Morgunblaðið - 20.04.1963, Blaðsíða 22

22
MORC. VNBLAÐIÐ
Laugadagur 20. apríl 1963
ABaífundur Félags
íslenzkra rafvirkja
AÐALFTJNDUR Félags íslenzkra
rafvirkja var haldinn 30. marz
s.l. í Félagsheimilinu að Freyju-
götu 27.
Formaður félagisins, Óskar
Hallgrímsson, flutti skýrslu
stjórnarinnar og greindi frá þeim
margvíslegu verkefnum. er fél-
agið hefur unnið að á s.l. ári.
Félagsmenn eru nú 402 talsins,
þar af í Reykjavík og nágrenni
299 en utan þess svæðis 103. Fél-
agssvæðið er allt landið. Við nám
í rafvirkjun og rafvélavirkjun
voru um s.l. áramót 169 nem-
endur á öllu landinu, á móti 149
á sama tiíma í fyrra.
Gjaldkeri félagsins, Magnús
K. Geirsson, las og skýrði end-
urskoðaða rei'kninga félagsins,
er sýndu að fjárhagur þess er
góður. Skuldlaus eign félagsins
nam kr. 2.245.042,34 og hefur
eignaaukning á s.l. ári numið
kr. 328.248,67.
Félag íslenzkra rafvirkja rek-
ur ásamt Múrarafélagi Reykja-
vikur, félagsheimili að Freyju-
götu 27, og gékk rekstur þess
vel á árinu.
Á fundinum var lýst úrslitum
stjórnarkjörs, sem fram átti að
fara að viðhafðri allsherjarat-
kvæðagreiðslu. Aðeins einn listi
kom fram, listi stjórnar og trún-
aðarmannaráðls, og varð hann
því sjálfkjörinn.
Stjórnina skipa nú þessir
menn:
Formaður, Óskar Hallgríms-
son, varaform., Pétur K. Árna-
eon, ritari, Sigurður Sigurjóns-
son, gjaldkeri, Magnús K. Geirs-
son, aðstoðargjaldkeri, Sveinn
V. Lýðsson. Varastjórn: Krist-
inn K. Ólafsson og Kristján J.
Bjarnason.
Trúnaðarmannaráð skipa auk
stjórnar: Jón Hjörleifsson, Ólaf-
ur V. Guðmundlsson, Olfert J.
Jensen og Leifur Sigurðsson.
Varamenn: Björgvin Sigurðsson,
Jón Páll Guðmundsson, Magn-
ús Guðjónsson og Gunnar Baoh-
mann.
(Frá Fél. ísl. rafvirkja).
— Dragnótaveiðar
Framhald af bls. 10.
að álasa fiskifræðingana fyrir
seinlæti. Mér er það fyllilega
Ijóst, að allar vísindalegar niður-
stöður verða að byggjast á lang-
varandi rannsókn. Það kemur
berlega í ljós að til þeirra rann-
sókna eru fiskifræðingar okkar
vanbúnir, hvað aðstöðu snertir,
og af því mótast svör þeirra þeg-
ar til þeirra er leitað. Þeir þurfa
að vera meir á sjó en verið hefir.
Til þess þurfa þeir þar rannsókn
arskip, sem löngum augum er
mænt yfir.
Sveiflur í fiskstofnum koma
dragnótamálinu ekkert við. Þar
er um að ræða ákveðið veiðar-
færi og verkanir þess á ákveðin
fiskimið, þar sem reynslan sýnir
að fiskur gengur brátt til þurrð-
ar eða helst ekki lengur við á,
eftir að farið er að veiða með
því.
Þetta eru engar ágizkanir eða
tilbúningur, heldur staðfest
reynsla hvar sem dragnót er
notuð.
Sigurjón Einarsson
skipstjóri.
