Morgunblaðið - 11.01.1962, Page 6

e
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 11. jan. 1962
Karl A. Jónasson,
prentari — Minningarorð
VIÐ Morgunblaðsmenn söknum
vinar í stað. Einn af elztu
starfsmönnum blaðsins, Karl A.
Jónasson, prentari, er látinn,
rúmlega 61 árs að aldri. Seint á
árinu 1960 tók hann banvænan
sjúkdóm og varð að hverfa frá
störfum. Þessi sjúkdóruur leiddi
hann til bana 31. desember sl.
Um árabil hafði hann þó kennt
vanheilsu, sem hann bar með
æðrulausri karlmennsku. Hann
er borinn til grafar í dag.
Karl A. Jónasson var fæddur
að Brunnhúsum í Reykjavík 27.
virðingu. Ritstjórn og fram-
kvæmdastjórn Morguniblaðsins
þakkar honum hið langa og trúa
starf. Ástvinum hans, sem mest
hafa misst við fráfall hans og sár
astur harmur er að kveðinn,
vottum við djúpa samúð.
S. Bj.
★
ÞANN 1. okt. 1916 hóf ungur og
liæglátur piltur, tæpra 15 ára að
aídri, prentnám í ísafóldarprent-
smiðju. Hann vakti þegar á sér
athygli mína Og annarra sam-
starfsmanna fyrir rólyndi, geð-
nóv. árið 1900. Foreldrar hans
voru Jónas Jónasson sjómaður,
og Sigríður Auðunsdóttir, kona
hans. Karl hóf prentnám í ísa-
foldarprentsmiðju 1. okt. 1916 og
var þá aðeins 15 ára gamall. Vél
setningu við Morgunblaðið hóf
hann árið 1920 og stundaði það
starf æ síðan, eða í rúm fjörutíu
ár. Var hann einn af þremur
elztu sta'rfsmönnum Morgun-
blaðsins og hafði starfað með öll
um ritstjórum þess frá upphafi.
Karl Jónasson var traustur og
góður starfsmaður. Hann vildi
ekki vamm sitt vita í neinu, var
alltaf reiðubúinn til þess að
hlaupa undir bagga, þar sem
hönd þurfti að leggja að verki.
í allri framkomu var hann hið
mesta prúðmenni, hlýr og Ijúf-
ur. Er ómetanlevt að eiga slíka
menn að samstarfsmönnum, ekki
sízt á dagblaði, þar sem mikið
veltur á góðri samvinnu milli
prentsmiðju og ritstjórnar. Má
raunar segja að náin samvinna
milli blaðamanna og prentara sé
eitt af frumskilyrðum þess að
vel fari.
Karl kvæntist Ragnhildi Þór-
arinsdóttur frá Foss. i Mýrdal
árið 1928, ágætri konu, sem var
honum mjög samhent. Eiga þau
eina dóttur, Elínu Ingu, sem er
gift Ólafi Hauki Ólafssyni,
prentara í Prentsmiðjunni Odda.
Eiga þau heimili hér í Reykja-
vík.
Allir þeir, sem unnu með Karli
Jónassyni, munu minnast þessa
góða drengs með þakklæti og
Karl A. Jónasson.
prýði og hófmennsku í allri fram-
komu og samvinnu. Þessi piltur
var Karl Adolf Jónasson, sem við
í dag kveðjum hinstu kveðju.
Síðan þennan fyrsta dag hafa
leiðir okkar Karls lengst af leg-
ið saman á vinnustað. Margt hef-
ur breytzt og mennirnir hafa
ibreytzt, bæði ég og aðrir, en til
hinstu stundar var Karl alltaf
sami ljúfi, góði og skapfasti
drengurinn, sem var hans ein-
kenni við fyrstu kynni. Flysj-
ungsháttur og yfirborðsmennska
var honum fjarri skapi. Hann var
tryggur og góður félagi, bland-
aði sér ekki í annarra málefni
að óþörfu, en hafði þó ákveðnar
skoðanir a mönnum og málefn-
um, sem har.n lét í ljós ef svo
bar undir. en ávallt með sinni fá-
dæma hógværð og ljúfmennsku.
Hann gekk hávaðalaust í gegn
um lífið Og ólgandi sviptivindar
samtíðar hans færðu ekki jafn-
vægi hans úr skorðum. Þannig
var Karl, þannig mun ég muna
hann.
Enginn skyldi þó halda að hann
hafi verið alvaran ein og drung-
inn uppmálaður. Því fór fjarri.
Hann var glaður í góðra vina
hópi, ræðinn og skemmtilegur,
ljúfur og viðmótsþýður og góður
og glaður heim að sækja. Hann
var tryggur og traustur vinur
vina sinna, en fáskiptinn um aðra
og annarra hag.
Um fjölda ára hafði Karl kennt
vanheilsu sem hann lét þó lítt
á bera og fáir samstarfsmenn
hans vissu um fyrr en síðustu
árin, þótt hann í fjölda ára gengi
engan dag heill til skógar að
starfi. Hann kvartaði aldrei en
bar þrautir sínar með sjálfum
sér.
Karl var íæddur í Brunnhúsum
við Suðurgötu í Reykjavík, 27.
nóvember 1900. Faðir hans var
Jónas Jónsson, sjómaður í Brunn-
húsum, er drukknaði 12. maí
1907, en móðir hans var Sigríður
Auðunsdóttir frá Háu-hjáleigu
við Akranes. Var hún alsystir
Einars Kr. Auðunssonar, prent-
ara.
