Morgunblaðið - 14.07.1964, Blaðsíða 17

Þriðjudagur 14. júlí 1964
MORCU NBLAÐIO
17
Sigríður Halldórsdóttir
Minningarorð
í DAG er gerð frá Dómikirkj-
unni í Reykjavík útför Sigríð-
ar Halldórsdóttur, fyrrum hús-
tfreyju í Haga í Eystrihrepp og
í Ertgey, en síðast og lengst að
Laufásvegi 43 hér í borg, hvar
hún andaðist aðfaranótt mánu-
dags 6. þ.m. Sigríður var þjóð-
Ihátíðarbam; hún fæddist á
Bakkaveili í H voJh repp árið
1874, 11. júní að því er hún hafði
sjálf fyrir satt, en kirkjuþók
segir 7. júní. Hún var því orðin
níræð fyrir tæpum mánuði, er
Ilún lézt.
Sigríður var dóttir hjónanna
Ingveldar Þorgilsdóttur frá
Rauðnefsstöðum á Rangárvöll-
um og Halldórs trésmiðs Guð-
mundssonar, sem var Austfirð-
ingur að uppruna. Hún ólst upp
í hópi fimm systkina hjá for-
eldrum sínum, sem bjuggu um
skeið á Bakkavelli og síðan í
Háakoti í Fljótshlíð, en börnin
voru ung, er faðir þeirra féll
frá. Varð því fátt um veraldar-
auð í Háakoti, en ekkjunni tókst
þó að koma upp börnum sín-
Um án þess að þiggja niðurlægj
andi sveitarstyrk. Svo kvað Jón
Þórðarson Fljótshlíðarskáld:
Skynsöm ekkja Ingveldur
yrkir kotið háa.
Hennar dáð og dugnaður
drýgir búið smáa.
óhætt má segja, að eðliskost-
ir Ingveldar hafi *mjög svo vel
gengið í arf til dætra hennar,
en þær vou auk Sigríðar: Þor-
gerður heitin í Hraungerði á
Eyrarbakka og Þuríður að Skóla-
vörðustíg 33 hér í borg. Bræð-
urnir voru trveir: Páll skósmið-
ur, lengst af búsettur í Bret-
landi, og Guðmundur bókari,
báðir dánir, og er nú Þuríður
ein eftirlifandi af þessum syst-
kinum.
mannsefni sínu, Vigfúsi, syni
Guðmundar Brynjólfssonar stór-
bónda á Keldum, er þar hafði
lengi gert garðinn frægan. Vig-
fús var búfræðingur að mennt,
áhugasamur framfaramaður og
helgaði sig á efri árum um-
fangsmifclum fræðistörfum, eins
og kunnugt er. Þau Sigríður og
Vigfús gengu í hjónaband alda-
mótaárið, 28. júlí 1900, og fór
hún til bús með honum að Haga
í Gnúpverjahreppi. Þar bjugigu
þau til ársins 1909, er þau tóku
sig upp og settust að í Engey
(vesturbænum). í Engey bjuggu
þau til ársins 1916, er þau
fluttust til Reykjavíkur, og áttu
síðan heimili að Laufsávegi 43.
Mann sinn missti Sigríður fyrir
12 árum, en hann lézt 22. maí
1952. Síðan naut hún hóglátrar
elli hjá börnum sínum, en gerð-
ist nokkuð ellimóð síðustu árin.
Kunnugir vita, að börn hennar,
og þá sérstaklega Ingibjörg, dótt
ir hennar, önnuðust hana í ell-
inni af frábærri alúð og um-
hyggju.
Þegar Sigríður hatfði aldur til
fór hún vistferlum að Keldum
á Rangáryöllum og þar réðust
hennar örlög. Þar kynntist hún
fllfreð Flóki
sýndi í K.-höfn
NÝLEGA segir í danska blað-
inu „Aktuelt11 frá málverka-
sýningu, sem haldin var í síð
asta mánuði í „Gallerie 13“,
nýju safni, sem komið hefur
verið á fót í Kaupmannahöfn.
