Morgunblaðið - 02.04.1963, Síða 20

20
MORGl’ NBLAÐIÐ
Þriðjudagur 2. aprfl 1963
DUNKERLEYS
Ytirlit yfir það,
sem komið er
TÍU ÁRUM áður en saga
þessi hefst — eða árið 1885 —
hafði ungur prentari að nafni
Daniel Dunkerley flutzt til
Manchester og stofnað þar
blað „fyrir- fólkið“, sem nefn
ist „Blákaldar staðreyndir",
en ritstjóri þess var ungur,
gáfaður maður úr einu fá-
tækrahverfinu í Manchester,
að nafni Alec Dillworth. Þetta
blað ávann sér á svipstundu
slíkar vinsældir, að eigendurn
ir, Daniel, Sim gamli, faðir
hans og George Satterfild,
má.gur hans, urðu vellríkir
menn á skömmum tíma. Ekki
leið á löngu áður en þeir hófu
atvinnurekstur einnig í Lond-
on og gáfu þar út hin og þessi
vikublöð en þeirra helzt hét
DUNKERLEYS, og átti raun-
ar frekar erfitt uppdráttar í
fyrstu eða allt þar til í því
tók að birtast framhaldssaga
eftir Hesbu Lewison, korn-
unga Gyðingastúlku, sem
hafði alizt upp á hrakhólum í
Wales, en síðan komizt um
skeið í þjónustu Söru Armyt
age, sem var vinsæll rithöfund
ur. Alec Dillworth hefur lengi
litið hana hýru auga, en sama
er að segja um son Daniels
Dunkerleys, Leurie sem er að
eins byrjaður í háskóla, en
leiðist það og nú er ætlunin,
að hann fari að starfa við fyr
irtæki föður síns. Þess má geta
að þagar hér er komið sögu,
hefur Daniel Dunkerleys ver-
ið aðlaður og heitir nú í dag
legu tali Sir Daniel. Hann hef
ur reist sér glæsilegt sveita-
setur, sem hann kallar Dick
ons, en í höfuðborginni á hann
hús við Manehestertorgið, þar
sem hann býr mestan hluta
ársins ásamt konu sinni og
áðurnefndum syni, Laurie.
Einnig á hann dóttur, sem nú
er í skóla í Sviss og heitir
Dina. Hún er smávegis að
draga sig eftir Felix Boys,
syni dómarans, nágranna
þeirra við torgið,' en hann hef
ur hún hitt í Sviss. Einnig
kemur þarna við sögu Theó-
dór Chrystal, sem hafði áður
verið fátækur aðstoðarprestur
í Manchester, en með því að
hann var giæsilegur maður,
hafði hann náð sér í ríkt kvon
fang og keypt menntaskóla
einn, sem var á hallandi fæti
og hafði unnið hann svo upp,
að nú var hann talinn góður
skóli, og þar hafði m.a. Laurie
Dunkerlay hlotið menntun
sína og erft allar eignir henn
ar, og nokkru síðar náði hann
í prófastsembætti í átthögum
sínum og hafði þá flutt þang
að, en selt skólann. Nú er
hann í heimsókn um jólin hjá
sir Daniel, og á aðfangadags
kvöld er Felix Boys einníg boð
inn þangað, enda hefur fað-
ir hans — sem hann sér yfir-
leitt sjaldan — farið til Skot
lands uni hátiðina.
sem upprennandi rithöfundar
reyna að komast í sem nánastan
kunningsskap við ritstjóra og út-
gefendur og ritatjórarnir kné-
krjúpa húsbændum sínum. Það
er tími til kominn, að ég fari að
ALLTAF FJÖLGAR YOLKSWAGEN
VOLKSWAGF.N kemur yður ætíð á leiðar-
- enda. — Hvert sem þér farið, þá er VOLKS-
■WAGEN traustasti, ódýrasti og því eftir-
sóttasti bíllinn. Pantið tímanlega.
FERÐIST í VOLKSWAGEN
HEILDVERZLUNIN HEKLA HF
Laugavegi 170—172 — Reykjavík — Sími 11275.
yrkja lofkvæði um „hinn ágæta
Dan Dunkerley". .
Meðan hann sagði þetta, hafði
hann farið í yfirfrakkann sinn
og tekið hattinn sinn, og nú stóð
hann og hélt hurðinni opinni
fyrir hana. Hún sá í gegn um
þetta skraf hans, að hann þarfn-
aðist huggunar og uppörvunar.
