Morgunblaðið - 20.01.1962, Page 20

Morgunblaðið - 20.01.1962, Page 20
20 MORGUNBLAÐIÐ Laugardagur 20.jan. 1962 Barbara James: 5 En sú Crystal, sem var með Rory í garðinum á myndinni, var ósvikin kona. í>að var eimhver biðjandi mýkt í framkomu henn- ar og eitthvað í svip hennar, er hún leit á Rory, sem var — varð ég því miður að játa — næstum innblásin. Og, sem verra var: Hann brosti á móti, eins og ég hélt, að enginn hefði séð hann brosa, nema ég ein. Það er sagt, að rmaður eigi aldrei að vanmeta andstæðinginn. En það hafði ég einmitt gert’ og *nú leit helzt út fyrir, að það ætti að kosta mig hjónabandið mitt. Ég ætla að fara til borgarinn- ar, sagði ég einbeittlega við Vandy. Hún setti upp ánægjusvip. Það var rétt af þér. Og vertu þar í nótt ef þú vilt. Nei, ég kem aftur í kvöld, enda hlýtur Rory að koma heim í kvöld líka. Hann vill ekki missa af afmælinu hans Tims. Já, vitanlega. Þú varst búin að koma mér í svoddan æsing, að ég var alveg búin að gleyma því. Blessaður drengurinn, hann hlakkar svo til. Andlitið ljómaði, er hún minntist á Tim. Ég verð að fara í leikfangabúðina og vita, hvort þeir hafa fengið þetta sem ég var að panta hjá þeim í gær. Þú eyðileggur alveg krakkana með þessu eftirlæti, Vandy. Kannske ég ætti annars ekkert að vera að fara, fyrst þú þarft að fara þetta. Nei, þú ferð nú, hvað sem öðru líður. Ég verð ekki nema stund- •arkorn í burtu. Ég trúi Idu alveg fyrir þeim; hún verður hérna allan morguninn. Það er hún, sem dekrar mest við þau ef út í það er farlð. Ida Dawson og Albert maður hennar fyrrverandi trésmiður, áttu heima í smá'húsi við garðinn okkar. Ida vann hjá okkur í hús- inu en Albert í garðinum og svo við 'hvað sem fyrir kom. Þú ferð nú til borgarinnar, ítrekaði Vandy. Gerðu enda á þessari vitleysu, ég veit þú get- ur það vel. Mig langar mest til að predika dálítið sjálf yfir hausa- mótunum á honum Rory .......... ekki nema það þó að vera að fóðra kjaftakellingarnar ...... hann ætti að skammast sín. Já, Vandy var heldur betur hneyksluð, blessunin. Hringdu hann upp og skipaðu honum að bjóða þér í hádegis- verð og talaðu svo yfir hausa- mótunum á honum og segðu hon- um, að þú látir ekki bjóða þér meira af svo góðu. Nei, ég held ég verði fyrst að tala við han Leó. Leo, þó, þó. Hvað heldurðu svo sem, að hann geti gert? Þegar fólk er í vandræðum, fer það stundum til prestsins síns eða læknisins — eða lög- fræðingsins síns. En þó undar- legt sé, datt mér fyrst í hug að leita til Leo Gunter. Hann var um boðsmaður Rorys og ráðsmaður. Ég hringdi heim til hans og náði — Þetta er afmælisgjöf til þín, mamma. rétt í hann áður en hann fór í skrifstofuna. Ég kem til borgarinnar í dag, Leo, og þarf að tala við þig. Geturðu séð af hálftíma handa | mér? I Já, og meiru, ef þú vilt. Láttu i mig gefa þér að borða. Það væri indælt. En þetta er bara svo fyrirvaralaust. Ertu viss um, að £ú sért laus? Ég get að minnsta kosti orðið það. Maður fær svo sjaldan að sjá þig nú orðið. Eigum við að segja klukkan eitt hjá Ladram? Ágætt. Mikið ertu vænn, Leó. Mér leið ofurlítið betur þegar ég lagði frá mér símann. Vin- gjarnlega rödd Leós og augsýni- leg ánægja hans að hitta mig, var hughreystandi. Það yrði mér mikill léttir að tala við hann. Mér hafði dottið það í hug fyrr, en eittihvert stolt hélt aftur af mér. Ég vissi, að hann var trún- •aðarmaður Rorys, og Rory gat vel hafa rætt málið við hann á undan mér. Ég náði í lestina til London. Ég fór sjaldan í litla bílnum mín um, sökum erfiðleikanna á að koma honum fýrir. Svo gat ég líka beðið eftir Rory og orðið honum samferða í stóru bílnum í kvöld. Ég var alveg ákveðin, að Tim skyld ifá afmælisfagnaðinn sinn á morgun, jafnvel þótt það yrði síðasti dagurinn, sem við yrðum saman sem fjölskylda. Slíkt sem þetta kemur oft fyrir í bókum, hugsaði ég með sjálfri mér í lestinni. En endirinn