Á sýningunni voru verk eft
ir nokkra unga listamenn, m.a.
íslenzka málarann Alfreð
Flóka. Gagnrýnandi blaðsins
fer vinsamlegum orðum um
verk Flóka, og telur þau þess
virði, að þeim sé gefinn gaum
ur. Segir hann m.a., að þó
ekki sé hægt að telja verk
hans staðfestingu á því, að
surrealismir.n eigi alltaf jafn
miklu fylgi að fagna, þá liggi
alvara, þróttur og hæfileikar
að baki beztu verkum hans.
Myndin hér að ofan er af
einu af verkum Flóka: Dög-
un.

— Hestamannamót
Framhald aí bls. 3.
300 metra stökk.
1. Grámann, 9 vetra, Dala-
sýslu.
Eigandi: Sigurður Sigurðs-
son, Reykjavík.
Knapi: Kolbrún Krisfjáns-
dóttir.
2. Reykur 8 vetra, Eyjafirði.
Eigandi: Ólafur Þórarinsson,
Hólmi.
Knapi: Þórarinn Ólafsson.
3. Adam 9 vetra, Kjós.
Eigandi: Guðmundur Jóns-
son, Tindsstöðum.
Knapi: Kristján Finnsson.
800 metra stökk.
1. Logi, 8 vetra, Dalasýslu.
Eigandi: Sigurður Sigurðs-
son, Reykjavík.
Knapi: Kolbrún Kristjáns-
dóttir.
2. Víkingur, 11 vetra, Rang-
árvallasýslu.
Eigandi: Magnús Gunnars-
son, Ártúnum.
Knapi: Hreinn Árnason.
3. Giaður, 13 vetra, Borgar-
firði, Efsta Dal.
Að úrslitum loknum fór
fram afhending verðlauna.
Fyrstu verðlaun í skeiði og
800 m stökki voru 5 þúsund
og 10 þúsund, en lágmarks-
tími tilskilinn. Náði hvorki
Hrollur né Logi þeim tíma. í
skeiði þurfti að renna braut-
ina undir 24 sekúndum, en
tíminn reyndist 26,6 og voru
verðlaunin því 2,500 kr. (sem
óttu að vera 2. vei'ðlaun).
Hrannar hlaut 1000 kr., en
Blakkur náði ekki tilskildum
tíma til verðlauna. Fyrir
brokkið hlutu 3 efstu verð-
launapeninga og einnig sigur-
vegarinn í töltkeppninni.
Börn þeirra Sigríður og Vig-
fúsar eru þrjú á lífi. Elzt er
Þuriður Kristín húsfrú að Öldu-
götu 44. Hún hefir viðhaldið ætft
inni myndarlega, á 7 börn og 18
barnabörn, en maður hennar,
Guðmundur Filippusson mál-
arameistari, er látinn fyrir ára-
tug eða þar um bil. Næstur að
aldri er Halldór Vigtfússon starfs
maður í tilraunastöðinni á
Keldum og yngst Ingibjörg, en
þau hafa jafnan búið með móð-
ur sinni. Á búskaparárunum í
Engey voru þeim hjónum ristar
þær raunarúnir að missa tvö
efnisbörn, dren.g á 5 ári og
stúlkubarn tveggja ára.
Meðan hjónin voru við bú-
skap, var hlutskipti Sigríðar að
sjáitfsögðu hið sama og annarra
bændakvenna, að sjá u-m bú-
verkin innan stokks: mjaltir,
matargerð, þvotta, þjónustu-
brögð, tóvinnu, barnauppeldi.
