Morgunblaðið - 18.02.1965, Blaðsíða 16

16
MORGU N BLADIÐ
Fimmtudagur 18. febrúar 196?
Bryndís Böðvars-
dótlir, kennari
F. 13. maí 1923. D. 13. des. 1964.
HIN N 13. desember sl. lézt í
sjúkrahúsi á Akureyri Bryndís
Böðvarsdóttir, kennari. Þar féll
á bezta aldri einn af beztu og
áhugasömustu starfskröftum
kirkjunnar á Akureyri um ára
bil.
Bryndís var fædd á Hrafnseyri
vi'ð Arnarfjörð 13. maí 1923,
dóttir séra Böðvars Bjarnaíonar
og síðari konu hans, Margrétar
Jónsdóttur. Að loknu undirbún-
ingsnámi hóf hún nám í Kennara-
skóla fslands og lauk þaðan
kennaraprófi vorið 1944. Um sum
arið réðist hún til starfa við dag-
heimili Sumargjafar, Suðurborg.
Næsta vetur hafði hún þar um-
sjón með leikskóladeild. Jafn-
framt var hún stundakennari við
Málleysingjaskólann í Reykjavík,
kenndi handavinnu. Haustið 1945
giftist hún eftirlifandi manni sín-
um, Björgvin Jörgenssyni, kenn-
ara, þá í Borgarnesi. Þar bjuggu
þau fyrsta búskaparár sitt. Bryn-
dís kenndi þá handavinnu við
barnaskólann í Borgarnesi. En
haustið 1946 lá leið þeirra til Ak-
ureyrar, þar sem þau bjuggu æ
síðán. Eiginmaður hennar varð
kennari við Barnaskóla Akureyr-
ar. Með heimili sínu hafði Bryn-
dís af og til einhverja forfalla-
og stundakennslu við sama
skóla. En 1956 verður hún fastur
keimari við skólann. Síðastliðinn
vetur gekk hún ekki lengur heil
til skógar, en hún bar veikindi
sín með hugprýði, unz yfir lauk.
Þar var ekki aðeins um með-
fæddan dugnað og snerpu að
ræða. Æðruleysi hennar þá og
endanær átti rót sína í því at-
hvarfi, sem Guð hefur búið okk-
ur í samfélagi við son sinn, Jesúm
Krist. Hún gat sagt með sálma-
skáldinu, sem segir: Guð er oss
hæli og styrkur, örugg hjálp í
nauðum. Hún þekkti það bæði í
blíðu og stríðu. Á námsárum sín-
um hafði hún átt við heilsuleysi
að stríða og varð að hverfa frá
námi um skeið af þeim sökum.
Þá reyndi á hana, þegar eigin-
maður hennar varð fyrir slysi
sumarið 1958, sem leiddi til alvar
legrar lömunar og langvarandi
veikinda. En með ljúflyndi sínu
og einbeitni átti hún stóran þátt
í því, að hann hefur náð sæmi-
legri heilsu. Eftir tveggja ára
hlé sneru þau aftur til starfa við
Bamaskóla Akureyrar. Bryndís
reyndist góður kennari, en til
þess þarf fólk að hafa fórnar-
lund kærleikans og áhuga á fólki,
einkum þeim, sem eru minni
máttar.
Manni sínum faeddi hún þrjú
mannvænleg börn, tvær dætur,
Ingibjörgu og Margréti, og son,
Böðvar, sem stundar nám í
Menntaskóla Akureyrar. Margrét.
veitir nú heimilinu forstöðu, en
Ingibjörg vinnur úti. Bryndís
reyndist góð móðir og eiginkona.
Þess vegna er vinar saknað, en
geymd er ljúf og hvetjandi minn-
ing. Bryndís var manni sínum
mikil stoð og honum samhent í
starfi hans. En eins og kunnugt
er komu þau hjónin upp hinum
þekkta Barnakór Akureyrar.
Söngæfingar fóru iðulega fram á
heimili þeirra og síðar, er kórinn
heimsótti vinabæ Akureyrar, Ála
sund í Noregi, í boði bæjarstjórn-
arinnar þar, hafði Bryndís um-
sjón með börnunum ásamt tveim-
ur öðrum, en Björgvin Jörgens-
son var söngstjóri kórsins. Undir
hans stjórn var áður landskunn-'
ur Barnakór Borgarness.
Aðaláhugamál Bryndísar var
kristniboðið, bæði gagnvart
hinni uppvaxandi kynslóð og er-
lendis. í því sem öðru áttu þau
hjónin samleið. Þegar þau koma
til Akureyrar haustið 1946 hefur
hún virka þátttöku í hinu kristi-
lega starfi og gekk í Kristniboðs-
félag kvenna á Akureyri. Varð
hún ein af forystukonum stúlkna
starfsins. Hún var ein af stofn-
endum Kristilegs félags ungra
kvenna á Akureyri árið 1952.
Brátt varð hún formaður félags-
ins og síðan óslitið til dauðadags.
