Morgunblaðið - 21.08.1965, Side 12

12
MORCUNBLAÐIÐ
Eaugardtagur 21. ágöst 1963
— Guðmandur Asmundsson —
Framhald af bls. 8
næsu árum fór hann með mörg
hin vandasömustu mál, er komu
til kasta dómstólanna, og er ó-
hætt að fullyrða, að hann óx við
hvert mikilvsegt verkefni, sem
honum var falið. Þóttist hver
maður hólpinn og taldi málstað
sínum vel borgið, sem Guðmund
ur gerði að skjólstæðingi sínum.
Jafnframt lögmannsstörfum
var Guðmundur framkvæmda-
Btjóri Vdnnumálasambands'sam-
vinnufélaganna og átti því hlut
að fjölmörgum kjarasamningum
á undanförnum árum. Rækti
hann þau störf eins og önnur af
Stakri kostgæfni, og þykir rhér
líklegt að þar hafi honum kom-
ið að haldi, auk frábærra vits-
xnuna og annarra góðra eigin-
leika, þeir ríku persónutöfrar,
sem hann var gæddur. Hef ég
og haft spurnir af því, að hann
étti drjúgan þátt í sumum far-
sælustu lausnum í þeim átökum
og vann þjóð sinni þar með
ómælt gagn.
Við fráfall Guðmundar hefur
íslenzk lögmannastétt tvímæla-
iaust misst einu sinna allra
fremstu manna.
Guðmundur var sístarfandi,
©g fáa menn hef ég þekkt, sem
gerðu eins miklar kröfur til
sjálfs sín og hann í þeim efnum.
Hann var starfsglaður, enda bjó
hann yfir óvenjulegri starfsorku
og lífsþrótti. Þrátt fyrir það, er
mér ekki grunlaust um, að hann
hafi oft á tíðum lagt harðara að
sér en góðu hófi gegndi og geng
ið nærri þreki sínu.
Á uppvaxtarárum sínum
dvaldi Guðmundur mörg sumur
hjá frændfólki sínu á Gilsbakka
í hinu fagra Borgarfjarðarhér-
aði. Mun hann þar hafa hrifizt
af hinni óvenjulegu náttúrufeg-
urð héraðsns, þeim ríku and-
stæðum náttúrunnar, sem þar
blasa við: grösugum afliðandi
hlíðum, vinalegum kjarrgróðrin
uim og hinum mildu ag fjöl-
skrúðugu litum hraunsins ann-
ars vegar, en hins vegar hinni
segifögru fjallasýn til Eiríks-
jökuls og Langjökuls, þaðan sem
Hvítá byltist ógnþrungin niður
sveitina. Þá gafst honum færi á
að fara ríðandi inn á Arnarvatns
heiði og kynntist þá fyrst tign
og seiðmagni íslenzkra óbyggða.
Þar mun hann og fyrst hafa
tekið ástfóstri við hestinn. Hygg
ég, að þau áhrif, er hann varð
þar fyrir, hafi enzt honum ævi-
langt.
Oft ræddi Guðmundur um
veru sína á Gilsbakka og jafnan
með óblandinni ánægju.
Á seinni árum fann Guðmund
ur mjög til þess, hve honum,
sem gegndi annasömu innistarfi
í borg, gáfust fá tækifæri til
þess að njóta útiveru í skauti
íslenzkrar náttúru.
Fyrir um það bil fimm áruim
eignaðist Guðmundur hesta og
varði síðan rnörgum af frístund-
um sínum í skemmri ferðir á
hestum um nágrenni Reykjavík
ur og ferðaðist á hverju sumri
ó hestum um byggðir og óbyggð
ir landsins í hópi nokkurra vina
sinna. Var ég einn þeirra, sem
naut samfylgdar hans á þessum
ferðum, og tókst brátt með okk
ur náin vinátta. Tel ég það eina
þá mestu gæfu, sem mér hefur
hlotnazt.
Kynntist ég nú mörgum fleiri
þáttum í fari Guðmundar. Hann
bjó yfir óvenjulegri lífsorku og
lífsgleði, sem þó var aðeins ytra
borð alvörugefins og heilsteypts
manns með karlmannlegt við-
horf til lífsins. Hvar sem hann
kom, hreif hann menn með sér
og lyfti hugum annarra, ef svo
má að orði kveða. Hann var
jafnan veitandinn. Oft hef ég
hugsað til þess, hvílíkur af-
bragðs læknir slíkur maður
hefði orðið ekki síður en lög-
maður, en upprunalega hugðist
hann lesa læknisfræði, en hvarf
frá því námi. Þau eru ófá skiptin,
sem við vinir hans gengum af
fundi hans léttari og glaðari í
bragði. Mun svo hafa verið um
flesta, sem af honum höfðu
kynni. Hann var mikið karl-
menni, ókvartsáir, óvenjulega
hjáfpfús og óeigingjam í öllum
samskiptum við aðra. Hlýr var
hann með afbrigðum og varla
heyrðist Guðmundur hallmæla
nokkrum manni. Svo rík var
mannúð hans. Hann var góður
drengur í þess orðs dýpstu og
fyllstu merkingu. Hann var víð-
lesinn í íslenzkum bókmennt-
um og hafði á hraðbergi tilvitn-
anir í íslenzk ljóð og sögur, þeg
ar við átti. Oft á tíðum fór
hann með ljóð eða vitnaði í sögu
er tengd var þeim stöðum, er við
fórum um, eða fólki, sem þar
hafði lifað og starfað.
