Morgunblaðið - 12.07.1961, Blaðsíða 16

MORGUNBLABIÐ
Miðvikudagur 12. júlí 1961
16
Skyndibrúðkaup
Renée Shann: j
j
— Þess þyrftir þú hreint ekki
mín vegna. Ég vildi þúsund sinn
um heldur búa inni í borginni,
út af fyrir mig.
— Það er verst, að þú skulir
ekki gera alvöru úr því. Þegar
Júlía fer nú aftur, þá gæti ég
látið mér detta í hug að selja
húsið og leigja litla íbúð fyrir
okkur John.
Júlía leit á móður sína og syst-
ur angistaraugum. — Talaðu
ekki svona, mamma. Þú veizt
bezt sjálf, að þú vildir alls ekki
breyta til. Þú hefur alltaf sagt,
að þú vildir alls ekki þurfa að
búa í fjölbýlishúsi. Og lítil íbúð
mundi alls ekki rúma-húsgögnin
okkar, og þú heldur ofmikið upp
á þau til þess að þú færir nokk-
urntíma að losa þig við þau.
— Það er ekki nema satt. En
það s/nist nú bara ekki koma
mikið málinu við, hvað mér gott
þykir. Ekki að mér megi ekki
vera sama. Ég er_að verða gömul,
og verð ekki hjá ykkur til eilífð-
ar. Og sakna þesj heldur ekki,
verð ég að segja. Mér finnst ég
hafa orðið afskaplega lítið að
lifa fyrir. Ekkert ykkar kærir
sig um mig....
Sandra ýtti stólnum sinum
snöggt til baka. — Ef nokkur
hlutur er óþolandi að hlusta á,
þá er það þegar fólk fer að vor-
kenna sjálfu sér.
— Mér finnst þú ekki eiga að
segja þetta, sagði Júlía ásak-
andi. Þú veizt, að pað er ekki
satt.
— Veit ég það? Ég man ekki
betur en þú teldir dagana þangað
til þú kæmist héðan burt, þó að
þú hefðir ekki hugmynd um,
hvort þú kæmir nokkurntíma
aftur. Og þú heyrir hvernig
Sandra talar við mig í kvöld. Og
John er ekki lengur innanhúss
hér, en hann getur minnst kom-
izt af með.
— Með öðrum orðum, við erum
þrír ræktarlausir krakkar, og
kunnum ekki að meta göfug-
mennsku móður okkar, sagði
Sandra.
— Þú þarft nú ekki að senda
mér neinar snuprur, sagði frú
__ Ég flyt gleðifregnir, elskan. Hef létzt um 200 grömm!
Fairburn gremjulega.
— Þú ert sjálf ómöguleg. Ég
held það ætti að vinda að því
bráðan bug að selja húsið. Hvað
mig snertir, vildi ég, að þú gerðir
það sem allra fyrst. Mér er alls
ekki vært hérna lengur. Ég hef
ekki spönn til að fá mér eitt-
hvað að gera erlendis, bara til
þess að losna almennilega héðan.
Ég fæ ekki séð, að neitt bindi
mig hér lengur.
Frú Fairburn setti upp skeifu
og innan skamms var hún farin
að gráta.
— Guð minn góður! sagði
Júlía. — Ég vildi óska, að þú
hefðir aldrei sagt þetta._____
— Ég hef lengi verið að safna
því í sarpinn, svaraði Sandra.
Hún leit á móður sína, sem sat
álút og snöktandi. — Heldurðu
ekki, að þú vildir hætta þessu
kjökri, mamma. Hún Júlía þolir
ekki að horfa á það.
Frú Fairburn stöðvaði grát
sinn nægilega lengi til þess að
skipa Söndru að fara út; kvaðst
vera búin að fá nægilega mikið
fyrir daginn.
Sandra leit á Júlíu, ypti öxl-
um, gekk út og skellti á eftir
sér hurðinni, svo að glumdi í.
Júlía gekk til móður sinnar og
lagði arminn um axlir hennar.
— Reyndu að taka þig saman,
mamma, sagði hún. — Þér getur
orðið illt annars.
Móðir hennar andvarþaði
skjálfandi og sagði milli grát-
hviðanna að hún héldi að það
gerði þá ekki mikið til.
— Bull! Auðvitað gerir það til!
Hlustaðu nú á mig andartak,
mamma. Þið Sandra hafið nú
báðar sagt sitt af hverju, sem
ykkur er ekki alvara. Mig hefði
mest langað til að slá hausunum
á ykkur saman. En nú veit ég að
Sandra hefur átt í erfiðleikum
undanfarið, en þú mátt bara ekki
segja henni að ég hafi sagt þér
það.
Frú Fairburn þurrkaði sér um
augun og spurði hvaða erfiðleik-
um Sandra ætti í.
— Ég held, að henni sé farinn
að finnast reksturinn á þessari
búð þreytandi. Þetta líður nú lík-
lega hjá, en eins og er, gerir
það hana dálítið uppstökka.
