Morgunblaðið - 04.08.1965, Blaðsíða 13

Miðvíkudagtir 4. ágúst 1965
MORGUNBLADIÐ
13
fp"
i
i

Andrés Indriðason skrifar frá Færeyjum:
ÚLAFSVAKAN
fr'olk i þjoðbuningum
• ÞUSUND AÐKOMU-
GESTIB
Á Ólavsvökuaftan hófust
hátíðarhöldin með skrúðgöngu
þar sem kieppendur í hinum
ýmsu íþróttagreinum, sem
keppt var í á Ólafsvökunni,
gengu fylktu liði um götuir
bæjarins. í farairbroddi var
Havnar Hornorkestur, lúðra-
sveit Þórislhafmar, sem heim-
sótlti Reykjavík fyrir nokkr-
um árum, en í hópi b'lásara
voru þennan dag tveir félagar
úr Lúðrasveit Reykjavíkur,
Eyjólfur Melste'ð og Björn
Guðjónsson. íslenzki ung-
menniafélagshópurinn gekk
undir íslenzka fánanuim í
göngumini, en nokkrir piltar
úr hópmuim tóku þátt í hand-
boltakeppni á Ólafsvökunni.
Þátttakendur í göngunni röð-
uðu sér síðan upp á Þinghús-
völlum, en þar s-etti Ólavur
Lambaa, formaður íþrótta-
félags Færeyja, Ólafsvökuna.
Mikill fjöldi fólks hafði þá
safnazt saman á Vaglinum —
en það er Lækjartorg Þórs-
hafnarbúa — til þess að h.lýða
á setningarræðuma. Gizkað er
á, að í Þórshöfn, sem telur
ÖLDUM saman hefur það
tíðkazt í Færeyjum, að
fólk af öllum eyjunum hef-
ur streymt til Þórshafnar
hinn 29. júlí til þess að
halda „Ólavsöka“, en svo
nefna Færeyingar þjóðhá-
tíðardag sinn. Ólafsvakan
er haldin til minningar um
Ólaf helga Noregskonung,
sem féll við Stiklastaði
1030, en hann hafði fáum
árum áður kristnað Fær-
eyjar.
Á seinustu árum hafa hátíða
höldin í siambandi við Ólafs-
vökuna orðið æ umfangsmeiri,
og ruú sitanda þau yfir í tvo
sóliarhringa samfleytt að heita
má. Hinn 28. júlí er Olasvöku
aftan, eða aðfangadagur Ólafs
vökudags, og þá er þegar kom
inn hátíð'asvipur á Þórshöfn:
Færeyski fáninn blaktir hvar-
vetna við hún og fólkið geng-
ur um í sínum failegu þjóð-
búmimgum, konur jafnt sem
karlar, stuindum jafnvel öll
fjölskyldan.
• BÁTARNIR STREYMA
TIL ÞÓRSHARNAR
Kvöldið fyrir Ólavsvöku-
aftan taka bátarnir að streyma
til Þórshafnar með fól'k úr
byggðuinum. Allir eru eftir-
væntingarfullir og í hátí’ða-
skapi. Það er skemmtileg sjón
að sjá bátana sigla inn voginn
fullskipaða fólki í litríkum
þjóðbúningum. Á bryggjunni
er þá jafniam fjöldi bæjarbúa
til þess að taka á móti vimuim
og vandamönnum utan af
landi.
Margir ferðamenn — eink-
um frá Norðurlöndum —
leggja nú leið sína til Fær-
eyjia til þess að taka þátt í
Óliavsvökuhátíðaíhöldumium, en
því miður hefur reynzt erfitt
að taika á móti miklum fjölda
aðkomugesta, þar sem hótel-
rými er af skornum skammtL
Á'ð þessu sinni dvaldi sitór hóp
ur Íslendinga í Þórshöfn yfir
hátíðadagana, m.a. hópur ungs
fólks frá Ungmennaféiaginu íþróttafólkið á Þinghúsvöllum m
Hrönm í Reykjavík og annair
hópur frá Neskaupstað, sem
komið hafði með tveimur
leiguflugvélum frá Flugsýn.
Ungu stúlkurnar báru íslenzka
þjóðbúmnga og sómdu sér
vel meðal færeyskra stall-
systra sinna.
unni hófsit það aitriði, sem
jaíman er beðið með mes'tri
eftirvæntingu, en það er
kappróður. Á síðustu árum
hefur Ólafsvakan meira og
meira færzt í það horf að vera
iþróttaihátíð. Færeyskir
íþróttamemn koma þá samam
og keppa í kniattspymu, bamd
kmaittleik, kappreiðum, sundi
og síðast en ekki sízt kapp-
róðri, em áður hafa farið fram
undamúrslit.
Það var greimilegt, að mik-
ill og almiennur áhugi var fyr
ir kaippróðrinum, og það var
mikið fjör á áhorfendapöll-
um — bryggjunni — þegar
keppnim hófst. Allir keppt-
ust um að hvetja sína memm,
■ enda er það metnaður hverr-
ar byggðar að eiga fyrsita bát-
inn í kappróðri. Margir hinma
eldri Færeyinga sækja aöeins
Ólafsvökuna til þass a'ð fylgj-
ast með kappróðrinum, en
‘ snúa heim í sæluvímu, ef
„þeirria bátur" hefur sigirað.
