Morgunblaðið - 04.07.1961, Síða 3

Þriðjudagur '4. júlí 1961
MORGIHSBLAÐIÐ
3
Sígaretta olli usla
á Sóleyjargötu —
og bíll með þrjá
farþega sentist 16
metra eftir skurði
í fyrrinótt
ÖKUFERÐ, sem hófst í Kefla
vík á sunnudaginn, lauk held
ur sviplega á Sóleyjargötu í
Reykjavík aðfaranótt mánu-
dagsins. Voru í bílnum átta
ungmenni, er honum var ek-
ið á mannlausan bíl á Sól-
eyjargötunni, sem síðan kast-
aðist á þriðja bílinn, og lenti
loks á grindverki fyrir
framan húsið nr. 29 og braut
það. Munu allir í bílnum
hafa verið meira og minna
ölvaðir, nema sá sem ók, og
varð sígaretta ökumanninum
að falli.
Bíllinn, sem lenti í moldarbarðinu.
Oft veltir lítil þúfa...
A bíl þessum höfðu tveir
piltar og tvær stúlkur kcmið
í bæinn á sunnudaginn. Fóru
þau í Storkklúbbinn, og
neyttu piltarnir þar áfengis.
Vantaði far
í Storkklúbbnum hittu þeir
fyrir þriðja piltinn, og stóð
svo á fyrir honum að hann
vantaði far til Keflvíkur, og
vax að auki ódrukkinn. Varð
það úr að hann skyldi aka
bílnum.
Að dansleiknum loknum,
var ekið um bæinn, hringsól-
að um „rúntinn“, farþegar
teknir og skilað heim. Voru
ýmist sjö eða átta manns í
bílnum, sem er af Chevrolet
gerð, og er skráður fyrir
fimm farþega auk bílstjóra.
Voru átta manns í bílnum er
óhappið varð, fjórir í fram-
sæti og fjórir í aftursæti.
Um hálf þrjúleytið um nótt-
ina var lagt af stað til Kefla-
víkur og ekið suður Sóleyjar-
götu. Þar bað pilturinn, sem
ók, umráðamann bílsins, sem
er sonur eigandans, um síga-
rettu, og rétti hann ökumann-
inum hana logandi. Tókst þá
ekki betur til en svo, að síga-
rettan datt logandi á gólfið á
milli þeirra. Beygðu’þeir sig
Eftir áreksturinn á Sóleyjargötunni.
(Ljósm.: Sv. Þorm.)
(Ljósm.: Sv. Þorm.)
báðir eftir henni, og segja
þeir, að þeir hafi næst vitað
af sér eftir að hafa ekið á
mannlausan bíl, sem stóð við
götuna, kastað honum á þriðja
bílinn, og síðan upp á gang-
stétt og grindverk við húsið
nr. 29 og brotið það.
Ekki urðu slys á mönnum,
en eignatjón er mjög mikið
þar sem bílarnir eru allir
meira og minna stórskemmd-
ir. Var Keflavíkurbíllinn síð-
an fjarlægður af Vöku.
Bílvelta við Seljabrekku
Á öðrum tímanum aðfara-
nótt mánudagsins varð einnig
bílslys á Þingvallavegi, á
beygju skammt fyrir ofan
Seljabrekku. Fór bíll þar út
af veginum, endasentist 16
metra eftir forugum skurði,
og valt. Þrír voru í bílnum,
sem ekið var af útlendingi, og
slapp fólkið að mestu ómeitt,
en hlaut þó einhverjar skrám-
ur. Á hinn bóginn voru allir
forugir mjög, svo og bíllinn,
sem sjá má á meðfyljandi
mynd.
Hringt var til lögreglunnar
frá Brúarlandi, og kom hún
á staðinn. Ökumaður mun
ekki hafa verið undir áhrifum
áfengis. Bíllinn er stór-
skemmdur og var Vaka fengin
til að flytja hann til bæjarins.
Búinn að slá
- hálfn aður að hirða
f GÆR hafði hlaðið spurnir.
af því að Jón Bjarnason
bóndi í Hlíð á Hvalfjarðar-
strönd væri að ljúka við að
slá tún sitt. Við höfðum því
samband við hann og spurð-
um hann nánar um heyskap-
inn. —
um 900—1000 hesta af túninu
eftir fyrri slátt. Megnið af hey-
inu er þurrkað, en háin fer í
vothey.
Túnið í Hlíð var vel sprottið
og óskemmt af kali. Þaikkar Jón
sprettuna því, að hann bar
snemma á eða um mánaðarmót-
in april-maí og beitti túnið sára
lítið í vor.
Jón kvaðst vera búinn að slá
fyrri slátt og um það bil hálfn-
eður að hirða. Votviðrið undan-
farið hefði nokbuð tafið fyrir.
í gær var góður þurkur, en svo
mikið er nú flatt að ekki verð-
ur hægt að ná öilu upp á minna
en þremur dögum, því svo mikið
er undir í einu. Annars þarf ekki
nema einin góðan þurrkdag á
inegnið af töðunni.
1000 hestar.
Túnið í Hlíð er 18—20 hekt-
ftrar og vonar Jón að hann hafi
Hirðir upp í þessari viku.
