Morgunblaðið - 28.10.1961, Blaðsíða 20

20
MORCUNBLAÐIÐ
Laugardagur 28. okt. 1961
Dorothy Quentin:
Þöglaey
26
Skáldsaga
Guð minn almáttugur! septi
hann í gleði sinni. Svo hann var
þá bara að leika stóra bróður.
Við skulum gera úr þessu tvöfalt
brúðkaup, Frankie — komdu með
mér heim til Englands, eða þá ég
get hætt að leika og sezt hér
að! Hann horfði á höllina með
ævintýraturnunum og Laurier,
sem var hvít í sólskininu, umgirt
trj ánu
Þú mundir ekki þola lengi við
hérna! svaraði Frankie brosandi.
Þú hefur bara orðið skotin í mér
og Laurier, af því að hér er lands
lagið og staðurinn svo róman-
tískt. En eftir eitt ár yrðirðu orð
inn vitlaus úr leiðindum — og
þá líklega hata mig líka. Engin
maður getur elskað konu, sem
hefur fengið hann til að bregðast
köllun sinni.
Komdu þá heim með mér, þeg
ar þú ert búin að ganga frá öllu
hér. Um sama leyti verð ég bú-
inn með myndina í Hollywood..
Hann var svo þrákelnislega ýt-
inn, að það var erfitt að bíta
hann af sér án þess að særa til-
finningar hans. Hún sagði veiklu
lega. Ertu ekki vanur að komast
eftir því, hvort stúlkan er ást-
fangin af þér, áður en þú biður
hennar?
Ó, Frankie. Ég veit ekkert um
þetta annað en það, að ég elska
þig og að við yrðum bæði svo
óstjórnlega hamingjusöm — þyk
ir þér ekkert vænt um núg?
Hann var svc barnalegur og
hreinskilinn, að hann hefði þess
vegna getað verið tíu ára gam-
all. Hann sem var svo laginn við
öll ástaratlot, þegar hann var að
leika, var svo furðu klaufalegur
utan sviðs, svo að hún gat næst
um vorkennt honum. En henni
datt hinsvegar ekki í hug, að
hann r.iyndi muna, hvernig hún
liti út, eftir að hafa verið í mán
uð burt frá eynni.
Mér finnst þú indæll, sagði
hún, rétt eins og hún hefði getað
sagt við litla Ted, hálfbróður
sinn. En ég er ekki minnstu ögn
skotin í þér Rex. Hann hefði átt
að geta farið nærri um. það í gær
kvöldi, þegar hann var að kyssa
hana, hugsaði hún.
í»á er einhver annar í spilinu,
einhver ungur maður, sem bíður
þín í Bandíríkjunum?
Já, svaraði hún og hann sá alls
ekki glettnisglampann í augum
hennar. Hann heitir Chistopher
Mayne.
Rex, þú átt að koma í naesta
atriði! Bylmingsröddin í Bert Ad
ams kom alveg mátulega til að
slíta þessu samtali. Ég kem! kall
aði Rex á móti og leit á Frankie
um leið og hann fór, þar sem hún
stóð svona há og grönn í reiðföt
unum.
Ég hef orðið mér til skammar
bæði á einn og annan hátt, er
það ekki? sagði hann iðrunarfull
ur, og lyfti hendinni til kveðju
sem var eitthvað svo viðkvæmnis
leg. Fyrirgefðu mér Frankie;
Þetta skal ekki koma fyrir óftar.
Síðan stikaði hann niður í fjör
una og sólin gyllti Ijósa hárið.
Hana tók að iðra þessarar sögu
um Christopher Mayne. Hún
hafði lagt það á hæ,ttu, að hann
kannaðist ekki við nafnið, frem
ur en André hafði gert. En það
var að skömminni til skárra en
að hann stæði í þeirri trú, að
þau André væru ástfangin hvort
af öðru....
XIII.
Nú hófst regntíminn og Sol
hrósaði happi í huga sínum, að
útiatriðunum í myndinni hans
væri bráðum lokið.
Nú sjáið þið hversvegna ég
vildi halda áætlun, sagði hann
og aldrei þessu vant, var hann
ekki gamall og alvarlegur, held-
ur strákslegur og glettinn. Eftir
tíu daga erum við búin. Þá er
ekki annað eftir en það, sem tek
ið er inni.
Rex var önnum kafinn að skera
sundur melónu og forðaðist að
líta á Frankie. Hann stóð við
loforð sitt að umgangast hana
eins og ekkert hafði í skorist eða
neitt slezt upp á vinskapinn hjá
þeim. Hana grunaði, að stolt hans
hefði orðið fyrir meira áfalli en
hjarta hans og að honum yrði
það léttir að losna sem fyrst frá
þögluey, en hitt vissi hún líka,
að Laurier yrði einmanalegur
staður þegar þetta fólk væri far
ið.
Ég veit ég sé eftir ykkur öll-
um, sagði hún hreinskilnislega
og allir brostu á móti, einkum
þó Sally.
