Morgunblaðið - 17.01.1964, Blaðsíða 16

MOHn IIN BLADID
Fostudaffur 17. lan. 1964
w
rnmnmum
GAVIN H O L T:
33
ÉZKUSÝNING
Hún opnaði töskuna og rétti
mér hana. í henni var heilt safn
af tízkuteikningum, sumar svart
hvítar, aðrar í litum. Kkki veit
ég hversu tízkulegar þær voru,
en þær voru vel gerðar.
— Þú manst ég sagði þér, að
ég teiknaði dálítið, sagði Sally.
— En nú skal ég fræða þig um
Clibaud. Hann er ekki tízkuteikn
ari fremur en þú. í París notaði
hann listamenn til að hugsa fyr-
ir sig, og kom svo fram með
hugmyndirnar þeirra, eins og
þær væru hans eigin. Ef þú vilt
fræðast betur um þetta, skaltu
spyrja hana Josette Lacoste.
Hún segir, að það eina, sem
hann hefur nokkurntíma fund-
ið upp sjálfur hafi verið smá-
skraut. Og hér í landinu hefur
hann verið að koma með breyt-
ingar af þessum Parísarkjólum,
nema þegar hann hefur getað
snapað eitthvað upp frá öðrum.
Hún hallaði sér yfir mig og
blaðaði í teikningunum þangað
til hún fann það, sem hún leitaði
að.
— Líttu á þessa, sagði hú.n. —
Kemur hún þér nokkuð kunnug-
lega fyrir sjónir?
— Ofurlítið, játaði ég.
— Þetta er frumteikningin að
kjólnum, sem ég var í í gær.
— Áttu við, að þú hafir teikn-
að hann sjálf?
— Já. Þegar hann frétti, að
ég væri stundum að teikna að
gamni mínu, þá bauð hann sér
hingað sjálfur til að skoða það,
sem ég hafði gert. Það var farið
að ganga eitthvað erfiðlega hjá
honum. Kaupendurnir voru farn
ir að segja, að hann væri orð-
inn eitthvað aftur úr og þeir
vildu ekki kaupa kjóla frá því
fyrir stríð. Hann tók að leggja
það í vana sinn að koma hingað
og sjá teikningarnar mínar. Mér
þótti hann nýstárlegur,' enda
þekkti ég hann svo lítið þá, svo
að ég gekkst upp við þessu.
Áður en ég fór að hafa áhuga
á kvikmyndunum, ætlaði ég að
verða tízkuteiknari, en mér
fannst bara ég ekki vera nógu
fær í þeirri grein. En þá sá ég
eina teikninguna mína, koma
fram lifandi í verkstæðinu hjá
Clibaud. Örfáar breytingar höfðu
verið gerðar, en svo hét hún
líka að vera handaverk Cli-
bauds! Bíddu við! Ég skal sýna
þér það.
Hún opnaði kommmóðu-
skúffu og tók upp mynd af
sjálfri sér í snotrum kjól. Síðan
fann hún upprunalegu teikning-
una, og þarna var ekkert um
að villast.
— í fyrsta skiptið fór ég að
hlæja, sagði Sally, — en þegar
það sama endurtók sig, var mér
ekki eins mikið skemmt. Ef verk
in mín voru nógu góð handa
Clibaud að leggja nafn sitt við,
hversvegna ætti ég þá ekki að
fá þau borguð?
— Svo að þú fórst að ganga á
hann?
— Já. Það varð samkomulag
með okkur, en einhvernveginn
gat hann aldrei fundið ávísana-
bókina sína. Loksins varð ég
vond. Ég hafði gengið inn á að
segja engum neitt, en nú hafði
hann ekki staðið .við sína hlið
samningsins. Ég var farin að
vinna meira og meira fyrir hann.
Meðal annars var þessi silfur-
og hreýsikattarbúningur mín
hugmynd, og það, hvernig hann
grobbaði af því í búðinni, gerði
mig æ verri í skapi. í fyrradag
fór ég í skrifstofuna hans til að
tala við hann. Ég sagði honum,
að ef hann ekki greiddi það,.sem
hann skuldaði mér, færi ég beint
til Linu. Þá gaf hann mér þrjá-
tíu punda ávísun og lofaði mér
fimmtíu í viðbót eftir fáa daga.
— Það var erindið þitt að
tala við hann í gær?
— Já. Hún kinkaði kolli. —
Ég hafði ákveðið að segja upp,
og ég þurfti að fá það, sem ég
átti inni. Og, sem meira var: ég
fékk það!
Ég var vonsvikinn. Hún hafði
greinilega getað hrætt Clibaud.
Ég hafði verið að koma mér upp
sennilegri kenningu, út frá
hræðslu hans við Selinu. Hann
var félaus og 1 vandræðum, og
ef stúlkan segði Selinu allt af
létta, kæmist hann í ennþá meiri
vandræði. Og það ástand hans
hefði verið meira en nóg til þess
að hyggja á morð, ekki sízt ef
hann gæti látið það líta út eins
og sjálfsmorð og ég mundi, að
hann hafði sjálfur slegið fram
þeirri kenningu, að Selina hefði
grandað sér sjálf. En þessi kenn-
ing mín var svo götótt og ótrú-
leg á köflum, að hún gat alls
ekki staðizt, úr því að Sally
hafði fengið það, sem hún átti
inni. Úr því hann var búinn að
gera upp við hana, þurfti hann
ekkert að hræðast, að hún færi
að hlaupa með söguna í Selinu,
svo að nú var ég farinn að telja
þetta atvik vera aukaatriði.
Ástæðan til morðsins var ein-
hver önnur, og þær upplýsingar,
sem ég hafði þegar aflað, bentu
vissulega til þess.
yBLAÐBlRDAFOLK
ÓSKAST
í þessi blaðahverfi vantar Morgunblaðið nú
þegar unglinga, röska krakka eða eldra fólk,
til þess að bera blaðið til kaupenda þcss.

