Morgunblaðið - 21.01.1962, Blaðsíða 3

Sunnudagur 21. jan. 1962
MORGVNBLAÐIÐ

„Savannah" senn fullger
UM ÞBSSAR mundir er verið
að leggja síðustu hönd á
fyrsta kjarnorkuknúða kaup
far heimsins, sem bandiaríkja
menn eiga í smíðum í skipa-
smíðastöðinni í Camden, New
Jersey. StkípiS hefur hlotið
nafnið N.S. Savannalh (N.S.
stendur fyrir Nuclear ship)
eftir fyrsta gufuskipinu, sem
fór yfir Atlantslhafið, frá borg
inni Savannah í Georgia til
Liverpoiol. Það var árið 1819.
Snemma í næsta mánuði
uðinum er fyrirhugað, að það
leggi á Atlantshafið í reynslu-
verður N.S. Savannah sigli
ti'l Yorktown en síðar í mán-
för.
Það var árið 1955, sem Eis-
enhower forseti lagði til við
bandaríska þingið að verja fé
til smiði kjamorkuknúins
kaUpskÍpS. , .VKMMri.ti-. J.;,
Skipið er 22.000 lestir og hef
ur smiði þess kostað næfri 47
milljónir dala — þ.e.a.s. meira
en 2000 milljónir Menzkra
króna. Er það um 50% meira
en venjulegt kaupskip af sömu
stærð myndi kosta.
Skipið á að geta siglt 300
þúisund sjómílur á einni elds-
neytishleðslu og meðalhraðinn
verður 21 hnútur. Fyrst um
sinn veiður skipið rekið á
vegum fltítans — og er fyrir-
Uugatv, að það sigli samkvæmt
laust bundinni áætlun með 60
farþega og táu þúsund lestir
farmis í hverir ferð. Eftir hálft
annað ár verður það leigt tit
The States Marine Lines til
venjulegra vöruiflutninga.
Hinn kjarnorkuknúði hreyf-
ill s'kipsins sem líkur er að
byggingu hreyflum kafbát-
anna kjarnorkuknúðu, kostar
einn tíu milljónir dala. Eitt
helzta vandamálið í sambandi
við smíði skipsins viar að
tryggja að ekki yrði hætta á
geislun þótt skipið lenti
rekstri. í þessu skyni
hreyfillinn byggður inní sér-
staikt hólf, byggt úr sfcáli,
rauðviði- Og tvö þúsund lest-
um af steinsteypu.
Sr. Jón Auðuns, dómprófastua:
Auk oss trú
í a-
var
Skrifstofumennirnir
í Dagsbrún upplýsa
ókunnugleika sinn
Formannsefni B.listans gekk í Dagsbrun 1930
GREINILEGT er að skrifstofu-
mönnum í Dagsbrún svíður það
sárt, að verkamenn skyldu leyfa
sér að bjóða fram á móti þeim í
félaginu. Héldu þeir áfram upp-
teknum hætti í gær í Þjóðviljan-
um, að ráðast á verkamenn með
persónulegum svívirðingum, en
forðuðust málefnalegar umræður
um félagsmál og er það að von-
um, þar serh það er staðreynd,
sem allir landsmenn vita, að
skrifstofumennirnir í Dagsbrún
hafa aldrei á undanförnum árum
hugsað um hag verkamanna,
heldur aðeins hvað þeir gœtu
gert fyrir kommúnistaflokkinn.
Pólitískt ofstæki skrifstofu-
mannanna í Dagsbrún hefur því
gert það að verkum, að þetta
stærsta verkalýðsfélag landsins
hefur misst forustuaðstöðu sína
í verkalýðshreyfingunni, eins og
bezt kom í ljós í verkfallinu sl.
sumar, er Hlíf í Hafnarfirði náði
betri samningum mörgum dögum
áður en skrifstofumönnunum í
Dagsbrún þóknaðist að boða til
fundar í Dagsbrún og leggja
fram samningsuppkast sem í
flestum atriðum var verra en
Hlíf hafði samið um.