Augu hans voru biðjandi. — Gott
og vel, sagði hún, stutt og þurr-
lega eins og hún var vön.
Það var komið kvöld, þegar
þau komu út á götuna, og loftið
var biturt. Aalan bretti upp
frakkakraganum sínum og þegj-
andi gengu þau gegn um smug-
una, sem lá út í Fleet Street. En
þau komust samt ekki alla leið
þangað. Rétt áður en þau kpmu
að gatnamótunum, beygði Alec
inn í tehús — viðkunnanlega
litla testofu, þar sem var vel
hlýtt inni. Hann sagði með hálf-
beizku brosi: — Vitanlega draga
útgefendurnir þá rithöfunda,
sem þeir ætla að græða á, inn í
einhverjar rokfínar krár og fylla
þá með ostrum og kampavini.
En við verðum að láta okkur
nægja þetta hér.
— Þetta var ósköp óbreyttur
veitingastaður og langt frá því
að vera „rokfínn". Setbekkirnir
upp við veggina voru fóðraðir
með rauðu flosi. Eldur brann á
arni. — Ég vil helzt, að svona
staðir séu heimilislegir, sagði
Alec, og henni skildist, að það
væri einmitt það, sem hann
sæktist eftir, svo jem til að fylla
upp eyðurnar í lífi hans.
— Mig langaði til að tala við
þig, sagði hann, þegar veiting-
arnar voru komnar í borðið.
— Um „Órabelgina". Það er kom
inn tími til, að þú farir að hugsa
um útgáfuna í bókarformi. Ertu
nokkuð farin að ráðstafa því?
Hún kvað svo ekki vera Og
Alec hélt áfram, með spekings-
svip, sem henni fannst hálf-
hlægilegur: — Þú veizt, að svona
ungar stúlkur eins og þú, þurfa
einhvern til að líta eftir sér. Ég
býst við, að ef ég hefði ekki orð-
ið fyrri til, þá hefðirðu selt rétt—
inn fyrsta bezta útgefanda-fanti,
sem hefði komið til þess að
svæla út úr þér fyrir ekkert.
Jæja, ég hef nú verið að gæta
hagsmuna þinna.
— Það var fallega gert af þér,
sagði hún. — En ég býst nú ekki
við, að ég hefði látið hlunnfara
mig. Til þess var ég of lengi
ritarinn hennar Söru Armytage.
Það, sem Sara ekki kann af við-
skiptum við útgefendur, er ekki
vert að kunna. Ég hefði getað
verið oúin að gera eitthvað þeg-
ar, en ég nennti því bara ekki.
Þú hefðir ekki átt að vera að
gera, þér neitt ómak mín vegna.
— Það var ég nú samt að vona.
Umhyggjan fyrir þér var ein-
mitt farin að gefa mér dálítinn
áhuga á lífinu.
Þau sátu þarna hlið við hlið
á rauða flossætinu. Hún var feg-
in að þurfa ekki að horfa framan
í hann, af því að orð hans höfðu
gert hana órólega. Hún vissi, að
þegar hann talaði um umhyggju
fyrir henni, var það bókstaflega
að skilja, en ekki sem umhyggju
fyrir bókinni. Hún spurði nú:
— Hvað ertu búinn að gera í
sambandi við bókina
— Ég talaði um hana við
Carterson.
— Það er útgefandinn hennar
Söru.
— Góðan daginn, tengdamamma. Þú kemur alveg mátu-
lega til þess að hjálpa mér.
— Já. Mér fannst þú ekki geta
kosið á annan betri. Hann tókst
líka allur á loft og sagðist skyldu
gera uppkast að samningi, þá og
þar. Það gerði hann líka — og
hvílíkur samningur!
— Var hann góður?
— Góður! Það var bara rán
frá ekkjum og munaðarlausum!
Ég endursendi hann með ýmsum
athyglisverðum breytingum. Svo
töluðum við saman — og þar
skiptist nú á hitinn og kuldinn.
Loksins gekk hann inn á alla
sklmála mína nema einn, og ég
er með nýja samninginn í vas-
anum núna. Þú þarft ekki annað
að gera en undirrita hann. Og
ég held ég megi fullyrða, að þú
komist ekki að öðrum betri
samningum.
