Morgunblaðið - 02.04.1963, Qupperneq 6

6
MORCVTSTtLAÐlÐ
Þriðjudagur 2. apríl 1963
m
Flugmsnnanna minnzt
m ■
Stcfán Magnússon - ÞérSur IJIfarsson'
í D A G eru kvaddir hinztu
kveðju, tveir félagar í F.I.A., fé-
lagi íslenzkra atvinnuflugmanna,
Stefán Magnússon, flugstjóri, og
Þórður Úlfarsson, flugmaður, en
þeir fórust í flugvél yfir Atlants-
hafi, 18. marz sl.
Stefán var 36 ára, er hann
fórst. Hann var einn af stofn-
endum F.Í.A., og gegndi Iengst-
um trúnaðarstörfum fyrir félag-
■ið. Hann var formaður þess um
árabil, og sat í samninganefnd
fyrir félag sitt, er hann féll frá.
Fyrir F.Í.A. vann hann mikið
og óeigingjarnt starf, og standa
starfsbræður hans í mikilli þakk-
arskuld við hann.
Stefán var einn elzti flugstjóri
Loftleiða, mikils metinn sem
flugmaður og hvers manns hug-
ljúfL
Þórður Úlfarsson, flugmaður,
var aðeins 23 ára, er hann féll
frá.
Þórður hóf ungur flugnám, og
hafði starfað um tveggja ára
skeið hjá Loftleiðum, er hann
fórst.
Hann reyndist hæfur og dug-
andi flugmaður, og naut vin-
sælda starfsbræðra sinna.
Þórður gekk í F.Í.A. árið 1960.
Hann var traustur félagi, og var
mjög annt um málefni stéttarfé-
lags síns.
F.Í.A. þakkar báðum þessum
jgóðu drengjum stuðning þeirra
við stéttarfélag sitt, og allt það
starf, sem þeir unnu í þágu þess.
Ástvinum þeirrá beggja vottar
félagið dýpstu samúð.
Stjóm Fj.A.
ÞEGAR ungir menn eru á
brott kallaðir, þá eigum við sem
eftir lifum og söknum þeirra,
erfitt með að skilja slíkt hlut-
skipti og sætta okkur við missi
þeirra.
Við höfum nú orðið að sjá á
ba.k tveimur ungum mönnum,
þeim Stefáni Magnússyni reynd-
um og traustum flugstjóra, og
Þórði ÚifarssynL ungum og efni
legum flugmanni, en þeir voru
báðir starfandi hjá Loftleiðum
og höfðu getið sér þar hið bezta
orð. Þeir höfðu tekið að sér að
fljúga heim til íslands tveggja
hreyfla flugvél, sem Flugfélagið
Flugsýn hafði fest kaup á í
Bandaríkj unum og ætlunin var
að nota til leigu. og kennslu-
flugs. Mun það hafa verið efst í
huga þeirra að leggja sitt af
mörkum fyrir hugsjón sína og
til eflingar íslenzkum flugmál-
rnn og lögðu því ótrauðir í þessa
ferð, sem reynsla þeirra og þekk-
ing í þessu starfi vissulega gaf
þeirn bezta möguleiika til að
framkvæma. En veður skipaðist
í 'lofti á þann veg, í erfiðasta
áfanganum á leið þeirra, að ekki
var við ráðið, og svo fór, að
mannlegur máttur og tækni varð
að lúta í lægra haldi fyrir óblíð-
um náttúruöflum, eins og svo
oft áður.
í dag eru þessir félagar okkar
og vinir kvaddir hinztu kveðju.
Aðstandendum þeirra vottum
við okkar dýpstu samúð, um leið
og við þökkum Stefáni og Þórði
samfylgdina og biðjum þeim
blessunar á þeirra nýju flugleið-
um.
Jóhannes Markússon.
í DAG, þriðjudaginn 2. apríl,
fer fram í Dómkirkjunni í
Reykjavík minningarguðsþjón-
usta um þá félagana, Stefán
Magnússon, flugstjóra, og Þórð
Úlfarsson, flugmann, sem fórust
með flugvél Flugsýnar á heim-
leið frá Nýfundnalandi.
Þórður Úlfarsson var fæddur
í Kaupmannahöfn 14. 6. 1939, son
ur hjónanna Úlfars Þórðarsonar,
læknis, og konu hans, Unnar
Jónsdóttur.
Þórður Úlfarsson fór utan til
flugnáms og lauk prófi atvinnu-
flugmanna í Sviss með ágætum
vitnisburði árið 1959.
Að loknu námi hvarf hann
heim að nýju og hugði á flug-
störf hjá íslenzku flúgfélögunum.
Atvinnuhorfur fyrir flugmenn
eru oft slæmar, og svo reyndist
einnig er Þórður knúði á dyr
ffugfélaganna. En það var ekki
að skapi hans að leggja árar í
★ HUGLEIÐINGAR
UM SKÓ.