Skrifstofumennirnir ráðast sér-
staklega á formannsefni B-listans
og fullyrða, að hann hafi verið
í Dagsbrún aðeins í „fáein ár“
eins og þeir orða það. Sannleik-
urinn er sá, að Björn Jónsson,
formannsefni B-listans gekk 1
Dagsbrún fyrst 1930. Hefur hann
síðan verið virkur félagi í verka-
lýðssamtökunum ýmist í Iðju eða
Hreyfli eftir því sem störfum
hans hefur verið háttað og nú
síðast hefur hann verið óslitið
í Dagsbrún frá 1955. Er þetta því
annað hvort vísvitandi blekking-
ar hjá skrifstofumönnunum eða
að þeir fylgjast ekki betur með
félagsmálum Dagsbrúnar en svo,
að þeir vita ekki hverjir eru í
félaginu og er það í fullu sam-
ræmi við aðra starfsemi skrif-
stofumannánna. Það mætti ef til
vill spyrja: Hvenær gekk Guðm.
J. Guðmundsson x Dagsbrún og
aðrir „leiðtogar“ kommúnista,
„O G postularnir sögðu við
Drottin: Auk oss trú.“
Trúðu, því að kærleika Guðs
máttu hvarvetna sjá, miskunn
hans og speki.
Jú, þetta trúboð þekki ég,
kannt þú að sv&ia, — en það
er svó fjölmargt, seii ég sé og
veit, sem mér sýnist hvorki
votta miskunn hans né speki.
Manstu söguna um Jakob, sem
háði örvæntingarfullur glímu
sína við Guð? Manstu gríska
spekinginn Sófokles, sem efað-
ist og undraðist, að Guð gæti
mótbárulaust horft á allar þær
þjáningar, sem mannkynið styn-
ur undir?
Þetta veit ég allt. Og ég skil,
að mörgum verður erfitt að
samrýma trú á gæzkuríkan, al-
máttugan Guð þeirri staðreynd,
að jarðskjálftanótt, einn felli-
bylur eða stormhryna á hafi
grandar þúsundum mannslífa og
bakar öðirum ævilanga sorg. Ég
veit, að margir hafa glatað trú
sinni andspænis þeirri stað-
reynd, að meðfæddir sjúkdómar
þjá ómálga börn, arfgeng geð-
veiki og margs konar annað
bótalaust böl, þótt þeim ósköp-
um sé sleppt, sem menn haka
sér sjálfir með fávizku og af-
brotum.
1 mörgum tilfellum væri málið
auðleyst með því að trúa á
marga Guði, eða eins og Zóro-
aster, að trúa á tvo Guði, ljóss
og myrkurs, sem báðir væru
jafn voldugir. En málið er vand
ara kristnum mönnum, sem trúa
á einn Guð, skapara alls og höf-
und þeirra lögmála, sem tilver-
an lýtur.
Björn Jónsson
sem nú skipa stjóm félagsins?
En það er áreiðanlega mesti
misskilningur hjá skrifstofu-
mönnunum, ef þeir halda að
Dagsbrúnarfélagar bogni fyr-
ir persónulegum svívirðingum
þeirra og blekkingum. Slíkur
málflutningur mun aðeins þjappa
verkamönnum saman í barátt-
unni gegn þeim.
Vorboðafundur
annað kvöld
HAFNARFIRÐI. — Vorboðinn
heldur fund í Sjálfstæðishúsinu
annað kvöld kl. 8,30. Á fundinum
talar Kristín Guðmundsdóttir
híbýlafræðingur um eldhússinn-
réttingar og Sigríður Kristjáns-
dóttir húsmæðrakennari um raf-
magnsáhöld. — Á eftir verður
kaffi framreitt. — Vorboðakonur
eru hvattar til að fjölmenna og
taka með sér gesti.
Heimsmet í langflugi
f síðustu viku setti bandarisk orrustubota heimsmet í langflugi á
flugleiðinni frá Okinawa til bandarísku flugstöðvarinnar Torrejón,
skair.mt frá Madrid. Flugvélin sem var af gerðinni B-52H, fór
leiðina sem örvarnar hér að ofan sýna í einum áfanga. Áhöfn vél-
arinnar var átta menn undir stjórn Clyde P. Evelyn majórs (t.v.
