Morgunblaðið - 26.10.1962, Blaðsíða 3

Föstudagur 26. október 1962
M O R C r V B L 4 Ð 1Ð
3
☆
MmmMb
MIKIÐ er um að vera hjá
Leikfélagi Reykjavíkur um
þessar mundir. Stórfelldar
breytingar eru gerðar á húsa-
kynnum Iðnó og tvö leikrit
verða frumsýnd á næstu 3
vikum.
Þrír menn eru staddir á
skrifstofu Leikfélagsins uppi
á hanabjálka í Iðnó, þegar
fréttamaður og ljósmyndari
Mlbl. koma í heimsókn. Það
eru þeir Guðmundur Pálsson,
gjaldkeri og framkvæmda-
stjóri félagsins, Helgi Skúla-
son, formaður og Jökull Jak-
absson, leikritaskáld.
Við forvitnumst fyrst um
breytingarnar og verður Guð-
mundur fyrir svörum:
„Fyrst og fremst er það
sætafækkunin úr 304 niður í
230, þótt gólfplássið stækki,
því að byggt hefur verið

Brynjólfur lærir að hnýta utan um netakúlur hjá Ingjaldi.
Lærði netahnýtingar í Hrafnistu
- til að geta „staðið í stykkinu“
Nýtt leikrit og breytingaj í Iðnó
Lengra komst Jökull ekki,
því að nú greip Guðmundur
fram í: „Ég hélt, að ég ætti að
leika barnakennara. Ég verð
víst að breyta alveg um leik-
tækni.“
„Jæja ég veit ekkert um
þetta. Gísli leikstjóri veit allt,
en hann er bara ekki hér.“
Nú hætti Jökull alveg frá-
sögninni, en Helgi hélt áfram
og upplýsti, að Steinlþór Sig-
urðsson gerði leiktjöldin og
við hánn yrðum við að tala,
því að hann væri spakur mað-
ur. Það fékkst ekki sannpróf-
að, þar sem Steinþór fannst
hvergi. Jón Þórarinsson situr
að tónsmíðum við leikritið.
Nú var komið að Helga að
skýra frá ástarhringnum, en
hann hefur á hendi leikstjórn
í honum.
„í honum eru 10 leikendur“.
segir Helgi, „10 atriði og
aldrei nema 2 á sviðinu í
einu. Er meira að segja svo
langt gengið til þess að parið
fái að vera í næði, að briðji
maður er geymdur niðri í
kjallara meðan hjúin skemmta
sér.
Leikurinn er saminn í Vdn-
arborg um síðustu aldamót og
gerist þar um sama leyti.
Hann er létt spil um lysti-
semdir ástarinnar, dálítið
djarfur og sérkennilegur að
uppbyggingu.
Frumsýning Ástarihringsins
' \ f
framan við svalirnar. Stól-
arnir eru r.. ir Og þægilegir,
óg pallur var smíðaður undir
aftari helming bekkjanna í
salnum. Auk þess verða 2
lyftur undir 4 öftustu röðun-
um, svo að 3 upphækkanir
verða í salnum. Þetta er geysi
legur munur, því að áður kom
ust stórir menn ekki fyrir í
sætunum og litlir menn sáu
ekkert. Það er ómögulegt að
reka leikhús eingöngu fyrir
fólk af millistærð. Húsið var
líka málað og gólfteppi eru
komin á allsstaðar nema á
pallinum, sem eftir er að
ganga frá og koma stólunum
fyrir á honum. Hússtjórnin
kostaði breytingarnar á svöl-
unum uppi, en við sáum um
salinn niðri með aðstoð borg-
arstjórnarinnar. Húsameistari
Reykjavíkur, Einar Sveinsson,
sá um allar teikningar.“
„En það er fleira en húsa-
kynnin, sem breyta þarf,“
skýtur Helgi inn, „við viljum
endilega reyna að reka þetta
líkar atvinnuleikhúsi. Það hef
ur lengi staðið okkur fyrir
þrifum að þurfa að haga okk-
ur eins og áhugaleikarar eða
í einhverskonar millibils-
ástandi."