Ég líka, sagði hún glaðlega. Ég
býst nú við, að þessi mynd verði
minn svanasöngur.. en betri Sitað
fyrir hana hefði ég ekki getað
hugsað mér. Þú hefur verið okk
ur mikil hjálp, Frankie!
Það getur verið gaman að
mynda þessa rigningu, sagði Bob
Hynes einn ljósmyndarinn og
starði dreymandi út um glugg-
ann. Það er eins og rigni stál-
vír.. mér datt aldrei í hug, að
sú samlíking væri svona bókstaf
leg, en það er hún. Og svo gljá-
inn, sem er á öllu, breiðu blöð-
unum á skóginum, þegar sólin
brýzt fram aftur! Þetta er alveg
dásamlegt!
Við notum okkur það, vertu
óhræddur, sagði Sol. Ég geymdi
einmitt fáein atriði til að taka
þau í svona veðri.
Það sem mér finnst merkileg-
ast af þessu öllu, sagði Jefferson
með vandaða háskólaframburð-
inum sínum, er að hér getur
rignt nokkra þumlunga á ör-
skammri stundu, en svo þegar
sólin kemur aftur, er það orðið
skrælþurrt á lítið lengri stundu.
Mér finnst það ilma svo vel..
það er eins og sætur ilmur, sagði
Jack Reed, sem hingað til hafði
um ekkert talað nema vélar. Og
svo kafroðnaði hann gegn um
allan sólbrunann.
Frankie vissi vel, að flest
þeirra kviðu fyrir að yfirgefa
Laurier, enda þótt þau væru feg
in, að verkinu skyldi vera að
verða lokið. Mike lýsti þessu í
stuttu máli, er hann sagði: Það
eru einhverjir töfrar yfir þess-
ari eyju þinni, Frankie.. og lík-
lega sleppir hún manni aldrei,
ef hún nær á manni taki á annað
borð. Kannske er það vel farið,
að við erum búnir að fá okkur
far með Eydrottningunni, Sol?
Kann að vera, svaraði Sol hóg
lega, og brosti til Frankie. Og
vonandi kemur Frankie einhvern
tíma til Ameríku, svo að okkur
gefist færi á að endurgjalda gest
risni hennar að einhverju leyti.
Öll, sem viðstödd voru létu í
ljós samþykki sitt nema Marion
Tromsk, sem sagði súr á svip: O,
látið þeið eins og þið séuð með
einhverju viti! Hvað ætli stjúp-
dóttir Ted Sanders kæri sig um
okkar gestrisni? Eins herbergis
íbúðir í ódýrasta hverfinu í Los
Angeles!
Frankie stóð snöggt upp frá
borðinu og um leið heill hópur
karlmanna. Hún leit fast á Mar
ion og bláu augun skutu reiði-
neistum. Ég á vini, sem búa í eins
herbergis íbúðum, víðsvegar um
Bandaríkin, svaraði hún stuttara
lega, og ykkur þætti kannske
gaman að heyra, að ég hef unn-
ið fyrir mér sjálf síðan ég var
átján ára. En svo brosti hún til
allra kring um borðið, eins og
hún væri að biðjast afsökunar á
þessu uppþotj sínu. Maður verð-
ur hálfþreyttur á því til lengdar,
sagði hún með breiðum, amerísk
um hreim, að vera sí og æ minnt
ur á, að maður sé stjúpdóttir
Ted Sanders. Okkur kemur svo
sem prýðilega saman, en ég vil
bara helzt standa á eigin fótum.
En nú verðið þið að hafa mig af
sakaða, því að ég þarf að tala
við Cludette: Síðan stóð hún upp
og gekk út með öllum þeim virðu
leik, sem æska hennar leyfði.
Því í fjandanum þurftirðu að
vera að skella þessu á hana, Mar
ion? urraði Jack. Hún er prýði-
leg og hefði ekki getað reynzrt
okkur betur en hún hefur gert.
Vitanlega! svaraðj Marion og
gretti sig. Hún hefur allt, sem
hún getur óskað sér: æsku, feg
urð, þessa sykurakra, fallegt gam
alt ættarsetur og svo franskan
greifa skotinn í sér.. allt!
Hún hefur eitt, sem þú hefur
ekki, Marion, sagði Sol hóglega
ávítandi, og það er meðfædd hæ
verska, sem kemur frá hjartanu.
Það er leiðinlegt, að þú skulir
ekki hafa getað munað, að þú
varst gestur hennar.
Það varð vandræðaleg þögn
við borðið, þangað til Marion
hratt frá sér stólnum sínum og
sagði: Verið ekki að standa upp
mín vegna. Ég er ekki annað en
hlaupastelpa hér og hjálpa meS
útganginn á ykkur. Ég er ekki
annað en aðskotadýr. Og ég ætlai
að fara út að ganga og gefa frat
í veðrið.. ég þarf frískt loft. Og
verið þið alveg óhrædd: ég skal
afsaka þetta við stúlkuna.. þaS
er ekki henni að kenna, að ég
verð gul og græn af öfund.
