Morgunblaðið - 17.01.1964, Blaðsíða 3

Fö«tudagur 17. ian. 1964
MORGUNBLAÐIÐ
3
SÍÐASTL.IÐIÐ sumar var
franskur rithöfundur, Robert
Pascal, ásamt konu sinni —,
Odette, á ferð hér á íslandi.
Fóru þau hjónin víða um land
i8 og dvöldust meðal annars
um nokkurt skeið á Norður-
landi. Blaðamaður Morgun-
blaðsins átti samtal við þau
daginn áður en þau héldu
heim.
— Við fórum í mjog i±oð-
lega kynnisferð í dag, sagði
PaScal, og sáum hvalskurð í
Hvalfirði. I>að var einstak-
„ lega, skemmtilegt, en lyktin
var hræðileg. Ég hef mikinn
áhuga á að kynnast fólki og
atvinnuliáttum þar sem ég
Pascal og bóndinn, sem ók með hjónin til Öskju og hélt uppi samræðum um bókmenntir á leið-
inni.
Franskur kolakaupmaður
og skáld
segir f rá Islandsdvöl sinni
er á ferðalagi. Ánægjulegast
þótti mér að sjá, hve margir
skólapiltar unnu í Hvalstöð-
inni. Hér virðast allir geta
fengið atvinnu. í Frakklandi
er sjaldgæft að skólafólk
vinni á sumrin.
— Ég ætla ekki að eyða
mörgum orðum til að lýsa
hrifningu minni af íslenzkri
náttúrufegurð, sagði Pascal.
Það hafa víst margir erlend-
ir ferðamenn gert á undan
mér. Það, sem mér kom mest
á óvart, er fólkið, en ekki
umhverfið. Til skamms tíma
hefur mér fundizt Frakkar
vera mikil bókmenntaþjóð,
en í sambanburði við íslend-
inga geta þeir varla talizt
það. Allir þeir íslendingar,
sem ég hef kynnzt, eru bók-
hneigðir, jafnt menntamenn
sem verkamenn.
— Undarlegasta reynsla
mín í þessu efni, hélt Pascal
áfram var þegar bóndi nokkur
flutti okkur í jeppa sínum frá
Mývatni inn að Öskju. Á leið-
inni komust við ekki aðeins
að- því að hann talaði ágæta
ensku, heldur einnig því, að
hann átti öll ritverk Maupis-
sand, og var þeim 'nákunnur.
Hann þekkti og vel verk
gömlu Rússanna, Dostojevkis
og Tolstojs. Þetta var ósköp
venjulegur íslenzkur sveita-
maður.
— Ætlið þér að skrifa um
íslandsferð yðar? spurði blaða
maður.
— Já, ég býst við því. Það
er líklegt að konan *mín geri
það einnig. Hún hefur skrifað
margar greinar í frönsk tíma-
rit.
— Hafið þér ritstörf að að-
alatvinnu?
— Nei, ég er.einn af for-
stjórum sambands franskra
kolainnflytjenda. Ég hef
skrifað talsvert af smásögum
og eina skáldsögu," Les Belles
d’Acier", sem út kom fyrir
skömmu. Hún fjallar um
kappakstur, en ég fékkst
nokkuð við hann á yngri ar-
um mínum. Nú vinn ég að
því að skrifa skáldsögu um
fæðingarbæ minn, Clermont
Ferrand.
— Ferðist þið hjónin mikið?
— Við förum yfirleitt til
útlanda einu sinni a sumri
og dveljumst nokkrar vikur á
einhverjum stað. í þetta sinn
ætlum við einnig að fará til
Skotlands og eyða þar þeim
hluta sumarleyfis míns, sem
ég á enn eftir. Ég þarf stund-
um að fara til útlanda í við-
skiptaerindum, en þá er oft-
ast lítill tími til að skoða það,
sem ég hef áhuga á.
— Hvernig datt ykkur í
hug að koma til íslands?
— Við eigum kunningja,
sem hafa komið hingað og
eru mjög hrifnir af landinu.
Annars er allt of lítið gert af
því í Frakklandi að minna á
ísland og hæna að ferðamenn.
Ég er sannfærður um, að
marga mundi fýsa hingað,
ef þeir hefðu hugmynd um
það, hve margt athyglisvert
er hér að sjá, og á hve háu
menningarstigi þjóðin er.
Ndmið heldur
úirum þrdfi
fyrir OL
ÞÚSUNDIR stúdenta í Innsbruck
verða heimilislausir meðan á Ol
ympíuleikunum stendur. Þeir
höfðu fengið leikt húsnæði með
þeim kostum að það yrði laust
meðan á leikunum stendur. Þeir
tóku húsnæðinu því allir bjugg-
ust við að háskólarnir yrðu lok-
aðir meðan á leikunum stæði.