- Afli
Framh. af bls. 2
Hnífsdalur:
Mímir (lína/net) 222,2 lestir í
13 róðrum; Rán (lína/net) 169,1
í 22 róðrum; Páll Pálsson 163,9 í
22 róðrum; Einar 114,1 í 18 róðr-
um.
fsafjörður:
Guðbjörn (lína/net) 255,7 í 16
róðrum; Guðbjartur Kristján
203,5 í 23 róðrum; Hrönn 189 í 24
róðrum; Ásúlfur 168,8 í 23 róðr-
um; Guðný 156,7 í 20 róðrum;
Víkingur II. 152,9 í 23 róðrum;
Guðrún Jónsdóttir 145,4 í 19 róðr
um; Gunnvör 136,4 í 22 róðrum;
Straumnes 136,1 í 21 róðri; Gunn
hildur 129,6 í 21 róðri; Borgþór
68 í 15 róðrum; örn 65,1 í 16
róðrum; Gylfi (net) 30,7 í 7
róðrum.
Súðavík:
Trausti 147,1 lest í 24 róðrum;
Svanur 144,9 í 21 róðri; Óli 28,8 ,
í 12 róðrum.
Aflahæstu bátar:
Aflahæstu bátarnir í Vestfirð-
ingafjórðungi frá áramótum eru:
Helgi Helgason Patreksfirði 908
lestir í 50 róðrum; Dofri Patreks
firði 835,6 í 52 róðrum; Einar
Hálfdáns Bolungarvík 591,1 í 65
róðrum; Guðbjörg ísafirði 565,7
í 55 róðrum; Hrafnkell Þingeyri
539 í 44 róðrum; Andri Bíldudal
532,9 í 55 róðrum; Guðbjartur
Kristján ísafirði 527,3 í 63 róðr-
um; Hinrik Guðmundsson Flat-
eyri 524,8 í 48 róðrum; Pétur
Thorsteinsson Bíldudal 522 í 55
róðrum, og Sigurfari Patreks-
firði 477,3 í 55 róðrum.
Rækjuveiðum lokið
ísfirzku bátarnir öfluðu 85
lestir af rækju frá 1.—29. marz.
Var heildaraflinn frá vertíðar-
byrjun þá orðinn 400 lestir eða
það aflamagn, sem leyft var að
veiða í fsafjarðardjúpi á þessum
vetri. Mestan afla í marz hafði
Einar 13,4 lestir.
Hámarksafli Bíludalsbáta var
hækkaður úr 180 lestum í 210
lestir, og höfðu bátarnir lokið
við að veiða þann afla um mán-
aðamótin. Er rækjuveiðinni því
lokið á báðum þessum stöðum að
sinni. — H.T.
E.A.BERd
Verkfærin
sem endast
\
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANN^
3
bætti hann við. „Nei það
er bezt, að ég flýti mér
af stað“ sagði Gunnar og
lagði af stað með beisli
um öxl. Kátur fór með
honum.
Loks fundu þeir hross-
in sunnan við vatn eitt,
sem er lengst upp á hálsi.
Gunnar sá strax að
Brúnku vantaði. „Nú er
hún liklega farin eitthvað
frá hinum hrossunum til
að kasta, og þá þyrfti ég
að fara að gá að henni“,
hugsaði arengurinn. Það
er bezt, að ég' svipist um
hérna í kring, en ef hún
er ekki neins staðar ná-
lægt, þá fer ég heim með
hestana og fer svo aftur
að leita", sagði hann og
klappaði Kát. Hann fór
upp á lágan hól, sem var
þarna nálægt og skimaði
eftir Brúnku. Þarna var
eitthvað við norðurenda
vatnsins, það var Brúnka,
sem stóð þarna. „Ég verð
að skreppa og ná í hana
og koma henni til hross-
anna“, hugsaði Gunnar
og lagði af stað.
Þegar hann kom til
Brúnku, stóð hún við fen
eitt, sem þarna var. Hann
rétti að henni brauðbita,
en hún leit aðeins á brauð
ið og horfði svo út í fenið
og hneggjaði lágt. Gunn-
ar leit líka í fenið, og sá
þá bleikt folaldahöfuð.