„Hvað á nu au s>na ai æiK-
ritum í vetur“, spyr frétta-
mað-r.
„Þegar hefur verið ákveðið
um 3 fyrstu", það er Helgi,
sem verður fyrir svörum. „í
næstu viku verður frumsýnt
nýtt leikrit eftir Jökul Jak-
obsson, „Hart í bak“. Næst er
„La Ronde“, eða (ástar)-
'hringurinn eftir Schnitzler.
Þriðja stykkið er svo „Eðlis-
fræðingurinn eftir Diirenmatt.
Hið síðastnefnda verður sýnt
í um það bil 40 leikhúsum I
Evrópu í vetur“.
Nú bar það til tíðinda, að
rukkari frá Gjaldheimtunni
kom in» og vildi fá peninga
en hótaði lögtaki ella.
„Er ekki hægt að taka ein-
hvern okkar og innsigla?"
spyr Helgi.
„Jú, jú, ég er með fógetann
hérna úti í bíl“. Þetta leizt
Guðmundi ekkert á og dró
féð úr pússi sínu og greiddi
reikninginn hið snarasta.
Nú tóku böndin að berast
að Jökli og var hann beðinn
að segja eitthvað um nýja
leikritið sitt.
„Ég er búinn að segja það
allt nú þegar“ segir Jökull.
„Já,en það hlýtur að þola
endurtekningu".
„Reyndu nú að segja eitt-
hvað viturlegt", segir Helgi.
„Þetta gerist í gamla Vestur
bænum innan um heilmikið
af bárujárni“.
Unnið að paUinum. — Hjólið er efst á lyftunni, sem halda á
uppi tveim öftustu bekkjuuum.
„Er ekki eitthvað meira en
bárujárn?"
„Jú eitthvað slangur af leik
urum“.
„Hverjir eru það nú helzt?“
„Brynjólfur Jóhannesson
leikur gamlan, blindan skip-
stjóra, sem hnýtir net. Hann
fór inn á Hrafnistu og fékk
tilsögn hjá gömlum sjómanni,
sem vel er að sér í faginu.
Helga Valtýsdóttir leikur mið
aldra dóttur hans. Lífsglaða
og lífsþyrsta spákonu. Svo
leikur Birgir Brynjólfsson 3.
ættliðinn, son spákonunnar
um tvítugt. Guðrún Ásmunds-
dóttir kemur inn í þetta með
Esjunni að austan, úr sjávar-
plássi, ekki sveit. Gisli Hall-
dórsson, sem er leikstjórinn,
fer með nlutverk brotajárns-
sala. Hann gengur með kons-
úlsembætti í maganum og er
á uppleið. Hann er sá eini,
sem á peninga í leikritinu.
Skósmiðinn leikur Steindór
Hjörleifsson, og hefur vakn-
ingarsamkomur í kjallaranum
á móti Brynjólfi. Guðmundur
Pálsson er unglingaskólakenn-
ari. ... “.
Leiktjöldin í smíðum. — Jökull kikir út úr bárujárnskumb-
aldanum.
verður sennilega u.þ.b. 10
dögum eftir að sýningar hefj-
ast á leikriti Jökuls.“
★
Að lokum má geta þess, að
allar breytingar í Iðnó eru
gerðar áhorfendum til nag-
ræðis en engar endurbætur
hafa verið gerðar á búnings-
klefum eða annarri aðstöðu
leikaranna. Leikfélagið lítur
ekki á breytinguna sem neinn
áfanga, er náð hafi verið, held
ur sem millibilsástand, til að
brúa bilið þar til hægt verður
að ráðast í byggingarfram-
kvæmdir. Sótt hefuir verið
um lóð á Klambratúni en ekki
verið fjallað um þá umsókn
enn, enda skipulagið ekki til-
búið á því svæði. Nefnd arki-
tekta vinnur að undirbúr.ingi
leikhúsbyggingar.
