Morgunblaðið - 23.02.1962, Page 17

Föstudagur 23. febrúar 1962
MORGVTSBL AÐIÐ
17
Hallgrímur Jónsson
F. 25. sept. 1886. D. 16. febr. 1962.
í DAG er til moldar borinn í
Hafnarfirði, Hallgrímur Jónsson
Urðarstíg 1, sem lézt að kveldi
Ihins 16. febr. s.l.
Hallgrímur var fseddur 25.
sept. 1886 í Böðmóðsstöðum í
'Laugardal. Foreldrar hans voru
Ihjónin Jón Jónsson og Margrét
Hallgrímsdóttir. Var Hallgrímur
yngstur 5 systkina sem nú eru
611 látin nema það elzta, Guð-
laugur, er bjó í fjölda ára í
Hafnarfirði en dvelst nú í hárri
elli hjá dóttur sinni í Reykja-
vík.
Hallgrímur ólst upp í Laugar-
dalnum hjá foreldrum sínum,
en fóru ungur að árum að
Syðri Reykjum í Biskups-
tungum, þar sem hann var í
vinnumennsku við sveitarstörf á
sumrin en róðra á Suðurnesjum
á vertíðum, svo sem þá var
venja.
Árið 1918 fluttist Hallgrímur
til Hafnarfjarðar og það ár
Ikvæntist hann Jónínu Jónsdótt-
tir frá Tjarnarkoti í Biskups-
tungum.
Þau hjón eignuðust þrjú börn,
sem öll eru á lífi, en þau eru:
Margrét, búsett í Ytri Njarðvík,
gift Guðjóni Klemenssyni. lækni.
Jónas, húsgagnasmiður, búsettur
í Hafnarfirði, kvæntur Þórunni
Jóhannsdóttur. Sigurlaug, ógift í
föðurhúsum í Hafnarfirði.
Konu sína missti Hallgrimur
árið 1941 og bjó síðan með dótt-
ur sinni, Sigurlaugu, fram til árs-
ins 1959, en eftir það dvaldist
hann til skiptis hjá börnum sín-
um.
Hallgrímur Jónsson stundaði í
Hafnarfirði alla algenga verka-
mannavinnu og var mikill dugn-
aðar og eljumaður enda eftirsótt
ur í vinnu og svo ósérhlífinn að
um of var, svo sem gerðist með
fjölda verkamanna er mótuðust
á þrældómsárunum eftir síðustu
aldamót og féllu því margir fyr-
ir aldur fram af þreytu og sliti.
Lífsbarátta verkamannsins er
hörð og miskunnarlauSj-það fékk
Hallgrímur að reyna á sinni æfi,
enda skildi hann gildi verka-
lýðshreyfingarim.ar og tók af
lífi og sál þátt i starfi stéttar-
félags síns, V.m.f. Hlífar. Voru
þeir ekki margir félagsfundirnir,
þar sem Hallgrím vantaði. Var
hann um lengri tíma trúnaðar-
maður Hlífar og rækti það starf
af einstakri trúmennsku.
Fyrir það og einlæga vináttu
þakka ég Hallgrími Jónssyni á
skilnaðarstund.
Hermann Guðm.undsson.
— Svar
Frarnh. af bls. 11.
gefcur félagið ekiki gengið skilyrð-
islaust að því, að gúmbáitar komi,
að óbreyttu ástandi, að fullu í
stað hinna eldri björgunarbáta,
heldur álifcur það, að öryggið sé
mest auikið með því að hafa þessi
tæki bæði á skipunum. Þessa
aflstöðu hafa samtök sjómanna og
tekið sbr. fyrri ályktanir F.F.S.Í.
og Sjómannafélags Reykjavíkur.
Einu tilslakanirnar, sem þau
hafa viljað gera í þessu efni, eru
varðandi hina minnstu fiskibáta
og þá með því skilyrði, að tveir
gúmbátar komi í stað eins, sem
f land fer. Skipaskoðunarstjóri
heldur sér eingöngu við þessa
báta í grein sinni en forðast að
nefna hin stærri skip, en það
voru einkum þau er ég átti við,
er ég ræddi um skipsbjörgunar-
bátana í grein minni. Ég vil, áður
en ég sný mér að þessu efni,
geta þess, að umrædd ályktun
landsþings S.V.F.Í. 1952 var flutt
af þeim alþingismanni, er lengst
og mest barðist fyrir öryggi sjó-
manna á Alþingi og hlaut þessi
tillaga hans einróma samþykki.