En þegar um hægðist, eftir
flutninginn til Reykjavíkur, var
Sigríði eigi að heldur tamt að
sitja auðum höndum. Henni
gafst nú frekar en áður tóm
til að sinna handavinnu ýmiss
konar. Má af slíku nefria fín-
gerð herðasjöl úr ull, sem hún
vann að öllu leyti, kembdi,
spann og prjónaði með faillega
samvöldum sauðarlitum.. Urðu
þessi sjöl allkunn um skeið og
eftirsóttar vingjafir og minja-
gripir. Með handbragðinu sór
Sigríður sig i ætt, því að arnma
hennar, Þuríður á Rauðnetfs-
stöðum, var fræg um austur-
sveitir fyrir handavinnu.
Sigríður var greind kona og
gædd miklu sálarþreki. Hugul-
söm var hún og nærgætin, þeg-
ar það átti við, gestrisin á
gamla og góða sveitavísu, trygg
og fastlynd. Minni hennar var
nær óskeikult, meðan það ent-
ist, málfarið skýrt, stundum
kveðið fast að orði, engin
hálfvelgju í skoðunum. „Hún var
drengur góður og nakkvat skap-
hörð“, var sagt um Bergþóru,
og Sigríður var enn ein kjarna-
konan úr Rangárþingi. Svo virt-
ist mér hún við nokfcuð löng
kynni.
Guðni Jónsson.
Sigurður Sigurðsson hlaut
3000 kr. fyrir Grámann í 300
m stökki og 4000 fyrir Loga
í 800 m stökki. Knapi á báð-
um var, sém fyrr segir, Kol-
'brún Kristjánsdóttir. Aðeins
einni sekúndu munaði, að
Logi næði 10 þúsund króna
verðlaununum. Tími hans var
70 sekúndur, en hámarkið
var tiltekið 69. Víkingur, sem
hljóp á 70.4 fékk 2000 krónur.
Að síðustú fékk Hrollur Sig-
urðar Ólafssonar einnig verð-
launapening fyrir beztan tíma
í skeiðkeppninni.
Pétur Hjálmsson, ráðu-
nautur, formaður fram-
kvæmdanefndar mótsins þafck
aði, að verðlaunaafhending-
unni lokinni, hestamönnum
fyrir prúðmannlega fram-
komu og óskaði öllum góðrar
heimferðar. Var mótinu þar
mefl slitið.
Eftir þetta tóku menn að
tínast heim, en þó dvöldu
margir í Skógarhólum fram
eftir kvöldi þrátt fyrir rign-
inguna. Allir virtust ánægðir
með dvölina á Þingvöllum, en
þó var eitt, sem hestamenn
sögðu flestir að hefði skyggt
nokkuð á skemmtunina. Hesta
girðingin í Skógarhólum er
geysistór og gekk flestum illa
að finna hesta sína á sunnu-
dagsmorgun. Girðingin var
ekki smöluð um morguninn,
en ætlazt til þess, að hver
sækti sína hesta. Sumum
tókst ekki að handsama hest-
ana fyrr en á sunnudagskvöld,
er mjög tók að fækka í girð-
ingunni. Höfðu menn á orði,
að ekki væri til vinnandi að
koma oftar á hestamannamót
á þessum staðf fyrr en bót
hefði verið ráðin á girðingar-
málum. Mótsstjórnin kvaðst
hins vegar ekki hafa búizt við
slíkum fjölda hesta, sem
þarna kom saman.