Fúndi sína hafði félagið í húsa-
kynnum Kristniboðsfélagsins, en
heimili þeirra var jafnan opið
hús ungu fólki, sem leitaði til
þeirra á mörgum kvöldstundum
og var þá aldrei verið að hugsa
um þreytu eða fyrirhöfn. Til
Bryndísar og Björgvins hafa
mörg ungmenni á Akureyri sótt
gott veganesti fyrir lífsgöngu
sína. Þau hjón hafa miðlað ríku-
lega af því hæli, sem þau eiga
sjálf, trúnni á Jesúm Krist. Sá,
sem þéssar línúr ritar, hefur hitt
nokkur ungmenni og fullorðna,
sem kunna frá þessu að segja.
Þegar leið okkar hjóna lá um
Akureyri fyrsta sinni, seinni
hluta vetrar 1958 á leið til Ólafs-
fjarðar, var okkur í ókunnum bæ
tekið tveim höndum á heimili
þeirra Bryndísar og Björgvins.
Síðar áttum við fleiri stundir
saman. Var jafnan gott að koma
til þeirra og ræða í hópi vina og
ungra áhugamanna málefni krist-
innar kirkju innan lands og utan.
Þau hjón höfðu af langri reynslu
að miðla í kristliegu æskulýðs-
starfi. Auk þess höfðu þau notað
tímann, meðan Björgvin var að
safna kröftum eftir slysið, til
þess að fara á Biblíuskóla í Ósló
einn vetur. Þá tók Bryndís þátt
í námskeiði fyrir sunnudagaskóla
kennara. Ennfremur kynnti
Bryndís sér þennan vetur hjálp-
arkennslu fyrir seinþroska börn,
málhölt börn og börn með les-
blindu.
Það er stundum erfil^ að skilja
það, þegar Guð kallar burt af
vettvangi lífsins góða starfs-
krafta á bezta skeiði. Það er líka
erfitt að sætta sig við það, þegar
hugsað er til þess, hve fáir virð-
ast vera reiðubúnir að leggja sig
alla fram til starfa Guðs ríki til
eflingar. En allt er bezt eins og
Hann vill. Og við skulum vera
minnug orðanna: „Verið minnug-
ir leiðtoga yðar, sem Guðs orð
hafa til yðar talað, virðið fyrir
yður, hvernig ævi þeirra lauk,
og líkið síðan eftir trú þeirra.
Jesús Kristur er í gær og í dag
hinn sami og um aldir“. Hann
blessi minningu Bryndísar Böðv-
arsdóttur og gefi ástvinum henn-
ar huggun með þeirri von, sem
hún hafði til hins krossfesta og
upprisna drottins.
Ólafsfirði, 7. jan. 1965
Kristján Búason.
t
Oss himneskur geisli í skuggan-
um skín
og skjól gefur brákuðum reyr,
sem bugaði harmur, er byrgt
hafði sýn,
því bjartasta vonin oft hjaðnar og
dvín
sem Ijósið, er lifnar og deyr.
f hljóði vér spyrjum, því horfin
nú strax
sú hún, er vér kveðjum í dag,
sem birti oss hljómblæ hins
litríka lags
í lifandi guðstrú til síðasta dags
með glitofnum geislandi brag.
Hún geymdi í barmi þá brenn-
andi þrá
og bað þess í gleði og þraut,
að æskan í trú mætti sannleikann
sjá,
í sigrandi viðleitni markinu ná
og ganga á guðsríkis braut.
Þar átt hefur skjól gegnum ald-
anna nið
og athvarf hin leitandi sál,
því hann, sem oss veitt hefur
frelsi og frið,
ljær fulltingi jafnan og veitir
þeim lið,
sem fús boðar friðarins mál.
Hún markaði grandvör sitt gró-
andi skeið,
— þann gróðurhug þökkum vér
nú, —
svo fórnfús í starfi, svo hugljúf
og heið,
í helguðu dagfari benti oss leið,
sem lýtur hin lifandi trú.
Svo máttug var trúin, svo traust
reyndust bönd,
sem tengd voru frelsarann við,
að þungri í raun sá hún sólroðin
lönd,
í sárustu þjáning hans líknandi
hönd,
er bar henni blessun og frið.
Hún birti oss roða frá rísandi sól,
í reynslunni sigursins krans.
Það huggun er stærst, að hún
föðurnum fól
sín fótmál og erfir nú himinsins
skjól
og samfögnuð hátignar hans.
Jóhann Sigurðsson.
— Verz!unarfre!si
Framhald af bls. 15.
sardínur og niðurlagða íslenzka
síld frá Svíþjóð. Það væri fróð-
legt að sjá, hvort íslendingar
kynnu betur að meta síldina,
eftir að Svíar eru búnir að
vinna hana betur en við gerum
sjálfir.
Þá held ég líka, að gaman
væri að fá að flytja inn dálítið
af erlendum landbúnaðarvör-
um, sem ekkert er af á markaði
hér, t.d. svínakjöt og fuglakjöt
og vörur úr þeim. Það ætti ekki
að koma neitt illa við íslenzka
bændur í heild, enda væri sjálf-
sagt að veita íslenzkum fram-
Ieiðendum hæfilega tollvernd,
ef úr þessu gæti orðið. Ég er
yiss um, að innflutningur á þess
um vörum mundi sýna fram á,
svart á hvítu, hve mikill mark-
aður er hér fyrir fjölbreyttari
matvælategundir en nú eru fá-
anlegar.