verð- ur alltaf góður. Unga konan legg ur sér til nýja hárgreiðslu, og ný föt og eiginmaðurinn lítúr hana nýjum augum og „hin konan“ sýnir sig að vera sú óþokka- skepna, sem hún er í raun og veru. Já, bara að það væri nú svona einfalt. Það var ekkert athugavert, hvorki við hárgreiðsluna mína né fatnaðinn, því að jafnvel versti óvinur minn hefði ekki getað , sakað mig um kæruleysi á því sviði. Ég hafði hingað til flokkað Crystal sem venjulega „blóð- sugu“ en nú vissi ég, að hún var annað og miklu hættu- legra. „Ladram“ er ósköp yfirlætis- laust nafn og það var veitinga- húsið líka, sem nafnið bar. Hvít- ir veggir, eirrauðar gólfábreiður og kyrrð yfir öllu. Svona veit- ingahús eru venjulega fokdýr, þrátt fyrir allt yfirlætisleysið. Þangað koma gestir, sem kunna raunverulega að meta góðan mát og vel tilbúinn, og góð vín. Þang- að koma ekki neinir leikhús-bjálf ar og heldur ekki tilvonandi stjörnur, sem hugsa fyrst og fremst um að láta á sér bera. Leó beið eftir mér í forsalnum, og spratt nú upp af einum flos- bekknum við eitt spegilborðið, en þau voru þarna strjált dreifð um forsalinn. Rosaleen. Hann greip hönd mina og kyssti mig á kinnina. Ég pantaði Martini, upp á von og óvon, handa þér. hann er góð- ur hérna, en segðu mér ef þú vilt heldur eitthvað annað. Eins og til dæmis Tio Pepe. Ég er nú ekki vön að drekka neitt með hádegismatnum. Þú verður að brjóta regluna í tilefni dagsins. Ég minnist þess ekki, að við höfum nokkurtíma borðað ein saman fyrr. Ég brosti. Nei, það held ég ekki, að við höfum gert. Við skulum þá láta það vera Martini, þakka þér fyrir. Við settumst hlið við hlið á bekkinn og ég dró af mér svörtu hanzlfana. Dökku augun í Leó horfðu á mig með velþóknun ,Falleg, sagði hann. Hvað ? Þú sjálf .... þú ert falleg. En það veiztu auðvitað. Þakka þér fyrir. Ég reyni hvað ég get að vera það. Hann lyfti glasinu. Skál. Ég tók upp mitt glas og lit- lausi vökvinn í því virtist eitt- hvað grunsamlega meinlaus. Þína skál ! svaraði ég léttilega. Ég sötraði úr glasinu, það var eitthvað mjög bragðmikið og sterkt. Það var þægilegt að sitja þarna og drekka í kyrrðinni og rónni hjá Ladram og hlusta á fyndið skrafið í Leó og skynja aðdáun hans. Ég var í fötum með ; sjaldgæfum sýrenurauðum lit, en * barðarstóri hatturinn var úr dökkibláu flaueli. Eg geng ekki oft með- hatt, en þegar ég geri það, vil ég hafa þá barðastóra. Eini skartgripurinn, sem ég bar, var gömul næla úr gulli með ametýst, sem Rory hafði einu- sinni keypt handa mér. Ég hafði klætt mig og snyrt af ýtrustú vandvirkni. Einhvernveginn fannst mér það nauðsynlegt, að lita ekki út eins og yfirgefin eig- inkona. Leó var skemmtilegur. Hann j fékk mig fljótt til að hlæja að einhverri meinlegri skrítlu. Ég þykist alveg vita, hvaða erindi þú átt við mig, en fyrst skulum við borða. Alvarlegar um ræður spilla matarlystinni, sagði hann. Leo var dökkur yfirlitum, næstum austurlenzkur, og ham- ingjan mátti vita, af hve mörg- um þjóðflokkum hann var sprott inn. Hánn hafði sloppið til Eng- lands í styrjöldinni, en minntist aldrei á bernsku sína og æsku. Mig grunaði alltaf, að þessi óræðu augu hans hefðu séð sitt- hvað hryllilegt. Ég vissi, að hann hafði s verið kvæntur og misst konuna á hryllilegan hátt, lik- lega í þýzkum fangabúðum. Hann hafði unnið í ýmsum firk- usum á meginlandinu og fjöl- leikahússýningum. Þegar hann kom til Englands var hann í dansflokki, en breytti brátt til og sneri sér að kaupskaparhlið list- arinnar. Hann hafði óskeikulan hæfileika til að koma auga á efnilega leikara og koma þeim á framfæri, og að fáum árum liðn- um var hann orðinn þekktur á því sviði, svo að það var draum- ur hvers listamanns að vera á veg um Leó Gunters. Hann var þegar orðinn þekkt- ur i þessari starfsemi sinni, er hann fyrir fimm árum rakst inn í ómerkilega söngleikaihúsið í Warham, sem er