Morgunblaðið - 25.11.1961, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐ1Ð
Laugardagur 25. nóv. 1961
Margaret Summerton
HÚSIÐ
VIÐ
SJÖINN
Skáldsaga
_____________J
Ég brosti með sjálfri mér. Áð-
ttr en við Vanessa legðum af
stað til Frakklands, ætlaði ég að
semja afsvar, álíka stuttort og
boðsbréfið var.
Þetta þriðjudagskvöld var ég
hérumbil hálfnuð með að strauja,
þegar *bjallan hringdi. Ég vissi
að þetta var Vanessa. Hún hafði
verið að heiman yfir helgina og
það var umtalað, að hún kæmi
um klukkan átta og þá ætluðum
við að ganga frí undirbúningn-
um undir ferðalag okkar.
Jú, það stóð heima, það var
Vanessa, en hún var bara ekki
ein síns liðs. Upp yfir l.ana —
og mig — gnæfði amerískur flug
maður sem ég minntist ósjálfrátt
að hafa séð einhverntíma áður-
Vanessa sagði: Þú mannst eftir
Harry, Charlotte? Þú hittir hann
víst í einhverju samkvæminu
mínu. Megum við koma inn?
Það var eins og hún væri laf-
móð og þegar við komum inn í
stofuna, var eins og bláu augun
í henni, sem voru annars allra
augna upplitsdjörfust. gætu ekki
horft á mig. Hún lét fallast á
stól við arininn.
Nú verðurðu alveg gul og græn
Charlotte, og ég skal heldur ekki
lá þér það....
Ameríski risinn laut yfir hana
eins og til að vernda hana. Elsk-
an mín, ég var að segja þér, að
þú mættir ekki vera neitt óróleg.
Charlotte skilur þetta áreiðan-
lega — það mundi hver stúlka
gera. Hann rétti nú úr sér og
sendi mér viðvöruna? auga.
Allt í einu áttaði ég mig. Ég
leit á höndina á Vanessu. Þar var
kominn giftingarhringur.
Þú þarft ekki að segja mér
neitt, Vanessa. Ég óska þér hjart
anlega til hamingju....
En hún leyfði mér ekki að tala
út- Við ætlum að gifta okkur und
ir eins og Harry er búinn að ná
í nauðsynlég skilríki hjá ame-
ríska flughernum — og ég vona,
að það verði fljótlega, því að
Harry ætlar að fljúga heim til
Texas eftir eina eða tvær vikur.
Ef ég get ekki farið með honum,
ætla ég að fara á eftir honum
eins fljótt og ég get. Og þangað
til er svo margt, sem ég þarf að
ganga frá. . Ó, Charlotte, þú fyr-
irgefur mér þetta? Við vissum
ekki af þessu fyrr en svo seint.
Jæja!! Það var þá ekki einasta,
að Vanessa ætlaði að hverfa af
mínu sjónarsviði. heldur var
ferðalagið okkar farið út um
þúfur!
Ég brosti. Æ góða mín þú ætl
ar vonandi ekki að fara að gera
þér rellu út úr einu fríi, þegar þú
þarft að fara að kaupa þér í bú-
ið? Góða mín, þú verður glæsi-
legasta brúður. sem ég hef nokk
urntíma séð!
Meðan ég fann einu hressing-
una, sem ég átti í húsinu hálf-
flösku af sérríi, krafðist Vanessa
þess að ég hefði bílinn sinn og
notaði hann, hvert sem ég færi.
Þetta vinarbragð létti bersýni-
lega á samvizku hennar, og
Harry, sem var nú orðinn sann-
færður um, að ég ætlaði ekki að
hrella unnustu hans með neinum
ásökunum, tók undir þetta með
Vanessa dreypti í sérríið. Þú
henni.
átt nú þessa glás af kunningjum
Charlotte. Geturðu ekki fengið
einhvern til að fara með þér í
staðinn fyrir mig?
Til þess að friða hana, sagði ég
að það gæti ég sjálfsagt. En í
sama bili heyrði ég, mér til
mestu undrunar sjálfa mig segja:
Ég gæti vel farið til hennar
ömmu minnar í Devonsh ire.
Ég fór frá London á mánudag
og stefndi í vesturátt. Ég fór mér
ósköp hægt og rólega, gisti á
leiðinni, auk heldur. Áður en ég
fór að heiman hafði komið ann-
að bréf frá Edvinu, stutt kvittun
fyrir mitt bréf þar sem ég hafði
sagt. að ég gæti ekki komið fyrr
en á þriðjudag og að ég mundi
koma í bíl. Edvina kvaðst búast
við mér klukkan sex á þriðjudag.
Ég ætlaði mér nú að vera
heldur betur stundvís, en reikn-
aði skakkt vegalengdina, svo að
klukkuna vantaði kortér í þrjú,
þegar ég var komin til þorpsins
hjá setri hennar
Glissing-þorpið lá sitt hvorum
megin við hallandi aðalgötu, og
var ósköp líkt fjölmörgum öðr-
um, sem ég var nýbúin að fara
gegn um þennan dag.