Þá vil ég benda skipaskoðunar-
stjóra á grein í Árbók Slysavarna
félagsins yfir árin 1954 og ’55 og
getur hann þar kynnt sér stefnu
íélagsins í þessum málum þá.
Er þá komið að því, að ræða
um hina eldri gerð björgunar-
báta. Ég sagði í umræddri grein,
oð reynt væri að vekja vantrú
manna á þeim og draga úr gildi
þeirra og ég beindi þeim tilmæl-
um til skipaskoðunarstjóra, að
hann, sem sérfræðingur í skipa-
6míðamálum, gerði tillögur um
og beitti sér fyrir endurbótum
á þeim. Svar hans olli mér mikl-
tim vonbrigðum. Hann tekur, að
jþví er bezt verður séð, bein-
línis afstöðu gegn þeim og reyn-
ir á allan hátt að sanna fánýti
þeirra og bendir þar meðal ann-
ors á þau ummæli manna í sjó-
rétti, að þeim detti ekki í hug
«ð grípa til þeirra þar eð von-
laust sé að koma þeim í sjó.
Þarna liggur hundurinn einmitt
grafinn. Ég veit vel, að þær að-
atæður ber oft að höndum, að
þessum bátum er ekki við kom-
andi, en hitt veit ég jafnvel, að
jafnvel þótt aðstæður leyfðu,
myndu þessir sömu menn ekki
bera það við að reyna að sjó-
setja þessa báta. Ég hef ásamt
hundruðum annarra sjómanna
bjargazt í slíkum bát við erfiðar
aðstæður, en sá var munurinn, að
útbúnaðurinn til að setja bát-
ana út var í lagi og séð var um
að svo væri enda þótt hann væri
ekki fullkominn. Það var einmitt
þetta, sem ég ótti við, er ég tal-
aði um vanrækslu skipaskoð-
unar og sjómanna varðandi
þessa báta og þar hlýtur skipa-
skoðunin að béra höfuðsök.
Fjöldi sjómanna, einkum togara-
sjómenn hafa bent mér á, að á
V
mörgum þessara skipa sé ekki
nokkur von til þess, að hægt sé
að sjósetja þessa báta á skemmri
tíma en svo að nemi klukkustund
um og það enda þótt í sléttum
sjó sé. Sé hér eingöngu um að
kenna vanhirðingu og æfingar-
leysi, allt standi fast og ryðgað
enda ekki snert nema í einstaka
tilfellum. Úr þessu verður að
bæta. Engu skipi má sleppa úr
skoðun fyrr en skipaskoðunar-
menn vita með vissu, að hægt er
að sjósetja bátana liðlega og á-
höfnin kunni það. Grein skipa-
skoðunarstjóra hefur fyllflega
staðfest að ásakanir mínar í
þessu efni eru á rökum reistar.
Og hún gerir meira en það. Hún
leiðir beinlínis í ljós, að skipa-
skoðunarstjóri ríkisins tekur af-
stöðu gegn þessum lögboðnu
björgunartækjum og reynir að
vekja á þeim vantrú og hljóta
það að teljast alvarleg tiðindi.
Skipaskoðunarstjóri vefengdi
heimild mína til að láta mínar
einkaskoðanir í Ijós. Nú vil ég
láta krók koma á móti bragði og
spyr því: Hvaðan kemur honum,
yfirmanni skipaeftirlits ríkisins,
heimild til að snúast gegn og
veikja trú manna á björgunar-
tækjum, sem ríkið, þ.e.a.s. yfir-
boðari hans, hefur lögboðið? Eða
er það í þökk þess og í samræmi
við vilja þess, að skipaskoðunar-
stjóri viðhefur þennan málflutn-
ing? Væri vissulega þörf á, að
hér kæmi til yfirlýsing til að taka
af öll tvímæli. í alþjóðlegri sam-
þykkt um öryggi mannslífa á
sjónum skuldbinda aðildarrikin
sig til að sjá svo um, að þessum
bátum sé komið svo fyrir að þá
sé hægt að sjósetja á skömmum
tíma og það enda þótt halli eða
annað torveldi það verk. Á með-
an ísland er aðili að þessari sam
þykkt og hún hefur ekki verið
úr gildi felld ber skipaeftirlitinu
að starfa samkvæmt henni.