lítil borg i Lancashire, en þar vorum við Rory þá að leika í gamanleik. Og það var nú meiri gamanleikur- inn! Ómerkilegur, klaufalegur og leiðinlegur eins og tugir annarra slikra, sem þá höfðu árum saman móðgað smekk almennings. Við Rory gerðum okkar bezta, en X Xr * GEISLI GEIMFARI >f X- auðvitað gat það ekki bjargað ieiknum, svo lélegur var hann. Ég man ennþá kvöldið þegar Leó kom. Það var nístandi kalt, svo að varla var annað hægt en skjálfa á sviðinu. Ég gekk þá með elzta barnið okkar, og hefði alls ekki átt að vera,að vinna. Ég hafði sniðið mér búning, sem ég reyndi að telja sjálfri mér trú um, að gæti hulið ástand mitt. Það var nauðsynlegt að halda áfram og standa meðan stætt var, svo mjög þörfnuðumst við aur- ' anna. Þetta kvöld var illa sótt og þeir fáu óheyrendur, sem þarna voru komnir, voru kulda- legir og áhugalausir svo að mað ur varð hissa, að þeir skyldu yfir leitt hafa lagt það á sig að koma. En það var eins og hvert annað kraftavérk, að Leó var þarna staddur og þrótt fyrir umhverf- ið, kom hann strax auga á hæfi- leika Rorys. , Þetta var kvöldið sem draum- ar okkar rættust og breytti tötr- unum í skrautklæði Já, oft var ég búin að segja: Bara ef Jack Hylton eða Leó Gunter eða Bern- ard Delfont gætu einhverntíma rekizt hérna inn .... Þeir vita ekki, að ég sé til. Ég fengi ekki einusinni að tala við fulltrúana þeirra. Ég er alveg ónýtur að troða mér fram, hafði Rory alltaf svarað. dauflega. Þeir hreyfa sig aldrei út úr London og vita ekkert, hvað er að gerast og hvað er á boðstól- um, hafði ég fullyrt — en þar hafði ég á röngu að standa, því að lokum skeði það, og allt líf okkar breyttist til hins betra. Sfllltvarpiö Laugardagur 20. janúar 8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8 :05 Morg unleikfimi — 8:15 Tónleikar — 8:30 Fréttir — 8:35 Tónleikar — 9:10 Veðurfregnir — 9:20 Tónl.). 12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —• 12:25 Fréttir og tilkynningar). 12:55 Óskalög sjúkilnga (Bryndís Sigur jónsdóttir). 14:30 Laugardagslögin. (15:00 Fx'éttir) 15:20 Skákþá„tur (Ingi H. Jóhannsson) 16:00 Veðurfregnir — Bridgeþáttur (Hallur Símonarson). 16:30 Danskennsla (Heiðar Ástvalds- son). 17:00 Fréttir. — Þetta vil ég heyra* Ey jólfur Haraldsson stud. med. vel ur sér hljómplötur. 17:40 Vikan framundan: Kynning á dag skrárefni útvarpsins. 18:00 Útvarpssaga barnanna: .Nýja heimilið" eftir Petru Flage^.ad Larssen; II. (Benedikt ArnkeJs- son). 18:20 Veðurfregnir. 18:30 Tómlistarþáttur barna og ungl« inga (Jón Pálsson). 18:55 Söngvar í léttum tón. 19:10 Tilkynningar — 19:30 Fréttir. 20:00 Léttir kvöldtónleikar: a) Karlakórinn Fóstbræður syngja þrjú bandarísk lög Söngstjóri: Ragnar Björnsson. Einsöngvarar: Kristinn Halls- son, Erlingur Vigfússon og Gunnar Kristinsson. Píanóleik ari: Carl Billich. b) Capitol sinfóníuhljómsveitin leikur bandarísk hljómsveitar lög; Carmen Dragon stj. 20:30 Leikrit: ,,Tanja“ eftir AlekseJ Arbuzoff. Höfundur útvarpshand rits: David Tutajev. Þýðandi: Halldór Stefánsson. — Leikstjóri: Baldvin Halldórs Leikend: Helga Bachmann, Helgi Skúlason, F’osi Ólafsson, Helga Valtýsdóttir, Jón Sigurbjörnsson, Jóhanna Norð- fjörð, Nína Sveinsdóttir, Anna Guðmundsdóttir, Þorsteinn Ö. Stephensen og Jóhann Pálsson. 22:00 Fréttir og veðurfregnir. 22:10 Þorradans útvarpsins: M.a. leik- ur hljómsveit Guðmundar Finn- björnssonar fyrir dansinum ný ísle^zk lög. Söngfólk: Huda Em ilsdóttir og Sigurður Ólafsson, 02:00 Dagskrárlok. \ — Pétur er alls ekki hér Geisli höfuðsmaður! .'— Við höfum aðvarað báðar flug- stöðvarnar. Hann kemst ekki frá stjörnunni! Ég hef það enn á tilfinningunni að hann hafi ekki farið langt! — Já, en hvar er þá felustaður hans? .... (Þú snertir hann Klimmer lögregluforigi). Htinn gleymdli ^ að endumýja! 1APPDRÆTT! 1ÁSKÓLANS

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.