Morgunblaðið - 05.04.1964, Síða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 5. aprfl 1964
Hí. Árvakur, Reykjavík.
Sigfús Jónsson.
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Sverrir Þórðarson.
Aðalstræti 6.
Aðalstræti 6. Sími 22480.
á mánuði innanlands.
5.00 eintakið.
DREKINN OG
BJÖRNINN BÍTAST
Útgefandi:
Framkvæmdas t j óri:
Ritstjórar:
Auglýsingar:
Útbreiðslustjóri:
Ritstjórn:
Auglýsingar og afgreiðsla:
Áskriftargjald kr. 90.00
í lausasðlu kr.
í páskablaðinu birtum við frá
sagnir af nokrum íslenzkum
stúLkum, sem vinna við sýning-
arstörf heima og erlendis. En
þær eru fleiri, sem hafa hug á
að ganga þá braut, eins og sjá
má af frétt, sem birtist í BT rétt
eftir páskana. í>ar er skýrt frá
íslenzkri stúlku, Sif Huld, sem
Dússneski björninn og kín-
verski drekinn bítast nú
vægðarlaust. Mao tse tung
kallar Nikita Krúsjeff „stuðn-
ingsmann heimsvaldasinna“
og „nýjan Hitler“, en Krús-
jeff og hans menn í Moskvu
segja að Pekingstjórnin sé „al
varlegasta hættan er steðji að
heimskommúnismanum“.
' Kínverskir kommúnistar
hafa undanfarna mánuði gert
hverja stórárásina á fætur
annarri á Krúsjeff, forsætis-
ráðherra Sovétríkjanna, og
rússneska kommúnistaflokk-
inn. Halda þeir því fram, að
Krúsjeff hafi svikið stefnu
Lenins og Marx og færist nú
óðfluga í áttina til samvinnu
við hin vestrænu lýðræðis-
ríki. Kenning Krúsjeffs úm
friðsamlega samstarfsmögu-
leika milli austurs og vesturs
er Máo tse tung hinn mesti
þýrnir í augum.
Énn sem komið er virðist
Krúsjeff njóta meira fylgis
meðal hinna ýmsu kommún-
istaflokka heimsins en leið-
togi kínversku kommúnist-
anna. Auðsætt er hinsvegar að
Mao tse tung kærir sig ekk-
ert um að standa í skugga af
þeim Kremlmönnum. Hann
þýkist vera búinn að fá nóg af
því að 700 millj. Kínverja séu
nauðleitarmenn Nikita Krús-
jeffs, sem hvað eftir annað
hefur neitað Pekingstjórninni
úm kjarnorkuvopn, er hún
hefur haft mikinn áhuga á að
komast yfir, til styrktar að-
stöðu sinni í Asíu og í alþjóða
málum yfirleitt.
Sú staðreynd blasir við og
verður ekki sniðgengin, að
hinn kommúníski heimur hef
% ur skipzt í tvær andstæðar
fylkingar. Deilurnar milli
Moskvu og Peking eru nú
kóninar á það stig, að ólíklegt
er að þær verði jafnaðar á
næstunni, Margir telja jafn-
vel að svo kunni að fara, að
Pekingstjóínin slíti hreinlega
stjórnmálasambandi við Sov-
étríkin. Úm það skal þó ekk-
. ert fullyrt að sinni, En svo
harkalegar eru deilur þeirra
Krúsjeffs og Mao tse tung
orðnar, að ólíklegt verður að
telja að vináttutengsl verði að
^nýju treyst milli þessara
tveggja stórherra hins alþjóð-
lega kommúnisma.
Á yfirborðinu er jafnan lát-
ið að því liggja að það sé fyrst
og fremst hugsjónalegur á-
greiningur sem valdi mis-
sætti rússneskra og kín-
verskra kommúnista. Margt
bendir hinsvegar til þess að
hagsmunaárekstrar þessara
tveggja stórvelda liggi hér til
grundvallar. Sovétríkin og
Rauða-Kína eiga eins og kunn
ugt er mörg þúsund kílómetra
sameiginleg landamæri í
Asíu. Asíuhluti Sovétríkj-
anna er yfirleitt strjálbýl
landssvæði með mikla fram-
tíðarmöguleika. Rauða-Kína
er hinsvegar að springa ufan
af sínum 700 millj. íbúum. —
Kínverja skortir landrými, og
þá líta þeir auðvitað fyrst og
fremst til landssvæðanna í
norðri, sem stjórnað er frá
Evrópu.
Það er þessi staðreynd, sem
á áreiðanlega ríkan þátt í
stöðugt tíðari árekstrum milli
Peking og Moskvu, og sívax-
andi óvild milli rússneskra og
kínverskra kommúnista. Þess
vegna bendir allt til þess að
kínverski drekinn og rúss-
neski björninn haldi áfram
að kljást. Þungamiðja átak-
anna í alþjóðamálum hefur
færzt frá Evrópu til Asíu.
FÁFRÆÐI
OG FLÁRÆÐI
fT" ommúnistar hafa samið
sér nýtt vígorð í baráttu
sinni gegn aðild íslands að
varnarsamtökum frjálsra
þjóða. Það er eitthvað á þessa
leið:
ísland á að verða hlutlaust
eftir fimm ár. Síðan hyggjast
kommúnistar telja íslending-
um trú um, að eftir fimm ár
geti þeir fengið að njóta
blessunar hlutleysisins, eins
og það er frá sjónarhóli
kommúnista.
Hér er enn ein blekking
kommúnista á ferðinni. Ef til
vill munu einhverjir halda að
þessi kenning þeirra stafi af
fráfræði. Líklegra er þó hitt,
að um fláræði sé að ræða.