Margir stúdentanna höfðu ráðið
sig til starfa í sambandi við leik
ana.
Nú hefur verið tilkynnt að fyr
irlestrum verði haldið áfram við
skólana. Allt er á ringulreið, sum
ir stúdenta ætla að vinna við
leikana, aðrir hætta við, vilja
ekki missa af fyrirlestrum, sum
ir eru húsnæðislausir og hafa
ekki vinnu.
Frú Pascal við Dettifoss.
STAKSTEIMAR
Heimta sérréttindi
Eins og kunnugt er hafa Fram
sóknarmenn ætíð heimtað sér-
réttindi handa samvinnufélög-
um og aldrei getað sætt sig við
að þau sætu við sama borð og
aðrir. Nú eru þeir enn komnir
á stúfana og ráðast á stjórnar-
flokkana, sem þeir segja að hafi
þrengt hlut samvinnufélaganna.
Þeim er það sérstakur þyrnir í
augum, að innlánsdeildum kaup-
félaganna er gert að leggja
nokkurn hluta innstæðna sinna
f Seðlabankann á sama hátt og
bönkum og sparisjóðum. Finnst
þeim eins og fyrri daginn að inn-
lánsdeildirnar eigi engar skyld-
ur að hafa en öll réttindi. Þeim
finnst ekki nægilegt að kaupfé-
lögin hafi þau sérréttindi að
ráða yfir stórfelldu fjármagni,
sem er í innlánsdeildunum og
rázka með það í misjafnlega
heppilegr.m rekstri, þar sem
aðrir atvinnurekendur verða að
sækja mál sín til banka eða
sparisjóða, heldur vilja þeir líka
fá í sínar hendur þann litla hluta
af fjármagni innlánsdeildanna,
sem tryggður er með þeim hætti
að vera bundinn í Seðlabankan-
um. Er það þó nokkurt öryggi
fyrir eigendur þess fjár, sem er
í innlánsdeildunum, því að það
er ekki tryggt á sama hátt og
innlög í sparisjóði eða banka.
Kommúnistar
viðurkenna
f ritstjórnargrein í komniún-
istablaðinu í gær segir:
*,En þrátt fyrir ranglæti og
spillingu mun að visu mega
halda því fram með rökum að
launakjör hérlendis séu jafnari
en í ýmsum nálægum löndum.“
Sjálfsagt er að meta það, að
kommúnistablaðið játar umbúða
laust, að launakjör hér séu jafn-
ari en í nálægum löndum, enda
erfitt að halda öðru fram. Hins
ber líka að gæta, að þetta blað
i hefur tekið undir allar kröfur
um launahækkanir til þeirra,
sem hæst hafa laun og þar með
í rauninni stutt kröfur um meiri
tekjumismun. Þá var það einnig
aðalstuðningsblað þeirrar ráð-
stöfunar nú í desember að koma
í veg fyrir, að launamismunur
raskaðist á þann hátt, að hinir
lægst launuðu fengju meiri
hækkanir en aðrir. Það töldu
kommúnistar fráleitt og undir-
strikuðu með því, að þeir vildu
ekki raska því launahlutfalli,
sem nú væri milli hinna ein-
stöku launþegahópa.
„Guðmundur Vigfússon
& Co.“
Alltaf leggst þeim eitthvað til
í innanflokksbaráttunni, komm-
unum. Þannig fær Þorvaldur
Þórarinsson kærkomið tilefni til
að ráðast á flokksbróður sinn,
Guðmund Vigfússon, opinber-
lega, vegna þess að sá síðar-
nefndi er samþykkur ráðhús-
byggingunni. Virðist Þorvaldur
eiga við hann, þegar hann í grein
í kommúnistablaðinu segir:
„Vissi einhver um niðurstöð-
una fyrirfram? Var búið að láta
einhvern fá „hagsmunafé“?“
Síðar í greininni segir:
„Eru þeir Geir Hallgrímsson,
Guðmundur Vigfússon & Co.
borgunarmenn fyrir þessu ævin-
týri?“
Út af fyrir sig má segja að
ekki sé óeðlilegt að greinarhöf-
undur nefni sérstaklega borgar-
stjóra í sambandi við miklar
ákvarðanir borgarinnar, en sú
staðreynd, að hann tekur Guð-
mynd Vigfússon einan út úr öll-
um þeim fjölda manna, sem auk
borgarstjórans hafa staðið að
ákvörðun um ráðhús, sýnir hvert
skeytinu er beint.