Þegar Guðmundur er horfinn
okkur svo skyndilega, koma í
hugann ljóðlínur Jónasar Hall-
grímssonar:
Skjótt hefur sól brugðið sumri,
því séð hef ég fljúga
fannhvíta svaninn úr sveitum
til sóllanda fegri;
sofinn er nú söngurinn ljúfi
í svölum fjalladölum,
grátþögull harmafugl hnípir
á húsgafli hverjum.
Þegar við vinir Guðmundar
kveðjum hann nú, er okkur rík
ast í huga, næst samúð með ást-
vinum hans og hinurn sára sökn
uði, einlæg þökk. Þökk fyrir
trygga og fölskvalausa vináttu
fyrir alla þá gleði, sem hann
veitti okkur, þökk fyrir hjálp-
fýsi hans og óeigingirni, þökk
fyrir að hafa notið vináttu hans
um árabil og allt, sem hann hef-
ur verið okkiur.
Vinur,
Far þú í friði,
Friður Guðs þig blessi,
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
Hans dýrðarhnoss þú hljóta
skalt.
Eiginkonu hans, bömum, for-
eldrum, systkinum og öðru
venzlafólki vottum við innilega
samúð og óskum þess, að minn-
ingin um hinn mikla dreng og
mannkostamann megi verða
þei-m styrkur 1 hinum djúpa
harmi. Megi minning hans ylja
þeim um ókomin ár.
Eggert Kristjánsson.
t
EITT sinn sem oftar var ég á
gangi suður Laufásveginn og
varð mér þá litið á ungan pilt,
sem þar fór. Piltur þessi varð
snemma gjörvilegur og hugþekk-
ur. Fundum okkar bar all oft
sarnan meðan við vorum nágrann
ar og við höfum hitzt löngum
síðan á förnum vegi. Nú er þessi
gæðadrengur allur. Það má segja,
að þau tíðkist nú hin breiðu
spjótin í höfuðstaðnum. Svo til í
einni svipan hafa horfið úr stétt
lögmanna góðir drengir. Að
kvöldi 15. ágúst hvarf af sviðinu
Guðmundur Ásmundsson, hæsta-
réttarlögmaður. Hann varð
hverjum manni harmdauði, sem
af honum höfðu nokkur kynni.
Guðmundur las ungur lög, lauk
ljómandi prófi og stundaði lög-
mannsstörf til dánardægurs. Að
sjálfsögðu vita allir, að lögmenn
eru misjafnir að mannkostum,
misvandir að virðingu sinni við
störf sín, svo sem aðrir breyskir
menn. Ég held, að á engan sé
hallað, þótt fuílyrt sé, að með
Guðmundi Ásmundssyni hafi
fallið í valinn færasti lögmaður
landsins um þessar mundir. Gáf-
ur hans voru frábærar, þekking-
in óbrigðul, rökvísin ■ eða álykt-
unargáfan einstæð og það, sem
ef til vill skiptir mestu í önn
dagsins, hjartað var gott, sem
undir sló. Ég tel mig bæran um
eftir langa viðkynningu utan
dóms og innan að gefa honum
greindan vitnisburð. Slíkir menn
eru ekki á hverju strái, skarð
hans er vandfyllt, enda var hann
margra manna maki. Á löngum
ferli við erilsöm störf, svo sem
störf lögmannsins eru jafnan, var
hann svo mikilvirkur, að langt
verður eflaust þess að bíða, að
til þess verði jafnað. Um Guð-
mund Ásmundsson var aldrei
svefndrungi né værðarmók.
Gusturinn, sem af honum gat
staðið, -var vermdur af yl hjart-
ans og glóð hinnar frjóu lífs-
nautnar.
Vandamönnum Guðmundar
votta ég öllum einlæga samúð.
Mikill harmur er nú að þeim
kveðinn. Megi birtan frá ævi
hans fylgja ‘þeim og lýsa um
ófarnar brautir.
. Kristján Eiríksson.
ÞEIM sem kynntust Guðmundi
Ásmundssyni og störfum hans
finnst vera mikið skarð fyrir
skildi við hið sviplega fráfall
hans.
Margir hafa látið þau orð falla,
að fráfall hans, á bezta aldri, sé
þjóðarskaði. Er það sízt ofmælt.
Hjá Guðmundi fóru saman á-
gætar gáfur og menntun, frábært
táp og góðvild til allra manna.
Hann sameinaði hið bezta. í
eðlisfari íslendinga. Hann var í
senn sveitamaður og kaupstað-
arbúi. Hann hafði yndi af hest-
um og útiveru. Jafnframt var
hann einhver mesti lagamaður
landsins og sá sem átti einna
auðveldast með að setja fram
skoðanir sínar og skýringar á
flóknum málum, þannig, að aðr-
ir skildu, bæði þeir sem kunn-
ugir voru málavöxtum og hinir,
sem þá þekktu, miður, og jafnt
lærðir sem leikir.