Kæri Velkvakandi!
Það má sjá það á blessuðum
börnunum að vorið er komið
— eða að minnsta kosti ekki
langt undan. — Úlpurnar og
'aðrar yfinhafnir liggja á girð-
ingum eða öðrum hentugum
stöðum og þau hlaupa um á
peysunum og ráða sér ekiki fyrir
fjörL
Um daginn neitaði dóttir
mín að fara út í kuldaskóm
eða sbígvélum, og ég máttLfara
niður i bæ að kaupa skófatnað
af léttara taginu. Fætur barn-
anna stækka hratt og sumar-
skómir frá 1 fyrra voru orðnir
alltof litlir.
En það er ekki eins auðvelt
að fá hentugan skófatnað á
bát við svo búið, heldur tók
hann að nema loftsiglingafræði,
ef það mætti auká atvinnumögu-
leikana. Vinnumarkaðurinn var
enn of þröngur hér heima, og
leitaði því Þórður eftir atvinnuer
lendis, eins og margir flugmenn
hafa orðið að gera til að sjá ár-
angur af kostnaðarsömu námi, og
til að geta unnið við þau störf,
sem áttu hug hans allan. í Lux-
emburg hóf hann störf sem flug-
leiðsögumaður í leiguflugi, og
öðlaðist dýrmæta reynslu. Þessu
flugfélagi þjónaði Þórður um
hálfs árs skeið, unz rofaði til hér
heima, og honum bauðst starf
hjá Loftleiðum hf. Þórður vann
fljótt traust samstarfsmanna
sinna og yfirboðara með prúð-
mannlegri framkomu, og öryggi
í starfi sem flugleiðsögumaður.
Að ári liðnu voru honum falin
ábyrgðarmeiri störf á vegum fé-
lagsins. Gekk hann í skóla til að
kynna sér eiginleika og bygg-
ingu DC-6B flugvéla, og stóðst
öll próf þar að lútandi með
mestu prýði, og hóf störf sem
aðstoðarflugstjóri á þeirri flug-
kraikkagreyin og í fljótu bragði
virðist.
Skótau af ódýrara taginu
voru annað hvort strigaskórnir
uppháu eða plastskór, sem eru
stórvadhugaverðir fyrir fætur
ungra barna og raunar fullorð-
inna líka. Og þeir eru tilefni
þess að ég rita þessar línur.
* PLASTSKÓR
VARH UGAVERÐIR.
Mér finnst því ekki vera gef-
inn nægur gaumur að framleiða
hentuga skó fyrir börn, með
breiðri tá, sem eru í laginu
eins og eðlilegir barnafætur.
Plastskórnir áðuirnefndu eru að
sjálfsögðu með tízkutá, þ.e.
mjókkar fram, en höfuðókostur
þess er að sjálfsögðu að ekki
loftar í gegnuim þá. Þeir eru
heilir og með hrágúmmísólum
vélartegund. Ég minnist ákafa
hans og áhuga, er hann var að
undirbúa sig undir hið lang-
þráða starf. Ekkert var látið ó-
gert eða órannsakað, ef það
mætti auka á þekkingu hans um
allt er laut að flugi. Gáfulegar
spurningar hans og hæfni hans
sem flugmaður bentu ótvírætt til
þess að þar færi ungur maður,
sem mikils mætti vænta af í
framtíðinni, enda komst það orð
fljótt á að hann væri einn sá
efnilegasti úr hinum stóra flug-
mannahópi, sem réðist til Loft-
leiða um líkt leyti. Það var ávallt
tilhlökkunarefni að hitta Þórð,
hvort sem var hér heima eða er-
lendis. Frásagnargáfa hans var
með eindæmum, og nutum við
starfsystkin hans þess hverju
sinni að heyra hann segja frá,
hvort sém það var um atvik úr
fluginu eða hinu ‘ daglega
lífi. Hann átti auðvelt með að
finna hina spaugilegu hlið máls-
ins, svo að hinar annars hvers-
dagslegu sögur urðu gjarnan hlát
ursefni.
Sjaldan lauk svo viðræðum
okkar á milli, að ekki væri kom-
ið inn á vandamál flugsins, og
sannaðist mér alltaf betur og bet-
ur, hversu vel að sér þessi ungi
og glæsilegi maður var um hin
flóknustu tækniatriði varðandi
flug. Framtíðin virtist vera hans,
þess vegna er svo erfitt að, gera
sér grein fyrir því að Þórður sé
horfinn úr okkar hópi, svona
ungur og í blóma lífsins, en minn
ingin um góðan dreng mun lifa
áfram í hugum okkar.
Ég votta eiginkonu hans Guð-
nýju Árdal og -börnum þeirra
hjóna, foreldrum og öðrum að-
standendum mína dýpstu samúð.
Guðl. Ilelgason.