Hugsanir flugu í gegnum
huga hans. Aumingja fol-
aldið, það hafði álpast út
í fenið og síðan sokkið
svo djúpt, að það komst
ekki upp úr hjálparlaust.
Hann yrði að reyna að
bjarga því. Þó hann tæki
Rauð og flýtti sér heim
að sækja hjálp, þá gat
það orðið um seinan- Hér
yrði að hefjast handa
þegar í stað.
Brúnka horfði á hann
vonaraugum, eins og hún
vildi segja: „Bjargaðu
barninu mínu.“
Gunnar gekk varlega
út í fenið og jörðin titraði
undir fótum hans. Þegar
hann kom að folaldinu
hreyfði það aðeins haus-
inn. Það var sokkið svo
djúpt að aðeins höfuðið
og bakið stóðu upp úr.
Gunnar fór að tosa í fol-
aldið, en það hreyfðist
ekkL Þá hneggaði Brúnka
hátt og folaldið tók við
bragð og kom framfótun-
um upp úr. Gunnar tók
nú utan um folaldið og
dró það upp. Það rétt gat
staðið á litlu fótunum
sínum, en Gunnar studdi
það og síðan gengu þau
til Brúnku.
Þetta var Ijómandi
fallegur bleikur hestur.
Brúnka hneggjaði vina-
lega við folaldinú og það
fór að sjúga. Gunnar tók
mosa og fór að þurrka
forina og bleytuna af fol-
aldinu. En nú var að
koma kvöld og það
þurfti að koma þeim
mæðginum heim. Gunnar
lagði beislið við Brúnku
og teymdi hana af stað,
en folaldið elti- Þegar
þau komu, þar sem hest-
arnir voru, tóku þeir
sprettinn og hlupu heim
á leið. Gunnar sá, að
ekki þýddi að reyna að
ná þeim. Brúnka og fol-
aldið, sem nú var orðið
sæmilega sprækt, skokk-
uðu af stað. Gunnar hafði
verið búinn að taka beisi-
ið af Brúnku.
En brátt fór folaldið að
þreytast, því var
orðið kalt og það fór að
skjálfa. Gunnar reyndi að
koma þeim eins hratt og
hann gat, en miðaði hægt.
Gunnar var orðinn mjög
þreyttur, þegar hann sá
mann koma á móti sér
það var Jón pabbi hans.
Hann sagði, að hann og
mamma Gunnars hefðu
orðið hrædd, þegar hest-
arnir komu einir heim,
en þó hefði sér dottið í
hug, að hann hefði farið
að leita að Brúnku, þegar
hann sá, að hana vant-
aði.
Gunnar sagði pabba
sínum frá folaldinu og
Brúnku, og Jón hlustaði
þegjandi, en sagði síðan:
„Þú mátt eiga folaldið,
því það er þér að þakka,
að það er lifandi. Gunnar
þaut upp um hálsinn á
pabba sínum og sagði:
Þetta er bezta og skemmti
legasta gjöfin, sem ég get
nokkru sinni fengið."
Síðan fór hann til fol-
aldsins og hvislaði í eyra
þess:
„Þú skalt heita Bleik-
ur.‘
Inga Þ. Lárusdóttir.
13- ára.
Ný
myndasaga
I þessu blaði byrjar ný
myndasaga, sem er tekin
úr íslenzkum þjóðsögum,
og heitir Sagan af Vel-
lygna-Bjarna.
Þröstur Magnússon hef
ur teiknað myndirnar.
David Severn;
Við hurfum inn
í framtíðina
Dick virtist vera nið-
ursokkinn í hugsanir sín-
ar. „Hvílíkur tími er lið-
inn frá okkar dögum,“
sagði hann, „það hlýtur
að vera stutt til ársins
3000!“
Mér voru örlög okkar
sjálfra ofar í huga. „Hvað
gera þeir við okkur?,“
spurði ég.
Valtýr yppti öxlum.
„Geyma okkur á afvikn-
um stað fyrst um sinn.
