Morgunblaðið - 11.10.1961, Qupperneq 20

20
MORGV TS BL AÐIÐ
Miðvikudagur 11. okt. 196i
Dorothy Quentin:
Þöfll aey
Skáldsaga
Heldurðu, að þú réðir betur
við það, ef Laurier bættist við
sjúkrahúsið þitt? spurði hún reiði
lega.
Þá fengi ég mér almennilegan
ráðsmann, flýtti hann sér að
svara, og landstjórinn hefur lof-
aö mér viðbótar-fjárveitingu til
sjúkrahússins. Og sem betur fer,
þá þarf ég ekki að sinna öllum
þessum tuttugu þúsund sjúkling
um í einu! í dgg hef ég haft mik
ið að gera, því að ég fékk send-
ingu af bóluefni með skipinu,
sem þú komst með.
Færðu aldrei frí?
Hann yppti öxlum. Flestir
læknar mundu telja læknisem-
bætti á Þögluey, eintómt frí. Nú
stöðvaði hann bílinn á miðri
brautinni og benti út á sjóinn.
Sjáðu.. þarna er lónið og fjaran
og áin.. kannastu aftur við eyna
okkar við Lúsíuflóann Francoies?
Þarna var skarð í skóginn í
brekkunni, sem lá niður að sjón
um, og neðst sá á glitrandi foss,
en fyrir neðan fossinn var gyllt-
ur fjörusandurinn og stór sjálf-
gerð höfn, þar sem áin féll til
sjávar.
Hvert ætti maður að fara héð
an til þess að eiga frí? sagði hann
lágt, er hann sá á svip hennar,
að hún mundi þetta vel.
Hún hefði getað svarað: París
— London — New York.. en
það hefðu verið tóm orð. Hvor-
ugt þeirra hafði nokkurntíma
kosið sér annan stað en eyjuna
þeirra. Og á þessum stað, var
eyjan þeirra eign — sitt hvorum
megin árinnar. Allt, sem þau sáu
héðan var landareign Tourville
og Laurier.
Ég hvíli mig þegar ég get. Ég
fer hingað niður eftir og fer í
sjóinn og gleymi þá öllu öðru
en sjónum og sólskininu og friðn
um, sagði hann og að henni
fannst, einkennilega þreytulega
af ungum manni, sem var þar að
auki ástfanginn. Skyldi Simone
fara með honum?
Við skulum halda áfram;
Claudette er farin að bíða eftir
okkur sagði hún allt í einu og
bíllinn iagði af stað upp eftir
hlykkjóttu brautinni.
Já, það væri illa gert að láta
hana bíða, svaraði hann hæðnis-
lega. Hún er þegar búin að bíða
í tvö ár.
Hún svaraði með ákafa: Ég
skrifaði Claudette rétt fyrir tutt
ugasta og fyrsta afmælisdaginn
minn, um leið og ég skrifaði Ed
vard frænda og skýrði þeim frá
því, hversvegna ég gæti ekki
komið strax heim....
Og eklcert ykkar sendi mér svo
mikið sem afmæliskveðju, hugs-
aði hún gremjulega. Afmælð
hennar var í júní og hún hafði
ekki einusinni getað farið ^til
New York í sambandi við það,
en hún mundi ef tir dýrlegu veizl-
unni, sem Ted hafði haldið þegar
hún kom heim 1 fríinu sínu,
næsta á eftir.
Þú hafðir víst annað þarfara
að gera — miklu þarfara, taut-
aði André, eins og honum stæði
hjartanlega á sama. Og við höfð
um víst öll nóg að gera það ár.
Frændi þinn var orðinn gamall
og hálfruglaður og Claudette
hafði nóg að gera að hugsa um
hann. Ég held hann hafi búizt
við þér heim þá, en bara eins
og stelpuhnokka, og hafi ekki
haft hugmynd um, að þú varst
orðin uppkomin stúlka.
Aumingja Edvard frændi. Frank
ie lokaði augunum, eins og til
að loka úti þessa leiðindafregn.
Þetta gat verið ástæðan til þess,
að hann hafði aldrei skrifað
henni.... og sennlega líka til
þess, að Claudette hafði heldur
ekki skrifað.
En af því hún hafði lokað aug
unum, sá hún ekki hið einkenni
lega augnatill.it, sem André sendi
henni. Það var rannsakandi og
spyrjandi augnatillit, líkast því,
sem hann hafði sent henni um
morgunin í káettu’yrunum, þeg
ar hún var að snyrta sig.