• DANSINN STIGINN
Dansinn hófst snemma
kvölds, þessi dæmigerði
Fánaberi ísl. hopsins
Andstæðurnar mætast á
Óliafsvökummi: Úr einu dans-
húsinu berst bítlamúsikin út
eðan ólavur Lambaa, formaður
Ólafsvökuna.
íþróttasambands Færeyja setur
10 þúsuind íbúa, bafi verið
þennan dag um 20 þúsund
manns.
• KAPPRÓDUR
Að lokimni setningarræð-
keðjudans færeyinganna, en
Færeyjiar eru eitt af fáum
lönduim, sem hafa varðveitt
þennan dans frá miðöldum.
Allir tóku þátt í dainsinum og
það var ekki aðeins dansiað í
Sjónleikarhúsinu, heldur alls
staðar, þar sem unnt var að
komia því við áð mynd'a keðju
bring — á bryggjunni, göt-
unum eða öðrum opnum svæð
um — undir stjórn forsöngv-
ara. Út í bj'arta sumaimóttima
bárust rímurnar um Orminn
langa, Sigmund Brestison,
Kariamagnús og aðrar ódauð
legar hetjur. Sumar rímurnar
eru allt að þrjú hundruð er-
indi, en allt þetta kunma fær-
eyingar utan bókar og kyrja
fullum hálsi, þegar þeir stíga
diansinn. Þessair rímuir hafa
varðveizt munnlega kynslóð
efltir kynslóð, en það er fyrst
niú á síðari árum, a® þær hafa
verið skrifaðar niður svo að
tryggt sé, að þær falli aldrei
í gleymsku.
á götuna, þar sem stiginn ec
forn þjóðdans. Það er „enskur
dansur“ í Klubbanum, og fyr
ir dansi leika „The Faroe
Boys“. Á næsta leiti er einn-
ig dansaður „emskur dansur“
undir berum himni. Þar leik
ur „Goggan“ sjö silfurhærö
öldurmenni, sem leikið hafá
fyrir dansi í 40 ár.
Þegar tekur að lfða á kvöld
ið og dansiinn er í algleymingi
sjáum við hvarvetna ástfangin
pör leiðast á götunum, en það
getuc líka verið að við sjáium,
hvar einhver lautinamrt Val-
gerður stígur upp á kas9ainm
sinm svona til að minma á, að
lífið er ekki aðeims glens og
gaimian.
• LÖGÞINGID SETT
Færeyingum er mjög ainmt
um gamlar hefðir, og því er
ek'ki nema eðlilegt, að Lög-
þimgið sé sett á Ólafsvökudag
hinn 20. júlí. Á þessum degi
kom fæireyska Lögþimgið sam
an fyrir mörgum öldum á
þeim sögulega stað, Timganesi
í Þórshöfn. Síðan hefur það
verið siðvenja, að setnimg Lög
þingsins fari fram á þessum
degi, — að vísu ekki á sama
stað, heldur í þimghúsinu,
virðulegu hvitmáluðu timbur-
húsi í hjarta bæjarims.
Áður en lögþingið er sett,
sækja hinir veraldlegu og and
legu höfðiingjar guðsþjónustu
í kirkjunni við Vestaravág.
Um nónibil á ólafsvökudag
má líta flríða skrúðfylkingu,
þar sem fara klerkiar, lögþings
menn og allir hinir æðstu em-
bærttismenin með háttvirtam
lögmann og „ríkisumboðs-
mann“ í broddi fylkimgar.
Þetta er skrúðganga í orðsims
fyllstu mieirkingu: hinir verald
iegu höfðingjar eins og klippt
ir út úr ævintýrabók í sínum
fagurbláu og rauðu þjóð'bún-
ingum með silfurhnappa oð
þjóðartáknið rauðdoppórtta á
höfði, brúnum vaðmálssokk-
um og svörtum glainsskóm
með sil'fuirspennu — hinir
andlegu höfðingjar með him-
inborinn háloftasvip, eins og
vera ber á slíkum degi, í sín-
um virðulegu svörtu klæðum
nueð sálmabók undir hendi.
Fólkið stóð á götumum og
horfði með sýnilegri lotningu
á alla litadýrðina, sem gekk
fram hjá.
Að lokinni guðsþjónusrtu
gengu höfðingjarnir aftuir tiil
þiinighússins. Nú var komið að
stærstu stund Ólafsvökuinnar:
hinni hátíðlegu setningu lög-
þingsins. Þegar hin hefð-
bundnu dagskrárartriði, kjör
forseta og varaforseta þin.gs-
iins, voru um garð gengin og
al-lir höfðingjarnir höfðu hróp
að nífalt húrra fyrir „hans
hátign“ og þrefalt húrra fyrir
ættjörðinini, var samkomummi
slitið í snatri, því að höfð-
ingjarnir vildu ógjarnam
dvelja lengi irnni á svona falleg
um degi og missia af hátíðar-
höldunium í bænum.
• ÍÞRÓTTIR
Daigskráratriði á Ólafsvöku
dag eru með líku sniði og da.g
Framhald á bls. 15