Þann 12. ágúst 1928 kvæntist
Karl eftirlifandi konu sinni,
Ragnhildi Þórarinsdóttur frá
Vestmannaeyjum, en ættaðri frá
Fossi í Mýidal. Eignuðust þau
eina dóttur, Elínu, sem gift er
Ólafi Hauk Ólafssyni, prentara.
ÞESSIR öldruðu heiðursmenn
hittust á þriðjudag í Ellilieim
ilinu Grund, en þar komu sam«
an 50 ára stúdentar og eldri. \
Á myndinni sjást frá vinstri: <
-y Árni Thorsteinsson, tónskáld, <
séra Sigurbjöm Á. Gislason, *
Halldór Jónasson frá Eiðum, <
séra Bjami Tónsson vígslu-<
biskup, Þorsteiim Þorsteins- <
son, fyrrv. hagstofustjóri og <í
Guðmundur Thoroddsen, pró- <
fessor.
Karl andaðist f Bæjarsjúkra-
húsinu á gamlársdag sl. eftir
langa og þunga sjúkdómslegu,
heima og á sjúkrahúsinu.
Með Karli er traustur og góður
drengur genginn um aldur fram.
Eg flyt konu hans, dóttur,
tengdasyni, aldraðri hálfsystur
og öðrum ættingjum hans og
vinum mínar innilegustu samúð-
arkveðjur, vel minnugur þess, að
„Merkið stendur þó maðurinn
falli“. — G. G.
Jólasveinarnir
segjast ekki hafa
verið ölvaðir
Vegna skrifa B.H.B. í Vel-
vakanda á þriðjudag um jóla-
sveina, er verið hefðu drukkn
ir á barnaskemmtun, komu
tveir menn að máli við Velvak
anda. Töldu þeir skrifunum
stefnt gegn sér. Kváðust þeir
hafa veríð með öllu ódrukkn-
ir, ekki bragðað vín, en hins
vegar hefði gamanþáttuf
þeirra aí ýmsum orsökum far-
ið að nokkru út um þúfur. Þátt
urinn hefði ekki verið saminn
af þeim sjálfum, en hann hefði
verið allgóður. Þeir sögðust
hafa veriö að skemmta börn-
um, en ekki fullorðnu fólki,
og yrði að miða skemmti-
atriði þeirra við það. Hátalara-
kerfið hefði farið úr skorðum
og þeir þá farið út á gólfið,
en þá hefði hvinur mikill úr
bilaða hátalaranum spillt
skemmtiatriðum. Um það
aT.riði, að þeir hefðu sungið
dægurlög, sögðu þeir, að þeir
hefðu reynt að fá börnin til
að syngja með sér „Jólasvein-
ar einn og átta“ og önnur jóla
lög, en ekki tekizt vel. Aftur
á móti hefðu börnin tekið
mjög vel undir nýjustu dæg-
urlögin. Að lokum sögðust
þeir geta fengið marga ábyrga
menn til að bera vitni um,
að þeir hefðu ekki haft vín um
hönd.
• Andsvar B.H.B.
Velvakandi hafði samband
við B.H.B. út af ofangreindum
athugasemdum jólasveinanna,
ef bréfritari vildi láta skoðun
sína í ljós. Ekki kvaðst B.H.B.
ætla að stofna til neins orða-
skaks með skrifum sínum,
enda ekki tilgreint nein nöfn
eða staðsett barnaskemmtun-
ina. Af einhverjum ástæðum
hefðu þessir tveir menn (sem
þó létu ekki nafna sinna getið)
kannazt við lýsinguna og talið
skrifunum stefnt gegn sér, og
benti það til þess að ekki væri
samvizkan alveg breín.
— „Ég tel rétt, að það komi
fram“, sagði B.H.B., ,að það
er ofvaxið mínum skilningi,
hvernig þeim félögum datt í
hug að túlka jólasveininn með
drykkjumannslegum tilburð-
um, enda kom á daginn að
börnin (sem skemmtiþáttur
þeirra er miðaður við) voru
ekkert yfir sig hrifin af þeim.
En pillunum skal sagt það til
hróss, að svo lifðu þeir sig
inn í hlutverkið, að hvorki
mér né öðrum, sem ég átti tal
við, datt annað í hug en hér
væri um ósvikna vímu að
ræða.
É-g bið að lokum jólasvein-
ana afsökunar á, að ég skyldi
hafa fundið mig knúða til að
gagnrýna skemmtiþátt þeirra
og vona að þeim takist betur
næst“.
• Enn um Þingeyinga
og Öskju og móðu-
harðindi Karls
s. s. (Sigurður Símonarson
á Akranesi) svarar mannin-
um, sem kvaðst vera frá Vest-
mannaeyjum.
Ýmsir þóttust þekkja lykt
af Þingeyinga móðu.
f gegnurn bæði þunnt og þykkt
þokan spáir góðu.
Háan reynir Heklutind
með hrakyrðum að saka.
Nágust þinn Og jporðanvind
ég nenni ei frá þér taka.
Gegnum móðu og mistur sér
málin Öskju-drengur.
Áttu kannski engin gler
í að horfa lengur?
Þá sendir Jón úr Skarðl
þessa vísu:
Húsavík er hissa á þvi,
en harmar þó að vonum,
hve Karl varð móralskt
. magur J
móðuharðindonum.
Skyldi ekki Veðra-PáH hafa
ort neitt um þetta enn?
Jón úr SkarOL