mik-
ið, en vafalaust væri hægt að
fá þúsundir manna hingað til
fiskveiða. Margir mundu líka
vilja dveljast í Hveragerði og
fleiri stöðum, ef aðstæður
væru fyrir hendi.
★
— Loftleiðir geta gert ýmis-
legt, þeir hafa þegar styrka
aðstöðu og forystulið félagsins
er mjög dugandi. En það, sem
Loftleiðir hafa fyrst og fremst
fram yfir hina evrópsku keppi
nauta í Atlantshafsfluginu —
auk lágu fargjaldanna, er, að
þetta er ekki ríkisfyrirtæki,
eða styrkt af ríkinu, eins og
flest Evrópufélögin. Ég hef
haft góða aðstöðu til þess að
bera saman starfsemi sjálf-
stæðra félaga og þeirra, sem
rekin eru af því opinbera, eða
njóta styrks. Staðreyndin er
sú, að ríkisfyrirtækin hlaða
stöðugt á sig starfsmönnum og
afkastageta heildarinnar fer
þá oft minnkandi. Það er
þessi ofskipulagning, sem er
helzta vandamálið. Hjá sjálf-
stæðu fyrirtæki gilda allt önn
ur lögmál. Starfslið Loftleiða
er ekki ýkja margt miðað við
Svo tvíeggjað sverð er það afl,
sem í trúnni felst. Hún eykur
orku alls, sem hún snertir í
mannssálunni.
Hvað vekur hún til lífs í þér?
Vekur hún þér meyrlyndi, eða
eflir hún orku þína og manndóm?
Auðvitað verður málið ekki
lengur leyst með aðferðinni
gömlu, að hrella menn fyrst með
helvítisógnum og láta síðan blóð
Krists borga skuldina. Það var
vissulega ekki meyrlyndur boð-
skapur eða mjúklátur. En hann
heyrir liðinni tíð til. Alltof mikið
af túlkun vorri á kristindómin-
um er þannig, að hann verður oss
ekki gunnfáni til að fylgja til
átaka og siðferðilegrar alvöru,'
heldur dúnsvæfill til að hvílast
á, — ekki hvöt til þess að stefna
það, sem stóru félögin hafa. i
En Loftleiðamenn eru vel J
virkir. Þannig anna 10 menn i
á skrifstofu Loftleiða í New
York jafnmiklu og 30—35
manns hjá öðrum Evrópu-
flugfélögum.
Og þegar til lengdar lætur
þá hækkar þessi góða nýting
raunverulega fargjöld Loft-
leiða, ef miðað er við rekstur
hinna flugfélaganna. Á þessu
sviði hafa Loftleiðir sýnt yfir- 1
burði. Það er sjálfstætt félag
og þar velta menn ekki á-
hyggjum sínum yfir á ríkis- 1
kassann, eins og tíðkast víða 1
um lönd.
'
Þessl æðarhjón eru í miklum
vandræöum. 1 norðanhretinu,
sem gekk yfir meginhluta
landsins nokkru eftir hvíta-
sunnuna fennti hreiðrið þeirra
í kaf vestur í Vigur á fsa-
fjarðardjúpi. Kollan var búin
að hreiðra þar um sig en hafði
ekki orpið. Þegar meters djúp-
ur skafl var allt í einu kominn
yfir hreiðrið leizt henni ekki
á blikuna. Hún hætti við að
verpa og tók að halia sér að
fólkinu í eynni. Alla daga var
hún á vakki við bæinn, þáði
brauðmola úr hendi barnanna
og vildi jafnvel helzt komast
inn í bæinn. Blikinn maður
hcnnar var oftast með henni.
Bæði voru þau með öllu
óhrædd við fólkið.
En svo leysti snjóinn af
hreiðrinu. Þá fór kollan að
hyggja sér til hreyfings að
■ýju. Innnan fárra daga var
hún orpin. Og nú eru senni-
lega komnir ungar hjá henni.
Þá hefst ný barátta, stríðið
við svartbakinn, sem situr um
að glcypa litlu æðarungana.
En vonandi kemur hún ung-
unum sínum upp, þessi mann
elska og hyggna æðarkolla.
Eru til ljúfari myndir úr lífi
nokkurs manns en myndirnar af
honum, þegar hann unir í blóma-
brekkum Galíleu og les þar háa
speki af laufi lijunnar, virðir
fyrir sér flug fuglanna og iðju
þeirra, eða unir með börnum,
sem hann blessar? En þetta er
ekki myndin hans öll.
Hin mjúkláta túlkun sýnir ekki
Krist allan. Sama höndin, sem
af óumræðilegri mildi strauk
barnshöfuð og blóm, greip svip-
una og hreinsaði musterið forð-
um af slíkum hita skapsmun-
anna, að menn stóðu höggdofa
og horfðu undrandi á.
En skírskotaði hann til hins
mjúkláta og viðkvæmnislega í
mönnunum? Hvað segja oss orð
hans um skuldafangelsin, þar
sem sérhver sem til skuldar stofn
ar, verður að gr.eiða skuld sína
sjálfur til síðasta eyris? Munum
vér þá ekki orð hans, hin geyg-
vænu alvöruorð um myrkrið fyr
ir utan, þar sem grátur er og
gnístran tanna?
Hér stöndum vér andspærnis
hinni hrikalegu alvöru í kenn-
ingu Jesú, hinu réttláta lögmáli
orsaka og afleiðinga, sem vér
reynum af megni að sniðganga.
Er það ekki meðfram vegna
hinnar hóflausu, einhliða áherzlu
á fyrirgefningu, að ýmsar mein-
semdir þróast í þjóðfélögunum,
sem ískyggilegastar eru? Vér
leitum afsökunar á hverskonar
óheilindum og misferli og finn-
um afsökunina. Vér tölum um
svartar syndir í viðskiptalífi,
opinberu lífi og siðferði eins og
allt þetta geri í rauninni ósköp
lítið til.
í þessum andrúmslofti lifum
vér makráðu lífi, og í þessu and-
rúmslofti elst æskulýðurinn upp.
Siðan undrumst vér og hneyksl-
umst á víxl yfir ískyggilegum
vegum, sem hinir ungu ganga.
En er það alveg víst, að sökina
megi ekki að verulegu leyti rekja
til þess, að svo mjúklátur krist-
indómur er einhliða boðaður, að
vér leggjum ekki sömu áherzlu
Og Kristur gerði á hinn ægilega
mun góðs og ills og hverjar af-
leiðingar hljóta að fylgja því,
að ganga hinn breiða veg?
í orðum hans má finna því
margan stað, að áhætta lífsins
er geigvænleg vegna þess, að líf
er eftir þetta líf og að þangað
fylgir oss skilyrðislaus afleiðing
þess, sem áður var drýgt. En á
þau sannindi drögum vér hulu
með margskonar barnalegum hug
myndum um, hvað mannsins bíði
eftir að jarðlífi lýkur.
Kristindómurinn er gunnfáni
til að fylgja, en ekki svæfill til
að sofa á.