SÍAKSIIIWIt
Dýr kossalæti
Þegar þeir Fidel Castro og
Nikita Krúsjeff hittust á alls-
herjarþingi Sameinuðu þjóðanna
haustið 1960, urðu miklir fagn-
aðarfundir. Krúsjeff faðmaði
Castro að sér og kyssti hann lengi
og innilega fyrir framan allt alls-
herjarþingið. Hundruð blaðaljós-
myndara fylgdust með þessum
kossalátum einræðisherranna og
mikill fjöldi mynda var tekinn
af ástaratlotum þeirra!
Þessi kossalæti þeirra einræð-
isherranna hafa orðið báðum dýr.
Kúbanska þjóðin hefur bakað sér
andúð allra þjóða Vesturheims
fyrir að hafa lánað hinum alþjóð
lega kommúnisma land sitt und-
ir árásarstöðvar Rússa.
En Fidel Castro á að minnsta
kosti einn tryggan vin og banda-
mann á tslandi. Það er Magnús
Kjartansson, ritstjóri Moskvu-
málgagnsins, sem nýlega er kom-
inn frá Kúbu. Hann spáði þvi
s.l. þriðjudag, að Rússar myndu
hefja kjarnorkustyrjöld til þess
að koma Castro til hjálpar og
geta haldið áfram að flytja vopn
til Kúbu. En Krúsjeff er hyggn-
ari en Magnús. Hann hugsar
sinn gang og gerir sér ljóst að
hann hefur gengið of langt í of-
beldi sínu og yfirgangi. Það skil-
ur hinsvegar ritstjóri Moskvu-
málgagnsins á íslandi ekki enn-
þá.
Hringsnúningur
Framsóknar
Alþýðublaðið birtir í gær for-
ystugrein um hringsnúning Fram
sóknarflokksins gagnvart geng-
isgróða. Kemst blaðið þar m. a.
að orði á þessa leið:
„Stefnubreyting Framsóknar-
flokksins gagnvart gengisgróða
er einhver furðulegasti póli-
tískur hringsnúningur, sem hér
hefur sézt í mörg ár. Er vonandi
að alþýða manna taki eftir þessu
máli, því Framsóknarmenn hafa
í stjórnarandstöðu markað sér
nýja stefnu, sem aðeins forstokk-
að afturhald getur verið þekkt
fyrir.
Þegar gengi krónunnar er
lækkað hljóta birgðir á útflutn-
ingsvöru að hækka í krónutölu,
sem því nemur, þar eð slíkar
birgðir hafa verið framleiddar
við verðlag, sem mótaðist af
gamla genginu. Hefur hingað til
ekki þótt minnsta ástæða til þess
að útflytjendur ættu að hirða
sem hreinan fyrirhafnarlausan
gróða þá verðhækkun í krónum,
sem verður á birgðum þeirra.
Þess vegna hefur slikur gróði
ávallt verið tekinn af ríkinu og
lagður til einhverja nauðsynja-
mála í þágu Þjóðarheildarinnar“.
Bera sig illa
Framsóknarmenn bera sig nú
mjög illa vegna hinnar glöggu
yfirlitsræðu Gunnars Thorodd-
sens, fjármálaráðherra, um fjár-
hag ríkisins. Þeim svíður að sukk
inu og óreiðunni frá fjármála-
ráðherratíð Eysteins Jónssonar
hefur verið útrýmt. Fjirhagur
ríkisins stendur með blóma undir
forystu Viðreisnarstjórnarinnar.
Lausaskuldir hafa verið borgað-
ar upp, verulegur greiðsluaf-
gangur er hjá ríkissjóði ár hvert,
sl . í för með sér
réttari og áreiðanlegri framtöl,
og —lækkanir leiða til þverr-
andi smygls.
Allt ber þetta vott skynsam-
legri og framsýnni fjármála-
stjórn. Fólkið fagnar að skattráns
svipa Eysteins Jónssonar er ekki
lengur á lofti yfir höfðum þess
og flestir íslendingar eiga þá ósk
heitasta að hann komist aldrei
aftur í sess fjármálaráðherra.