Morgunblaðið - 20.07.1961, Blaðsíða 16

16
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 20. júli 1961
Skyndibrúðkaup
Renée Shann:
30
— Það veit ég ekki, góða min.
Ég er stöðugt að spyrja sjálfa
mig þess sama. Þú getur ekki
leyst minn vanda og ég ekki
þinn. Annars fer minn hríðversn
andi. Og í kvöld er ég alveg kom
in að því að örvænta .... ef
það getur leitt huga þinn frá
þínum eigin vandræðum.
.— Æ, hvað það var leiðinlegt,
Sandra. Voruð þið Clive að rif-
ast
— Ekki beinlínis það, heldur
var þétta eitt af þessum kvelj-
andi kvöldum hjá okkur. Mér
finnst beinlínis, að ég verði að
fara frá Brasted, og hætta að
hitta hann daglega, að minnsta
kosti þangað til hann er orðinn
laus og liðugur.
— Það finnst mér það skynsam
legasta, sem þú getur gert.
— En það finnst honum bard
ekki, enda gerir hann enga til-
raun til að fá aðra í minn stað,
enda þótt ég hafi sagt honum, að
ég vilji hætta.
— En hvernig er þetta sam-
komulag hjá honum og konunni
Fjölskyldan var horfin og gæsa
Steggurinn ungi lá einn í fel-
um við flugvöllinn alla nóttina.
raunverulega?
— Það er nú einmitt það,
sem ég hef enga hugmynd um,
og vildj ég þó framar öllu vita
það.
— Heldurðu, að 'hann hafi sagt
henni af þér?
— Það get ég alls ekki vitað.
Það eina, sem ég veit, er það,
að þau búa saman í íbúðinni
sinni. Og líklega hefði ég aldrei
vitað einusinni það, ef ekki hún
hefði rekizt inn í búðina þarna
um daginn.
Júlía seildist eftir sloppnum
sinum. Nú vissi hún að minnsta
kosti, hvað það var, sem var
systur hennar svo mikið áhyggju
efni. Það var þessi vaxandi sann
íæring hennar um það, að Clive
hefði alls ekki í hyggju að skilja
við konuna.
— Ég vildi bara óska, að þú
gætir hert þig upp í það að láta
hann algjörlega lönd og leið,
sagði hún.
— Það vildi ég líka, svaraði
Sandra í örvæntingargremju.
. . . Við sólarupprás kallaði hann
í von um svar. En eina svarið
var bergmálið af hrópum hans.
Stundum segi ég sjálfri mér, að
það sé það eina, sem komi til
mála að gera. Að ég sé vitlaus
bjáni að viðurkenna ekki þá stað
reynd að allt, sem Clive hefur
verið að telja mér trú um, er
ósatt, og að raunverulega dettur
honum ekki í hug að fara að
losa sig við konuna sína.
Júlía sagði hóglega: — Það er
leiðinlegt, að þurfa að segja það,
en einmitt þetta er mín skoðun.
.— Vitanlega er það ekki nema
rétt. Þetta er ég líka alltaf að
segja sjálfri mér og það með,
að ég skuli hætta við allt saman.
En þá .... Sandra varð skjálf-
rödduð, og síðan setti að henni
hroll. Hún vissi ekki hversvegna,
og hún varð næstum hrædd þeg-
ar Júlía tók svona í málið.
— Jæja, flýttu þér nú og við
skulum koma okkur í rúmið. Ég
vil láta þessum degi vera lokið.
Mér hefur fundizt hann svo lang
ur, af því að ég hef verið svo
áhyggjufull.
En þegar Ijósið hafði verið
slökkt og þær lágu báðar þegj-
andi í rúmum sínum, vissi hún
ósköp vel, að Sandra var líka
vakandi. Júlía gat heyrt hana
byltast í rúmi sínu í myrkrinu.
Hún bylti sér líka sjálf og lá
með galopin augu, og óskaði sér
þess heitast, að hún gæti sofn-
að, og að þessir draugar væru
ekki sí og æ að ásækja hana.
Robin .... Robin .... Robin ....
Hvers vegna lét hann hana bíða
svona hræðilega lengi eftir frétt-
um af sér? Var það af því að
hann elskaði hana ekki lengur?
f myrkrinu fannst henni hvað
sem var vera hugsanlegt.
Hún bylti sér enn og dró sæng
urfötin þétt að sér. Svo lokaði
hún augunum og þá fannst henni
eins og Robin kallaði til hennar.
Hann var alvarlega særður og
þurfti hennar með. Hún var að
reyna að komast til hans, en
einhvefjir sterkir armar héldu
aftur af henni. Og svo breyttist
sviðið .... nú var komið skeyti:
„Oss er það hryggðarefni að til-
.kynna ....“ Ó, guð, ef þetta yrði
nú alvara:
Hún las nú blöðin og hlustaði
á útvarpið af enn þá meiri kost-
gæfni en nokkurntíma áður.