Ef veður lofar mun Jón Ijúka
við að hirða upp fyrri slátt í
þessari viku. Þetta mun vera
með því bezta, sem kunnugt er
um silóttinn það sem af er þessu
sumri. Svipað ástand er á næsta
bæ við Jón, Eystra Miðfelli. Þar
er langt kominn fyrri sláttur.
Heyskaparfréttir annars stað-
ar atf landinu eru slæmar. Tún
víða kalin til mikilla skemmda
og spretta léleg.
Heyannir
ÞÓTT góð síldveiði sé nú það vangi. Ljósmyndari blaðsins
’• sem mest tekur hugi manna, tók þessa mynd úti á Sel-
megum við ekki gleyma tjarnarrresi í gær og sýnir hún
því að heyskapur stendur heyskapartækni nútímans.
nú víða sem hæst, þótt frétt-
ir séu misjafnar af þeim vett- Ljósm. Mbl. Ól.K.M.
STAKSTEIIAR
Meðaltekjurnar
Morgunblaðið birti nýlega upp*
lýsingar, byggðar á skattafram-
tölum er sýna, að meðaltekjur
verkamanna í Reykjavík eru
rúmlega 75 þús. krónur en ekki
48 þús., eins og Þjóðviljiim hef-
ur mest hamrað á undanfarið.
Þjóðviljinn hefur að sjálfsögðu
ekki kunnað við að segja verka-
menn skrökva til um tekjur sín-
ar og hefur með þögn sinni við-
urkennt, að upplýsingar Morgun-
blaðsins væru réttar. Nú hefur
blaðið hins vegar tekið upp þann
áróður, að til þess að ná þessum
tekjum þurfi verkamenn helzt að
vinna a. m. k. 3 eftirvinnutíma
á degi hverjum.
En það er um þetta, eins og
upphæð teknanna, að Þjóðviljan-
um ber ekki saman við verka-
menn sjálfa, sem almennt telja
sig munu þurfa að vinna 1%
eftirvinnutíma að meðaltali til
þess að ná þessum tekjum.
,,Frystihúsið“
Framsóknarmenn töluðu um
fátt meira á síðasta þingi en hið
heljarstóra „frystihús", sem ríkis
stjómin hefði sett upp í Seðla-
bankanum í Reykjavík. Þangað
sögðu þeir að „smala“ ætti fé af
öllu landinu, taka fé úr atvimra-
rekstri dreifbýlisins og „frysta"
það í höfuðborginni. Einkum
báru þeir sig illa fyrir hönd inn
lánsdeilda samvinmifélaganna,
sem þeir virtust meira að segja
telja, að þessum aðgerðum væri
sérstaklega beint gegn. Vegna
þessa áróðurs hefur Morgunblað
ið öðru hvoru gefið Tímanum
tækifæri til þess að upplýsa,
hversu margar milljónir það
mundu vera, sem ríkisstjórmn
hefur þannig „svipt eigendurna
umráðarétti yfir“. Þrátt fyrir sí-
endurteknar spumingar Morgun
blaðsins í þessa átt, hefur Tím-
inn ekki fengizt til þess að svara
einu orði, hvað þá nefna tölu.
Það hefur nú verið upplýst, að
á árinu 1960 námu bundnu inn-
stæðurnar frá iimlánsdeildunum
í Seðlabankanum aðeins 14 þús.
krónum, svo að segja má, að
litlu séu þeir Framsóknarmenn
fegnir.
Verðhækkanir og
verðbólga
Alþýðublaðið ræðir s. 1. sunnu
dag um þann áróður stjórnar-
andstöðunnar, að viðreisnarráð-
stafanir ríkisstjórnarinnar á s. 1.
ári hefðu leitt til verðbólgu og
segir m. a.:
,,En hvað um gengisbreyting-
una sjálfa? Jók hún verðbólguna
eða dró úr henni? I eðli sinu hef-
ur gengislækkun bæði þenslu og
samdráttaráhrif. Þensluáhrifin
eru fólginr í því, að tekjur út-
flutningsatvinnuveganna aukast,
en samdráttaráhrifin eru fólgin
í því m. a., að við verðhækkamr
innfluttra vara minnkar eftir-
spurn eftir slíkum vörum og þar
með eftirspurn eftir gjaldeyri.
Hækki kaupgjald algerlega í sam
ræmi við verðhækkanir hinna
innfluttu vara geta þensluáhrifin
orðið sterkari en samdráttaráhrif
in, en sú varð ekki raunin hjá
okkur, er gengið var lækkað hér
s. 1. ár. Það var einmitt viður-
kennt, að um nokkra kjaraskerð
ingu yrði að ræða. Þess vegna dró
gengislækkunin úr jafnvægisleys
inu, verðbólgunni, og stuðlaði á-
samt öðrum ráðstöfunum ríkis-
stjórnarinnar að auknu jafnvægi
í efnahagsmálum. Þessum stað-
reyndum má ekki rugla saman
við þær eðlilegu afleiðingar geng
isbreytingar, að verðlag inn-
fluttra vara hækki. Það varð að
sjálfsögðu um hækkanir að ræða,
en ekki aukna verðbólgu“.