Reiknimeistararnir eru
sem stendur óvinsælir hjá
almenningi í Ondin og
Foringinn veit það. Hann
á eftir að lenda í erfiðleik
um, ef ég sé rétt. Þið
segist hafa verið við-
staddir, þegar veslings
Tom Spode var bundinn
á hjólið? Þá hafið þið
líka séð æsingu fólksins
á eftir. Og hvað hafði
þessi maður brotið af sér?
Eftir okkar mælikvarða,
hafði hanit aðeins gert
gott. Litli drengurinn
hans var veikur og til að
hafa ofan af fyrir hon-
um smíðaði hann hon-
um leikfang, skoppara-
kringlu, sem mátti snúa.
Hann var smiður og hafði
bæði áhöld og kunnáttu.
Einhver sagði Vörðunum
frá þessu, því alls staðar
eru njósnarar, — og hús-
rannsókn var gerð hjá
honum. Hann var tekinn
fastur, ákærður fyrir að
hafa búið til hjól, sekur
fundinn og dæmdur til
dauða.“ s
Við hlustuðum með
hryllingi á þessa frásögn.
„Fólkið vill ekki lengur
una þessu. Dauðadómarn-
ir eru önnur ástæðan.
Við erum hin. Almenn-
ingi finnst, að Foringinn
hafi engan rétt til að
flytja okkur hingað og
halda okkur föngum um
aldur og ævi. Þess vegna
erum við faldir hérna.
Uppreisnarmönnum væri
of mikill styrkur að okk-
ur, ef við værum frjálsir.
Diok hallaði sér ákafur
fram. „Verður upp-
reisn?" spurði hann og
augun glömpuðu.
„Það gæti farið svo,“
sagði hann hægt. „Vegna
alls Englands og okkar
sjálfra, verðum við að
vona, að hún heppnist.
Á meðan Foringinn fær
að kúga landslýðinn, verð
ur okkur aldrei sleppt.
Hann hefur aðeins á-
nægju af að kvelja okk-
ur.“
„Hann er sá viðbjóðs-
legasti máður, sem ég
hefi nokkru sinni séð,“
sagði ég.
Valtýr stakk nú hend-
inni í vasann á kyrtlin-
um sínum. „Ég hafði næst
um gleymt, að ég er með
orðsendingu til ykkar.
Einn af mönnum Haralds
Dublons fékk mér
hana . .
Orðin dóu út á vörum
hans og við hiustuðum
allir á fjarlægan klið ótal
radda, sem hófst og hneig,
sterkur, ógnandi og ósigr
andi.
Valtýr snerist á hæli
og hljóp um opnar dyrn-
ar út í garðinn. Við fylgd
um honum eftir. Hér
heyrðist rödd hins mikla
múgs ennþá greinilegar
og barst alls staðar að
úr borginni.
„Vitið þið, hvað þetta
þýðir?“ spurði Valtýr og
augu hans ljómuðu.
„Hinni löngu bið er lok-
ið! Byltingin er þegar
hafin!“
11. Kafli
Flótti
Byltingin var hafin!
Þjóðin hafði risið upp
gegn harðstjórninni í
Talnahöllinni og kúgun
hinna mörgu Foringja.
Okkur Dick var ljóst að
örlög okkar og Valtýs
voru undir úrslitunum
komin. Ef Foringinn og
menn hans brytu upp-
reisnina á bak aftur,
mundum við verða að
eyða því sem eftir væri
æfinnar fjarri vinum okk
ar og ættingjum sem ó-
frjálsir menn.
Þetta var merkið um
uppreisnina, sagði Val-
týr. Dublon, foringi og
leiðtogi borgaranna hafði
nú þegar lokið öllum und
irbúningi og menn hans
höfðu lagt til altlögu.
„Mér datt ekki í hug,
að þetta byrjaði svona
fljótt,“ sagði Valtýr.
„En nú man ég, að ég
átti að flytja ykkur orð-
sendingu."
Framhald í næsta blaði.