Þegar hún opnaði augun aftur,
blasti Laurier við, efst uppi á
hæðinni. Frankie greip ósjálfrátt
andann á lofti er hún sá húsið,
og minntist orða Sols: „Þræla-
vinna“.
Já, það hlaut að hafa verið
Heraklesarþraut að losa þessi
stóru björg úr fjallinu og flytja
þau á staðinn og loks byggja úr
þeim, án þess að hafa nein nú-
tímaáhöld. En þó að höllin væri
rambyggileg hafði húsameistar-
anum tekizt að gæða hana ein-
hverjum léttleika og yndisþokka
í byggingarstílnTim, sem tíðkaðist
í frönsku nýlendunum. Húsið
var langt og lágt — aðeins tvær
hæðir og út úr því lágu boga-
dregnar álmur út frá aðaldyrun-
um, með hvítu súlunum.
Frankie hugsaði, að kannske
skuldaði hún allt þetta eyjarbú-
unum, afkomendum þrælannna,
sem nú voru löngu dauðir en
höfðu hjálpað til að reisa þetta
hús. Kannske ætti hún að gefa
þeim það aftur fyrir fæðingar-
deild. Það væri ekki nema sann-
gjarnt. En bara ekki strax, held-
ur ætlaði hún að gefa þeim það,
þegar hún væri orðin löglegur
eigandi þesá, en hún skyldi ekki
fá André það í hendur með því
að hlauþa frá öllu saman nú.
En þegar hún hafð horft sig
sadda á glæsileik hússins,
hnykkti henni vð ástandinu, sem
það var nú í. Fyrir öllum glugg-
um voru hlerar, en málningin var
flögnuð af þessum hlerum og eins
af járngirðingunni. Vafningsvið-
urinn, sem áður hafði verið svo
vel snyrtur, óx nú villtur á fúnuð
um trérimlunum, og villiskógur-
inn náði næstum upp að fram-
dyrunum. Yfir öllu húsinu hvíldi
einhver þögn og eyðileiki, sem
orkaði illa á hana.
Þetta er eins Og dautt, sagði
hún og hleypti brúnum. Það er
eins og enginn hafi verið hér í
heila öld! André.
Ég varaði þig við því, sagði
hann um leið og hann stöðvaði
bílinn undir dyraþakinu. Hús
ganga fljótt úr sér í hitabeltinu,
Francoise, en eyðileggingin á
Laurier er nú ekki eins mikil
og hún sýnist. Hún er mest á yfir
borðinu.
Þú hefðir nú getað gert það í
stand fyrir mig, sagði hún ásak-
andi
Ég vildi, að þú sæir það eins
og það er í raun og veru, svaraði
hann snöggt. Til þess að þú gerð
ir þér ljóst, hvað þú ert að tak-
ast á hendur. Ef ég hefði látið
laga framhliðna fyrir þig..
Hann þagnaði af því að Frankie
hlustaði ekki lengur á hann. Gild
kona, sem hún þekkti svo vel aft
ur, kom stikandi út af svölunum,
og hún reif upp vagnhurðina og
þaut upp þrepin á móti henni,
alveg eins og hún hafði gert tíu
árum áður. Og alveg eins og þá
kastaði hún sér í faðminn, sem
beið hennar opinn og æpti. hálf-
hlæjandi og hálfgrátandi: Fóstra!
Elsku fóstra mín! og hallaði höfð
inu að br-jósti gömlu svertingja
konunnar.
Svona, svona! tautaði Claud-
ette, róandi og klappaði á mjóu
axlirnar, og brúnu augun litu.
full gleði yfir ljósa höfuðið og á
André. Þú ert komin heim. Við
monsieur skulum gæta þín.. þú
ert komin heim aftur, elskan
litla!
V.
Claudette sagði með miklum
virðuleik: Nú er ég ekki lengur
fóstra þín, heldur ráðskona þín.
Og svo kallaði hún saman fá-
menna þjónustuliðið til að heilsa
upp á húsmóðurina.
í fyrsta sinn á ævinni fann
Frankie sig vera raunverulega
húsmóður. Hún stóð efst á þrep-
unum og heilsaði Rose og Joseph
og Noel, garðyrkjudrengnum og
síðan akuryrkjumönnunum und-
ir forustu Stóra Bensa, sem hafði
verið þarna verkstjóri svo lengi,
sem hún gat munað, enda þótt
hann virtist ekkert hafa elzt.