Ástandið fór frekar versnandi
en batnandi, eða það fannst
henni að minnsta kosti, eins og
hugarástand hennar var. Fjöl-
skylda hennar, kunningjar og“
vinnufélagar reyndu að telja í
hana kjark. — Nei, ekkj hefur
það nú versnað, Júlía. Þetta eru
bara einstök tilfelli. Þú máttt
ekki hafa svona miklar áhyggj-
ur.
En hvernig gat hún að því
gert? Hvemig var hægt að ætlas
til að eiginkona væri rpleg, þeg
ar svona var ástatt? — Ef ég
bara gæti séð hann, sagði hún
við sjálfa sig einusinni á leiðinni
í vinnuna. Hún var á ferð í
strætisvagni yfir Trafalgartorgið.
Þetta var dimmur morgun með
Og með hækkandi sól jókst ferða
þráin. Hann hóf sig til flugs og
hnitaði nokkra hringi hátt yfir
suddarigningu. Það var mesti
annatíminn og fólk var að flykkj
ast í skrifstofurnar sínar. Henni
hafðj tekizt að ná í sæti inni
.... fremst í vagninum. Kona
með rennblauta regnhlíf stóð við
hliðina á henni og blaut regn-
kápa straukst við kinnina á
Júlíu, þegar vagninn hallaðist á
beygja. Júlía sneri sér frá kon-
unni og leit út um gluggann um
leið. En þá hrökk hún við, og
hjartað í henni tók viðbragð.
Þarna sá hún Robin ganga yfir
götuna: Hún rak upp ofurlítið
hljóð og þaut upp úr sætinu.
Hún ruddist eins og æðisgengin
út eftir vagninum, en hann
virtist herða á sér á hverju auga-
bragði.
— Afsakið þér en ég þarf að
komast út.
— Við stönzum *kki fyrr en
við Strand, ungfrú, svaraði vörð
urinn.
— Já, en þér verðið að stanza.
— Því miður, ungfrú ....
Hún var að því komin að
sleppa sér. Robin 'hafði verið að
ganga yfir götuna .... gat mað
urinn ekki skilið það .... og
henni var áríðandi að sleppa út
úr vagninum tafarlaust. En það
gat hann náttúrlega ekki vitað.
í hans augum var hún ekki ann-
að en ein stúlka af átján, sem
hafði gleymt að fara út á rétt-
um stað. Hann var með gremju
svip er hún ruddist fram hjá
honum og stóð andartak á þrep-
inu og horfði út í ólgandi umferð
arþvöguna. En það var sama,
hún varð hvað sem það kostaði
1 að komast úr vagninum. Hún hall
aði sér.fram. Maður sem tók eft
ir fyrirætlun hennar, reyndi að
halda aftu- af henni, en hún reif
sig lausa.
— Það er allt í lagi; kallaði
hún til hans.
Þarna lá við slysi. Vörubíll,
sem kom aðvífandi, var næst-
um farinn yfir hana. Bílstjór-
inn bölvaði hástöfum. Hún náði
upp á gangstéttina, með tilfinn-
ingu eins og hún hefði orðið fyr-
ir taugaáfalli, en það fannst
henni ekkert vera móti löngun-
inni eftir að ná í Robin. Því að
hún hafði séð hann: Hún var
ekki í nokkrum vafa um, að hún
hafði séð hann.
Hún fór nú að hlaupa í sömu
átt og hún hafði gengið, en það
bar ekki annað árangur en þann,
að hún stóð eftir skamma stund
í vandræðum og horfði allt kring
um sig, til hægri og vinstri, en
sá ekkj annað *n bláókunnugt
fólkið, sem ýtti við henni um
leið og það flýtti sér framhjá.
Svo sneri hún brátt við og lét
berast með straumnum. Hún tók
ekki sjálf eftir því, í hvaða átt
hún fór. í huga hennar komst
ekki fyrir nema ein hugsun:
Robin er í London! En þetta
hafði ekki verið nema rétt sem
snöggvast; hann hafði bara flýtt
sér yfir götuna á hraðri ferð.
En ef hann var í borginni,
hversvegna hafði hann þá ekki
náð sambandi við hana? Svarið
gat legið beint við: Hann hefði
ekki haft tíma til þess. Hann
væri alveg nýkominn. Hún ætti
að flýta sér að komast í skrif-
stofuna; hann gæti hringt þangað
á hverri stundu. Hann hafði vit-
að, að á þessum tíma dags mundi
hún vera komin þangað.
