Morgunblaðið - 18.02.1965, Blaðsíða 17

Fimmtudagur 18. febrúar 1965
MORGU N BLAÐIÐ
17
Til sölu
BANTAN bílkrani í mjög góðu ásigkomu-
lagi, einnig jarðýta Caterpillar D 8, ef um
semst. Upplýsingar í símum 12209, 11644
og 12075, AkureyrL
„Dodge“ sendiferðabíll
Ný uppgerður. Árgerð 1954, til sölu.
Smíðastofa Kr. Ragnorssonor
Nýbílavegi 52. Simi 41-5-25
Aðstoða rstú I ka
óskast á tannlækningastofuna Efstasundi 84. —
Upplýsingar á stofunni í dag, fimmtudag ki. 17,30
til 18,30.
HALLUR HALLSSON, yngrL
Verksmi&justarf
Tveir menn óskast til verksmiðjustarfa að
Álafossi. Fæði og húsnæði á staðnum.
Upplýsingar í skrifstofu Álafoss,
Þingholtsstræti 2.
Herbergi óskast * Odýrar karlmanna-
neðarlega við Laugaveg eða í næsta n’ágrenni fyrir hreinlegan og hávaðalausan iðnað. — Upplýsingar í síma 12149 frá kl. 10—12 f.h. og 1—5 e.h. daglega. ng drengjabússur
V atnsleiðslupipur
Gaiv. y2” — 3/4” — i” — iy4” — iy2"
2” _ 2y2” — 3”.
Svartar y2” — %” — 1" — 114" — iy2". Atvinna
Byggingavöruverzlun Kópavogs Kársnesbraut 2. — Sími 41010. ÍBÚÐ óskast Trésmiður, sem ekki þolir á- reynslu, óskar eftir léttri vinnu. Margt kemur til greina, •svo sem eftirlit á vinnustað með eldvörnum, næturvarzla, húsvörður, birgðavörður, verk færavörður, léttur iðnaður, lagervinna einhvers konar otg margt fleira. Tilboð sendist afgr. Mbl. fyrir 23. þ. nru, merkt: „Létt vinna — 6767“.
4ra—5 herbergja íbúð óskast til leigu f 14. maí eða fyrr. — Gunnar Saemundsson Jóhann Þórðarson lögf ræð iskrifstof a. Lindargötu 9 III. hæð. Sími 21570.
Upplýsingar í símum 16510 og 14434. Ihcndnr $. Georgsson málflutningsskrifstofa Hverfisgötu 42, III. hæð. Sími 17270.
4
LESBÖK BARNANNA
Hector Malot:
Remi og vinir hans
18. Án þess við taekjum
eftir, hafði allstór bátur
komið eftir ánni í áttina
til okkar og lagðist nú að
bakkamuim.
Á þilfari hafði verið
ikomið fyrir einskonar
garðsvölum og allt um
kring var grænn gróður.
ILítill drengur lá þar á
legubekk. Við hlið hans
sat frú og fékksit við
Ihandavinnu.
„Ert þú að spila að-
gamni þínu?“, spurði hún
ínig á frönsku.
Ég sagði henni, að ég
hefði séð vagn, og að ég
væri að spila í.von um að
íá far með til næsta bæj-
or. „Við verðum að kom-
ast eitthvað þangað, sem
við getum haldið næstu
sýningu“, sagði ég að lok-
um. —
19. „Getið þið ekki haft
sýningu fyrir okkur
hérna?“, spurði drengur-
inn á legubekknum. G*lað
ir I bragði hófumst við
handa. „Öll þreyta var
nú gleymd.
Meðan við lékum leit
ég öðru hvoru á drenginn.
Hann leit illa út og átti
sjálfsagt að einhverju
leyti bágt, þótt hann
skemmti sér auðsjáanlega
núna við að horfa á okk-
ur.
„Hvað kostar að horfa
á sýninguna?" spurðl
konan, þegar atriðinu var
lokið.
„Það verður frúin sjálf
að ákveða“, svaraði ég.
„Bongaðu honum veru-
lega vel, mamma,“ kallaði
drengurinn og svo spurði
hann, hvort hann maetti
fá að klappa hundunum.
Svo stóðum við öll við
legubekkinn hjá drengn-
um. Mig furðaði á því að
sjá, að hann var bundinn
niður. „Artbur er veik-
ur,“ sagði móðir hans til
skýringar, „og læknarnir
banna honum að hreyfa
sig. En hann gleymir þvl
nema hann sé bundinn
niður.“
Hann: „Þér skuluð ekki
gera yður það ómak að
fylgja mér til dyra.“
Hún: „Það er ekkert
ómak, alls ekki. Ég geri
það af sannri ánægju.“
Aesbófc
ibártiámi
9. árg.
Ritstjóri: Kristján J. Gunnarsson
3
18. febr. 1965
Lítill íkorni þarf nrargt ú læra
H A N N Kútur litli var
svo sem enginn ungi leng
ur. Hann var stórt kan-
ínubarn, sem gat greitt á
sér fallegu kampana og
breitt úr mjúka, loðna
skottinu, svo að varla
sást annað af honum en
það.
En hann var samt
hræddur við að yfirgefa
hreiðrið, þar sem hann
fæddist, hátt uppi í stóru
grenitré.
„Nú ættir þú að vera
farinn að klifra í trján-
um, rétt eins og aðrir litl-
ir íkornar,“ sagði mamipa
hans. „Þú átt að fara út
í heimirm og skoða þig
um. Þú verður að koma
þér út úr hreiðrinu.“
En Kútur litli mátti
ekki heyra það nefnt.
„Ef ég færi að klifra í
tré,“ sagði hann, „mundi
ég steypast á hausinn nið
ur. Og ef ég færi út í
heiminn, mundi gamla,
hræðilega uglan koma
og hremma mig.“
Mamma Kúts litla
færði honum mjúk og
Ijúffeng agörn og alls
konar fræ og orma úr
skóginum. Fyrst hann
gat ekki bjargað sér sjálf
ur, varð hún að sjá um,
að'hann svelti ekki í hel.
„Kútur kveif, Kútur
kveif!" sungu hinir litlu
íkornarnir. Þeir kærðu
sig ekki um að líkjast
honum.
Kútur hafði ágætt út-
sýni úr hreiðrinu sínu.
Hann sá hina litlu ikorn-
ana, þegar þeir voru að
leika sér. Þeir stukku
upp trjástofnana, hlupu
grein af grein, hurtfu inn
í trjákrónurnar og gægð-
ust hér og þar út úr lauf-
inu.
Þegar gamla, Ijóta ugl-
an flaug yfir, sá Kútur,
að ikomarnir voru graf-
kyrrir otg þrýstu sér upp
að einhverri greininnL
Þeir voru næstum sam-
litir trjáberkinum og sá-
ust varla.
Stundum hlupu þeir
fram og aftur eftir síma-
línunum og sungu há-
stöfum: „Hó og hæ! Eng-
inn í mig nær!“
„Þú ættir að fara og
leika þér með þeim,“
sagði mamma Kúts litla.
Kút svimaði við til-
hugsunina eina. „Úhú!
Símalinur eru ekki neitt
fyrir mig,“ sagði hann.
Samt langaði Kút und
ir niðri til þess að verða
hraustur otg hugrakkur
eins og allir aðrir litlir