Það virtist varla trúlegt, að
eyjan gæti orðið litskrúðugri en
hún var þegar þau komu þangað,
en rigningin hafði þvegið allt
gula rýkið af öllu og nú naut sín
fyrst fyrir alvöru litaskrautið á
öllum gróðri og svo ilmur hans.
Það var eins og allur gróðurinn
lifnaði við og spáði góðri upp-
skeru. Frankie reið um alla akr
ana með stóra Bensa og varð
hrifin af þessu viðbragði, sem öll
náttúran hafði tekið við regnið.
Heldurðu, að við fáum gott
sumar? sagði hún við verkstjór-
ann, um leið og hún tók í taum-
ana á Celestine, til þess að geta
horft yfir akrtna í næði, nokkrar
mínútur. Þegar hún kom hingað
með Bensa, sem var jafn blátt á-
fram og óspilltur og landið, sem
hann var að erja, gat hún ekki
annað en látið tilfinningarnar
fá vald yfir sér sem snöggvast
og munað, að þetta var jörðin
þar sem hún fæddist, og staður-
inn þar sem hún vildi líka deyja,
hvað sem svo lífið hefði henni
til handa í millitíðinni.
Bensi brosti og ranghvolfdi i
sér augunum. Guð einn getur
sagt fyrir um uppskeruna, mad-
emoiselle. Maður getur alltaf átt
von á jurtasjúkdómum eða þá
þessum gamla fjanda,'fellibyln-
um, og svo getur líka orðið oí
mikið af sykri annars staðar,
fyrir prísana okkar....
Æ, láttu mig nú ekki hlæja
mér til óbóta, Bensi, sagði Fran
kie ásakandi. Einmitt þegar mér
finnst allt líta svo vel út. Hún
leit ástaraugum yfir stallabrekk
urnar, þar sem akurinn teygðii
sig niður að ánni og síðan á
grænkandi akrana hinumegin við
ána — land Andrés. Á hvorum-
tveggja ökrunum voru menn við
SHÍItvarpiö
Laugardagur 28. október.
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:03
Morgunleikfimi. — 8:15 Tónleik
ar. — 8:30 Fréttir. — 8:35 Tón-
leikar. — 9:10 Veðurfregnir —
9:20 Tónleikar).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12:55 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig«
urjónsdóttir). ‘
14:30 Laugardagslögin.
15:00 Fréttir og tilkynningar.
15:20 Skákþáttur (Ingi R. Jóhanns*
son).
16:00 Veðurfregnir. — Bridgeþáttur
(Hallur Símonarson).
16:30 Danskennsla (Heiðar Astvalds*
son).
17:00 Fréttir. — I>etta vil ég heyraj
Haukur Kristjánsson læknir vel
ur sér hljómplötur.
18:00 Utvarpssaga barnanna: „A leið
til Agra“ eftir Aimeé Sommer-*
felt; III. (Sigurlaug Björnsdóttir)
18:20 Veðurfregnir.
18:30 Tómsutndaþáttur barna og ungl
inga (Jón Pálsson).
18:55 Söngvar í léttum tón.
19:10 Tilkynningar. — 19:30 Fréttir.
20:00 Píanómúsík: Louis Kentner leiíc
ur etýður eftir Chopin.
20:10 Leikrit: „Skugginn og efnið'*
eftir Paul Vincent Carroll, í þýð
ingu Halldórs Stefánssonar. -*•
Leikstjóri Gísli Halldórsson. —m
Leikendur: Brynjólfur Jóhannes
son, Helga Bachmann, Helgi
Skúlason, Guðmundur Pálsson,
Steindór Hjörleifsson, Helga Vai
týsdóttir, Bryndís Pétursdóttir,
Bessi Bjarnason, t»óra Friðriks*
dóttir og Jón Sigurbjörnsson.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög — 24:00 Dagskrárlok.
i j *V'

\Vtfr*
»'ViUh,
— Ef þú elskar mig í raun og veru þá ættirðu að kynna mig
fyrir honum Jóni vini þínum.
>f X- *
TWAT'S KIGIAX, ROGEZS. YOU SAY THg
DISINTEeKATOE BEAMS DIDN'T WOEK
BECAUSE YOU HAD THE POWEK
SIONAL EPOM IAPETUS SWUT OFF...
BUT WWY PIO TWE PADIO WORK 7
GEISLI GEIMFARI
I ADMITTWAT WOPPIED ME EOK
A MINUTE OR SO.,,TWEN I
KEMEMBEEED TWAT OUTPOST
PADIOS AEE POWEPED BY ATOMIC
BATren/es just /n case of
X- *
•— Það er rétt Geisli. Þú segir að
eyðileggingargeislarnir hafi verið ó-
virkir vegna þess að orkuverin voru
stöðvuð frá Japetusi. En hvers vegna
er þá sendistöðin virk?
— Eg játa að þetta olli mér augna-
bliks áhyggjum .... Svo mundi ég
að fjarlægar sendistöðvar eru bún-
ar kjarnorku rafgeymum ef eitthvað
óvænt skyldi bera að höndum!
— Hér er annað, sem er óvænt,
Geisli!