— Mér finnst ekki hún þyrfti
að láta það bitna á mér. Hreint
út sagt, Júlía, þá er hún svo geð-
ill um þessar mundir að það er
orðið hreint kvalræði fyrir mig.
— Það er ekki viljandi hjá
henni. Og ég held, að þú gerir
líka óþarflega mikið úr því.
— Heyrir maður! Þú þarft allt-
af að taka svari hennar móti
mér.
Júlía setti sér að reyna að vera
þolinmóð. Hún var sjálf orðin
uppstökk engu síður en hinar.
Þarna var hún ekki búin að vera
heima 1 þrjá daga og allt komið
í háa-rifrildi! Kannske var hún
nú annars eitthvað skárri í skap-
inu en hinar, en það stæði bara
ekki lengi, með sama áframhaldi.
Hún fór að taka af borðinu
þegjandi og tók þá eftir því, að
Sandra hafði ekki snert við matn
um og móðir hennar lítið. Skárri
var það nú fjölskyldan! Hún
þráði nú Robin meir en nokkru
sinni áður, ást hans og blíðu og
skilning og tók að géta sér til,
hve lengi hún yrði að vera án
alls þessa enn.
Hún þvoði upp og þegar hún
hafði komið öllu í lag í eldhús-
inu, fór hún upp og fann Söndru,
sem lá á rúminu sínu, og hún
varð þess fljótt vör, að hún
hafði verið að gráta.
Júlía settist á sitt rúm og
horfði vökulum augum á systur
sína. —. Eftir stutta stund fer ég
að gráta líka, sagði hún. — Þá
erum við orðnar þrjár.
Sandra andvarpaði. — Fyrir-
gefðu Júlía, það má vera lítið
gaman fyrir þig að horfa á okk-
ur mömmu rífast.
— Það er rilt í lagi mín vegna.
En þú ættir nú samt að reyna
að stilla þig.
— Kann að vera, en það koma
nú þær stundir, þegar mamma
gengur svo langt, að mig langar
mest til að öskra upp.
— Sama hér. Júlía seildist eft-
ir vindlingabréfi, bauð Söndru
og fékk sér einn sjálf. — Ég skal
alveg játa, að hún er skollans
erfið viðureignar.
— Já, og mér finnst hún fara
versnandi.
— Ég veit t ú ekki. Að minnsta
kosti held ég henni sé þetta ekki
sjálfrátt.
— Ég er nú líka sjálf upp á
það allra versta í kvöld, hélt
Sandra áfram. Síðan reykti hún
um stund þegjandi, en þá lagði
hún fyrir Júlíu spurninguna,
sem hún sjálf var í svo miklum
vandræðum að svara: — Hvað
á ég að gera með hann Clive?
— Ég veit alveg, hvað þú ættir
að gera.
— Það veit ég líka.
— Þú segir auðvitað, að þú
getir það ekki.
Sandra svaraði örvæntingar-
full: — Ég get bókstaflega ekki
hugsað mér að lifa án hans. Við
höfum verið svo mikið saman
þetta ár, að ég get ekki lengur
án hans verið. Ég þarfnast hans
svo óskaplega. Og ég hef verið
að treysta því, að hann yrði
bráðlega laus, svo að við gæ'tum
gifzt.
— Það gæti nú orðið enn.
— Fannst þér frú Brasted
þannig kona, að hún myndi
skilja við manninn sinn?
— Sannast að segja ekki. En
þarna á skipinu virtist hún ekki
vita, að til þess væri ætlazt.
— Mér er nú næst að halda,
að hún muni aldrei hafa haft
neina hugmynd um neitt slíkt.
— Ég skil ekki hvernig Clive
ætlar að leyna því til engdar. að
hann er svona bálskotinn í þér.
— Honum verður engin skota-
skuld úr því. Það er hvort sem
ekki nema cðlilegt og sjálfsagt,
að hann sé talsvert mikið þarna
í búðinni. Og mér skilst jafn-
fram, að hún fyrir sitt leyti vilji
lifa sem frjálsustu lífi. Ég býst
við, að hún eigi marga kunningja
og taki mikinn þátt í samkvæmis
lífinu. Mér hefur aldrei fundizt
þau sérlega líkleg til þess að
hanga alltaf hvort utan í öðru.
— En mér skildist hann hafa
fullyrt við þig, að þeim kæmi
illa saman.
— Já, það gerði hann.
— Kannske hefur þeim líka
komið illa saman áður en hún
fór og svo hafi hún tekið það í
sig í ferðinni að koma því í lag
aftur.
— Það gæti vel verið. Og sé
svo, er ekki annað fyrir mig að
Meðan gæsasteggurinn ungi I hvarflar hugur hans aftur til. skreið úr egginu við strendur
blundar í hlýrri Floridasólinni, ] bjarta vordagsins þegar hann | Hudsonflóa.
Seinna fóru foreldrar hans með
mikilli varúð með litlu fjölskyld-
una í fyrstu sundferðina.
gera en hverfa af sjónarsviðinu.