á myndinni). Vegalengdin var 12.519 mílur og fór þotan hana á
22 klst. og tíu mínútum, en meðalhraði var 575 mílur á klst.
Á Öllu veltur, hvert viðhorf
vort er til þess, sem vér nefnum
„böl“ og köllum „illt“.
Horfðu á mannlífið, gefðu
gaum reynslu kynslóðanna og
þú hlýtur að sjá, að myndin,
sem Guð er að móta og mála
í þér, verður að málast björtum
og dimmum litum á víxl. AUur
vöxtur verður til fyrir átök
og baráttu. Og er þá ekki það,
sem þú miklar fyrir þér sem
böl, uppeldisráðstöfun hans,
sem býr yfir kærleika og vís-
dómi alheimsins? Og er þá ekki
barnalegt að kalla erfiðleikana,
þá geigvænlegu óvissu, þæreggj
andi hættur, sem umkringja oss,
böl, og láta þær fylla oss efa-
semdum um gæzku Guðs og
stjórn og svipta oss trú á hann?.
Heimsskautafarinn McMillan
lifði með félögum sínum í tólf
mánuði ægilegar þjáningar við
heimsskautið. Höfuðskepnurnar
æddu, eins og djöfullegum öfl-
um væri sleppt lausum á þessa
varnarlausu menn. Daglega stóðu
þeir andspænis tortímingunni.
Mun ekki ekki McMillan hafa
misst trú andspænis þessari ís- .
köldu grimmd? Þegar hann kom
heim úr þessari voðaför, sagði
hann við vini sína og blaða-
mennina: „Þetta hefir verið xmd
ursamlegasta ár ævi minnar.“
Þegar erfiðleikum er þannig
tekið, verða þeir oss að bless-
un en ekki böli. Þá auka þeir
oss trú, en svipta oss henni
ekki.
Þegar spurt er um Guð, þarf
fleira að skýra en bölið eitt
og hið illa. Ef ekki er góður
Guð á bak við lífsrásina, hvem-
ig fáum vér þá skýrt hið góða
og fagra, sem tilveran ereinnig
auðug að? Lítum til Golgata,
þar sem hryllilegasti harmleik-
urinn varð. Þar mætir oss sann-
arlega spurnin um hið illa. En
ekki hún ein. Þar mætir oss
önnur spurning, ekki síðurknýj-
andi: Hvernig skýrir þú Krists-
myndina, sem við þér blasir þar,
ef þú sérð ekki sjálfan Guð á
bak við þá mynd? Hér er það
ekki spurningin ein um hið illa,
sem krefst svars. Spurningunni
um hið göfuga, guðlega, góða,
þarf einnig að svara.
Reynslan sýnir, að það verð-
ur flestum mönnum ofurefli að
varðveita guðstrú andspænis erf
iðleikunum, ef þeir eiga ekki
sannfæringu um framhaldslif.
Ég veit um menn, sem enga
ódauðleikasannfæringu eiga og
efa tilveru Guðs og stjórn,
vegna þess böls, sem þeir sjá
marga bera. En ég þekki eng-
an mann, sem ódauðleikavissu á
og efar samt tilveru Guðs og
réttláta stjórn.
Eigi maðurinn vissu um líf
að baki dauðans bíður hann
ekki tjón á guðstrú sinni, þótt
hann horfi opnum augum á þær
skuggahliðar, sem marga svipt-
ir trú á Guð og gæzku hans.
Þess vegna er það furðulegt,
hve margir amast við tilraun-
um, sem að því stefna að varpa
ljósi þekkingar yfir ráðgátu
dauðans. Flestum mönnum er
sannfæring um byggð á bak við
heljarstrauma meginskilyrði
þess, að eignast guðstrú og varð
veita hana.
Einar Benediktsson var raun-
sær maður á ljós og myrkur og
ríki þeirra. En guðstrú sína
varðveitti hann vegna þess, að
hann átti víða sýn út yfir jarð-
neskan heim og vissi, að
*
„— — bölið, sem aldrei fékk
uppreisn á jörð,
var auðlegð á vöxtum í guðanna
ríki.“
i