Morgunblaðið - 10.12.1961, Síða 10

10
MORGVNULAÐ1Ð
Sunnudagnr 10. des. 1961

r>:•♦:♦>:♦;•♦.* *
$ >:♦ $:: :♦::
V $ :8;*8:
>: :•: ?:: -*■
.4 ^
» » » 4
XvMvMv
'*%’»’»*»»<
.**v*v*v»
Islenzk listakona
í bandarísku listatímariti
í NÓVEMBER-hefti hinis fcunna
bandaríska . listatímarits „Arts
Magazine“ birtist ýtarleg grein
uan íslenzka listmálarann Louisu
Matthíasdóttur ásamt 10 ljós-
myndum af listaverkum hennar
auk kápumyndar á tímaritinu,
sem einnig var af málverki eftir
Louisu. Greinin er eftir Martica
Sawin og tekur yfir 8 blaðsíður.
í upphafi greinar sinnar ræðir
höfundurinn um þær tvær að-
ferðir sem málarar nútímans
beita helzt þegar þeir mála
mannamyndir. Annars vegar
gæða þeir persónurnar táknrænni
merkingu; slífcar myndir eiga að
lýsa hlutskipti mannsins á jörð-
inni yfirleitt og eru að jafnaði
bölsýnar. Hins vegax tekur mál-
irinn mannslíkamann eða parta
af honum sem ákveðin, hlutstæð
form og fæst við þau sem slík;
slíkar myndir leiða fram einstak
linginn og leggja áherzlu á sér-
kenni hans. Louisa Matthiasdótt-
ir er gott dæmi málara sem beita
seinni aðferðinni með mjög já-
kvæðum árangri.
Höfundur rekur síðan í stuttu
máli æviferil Louisu. Hún er
fædd og alin upp í Reykjavík.
Foreldrar hennar voru Matthías
Einarsson yfirlæknir og Elíen
kona hans, sem enn er á lífi.
Louisa fór ung til Kaupmanna-
hafnar og lagði þar stund á list-
nám, hélt til Parísar, en fór til
Bandaríkjanna í stríðsbyrjun og
hefur verið þar síðastliðin 20 ár,
þó hún sé enn íslenzkur ríkisborg
ari. í Bandaríkjunum giftist hún
listmálaranum Leland Bell, sem
einnig er kunnur vestan hafs.
Louisa Matthíasdóttir í vinnustofu sinni. Á hillunni eru nokkur þeirra höfða, sem hún hefur mót-
að í leir. Xil vinstri á myndinni er málverk af Terana og sjálfsmynd af listakonunni. (
Fyrst eftir að Louisa kom til I nám hjá Art Students League, kunna málara Hahs Hofmanns.
Bandaríkjanna stundaði hún | “a varð síðan nemandi hins Þau hjónin Leland og Louisa
dvöldust í París á árunum 1950—
1951. og hafa auk þess oft gist
fsland um lengri eða skemmri
" tíma.
ISABELLA kvensokkar
Ný sending er nú
komin til landsins
Mikil verðiækkun
Aldrei hefir verð á Isabella
*
sokkum verið eins lágt og nú

Gæðin eru ætíð hin sömu, — sama
útlitið, sama endingin, sama snið,
sem hinar iniklu vinsældir Isabellu
sakkanna hafa jafnan byggst á.
Biðjið um
ÍSABELLA
„Crase"
(saumlausir)
tást allstaðar
órður Sveinsson & Co.hf.
Sími 18700
íslenzk áhrif
Höfundurinn bendir á, að- ís-
lenzkra áhrifa gæti í list Louisu,
einkanlega í eldri málverkum
hennar. Lýsir hann íslenzku um-
hverfi stuttlega minnist á hið
nakta, hrjóstruga landslag, eld-
fjöllin, firðina, bláma hafsins,
hina miklu birtu og litamergð
íslenzka sumarsins og dimmu
vetrarins. Formgáfa listakon-
unnar hafi þro.skazt við þessar
aðstæður, þar sem andstæður
ljóss og sfcugga voru svo ríkur
þáttur í umhverfinu. Hún hafi
ekki haft aðgang að list annarra
þjóða fyrr en hún var vaxin úr
grasi og fór utan til náms. Þetta
kunni að vera ein af orsökum
þess, hve sjálfstæð Louisa hafi
alla tíð verið í þróun sinni sem
málari.
Síðan vífcur höfundurinn að
því umhverfi sem Louisa hefur
lifað í síðustu tvo áratugi, þ. e a.
s. hinum litríku götum í eldri
hverfum New York-borgar,
hverfunum kringum 16. götu þar
sem þau hjónin hafa búið um
árabil og komið sér upp mjög
skemmtilegum vinnustofum. Á
sumrin dveljast þau oft f lista-
manna-nýlendum utan við borg-
ina og komast þannig í nánari
snertingu við náttúruna.
Notar alltaf fyrlrmyndir
Annars hafa meginviðfangs-
efni Louisu síðustu árin verið
sjáifsmyndir og myndir af dótt-
ur þeirra hjóna, Temmu. sem nú
er 16 ára. Endrum og eins situr
eiginmaðuirinn líka fyrir, en
hann er að jafnaði önnum kafinn
við eigin listsköpun.
Louisa hefur jafnan fyrirmynd-
ir að málverkum sínum og kýs að
gera margar imyndir af sama
fýrirbæri með ýmsum tilbrigð-
um. Málverk hennar eru’ þvi
fersk og full af hreyfingu og blæ
brigðum. Nái hún ekki tökum á
viðfangsefninu strax í byrjun,
hættir hún við málverkið og
byrjar á nýjan leik.
Tækni Louisu
Höfundur lýsir síðan í löngu og
ýtarlegu máli tækni Louisu í
fyrri myndum hennar og þróun.
inni fram á þennan dag. Tekur
hann hvert verkið á fætur öðru
og kryfur það til mergjar í smá-
atriðum, byggingu, litameðferð
og beitingu pensilsins. Kveður
hann pensilförin minna talsvert
á svonefnda „action painting",