Ég er fegin, að þú skulir vera
hér enn, Bensi sagði hún og tók
í hönd hans, en Bensi brosti vin
gjarnlega tl hennar, rétt eins og
svarti Michael hafði gert. Þeir
mundu báðir eftir henni í vöggu.
Hvar ætti ég að vera ef ekki í
Laurier, mademoiselle. Bensi
glotti en setti svo upp áhyggju-
svip. Þetta eru vinnumennirnir
þínir, og eru ekki svo bölvaðir,
þegar á allt er litið. Margir hafa
farið til stærri eyjanna í von um
að geta mokað þar upp pening-
um og farið í skóla og á bíó og
allt þess háttar, en okkur herra
greifanum hefur tekizt að halda
saman góðum hóp handa þér.
Þakka þér fyrir, sagði hún lágt
og gat ekki litið á André, sem
stóð aðgerðarlaus upp við eina
súluna og horfði á þetta með of-
urlítið bros á vör.
Hún horfði á hópinn, sem hafði
raðað sér upp auðmjúklega bak
viö Bensa. Ég held, að við ættum
að eiga frídag á morgun í tilefni
af heimkomu minni, sagði hún
einbeitlega, til þess að sýna öll-
um viðstöddum, að nú væri það
hún, sem skipaði fyrir á búgarð
inum.
Það umlaði í verkamönnunum'
af ánægju, en Bensi sagði við þá,
góðlátlega ávítandi: Þið heýrið
það,letingjarnir ykkar. Mademoi
selle gefur ykkur heilan frídag.
En hvað mig snertir, þá er ég
reiðubúinn að fylgja mademo-
selle um landareignina, ef hana
langar til að skoða hana.
En þá svaraði André, letilega:
Það skal ég gera, Bensi. Ég
þekki þetta allt út og inn.
Bensi þakkaði fyrir sig og svo
fór hann með vinnuflokk sinn
út á sykurekrurnar. Frankie
gramdist við André,, er hún
horfði á eftir mönnum sem gengu
hægt og vaggandi í síðdegissól-
inni sem glampaði á gljáandi,
berum herðum þeirra. Þeir voru
kannske ekki mikið menntaðir,
þessir ungu menn, en þeir voru
vel á sig komnir líkamlega.
Þeir eru eins og lifandi brons-
myndir, tautaði hún í hugsunar-
leysi. Bak við hana snörlaði í
Claudette, sem varð hneyksluð,
og André gretti sig.
Þú ert heppin að hafa þá, sagði
hann með beiskju. Það eru ekki
margir, sem eru hrifnir af að
vinna á eyðijörð. Sjálfsagt fer
þetta Hollywoodfólk að taka
myndir af þeim og borga þeim
stórfé fyrir, og svo þegar það er
farið, koma þeir og heimta stór-
hækkað kaup, eða þá fara burt úr
iandi. Þú heyrðir, hvað Bensi var
að segja, rétt áðan.
Hollywoodfólkið, eins og þú
kallar það, ætlar að eyða hér
mörgum góðum amsrískum döl-
um, og ég skil ekki í öðru en
eyjan hafi fulla þörf á þeim.
Það fer nú eftir því, hvað hún
þarf að borga fyrir þau viðskiptL
Hann gekk letilega upp þrepin
og lagði höndina á öxl henni, bros
andi. Biddu Claudette að búa til
almennilegt írskt te handa okk-
ur, eiskan, sagði hann lokkandi
og í næsta vetfangi voru þau öll
farin að hlæja, og Claudette
skundaði inn, til að gera eins og
fyrir hana var lagt.
Meðan hún er að hita á katl-
inum, ætla ég að líta á húsið,
það er að segja ónotaða hlutann
af því, sagði Frankie, og fylltist
allt í einu dugnaði. Þegar André
ráðlagði henni að bíða heldur,
þangað til loftið yrði ofurlítið
svalara, hló hún til hans og var
nú orðin kát aftur.
Þú verður að muna, að hér er
ég fædd og þoli sólskinið sæmi-
Iega. Ef þú ert þreyttur sjálfur,
skaltu bara hvíla þig hérna úti á
svölunum.