Milli Bankastrætis og Vatnsstígs
•Karlagata
Gjörið svo vel að tala við afgreiðslu blaðsins
eða skrifstofu.
m
JÚMBÖ og SPORI — Teiknari: J. MORA
Galdramaðurinn greip aftur blys-
ið sitt, skreið inn mjóan ganginn og
átt í vandræðum með að komast á-
íram því gangurinn var svo þröngur.
„Eg vona bara, að ég hitti fyrir banda
menn mína“, sagði hann við sjálfan
sig, „það er enginn leikur að skreið-
ast svona á fjórum fótum þegar mað-
ur er farinn að eldast.“
Prófessor Mökkur var ennþá á báð-
um áttum um það, hvort hann ætti
?ð vera um kyrrt eða fara aftur heim
með vinum sínum. „Komið þér með
ckkur“, sagði Jumbó, „við skulum
svc undirbúa nýjan leiðangur og
koma fljótt aftur hingað.
„Ef þið viljið heyra mitt álit á
þessu“, sagði Spori, þá er ég að hugsa
um að leggja til að við fáum okkur
blund.“ í>eir lögðust allir niður og
hagræddu sér eftir beztu getu. Svo
reyndu þeir að sofna. „Ég er nú samt
viss um að mig dreymir rústir í alla
nctt“ sagði prófessorinn.
KALLI KÚREKI — — >f — -pf— Teiknari; FRED HARMAN
JhsTHEOLO-T/MER. PLODS
ACROSS THE WASTELAMD,
HISTZAIL BECOMESMOZE
ANO MORE EZRATIC*''
GOTTA KE6PSOMV
I THEEE AIM’T A &3UAR£ J
fOOT Of S6ADE IN
twentymh.es*
C’MOlO, OL’-TIME R. .* ONE MOEE 'j
MILE T’ WATEK ••• IPI REMEM&ER L

EI6HT AFTER ALLTHESE YEARS/

Gamli veður eyðimerkursandinn Hér er hvergi skugga að fá, ekki inn- mig misminnir ekki eftir öll þessi
og slóð hans verður æ reikulli....
Ég verð að komast úr sporunum.
an tuttugu mílna. ár.
Áfram með þig, Gamli minn. Enn Nei. hún er þá skrælþurr!
ein míla og þá kemur vatnið ... ef
rín
i,l'ii|JM|i;,i 'i'l 'i ©pib
' !i 1 !ii!»

- • •1111 »! 11 ■, |
I 1111 |,i
;i>!;i.!!,íj!
!! !;!!.ii:!i!;!'
m i&iii'!!
«. I M|
lll't1. 11111111 * 11» 111 V'l l' COSPER
— Vissi Benton um þessi við-
skipti þín við Clibaud? spurði
ég.
— Nei. Hann vissi um teikn-
ingarnar, sem Clibaud tók í leyf
isleysi. Laura hafði séð frum-
drættina. ið töluðum um þetta
ÖOI, og Benny réð mér til að
ganga hart að Clibaud. En eftir
að ég komst að samkomulagi
við hann, sagði ég engum neitt.
Það var einn þáttur samkomu-
lagsins.
— Benny elskar Clibaud ekk-
ert óhóflega? spurði ég.
— Hann getur ekki þolað
hann. Hann var alltaf að rífast
við Linu út af honum. Benny
vildi kaupa hann út og reka
síðan fyrirtækið undir eigin
nafni.
— En Benny var sjálfur illa
séður hjá Linu?
— Já, það er ég hrædd um. '
— Hafði hún eitthvert þræla-
tak á honum?
— Það veit ég ekki. Ég skil
ekki, hvað þú átt við.
Höfum fluft
raftækjaverzlun
okkar aí)
laugavegi 172
Sfltltvarp:
Föstudagur 17. Janúar
7.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 Við vinnuna: Tónleikar
14.40 Við sem heima sitjum
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Framburðarkennsla í esperant#
og spænsku.
18.00 Merkir erlendir »amtíðarmenn*
Séra Magnús Guðmundsson talar
um Herbert Hoover
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Lög leikin á strengjahljóðfæri
18.55 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Eimskipafélag íslands 50 ára!
Ávörp og erindi flytja: Ásgelr
Ásgeirsson forseti íslands, Emil
Jónsson siglingamálaráðherra,
Einar Baldvin Guðmundsson for«
maður Eimskipafélagsins og Ótt«
ar Möller forstjóri félagsin*.
Kveðja vestan um haf flytur
Grettir Eggertsson. Lesið verður
sungið nýtt kvæði eftir Tómaa
Guðmundsson við nýtt lag eftir
Pál ísólfsson.
21.00 Píanótónleikar: Wilhelm Kempff
leikur lagaflokkinn „Kreisleiri^
ana“ op. 16 eftir Schumann.
21.30 Útvarpssagan: „Brekkukotsann*
áll“ eftir Halldór Kiljan Lajfi*
ness; XXII. (Höfundur les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Daglegt mál (Ámi BöðvarssonK
22.15 Efst á baugi (Tómas Karlsson og
Björgvin Guðmundsson).
22.45 Næturhljómleikar: Frá tónleik*
um Sinióníuhljómsveitar ís«
lands í Háskólabíói 9. þ.nu
Stjórnandi: Dr. Róbert A. Ottó«*
son
Sinfönáa nr. 7 í C-dúr eftir ScbUK
bert.
2340 Dagskráirlok.