Það ætti ég að minnstc. kosti að
gera.
— Já, það lítur helzt út fyrir,
að það yrði heppilegast.
Sandra stóð snöggt upp af rúm
inu sínu og gekk út að gluggan-
um. Hún gægðist út milli glugga
tjaldanna og út á veginn, sem
var dimmur og skuggalegur. Og
þannig fannst henni einnig líf sitt
vera, eins og á stóð. Engin birta
neinstaðar. Hún hallaði sér að
svalri gluggarúðunni, og æðarn-
ar í höfði hennar slógu ótt og
títt. Hvernig átti hún að þola
þetta? Og hvernig gat hún farið
með köldu blóði að komast upp
á milli hjóna? Ef Margot Brasteds
var raunverulega að reyna að
bjarga við hjónabandinu sínu,
yrði hún, Sandra, að hverfa al-
gjörlega út úr lífi Clives.
— Hvað segir Clive sjálfur?
spurði Júlía.
— O, hann var bara eitthvað
að þvaðra um, að hann skyldi
skýra þetta allt fyrir mér, næst
þegar við hittumst. Að ég skildi
ekki hvernig ástatt væri. Við
höfum lítið tækifæri haft til að
ræða málið. Ég held að honura
hafi ekki liðið sem bezt þegar
hann kom stikandi inft í búð-
ina og fann konuna sína þar
fyrir.
ailltvarpiö
Miðvikudagur 12. júl£
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar. — 10:10 Veðurfregnir)
12:00 Hádegisútvarp. (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilk.).
12:55 ,,Við vinnuna'* tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp. — (Fréttir Id.
15:00). — 16:30 Veðurfr. Fréttir
og tilk. — 16:05 Tónleikar. —
16:30 Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Operettulög.
18:55 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: ..Stormurinn", sin-
fónísk fantasia op. 18 eftir Tchai
kowsky. — (Sinfóníuhljómsveit
sænska útvarpsins leikur. Jacqu-
es Rachmilovich stjórnar).
20:25 A förnum vegi í Rangárþingi;
Kynnisför í grasmjölsverksmiðj-
una á Hvolsvelli (Jón R. Hjálm-
arsson skólastjóri).
21:05 Tónleikar: Fjórir síðustu söngv*
ar (Vier letzte lieder) eftir Ric-
hard Strauss. — Lisa della Casa
syngur með fílharmoníuhljóm-
sveitinni í Vínarborg. Karl Böhm
stjórnar.
21:25 Tækni og vísindi; III: Ratsjáin
(Páll Theódórsson eðlisfræðing-
ur). —
21:45 Tónleikar: „Ameríkumaður 1
París“ — eftir George Gershwin,
NBC-sinfóníuhljómsveitin leikur,
Arturo Toscanini stjórnar.
22:10 Kvöldsagan: „Ösýnilegi maéjur-
inn“ eftir H. G. Wells I. lestur,
(Indriði G. Þorsteinsson rithöf-
undur þýðir og les).
22:30 „Stefnumót í Stokkhólmi“: Nor*
rænir skemmtikraftar flytja göm
ul og ný lög.
23:00 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 13. júlí
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35 Tón
leikar. — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar — 12:25
Fréttir og tilk.).
12:55 „A frívaktinni“, sjómannaþáttur
Kristín Anna Þórarinsdóttir).
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og
tilk. — 16:05 Tónleikar. — 16:30
Veðurfregnir).
18:30 Lög úr óperum.
18:55 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Tilbrigði um íslenzkt
þjóðlag fyrir kammerhljómsveit
eftir Hans Grisch. Hljómsveit
Ríkisútvarpsins leikur. Bohdan
Wodiczko stjórnar.
20:25 Erlend rödd: „Þögn ómællsgeim*
ins“ eftir Reinhold Schneider,
(Guðmundur Steinsson rithöf*
undur).
20:45 Tónleikar: Igor Oistrakh leikuí
vinsæl fiðlulög. A. Ginzburg leilc
ur með á píanó.
21:05 Frásöguþáttur: Kynnisför til
Kent. (Sigurður Gunnarsson
kennari).
21:35 Tónleikar: Sænskir listamenn
flytja lög úr óperettunum „Sum-
ar í Tírol“ eftir Benatzky og
„Viktoria og hermaðurinn henn«
ar“ eftir Abraham.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Ösýnilegi maður-
inn“ eftir H. G. Wells; II (Ind-
riði G. Þorsteinsson).
22:30 Sinfóníutónleikar:
Þrefaldur konsert fyrir fiðlu,
selló, píanó og hljómsveit í C•
dúr op. 56 eftir Beethoven.
Joachim Hantzschk, Erich Neu«
mann, Giinther Kootsz og sin-
fóníuhljómsveit útvarpsins 1
Leipzig flytja. Odissei Dimitriadi
stjórnar.
23:10 Dagskrárlok.
/