Já, ég held ég geri það.
sHÍItvarpiö
Miðvikudagur 11. október
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir — 8:35 Tón
leikar. — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12:55 ,,Við vinnuna“ Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp. — (Fréttir. —
15:05 Tónleikar. — 16:00 Fréttir
og tilk. — 16:00 Tónleikar — 16:30
Veðurfregnir).
18:30 Þingfréttir. — Tónleikar.
18:50 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Píanótónleikar: „Estampes", tón
myndir eftir Debussy (Rudolf
Firksny leikur).
20:15 Kveðjur til heimalandsins:
Prófessor Richard Beck forsetl
í>jóðræknisfélags Islendinga í
Vesturheimi og Gunnar Matthíaa
son taia.
20:40 Islenzk tónlist:
a) Þrjú lög úr lagaflokki yfir
miðaldakveðskap eftir Jón
Nordal (Karlakórinn Fóstbræð
ur syngur; Ragnar Björnsson
stjórnar).
b) „Jón Arason", forleikur efttr
Karl O. Runólfsson (Hljóm-
sveit Ríkisútvarpsins leikur;
Bohdan Wodiczko stjórnar).
21:00 Erindi: Uppeldisáhrif íslenzkrar
náttúru, eftir Guðgeir Jóhanns-
son (Eiríkur Stefánsson kennari
flytur).
21:25 Frá tónlistarhátíðinni í Salzburg
1 júlí s.l.: Hátíðarhljómsveitin í
Luzern leikur Divertimento í F-
dúr (K138) eftir Mozart og Div-
ertimento í Es-dúr (Bergmálið)
eftir Haydn; Rudolf Baumgartn
er stjórnar.
21:50 Upplestur: „Fátækt fólk“, smá-
saga eftir Liam O’Flaherty, í þýð
ingu Málfríðar Einarsdóttur —
(Gestur Pálsson leikari).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Smyglarinn" eftiir
Arthur Omre; XIX. (Ingólfur
Kristjánsson rithöfundur).
22:30 Djassþáttur (Jón Múli Arnason).
23:00 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 12. október
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir — 8:35 Tón
leikar. — 10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12:55 „A frívaktinni“, sjómannaþáttur
(Sigríður Hagalín).
15:00 Miðdegisútvarp. — (Fréttir.
15:05 Tónleikar. — 16:00 Fréttir
og tilk. — 16:00 Tónleikar — 16:30
Veðurf regnir).
18:30 í>ingfréttir. — Tónleikar.
18:50 Tlikynningar — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Concert Arts hljóm-
sveitin leikur verk eftir tvö
bandarísk nútímatónskáld; Vladt
mir GoLschmann stjórnar:
a) „Hljóðlát borg“ eftir Aaron
Copland.
b) Tveir ,,kórískir“ dansar eftir
Paul Creston.
20:20 Erindi: t>vert yfir Irland; fyrrl
hluti (Dr. Bjöm Sigfú©son há-
skólabókavörður).
20:45 Einsöngur: Zinka Milanov syng
ur lög úr óperunum „Otello“ eft
ir Verdi og „Rusalka“ eftip
Dvorák.
21:10 Upplestur: „Fjórða konan græt-
ur“, smásaga eftir Einar Krist-
jánsson frá Hermundarfelli. —
(Höfundur les).
21:35 Kórsöngur: Norman Luboff-kór-
inn syngur kvöldljóð.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Smyglarinn** efttr
Arthur Omre; XX. — sögulok.
(Ingólfur Kristjánssonrith.).
22:30 Sinfónískir tónleikar:
Sinfónía nir. 6 í es-moli op. III
eftir Prokofjeff (Fíllharmoníu-
sveitin í Leningrad leikur; Ev-
genij Mravinskij stjórnar).
I 23:10 Dagskrárlok.
OX-9JLÍ . 1C0SPÉR
— Þér gctið svo náð í þær á mánudaginn klukkan 5!
a
r
k
u
ó
— Andy og Afi steggur virð-, hefur hún einmitt gert það, sem 1 Berta að aðstoða mig á verðin-1 minnkandi Rut. En annar
ast vera á leiðinni til bruna- ég bað hana að gera ekki. Hún um! | skammtur gæti orðið til þess að j
turnsins! Sirrí hlýtur að vera hefur farið þangab til að biðja
þar! .. Ef ég þekki hana réttl I
Á meðan, ekki langt í burtu:1 drepa hreindýrið!
— Áhrif deyfilyfsins fara — Gerðu það þá ekki! Dýrið
I er of mikils virðjJ