Hann tókr skjalið upp úr vas-
anum og lagði það á borðið milli
þeirra. Hún, sem tók eftir öllu,
sá, að um leið og hann breiddi
úr blaðinu, komu handarbaks-
beinin í ljós eins og rifin í blæ-
væng. Hún las svo samninginn
eins og hún væri slíku alvön.
Reynsla hennar hafði kennt
henni við hverju hún mætti bú-
ast, af því að Sara hafði alltaf
samið sína samninga sjálf og
Hesba hafði verið látin hreinrita
þá — Þakka þér fyrir, sagði hún.
— Þú hefur staðið vel I ístaðinu
fyrir mig.
SHUtvarpiö
Þriðjudaffur 2. aprfl
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum" (Sig
ríður Thorlacius).
15.00 Siðdegisútyarp.
18.00 Tónlistartími barnanna (Jón
G. Þórarinsson).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. <
18.50- Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Einsöngur í útvarpssal: Guð-
mundur Guðjónsson syngur.
Við hljóðfærið: Atli Heimir
Sveinsson.
20.20 Þriðjudagsleikritið: „Mus-
grave-þulan“ eftir Arthur
Conan Doyle og Michael Hard
wick.
21.00 Zbignie’v Drzewiecki leikur á
píanó noktúrnur eítir Chop-
in.
21.15 Erindi á vegum Kvenstúdenta
félags ísjands: „Gersemar
vors föðurlands“ (Nánna
Ólafsdóttir magister).
21.40 Flautukonsert nr. 2 í g-moll,
op. eftir Vivaldi. Jean-Pierri
Eustace flautuleikári og
og hljómsveitin Collegiura
Musicum í París.
21.50 Inngangur að næstu tónleik-
um Sinfóníuhljómsveitar ís-
lands (Dr. Hallgrímur Helga
son).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (44).
22.20 Lög unga fólksins (Gerður
Guðmundsjjóttir).
23.10 Dagskrárlok.
Miðvikudagnr 3. aprfl
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum": Sig-
'urlaug Bjarnadóttir les skáld-
söguna „Gesti" eftir Kristínu
Sigfúsdóttur (14).
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Framburðarkennsla 1 dðnsku
og ensku.
18.00 Útvarpssaga barnanna: „Börn
in í Fögruhlíð" eftir' Halvor
Floden; V. (Sigurður Gúnn-
arsson).
18.20 Veðurfregnlr. — 18.30 Þlng-
fréttir. — 18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Varnaðarorð: Gestur ólafsson
forstöðumaður bifreiðaeftir-
lits ríkisins talar um umferð-
armál.
20.05 Tony Mottola og hljómsveit
leika vinsæl ítölsk lög. t
20.20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Ólafs sag«
helga; XXII. (Óskar Halldórs-
son cand. mag.).
b) Kvæðalög: Sigriður Frið«
riksdóttir og Elísabet Björns-
róttir kveða.
c) Sigurbjörn Stefánsson fiyt-
ur frásöguþátt um hákarla-
veiðar — eftir Guðlaug Sig-
urðsson, Siglufirði.
21.10 Föstuguðsþjónusta í útvarps-
sal. — Prestur: Sr. Gunnar
Árnason. Organleikari: Jón
G. Þórarinsson.
21.45 íslenzkt mál (Jón Aðalsteinn
Jónsson cand. mag.).
22.00 Fréttir og veðurfregnir. ^
22.10 Passíusálmar (45). •
22.20 Kvöldsagan: „Svarta skýið"
eftir Fred Hoyle; XIII. (Örn-
ólfur Thorlacius),
22.40 Næturhljómleikar.
23.30 Dagskrárlok.
KALLI KUREKI
* ~ tK
Teiknari: Fred Harman
— Ég býst við að þú hafir rétt til
að stjórna konunni þinni, en þú hefur
engan rétt til að binda hana. Leystu
af henni böndin.
-— Ég þori það ekki. Hún er nógu
reið tii að þrífa byssuna mína um
leið og hún fær færi á því.
— Hann rændi mér, ég veit ekki
einu sinni hvað hann heitir.
— Ég sagði þér að halda þér saman.
— Ó
— Hendurnar á mér eru ekki
bundnar.
Fjórði hve'r miði vlnnur að meðaltatil
Hæsiu vinningar 1/2 milljón krónur.
Lægstu 10Q0 krónur.
Dregið 5. hvers mánaðar.