Mér er vel ljóst, að þessir bát-
ar hafa sína galla og ekki síður
útsetningarútbúnaður þeirra. Ein
mitt þess vegna beindi ég um-
ræddum tilmælum til skipaskoð-
unarstjóra, að hann beitti þeirri
þekkingu, sem ég veit að hann
hefur yfir að ráða til að bæta
úr þeim göllum. Væri það ólíkt
gagnlegra og meir í samræmi við
skyldur hans að fást við það
verkefni en hitt, sem hann virð-
ist hafa tekið að sér.
Ég beindi einnig þeim tilmæl-
um tjl skipaskoðunarstjóra, að
hann beitti áhrifum sínum og
þekMngu til að grafast fyrir or-
sakir hinna tíðu skipaskaða í rúm
sjó og þó að hann hafi ekki virt
þessi tilmæli svars, vona ég að
hann hafi þetta í huga. Væri t.d.
ekki athugandi að einhverjar
hömlur yrðu settar varðandi hlut
fallið milli stærðar skips, afls
vélar og þols þess efnis, sem
skipið er byggt úr?
Ég gerðist líka svo djarfur að
koma nokkrum hugmyndum á
framfæri við háttvirtan skipa-
skoðunarstjóra en þær afgreiðir
hann mynduglega með þeirri at-
hugasemd, að tugir og hundruð
uppfindinga séu gerðar í þessum
efnum og lætur þar við sitja.
Þrátt fyrir það leyfi ég mér
að álíta, að t.d. björgunarbaujur
eða kúlur eins og ég ræði í
grein minni, eigi eftir að koma
nokkuð við sögu björgunarmála
í framtíðinni. Fyrr í grein sinni
segir skipaskoðunarstjóri svo:
„Það er svo ákaflega auðvelt að
standa utan við kjarna málsins,
berja höfðinu við steininn, trúa
ekki á neina framþróun en hrópa
álösuarorð til þeirra, er telja sig
gera sitt bezta . . .“ Ég vona af
hjarta, að skipaskoðunarstjóri,
Hjálmar R. Bárðarson, láti slíkt
sem þetta aldrei henda sig.
Henry A. Hálfdánsson.
- Jciuklcu^
s kuVoixfcmu v\ ii*
SlálvöVuf
SiíjuiTþóf Jór\ssor\ 3c co
I Ili Frwufsi tv*cu t/1 h.
Hinn heimsfrægi norski fornleifafræðingur
Helge Ingstad
heldur fyrirlestur með litmyndasýningu í Austur-
bæjarbíói á sunnudaginn kl. 1,30, um ferðir nor-
rænna manna til Gramlands og Vinlands, bústaði
þeirra, líf og baráttu.
Aðgöngumiðar hjá bókaverzlun Eymundssonar og
við innganginn. — Verð 20.00 kr.
Félagið Kynning
IJ T S A LA
Útsölunni lýkur í dag
Notið tækifærið
STIJLKA
óskast til aígreiðslustarfa í eina af þekktustu verzl-
unum bæjarins. Tilboð sendist afgr. Mbl. fyrir
mánaðarmót merkt: „235“.
Skrifstoiuvínna
Flugfélag Islands óskar eftir að ráða karlmann til
starfa í bókhaldsdeild félagsins. Nauðsynlegt er, að
umsækjendur hafi nokkra reynslu í bókhaldi svo og
kunnáttu í ensku. — Skriflegar umsóknir, er greini
aldur, menntun og fyrri störf, skulu sendar til fé.
lagsins, merktar: „Bókhald“, eigi síðar en 1. marz.
Fisksalar
WITTENBORG’S
fiskvogir
úr ryðfríu stáli
15 kg — með
verðútreikningi
fyrirliggjandi
Ólafur Gíslason & Co hf.
Hafnarstræti 10—12 — Sími 18370
Stúlka óskast
um næstu mánaðamót á sjúkrahúsið Sólheima.
Upplýsingar hjá yíirhjúkrunarkonunni.
ABALUMBOÐ — BYGGINGARVÖRUR!
Danskt fyrirtæki óskar eftir sambandi við inniflytjenda, heildsala eða, um-
boðsmann til að taka að sór sölu á nýjum og nýtízku gólflagningarefni. —
Tilboð merkt: ..Góð vara*‘ sendist Morgunblaðinu.