Það þarf nefnilega meira
en fimm ár til þess að fá ís-
leridinga til þess að taka hlut-
leysið fram yfir raúnhaéfa
stefnu í utanrjkis- og öryggis-
málum. Samningnum um
Norður-Atlantshafsbandalag-
ið má að vísu segjá upp eftir
5 ár. Hann gæti þó aldrei
runnið út fyrr en eftir sex ár.
En það tekur áreiðanlega
miklu lengri tíma að sann-
færa yfirgnæfándi meirihluta
íslendinga um það, að það
væri skynsamlegt fyrir þá að
fara úr varnarbandalagi
frjálsra þjóða og taka upp
hlutleysisstefnu. íslendingar
hafa í eitt skipti fyrir öll, eins
og flestar vestrænar þjóðir,
hafnáð þeirri stefnu og gert
sér ljóst, að í henni felst eng-
gengið hefur á tízkuskóla í Dan
mörku í vetur, Sif Huld segir
í>að vera sinn stærsta draum að
verða sýningarstúlka í Dan-
mörku, en sá dagur kynni þó
að tooma að hún fengi löngun
til að gera eittfivað annað. Sif
segir í blaðagreininni, að hún
fari í frí til íslands í sumar, og
kannski geti hún þá sýnt Reyk-
víkingum eittthvað nýtt. — Með
fylgjandi mynd er af Sif Huld.
in trygging fyrir öryggi
þeirra og sjálfstæði.
Fyrir kommúnistum vakir
að sjálfsögðu ekki að ísland
verði raúriverulega hlutláust.
Æðsta takmark þeirra er að
draga ísland austur fyrir
járntjald, og gera það sem
háðast hinum alþjóðlega
kommúnisma.
ÖHYGGILEGAR
AÐFARIR
C*tjórn Bandalags starfs-
^ manna ríkis og bæja hef-
ur nýlega sent frá sér harð-
orð mótmæli gegn úrskurði
kjaradóms frá 31. marz sl.
Hefur formaður bandalagsins
jafnframt látið hafa eftir sér
ýmsa órökstuddá sleggju-
Meðfylgjandi mynd er af Mar-
gréti Svíaprinsessu og unnusta
hennar, John Kenneth Ambler.
Margrét er elzt sætnsku prins-
essanna, 29 ára gömul, og var
eitt sinn nálaegt því að heitbind-
ast djassleikara. Ekkert varð þó
úr þeim ráðahag. — Síðan hefur
lítið frétzt af prinsessunni, þar
til hún festi sitt heit, eins og
fyrr er sagt. Unnusti hennar er
fertugur Englendingur, vellauð
ugur, og hár vexti. Hann er for
stjóri fyrir alþjóðlegu flutninga-
fyrirtæki.
í fréttunum
Kvikmyndahjónabönd hafa til.
þessa þótt laus í reipunum, með
örfáum undantekningum þó. Ein
ttndantekningin er hjónaband
Audrey Hepburn og Mei Ferrer.
Nýlega komst sá orðrómur á
kreik, að þar væri ekki allt sem
sýndist, og Audrey liti William
Holden hýru auga. í»au hafa leik
ið saman íkvikmyndinni „Stúlk
an, sem stal Ei£felturninum“,
sem frumsýnd var fyrir stuttu
í Evrópu.
Það var ítalskur blaðamaður
sem kom orðróminum af stað í
blaðagrein. Venjulega hafa Ferr-
er-hjónin látið allt slíkt blaður
sem vind um eyru þjóta, en í
þetta sinn brást Mel Ferrer hinn
reiðasu við, og hótaði málssókn
á hendur ítalska blaðamannin-
um. Ennþá reiðari varð sýning-
arstúlkan Capucine (ítölsk), og
kom þá í Ijós, að William Hold-
en hafði lofað að giftast henni,
jafnskjótt og hann fengi skilnað
£rá konu sinni, Brendu MarshaU,
Brendu var hinsvegar ekki kuna
ugt um fyrirætlanir manntt
hennar. Myndin sem fyLgir er a£
Audrey Hepbura ag Willan*
Hölden,
dóma og fullyrðingar um
lautta- og efnahagsmál.
Þessar aðfarir bandalags-
stjórnarinnar eru vægast
sagt mjög óhyggilegar. Yfir-
gnæfandi meirihluti opin-
berra starfsmanna viðurkenn
ir og metúr mikils þá geysi-
legu lagfæringu sem kjara-
dómur tryggði þeim á sl. ári.
Sú hækkun, sem þá var á-
kveðin á launum opinberra
starfsmanna, var í mörgum
tilfellum miklu meiri en þeir
sjálfir höfðu gert ráð fyrir, og
talið viðunandi.
Vitanlega áttu, opinberir
starfsmenn rétt á því í fyrra
að fá lagfæringar á launum
sínum. En það breytir ekki
þeirri staðreynd, að hin mikla
launahækkun þeirra á sl. ári
átti ríkan þátt í því kapp-
hlaupi, sem síðan hófst millt
kaupgjalds og verðlags. Ný
launahækkun opinberra starfs
manna nú hefði haft hinar ugg
vænlegustu afleiðingar fyrir
íslénzkt efnahagslíf og örugg-
lega stuðlað að enn aukinrii
verðbólgu og jafnvægisleysi,
Úrskurður kjaradóms 31,
marz sl. um að laun opiri-
berra starfsmanna skyldu
ekki hækka var þess vegna
eðlilegur og opinberum starfs
mönnum sjálfum til hags-
bóta.
Það er mjög illa farið áð
núverandi forysta Bí?RB
skuli láta pólitíska æsinga-
hneigð hlaupa með sig í gön-
ur. Mikill meiri hluti oprn-
berra starfsmanna vítir slíkar
aðfarir og telur þær í engu
henta hagsmunum sínum. (