Viðskipti okkar við Austur-
Evrópu eru eingöngu vöru-
skipti, eins og kunnugt er. Ef
íslendingar halda áfram að
auka innistæður sínar í frjáls-
um gjaldeyri, teldi ég mjög
æskilegt, að leyfð yrðu vöru-
kaup í Austur-Evrópu gegn
greiðslu í frjálsum gjaldeyri.
Með því tækist okkur bæði að
fá betri afgreiðslu og ná hag-
stæðara vöruverði“.
Meira, betra og
ódýrara vömúrval
Guömunuur Arnason, frkvstj.
hjá G. Þorsteinsson & John-
son hf., sagði:
„Ég ætla ekki að reyna að
Iýsa þeim reginmun, sem að öllu
leyti er á höftum og frjálsri
ánægður með þá ráðstöfun, að
enn hefur verið stigið stórt
skref til að auka viðskiptafrelsi
í landinu.
Fram til 1960 voru flestar vör
ur, sem við verzluðum með, háð
ar innflutningsleyfum, og höfðu
sumar þeirra jafnvel verið það
í 30 ár, eins og t.d. handverk-
færi. Árið 1960 urðu hins vegar
mikil umskipti til hins betra í
þessum efnum, og nú hefur enn
verið stigið stórt spor í rétta
átt.
Af þeim vörum, sem við verzl
um með og nú hefur verið leyfð
ur frjáls innflutningur á, má
einkum nefna járnsmíðavélar,
trésmíðavélar, sandpappír og
smergelléreft. Tvær hinar síðar-
nefndu vörutegundir eru nú fá-
anlegar á frjálsum markaði í
miklu betri gæðaflokkum held-
ur en gerist í Austur-Evrópu,
enda þótt verðið sé mjög svipað.
Verðmyndun í Austur-Evrópu
hefur án efa þróazt mjög eftir
því til þessa, að framleiðendum
og seljendum vörunnar þar
eystra hefur verið kunnugt um,
að við höfum ekki átt í önnur
hús að venda til að fá vöruna
keypta. Eðlilega hafa þeir því
notfært sér það til að ná hærra
verði.
Enda þótt margar vöruteg-
undir, sem við höfum fram að
þessu keypt nær eingöngu frá
Austur-Evrópu, háfi nú verið
settar á frílista, er þar með ekki
sagt, að framvegis munum við
hætta að kaupa þær þaðan. Nú
höfum við á hinn bóginn ólíkt
betri aðstöðu til að ná þar betri
viðskiptakjörum og hagstæðara
vöruverði, þar sem framleiðend
ur þar eystra verða að keppa
við Vesturlönd um vörusölu
hingað.
Við höfum í mörg ár mælt
með því við viðkomandi yfir-
völd, að innflutningur á þessum
vörum verði gefinn frjáls. Að
vísu höfum við fengið leyfi til
að kaupa hluta þeirra frá
Ameríku hingað til, svo sem
snittvélar og ýmsar minni tré-
smíðavélar. Þar hefur þó ein-
göngu verið um þær tegundir að
ræða, sem við höfum getað sýnt
fram á, að ekki er viðlit að
kaupa frá Austur-Evrópu.
Þróun hvers konar vélafram-
leiðslu hefur náð miklu lengra
í Vestur-Evrópu og Ameríku
heldur en í Austur-Evrópu.
Þess vegna er það auðvitað
alveg ófært, að íslendingar
skuli hafa verið útilokaðir frá
því að notfæra sér ýmsar tækni
legar nýjungar, sem komið hafa
fram á Vesturlöndum.
Ég er þeirrar skoðunar, að
hin aukna samkeppni, sem leið-
ir af því, að verzlunarfrelsið er
aukið, muni hafa í för með sér
allt í senn: Aukið vöruúrval,
lækkað verð, meiri vörugæði,
og betri þjónustu innflutnings-
fyrirtækja við neytendur í land
Söngleikurinn, Stöðvið heiminn, verður sýndur í 17. sinn á
laugardagskvöld. í þessum nýstár ega og á margan hátt frum-
lega söngleik sam. :inast fjórar tegundir túlkunar-forms á leik-
sviði, en það eru; dans, látbragð, söngur og leiklist. Leikur þessi
hefur alls staðar vakið verð-skuldaða athvgli, þar sem hann
hefur verið sýndur, og sérstaklega er það unga fólkið, sem kann
að meta þetta sérstæða tjáningarform.
filyndin er af Bessa og Völu í hlutverkum sínum.
vf t>ess ve»na er ég miöe'
Á haftatimabilinu stoðu KeyK.vin.mgar iiuuuiuuuui samau i „.o-
röð til að geta fengið að kaupa brýnustu nauðsynjavörur. Nú
eru tímarnir breyttir. Kaupmennirnir verða að keppa sin á
milli um að fá að selja landsmönnum vöru sína. Langar ein-
hvern til að standa í biðröð aftur?