f EINS OG skýrt var frá í frétt eftir. Þó tókst hinum drukkna |
i blaðsins sl. sunnudag endaði ökumanni að komast út á veg 1
| ferðalag plits, sem stolið hafði inn á ný og ók nú með ofsa- j
1 jeppabifreið á Grettisgötu 84, hraða eftir Hraunteigi þar til |
í með söguiegum hætti og mátti hann kom að vegamótum =
i mildi heita, að ekki fór verr. Hraunteigs og Gullteigs, en 1
; Drengurinn, sem bifreiðinni þar er Gullteigur niðurgraf- \
\ stal var aðeins 17 ára og svo inn vegna gatnagerðar. Er þar |
i drukkinn að fyrir rétti gat 40—50 cm hár bakki og snar |
I hann ekki á neinn hátt skýrt beygði ökumaður þar, en mun \
\ frá ferðalagi sínu í bifreiðinni. hafa misst framhjól út af brún \
\ Upplýst er að eigandi bifreið inni. Við þessar sviptingar |
i arinnar hafði skilið eftr lykl hentist bíllinn út á Gullteig |
i ana að henni á hillu í bílnum. og valt heila veltu og lenti |
i Svo'vildi til að lögregluþjónn á hjólunum með stefnu eftir \
i varð ferða piltsins var inni við Gullteignum.
I Sundlaugar, en þar ók hann Er komið var að bílnum lá 5
í inn á bílastæði og á bíl, er pilturinn meðvitundarlaus í |
i þar stóð, en síðan yfir gula aftursæti bifreiðarnir og rúð i
I steina, sem afmarka stæðið ur bílsins voru brotnar bæði |
í frá Reykjavegi, síðan eftir að framan og á hliðum og bíll i
I Reykjavegi og mun hafa ætl inn allur skemmdur eftir velt |
i að inn á Hraunteig en lenti þa una.
í inn í garð við Hraunteig 30 Pilturinn meiddist hinsveg- j
i og þar yfir tré og grindverk ar lítið.
i og svo nærri tröppum húss- Myndirnar sýna verksum- j
1 ins að hann snerti þær og merki við Hraunteig 30 og bíl
É skildi m.a. hurðarhún bilsins inn að leiðarlokum.
Ljósohjólmuiinn
í Prestbnkkn-
kirkjn
í PRESTSBAKKAKIRKJU á
Síðu er gamall ljósahjálmur
(sennilega frá 17. öld), sem flutt-
ur var þangað úr kirkjunni á
Kirkjubæjarklaustri, er hún var
flutt að Prestsbakka fyrir rúmri
öld.
Ljósahjálmur þessi var svo illa
tfarinn, að ekki var hægt að nota
hann lengur. Hann var þó látinn
hanga uppi í kirkjunni.
Sóknarprestur og sóknarnefnd
hafði margreynt að fá gert við
hann. en allir þeir, sem leitað
var til töldu verkið svo vanda-
samt, að þeir tóku það eltki að
sér.
Frú Gyðríður Pálsdóttir í Segl
búðum vakti máls á þessu við
þjóðminjavörð, en einnig hann
taldi fyrst litlar líkur til að
nokkur fengist til að vinna verk-
ið. —
Vegna vinskapar þeirra frú
Gyðríðar og frú Kristínar André*
dóttur, tengdamóður Sveins Guð-
mundssonar, forstjóra Vélsmiðj-
unnar Héðins, leituðu þau þjóð-
minjavör(j,ur og frú Gyðríður til
hans og tók hann máli þeirra
Ijúfmannlega.
Verkið var síðan unnið í Héðni
af Guðmundi föðurbróður Sveins
af slíkri kostgæfni, að betur varð
ekki gert.
Þegar að því kom að greiða
skyldi fyrir verkið, var sóknar-
nefnd Prestsbakkakirkju tjáð, að
frú Kristín Andrésdóttir gæfi
kirkjunni viðgerðina.
Fyrir þessa höfðinglegu gjöf
vill sóknarnefnd Prestsbakka-
kirkju færa frú Kristínu fyrir
hönd safnaðarins innilegustu
þakkir.
Ljósahjálmur þessi er einn
elzti og fegursti gripur kirkjunn-
ár og prýðir hana nú eins og
hann hefur gert í aldaraðir.
Megi blessun guðs lýsa hugi
þeirra allra, seni þátt áttu í, að
hann lýsir nú aftur upp kirkjuna
á Prestsbakka.
Sóknarnefnd
Prestsbakkasafnaðar.