Neðst við aðalgötuna stóð kirkj
an á afmörkuðum grænum gras-
fleti. Hún var lítil og með lágum
turni
Ég stanzaði við grasflötinn; ég
þurfti að drepa þrjá klukkutíma
áður en ég birtist fyrir augliti
Edvinu, því að okki vildi ég
koma of snemma.
Ég steig út úr bílnum. Sjór-
inn hlaut að vera þarna rétt hjá.
Á stólpa við stíginn, sem lá kring
um kirkjuna var letrað: „Fót-
göngustígur til Maidenfordvík-
ur“. Ég gekk nokkur skref eftir
stígnum, en sá mig þá um hönd
og gekk eins og hálf-ósjálfrátt
inn í kirkjugarðinn.
Hann var svipaður því sem
kirkjugarðar eru vanir að vera:
hallandi legsteinar, óræktarlegir
grashólar, sultukrukkur fylltar
visnuðum blómum. Líka voru
þarna fáeinir veglegir legsteinar,
inni í rimlagirðingum. Mér var
forvitni að vita, hvar Elliotgraf-
reiturinn væri og fór því að svip
ast betur um. Ég fann hann
fljótt, enda var hann sá stærsti
þarna. Stór marmarahella, með
feitum engli, sem hengdi niður
vængina.
Ég stanzaði og starði á hann.
Esmond hafði drukknað svo að
líklega var sjórinn hinzta hvíla
hans, en rétt sem mér var að
detta þetta í hug, sá ég leiði í
grafreitnum, sem var nokkuð ný
legt. Á því lágu tveir kransar,
annar þeirra úr nýjum, dýrum
blómum.
Ég þurfti lítið að hreyfa mig til
þess að geta lesið á kortin með
svörtu röndinni. Skriftin á öðru
var orðin klesst af vætunni, en á
hinu var hún vel læsileg.
Kannske lík Esmonds hefði þá
fundizt, þrátt fyrir allt?
Ég laut fram og las: — „Til
Danny, sem aldrei mun fyrnast
hans elskandi vinkonu, Edvinu
Elliot“.
Ég lallaði burt, eins og ég hefði
orðið fyrir einhverjum vonbrigð
um og án þess að hugsa neitt
frekar um það, hver þessi Danny
hefði verið, né heldur það hlut-
verk. sem hann átti enn eftir að
leika í framtíð minni
Mjói stígurinn niður að víkinni
sýndist stuttur. Lengst bur.tu var
líkast nesi með hól á og auðvitað
væri svo sjórinn handan við þann
hól.
En það, sem mér hafði sýnzt
vera tangi var heil hæð og þegar
ég kom upp á hana, varð ekki
fyrir mér sjórinn heldur stór
dalur með trjálundi í miðju. Ég
hélt nú áfram samt og sagði við
sjálfa mig, að sjórinn hlyti þó
alltaf að taka við handan við
næstu hæð, en það gerði hann
bara ekki. Ég var komin í grunna
dæld með viðarkjarri og stígur-
inn var algjörlega horfinn.
En loks, þegar ég var komin
gegn um síðasta kjarrið blasti
sjórinn snögglega við mér, himin
blár. Ég settist niður rétt eins
og landkönnuður, sem er loksins
kominn þvert yfir meginland.
Það sem ég sat, var Maiden-
fórdvíkin varla meira en lófa-
stór, en þá kom ég auga á, til
vinstri við mig, stíg — líklega
þann, s«m ég var búin að missa
af. Ég Ijæmist þá fyrirhafnarlítið
til baka!
Ég rétti úr mér og horfði í
hina áttina og uppi yfir runna
sem þarna var, sá ég í hús. Á
því var einn kvistur út að sjón-
urn, og tvær gluggaraðir sneru
út að tanganum hinummegin.
Húsið var úr steini og þakhellu
og bakhliðin á því sneri út að
lægri hliðinni á tanganum sem
var langt burtu.
Ég starði hugfanginn er ég sá
>f Xr *
GEISLI GEIMFARI
FOK PIVE CENTURIEC ELECTRIC BI?AINS
HAVE BEEN ANSW££INS QUESTIONS ABOUT
ATOMS ANP STARS ANP SUCH. I USE
THEM iN MY M.EDICAL RESEAKCH.
.— í fimm aldir hafa rafeindaheil-
ar verið notaðir til að svara spurn-
ingum um atóm og stjörnur og þess
háttar. Ég nota þá til rannsókna á
sviði læknavísindanna. Að gamni
mínu hef ég búið út rafeindaheila,
sem svarar spurningum varðandi
fólk. Ég nefndi hann Mystikus met-
allikus.
>f x- Xr
— Gar læknir, getur Mystikus
sagt fyrir um framtíðina?
— Alls ekki, ungfrú Fox. Fram-
tiðarspá er hjátrú, þetta eru vís-
indi!