STEFÁN Magnússon fæddist í
Reykjavík 26. ágúst 1926, sonur
hjónanna Arnbjargar Jónsdóttur
og Magnúsar Stefánssonar, fyrr-
um dyravarðar í Stjórnarráðshús
ifiu. Ungir að árum kynntumst
við Stefán, og um langt árabil
höfum við haft náin samskipti,
allt til þess, er hann fórst á svip-
legan hátt, 18. marz sl.
í dag er þessi vinur minn
og en- það gefið máil að börn-
in yrðu rennblaut á fótunuim
allan daginn. Geri ég ráð fyrir
að þeir hafi sömu ókosti og
gúmmískórnir, sem svo mikið
voru í tízku á mínum ungdóms-
áruim, sem allir eru nú sam-
mála um að hafi verið heilsu-
spillandi.
Þetta ættu foreldrar að at-
huga áður en þeir kaupa skó á
börn sín. Nú er plastið orðið
svo liíikt venjulegu leðri að erfitt
er að sjá muninn. Um banda-
skó úr plasti gegnir að sjálf-
sögðu öðru máli en heilir plast-
götuskór, án allra loftgata, éru
hættuleg vara og finnst mér
persónulega ætti að banna að
framleiða þá.
Ég hef lesið um það í erlendu
blaði, að nú sé verið að gera
tilraunir með nýja gerð af
plasti í skó, svonefnt sprengt
kvaddur hinztu kveðju.
Stefán var vel gerður maður,
svipbjartur, ljóshærður og blá-
eygður. Hann var orðvar, lundin
ljúf og framkoma hans og allt
viðmót bar einkenni hins sanna
drengskaparmanns.
Hann var ágætlega íþróttum
búinn, var á tíma með okkar
beztu knattspyrnumönnum og
lék í meistaraflokki knattspyrnu-
félagsins Yals.
Hnefaleika stundaði Stefán I
Ármanni og árin 1943—45 vann
hann marga sigra á þeim vett-
vangi.
Frá æskuárum átti flugið hug
Stefáns, og af einbeitni og vilja-
festu stefndi hann að því marld
að afla sér fjár, til að geta
menntað sig á því sviði.
Hann lærti svifflug 1943 og
stundaði flugnám í Bandaríkjun-
um 1945—1946.
Stefán varð mjög leikinn svif-
flugmaður og kenndi svifflug
eftir heimkomu frá Bandaríkjun-
um 1946.
í ársbyrjun 1947, réðist Stefán
til flugmannsstarfa hjá Loftleið-
um og þar með hófst lífsstarf
hans, því hjá því félagi starfaði
hann til dauðadags.
Starfið átti hug Stefáns allan.
Oft steðjuðu erfiðleikar að Loft-
leiðum á fyrstu árum þess og
margvíslegir.
Stefán var í sveit þeirra
manna, sem unnu félaginu allt,
sem þeir máttu og af djörfung
og dug sóttu ftam og náðu að
leiða félag sitt til mikilla sigra.
Stefán var í hópi elztu flug-
stjóra félagsins að starfsaldri, er
hann féll frá. Mér er kunnugt
um, að hann naut óskoraðs
trausts yfirboðara sinna fyrir
hæfni sína, sem flugmaður, sam-
vizkusemi og reglusemi.
Jafnt naut hann trausts allra
þeirra, sem störfuðu með hon-
um í flugförum undir yfirstjórn
hans.
Vinsældir hans meðal starfs-
systkina voru óvenju miklar.
Traust yfirboðara Stefáns til
hans, má m.a. ráða af því, að
honum var falið að annast þjálf-
un flugmanna og flugstjóra fé-
lagsins.
Framh. á bls. 14
plast, og eigi loft að komast
í gegnum það. Um skó úr slíku
plasti gegnir allt öðcru máli. Það
urðu miklar framfarir á striga-
skónum eftir að. botnar þeirra
voru fylltir nylonfroðu og þeir
útbúnir loftgötum, en þeir hafa
þann ókost að vera reimaðir,
og reimar vilja oft vera óþjál-
ar í litlum höndum.
ir TANNBURSTUNARVÉL.
Úr því á annað borð ég sett-
ist niður og skrifa þér, Velvak-
andi góður, get ég ekki stillt
mig um að minnast á nýja vél
sem ég hef heyrt að komin sé
á markaðinn í Bandaríkjunum.
Það er tannburstunarvél sem
burstar tennur í stað venjulegs
■tannibursta. Það hefur verið
hlegið mikið að þessari nýju
uppfinningu og þær raddir
heyrzt, að Amerikanar séu orðn
ir svo háðir vélunum, að þeir
geti ekki burstað tennurnar með
handafli. En Það er upplýst, að
vélin burstar 50% betur en
burstarnir gömlu og góðu, fara
í alla króka og kima og gleyma
ekki að nudda holdið. Sem
sagt, vélin á rétt á sér.
■9
BRÆÐURNIR ORMSSON
Simi 11417.