Hún hljóp upp í leiguþíl og
skipaði honum að aka þangað.
vellinum í von um að sjá hópinn
sinn, en lagði síðan af stað í suð-
urátt að nýju.
|— Vilduð þér flýta yður eins og
þér getið? Mér liggur á!
Þegar að húsinu kom, þaut
hún inn og spurði hvort nokkur
skilaboð hefði komið til hennar.
— Nei, það -hefur enginn.
hringt, sagði Ann, sem var kom
in á undan henni. — Varstu a3
búast við hringingu?
— Já. Hugsaðu þér, Ann. Ég
er búin að sjá Robin!
Andlitið á Ann ljómaði af
gleði og undrun.
— Það var 4ásamlegt! Svo
hann er þá loksins kominn. Ó,
Júlía, þetta hlýtur að vera létt-
ir fyrir þig.
— Já, en ég á ekki við, að
ég hafi' talað við hann ....
— En þú varst að segja rétt
áðan ....
— Ég veit það. Ég .... æ, ég
er svo utan við mig, að ég get
Íekki hugsað. Ég var í strætis-
vagninum .... Síðan sagði hún
Ann, hvað gerzt hafði. — En ég
| held, að hann hljóti að hringja
á hverri stundu.
— Já, það hlýtur hann að gera
sagði Ann.
Næsta hálftímann var hringt
þrisvar, en það var allt til skrif
stofunnar. Júlía leit á Ann með
örvæntingarsvip. — Þetta er
næstum ennþá verra en það var.
Hvað hefur getað komið fyrir?
SHUtvarpiö
Fimmtudagur 0. júlí
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar. — 10:10 Veðurfregnir),
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar -•
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12:55 ,,A frívaktinni", sjómannaþáttur
(Kristín Anna Þórarinsdóttir).
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og
tilk. — 16:05 Tónleikar. — 16:30
Vnðurfregnir).
18:30 Tlnleikar: Lög úr óperum.
18:55 Ttfkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Mansöngur fyrir
tenór, horn og strengjasveit op.
31 eftir Benjamin Britten. —
Peter Pears, Dennis Brain og
hljóðfæraleikarar úr Nýju sin-
fóníuhljómsveitinni leika. Eug-
ene Goossens stjórnar.
20:25 Erlend rödd: Viðtal við Jean
Paul Sartre um Fidel Castro —
(Halldór Þorsteinsson bókavörð-
ur).
21:05 Tónleikar: Einsöngvarar, kór og
hljómsveit San Carlo óperunnar
1 Napoli flytja kór-atriði úr
óperum.
21:25 Erindi: Kirkjan og æskan, síð-
ara erindi (Séra Arelíus Níels-
son).
21:45 Tónleikar: Fiðlusónata 1 g-moll
eftir Tartini. (,,Djöflatrillusónat-
an“) — Campoli og Gorge Mal-
colm leika.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Osýnilegi maður-
inn“ eftir H. G. Wells. V. lestur.
(Indriði G. Þorsteinsson rithöf-
undur þýðir og les).
22:30 Sinfóníutónleikar: Sinfónía nr.
1 í D-dúr — (,,Titan“) — eftir
Mahler. — Sinfóníuhljómsveit
ungverska útvarpsins leikur. —
Miklós Lukacs stjórnar.
23:20 Dagskrárlok.
Föstudagur 21. júlí
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar. — 10:10 Veðurfregnir)
12:00 Hádegisútvarp. (Tónl. — 12:25
Fréttir, tilk. og tónl.).
13:15 Lesin dagskrá næstu viku. \
13:25 „Við vinnuna”: Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og
tilk. — 16:05 Tónleikar. — 16:30
Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Harmonikulög.
18:50 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Tvð stutt verk eftir
Rolf Liebermann:
a) Furioso fyrir hljómsveit.
b) Svíta yfir svissnesk þjóðlög.
RIAS-sinfóníuhljómsveitin í Berl
ín leikur. Ferenc Fricsay stjórn-
ar. —
20:15 Efst á baugi (Björgvin. Guð-
mundsson og Tómas Karlsson).
20:45 Einsöngur: Marcel Wittrich syng
ur óperettulög eftir Stolz.
21:00 Upplestur: Svala Hannesdóttir
les ljóð eftir tvö Nóbelsverðlauna
skáld, Salvatore Quasimodo og
Saint John Perse í þýðingu Jóns
Öskars.
21:10 íslenzkir píanóleikarar kynna
sónötur Mozarts; XVII: Gísli
Magnússon leikur sónötu í B-dúr
K570.
21:30 Utvarpssagan: „Vítahringur" eft
ir Sigurd Hoel; XXI (Arnheiður
Sigurðardóttir).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Ösýnilegi maður*
inn“ eftir H. G. Wells VI. —
(Indriði G. Þorsteinsson riUi.).
22:30 Islenzk dans og dægurlög.
23:00 Dagskrárlok.