]>arna Sævarhól í fyrsta sinn. Ég
gat varla haft augun af húsinu
er ég skrönglaðist niður á stíginn,
fyrir neðan mig. Þaðan hafði ég
óhindrað útsýni og ég gat greint,
að bak við húsið tók við einhver
halli, en hitt gat ég ekki séð,
að það væri í nokkru vegasam-
bandi við umhverfið.
Lengra burtu sjávarmegin
fannst mér eins og ég grillti i
beinagrindina af einhverskonar
hryggju, en ég hafði sólina svo
mikið í augun, að ég gat ekki
verið viss um það.
Golan fór minnkandi og innan
skamms var komið dúnalogn. —
Allt var kyrrt og það var rétt
eins og útsýnið, og ég sjálf um
leið, væri lokað inni í glerhylki.
Ég fór að geta mér til um,
hver ætti heima í húsinu. Allir
gluggar voru lokaðir og enginn
vottur af reyk kom upp úr
strompnum. Líklega var svona
óaðgengilegt hús ekki notað
nema rétt á sumrin. Ég sneri mér
og gekk eftir stígnum, sem lá til
sjávar.
Einu sinni skruppu fæturnir
undan mér og ég forðaði mér
rétt falli með því að grípa í stofn
á þyrnirunna, sem þarna var. Um
leið og ég greip taki í hann, varð
ég að líta til hliðar og sá þá ura
leið í einum efrihæðar gluggan-
um á húsinu mann, sem lenti
snögglega í sterkum sólargeisla,
En í sama vetfangi var hann horf
inn og bilið milli gluggatjaldanna
autt aftur.
Þetta hafði gerzt of snögglega
til þess, að ég gæti greint mann-
inn nokkuð nánar, og ég gat
meira að segja ekki verið alveg
viss um að hafa séð nokkura
mann.
Ég rétti úr mér og hélt áfram
og var næstum komin alveg upp,
þegar ég fór aftur að renna á
hálkunni. Ég greip andann á
lofti náðj í grein á tré, sem var
orðið kyrkt og vanskapað af sjáv
arseltunni, og æpti upp í sama
bili og gripið var um hönd
mína. Og svo var ég dregin upp,
eins og í lyftu.
Það er eins og þér þurfiS
hjálpar við, sagði djúp rödd.
Þakka yður fyrir. Það er ekkl
ofmikið sagt.
Mér þótti dálítið fyrir þvl, að
nokkur skyldi hafa séð þetta ó-
fimlega klifur mitt. Þegar ég leit
upp, snöggt og vandræðalega,
þóttist ég sjá hávaxinn og grann-
an rnann með alvarlegt andlit og
hrafnsvart hár. Það var rétt eins
og þetta væri einhver spænskur
höfðingi, dulbúinn sem Englend-
ingur.
Hann gerði enga minnstu til-
raun til að brosa. Það var það
fyrsta, sem kom illa við mig, en
það næsta var, þegar ég leit á
hann og bros mitt og þakkarorð
aitltvarpiö
Laugardagur 25. növember
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — *:0S
Morgunleikfimi. — 8:15 Tónleilc
ar. — 8:30 Fréttir — 8:35 Tón-
leikar — 9:10 Veðurfregnir —
9:20 Tónleikar).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12:25 Fréttir og tilk.).
12:55 Óskalög sjúklinga (Bryndís Sig«
urjónsdóttir).
14:30 Laugardagslögin. — (15:00 Frétt
ir og tilkynningar).
15:20 Skákþáttur (Ingi R. Jóhannsson)
16:00 Veðurfregnir. — Bridgeþáttur ■—
(Hallur Símonarson).
10:30 Danskennsla (Heiðar Ástvalds*
son).
17:00 Fréttir — I>etta vil ég heyra;
Kristmn Guðjónsson forstjórl
velur sér hljómplötur.
17:40 Vikan framundan: Kynning á
dagskrárefni útvarpsins.
18:00 Útvarpssaga barnanna: „Á leið
til Agra“ eftir Aimée Sommer-
felt; XI. — sögulok (Sigurlaug
Björnsdóttir þýðir og les).
18:20 Veðurfregnir.
18:30 Tómstundaþáttur barna og ungl<*
inga (Jón Pálsson).
18:55 Söngvar í léttum tón. — 19:05
Tilkynningar.
19:30 Fréttir.
20:00 Leikrit Leikfélags Reykjavfkur;
„Tíminn og við“ eftir J. B,
Priestley, í þýðingu Ásgeir*
Hjartarsonar. Leikstjóri: Gísli
Halldórsson. Leikendur: Helga
Valtýsdóttir, Helga Bachmann*
I>óra Friðriksdóttir, Guðrún Step
hensen, Guðrún Ásmundsdóttir.
Helgi Skúlason, Birgir Brynjólf*
son, Sigríður Hagalín, Gísli Hall-
dórsson og Guðmundur Pálsson.
son.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög. — 24:00 Dagskrárlole.