Það var því engin furða, að á
Guðmund hlæðust svo mikil
störf, að flestum öðrum myndu
hafa reynzt þau ofviða, en í hönd
urn hans virtist það vera leikur
einn að greiða úr hinum flókn-
ustu málaflækjum. Gilti þetta
jafnt á véttvangi félagsmála og
er hann flutti mál fyrir dóm-
stólunum eða skýrði þau í fá-
mennum hóp.
Til hinstu stundar fór vegur
hans og álit vaxandi.
Ég sá Guðmund kátan og glað-
an í vinahóp fimm til sex klukku
stundum áður en hið sviplega
slys bar að höndum. Ég trúði
ekki andlátsfregn hans. Hann var
svo þróttmikill og í blóma lífs
síns.
Enginn veit fyrir sitt skapa-
dægur né annara. Hið þungbær-
asta og sárasta í mannlífinu er
missir góðra vina, en góðir vin-
ir eru bezta eign hvers manns.
Við fráfall Guðmundar Ás-
mundssonar er höggvið óbætan-
legt skarð í vinahóp margra
manna, sem munu minnast hans
með söknuði og trega meðan
þeim endist aldur.
Öll biðjum vér konu hans,
börnum, foreldrum, öðrum ætt-
ingjum og venzlafólki blessun-
ar og handleiðslu æðri máttar-
valda, nú við hinn sára missi —
og um alla framtíð.
Jónas kvað:
Stríð er starf vort
í stundar-heimi,
berjumst því og búum
við betri dögum.
Sefur ei og sefur ei
í sortanum grafar
sálin, — í sælu
sést hún enn að mor-gni.
Sveinn Benedikt:
þann mikla kost að vera húmor-
isti. Okkur þótti öllum fyrir því,
að hann skyldi ekki gerast blaða-
maður, svo hæfur sem hann var
í því starfi. En okkur var Ijóst
að honum myndi strax bjóðast
gott starf innan þesS verkahrings,
er hann hafði valið sér að ævi-
starfi. Það fór og svo. Blekið
var tæplega þornað á embættis-
prófvottorðinu, er þeir, sem þá
réðu í -«SÍS, buðu honum lög-
mannsstarf.
Eftir að Guðmundur gerðist
lögmaður, komu fljótt í ljós hinir
miklu lögmannshæfileikar hans.
Ekki hafði hann lengi starfað,
er hann haf’ði áunnið sér sér-
stakt traust og virðingu í lög-
mannastétt, þó hann væri þar
einn allra yngstur. Þær vonir,
sem við gamlir samstarfsmenn
hans á Morgunblaðinu höfðum
við hann tengt, höfðu rætzt.
Það var sama hvort Guðmund-
ur var í starfi eða leik, alls stað-
ar bar þessi glæsilegi maður af.
Það hvarflaði ekki að neinum
vina Guðmundar, að svo stutt
yrði samferðin. Allir vorum við
þess fullvissir, að Guðmundur
Ásmundsson ætti miklu starfi ó-
lokið.
Hans nafn verður jafnan 1
minnum haft. Gamlir vinir og
kunningjar á Morgunblaðinu
taka undir þau orð með mér.
Sverrir Þórðarson.
/ minningu Sig-
riðar Jónsdóttur
Fædd 16. ágúst 1886
Dáin 5. maí 1965.
Kveðja frá Hönnn.
Þöiklk fyrir sex ára sam-leið
er síðas-ta kveðjan til þín.
Þyrma o-g þrauta leiðir
þeikiktum við Sigríður mín.
Oft beygir þjáning og þreyte
þróttin-n sem lítill er.
Drottinn í ljósi lifir,
Ij-ós hann 1 skiuggann ber.
Hvertf nú frá þjáning þung-ri,
þa-ngað sem 1-jósið skín.
Hin eilífa vo-rsól vermi
þar vonarblómin þín.
Guðrún Guðmundsdóttir
frá Melgerði.

Hér birtist mynd af Hrólfi, en það er nafntogaður gæðingur og
verðlaunahafi. Á baki hans situr eigandinn, Jón Tryggvason i
Skauthólum.
Síðustu kuppreiðui sumursíns
RÉTTIN um fráfall Guðmunc’
r Ásmundssonar kom eins o;
;ormhviða eftir fallegan góð
iðriskafla. Líf þessa greinda or
ugmikla manns hafði allt fr:
isku verið samfelld sigurganga
að var sama hvert viðfangsefn
í var, allt var leyst af hendi
leð þeim glæsibrag sem aðeins
r á færi skörpustu manna.
Við, sem með Guðmundi störf-
ðum á Morgunblaðinu á stúd-
itsárum hans, minnumst margra
lemmtilegra atvika frá þeim
ögum. Það var skemmtilegt að
lusta á Guðmund í kappræðum
ið hina eldri og reyndari í kaffi
:ofunni uppi í risi gömlu ísa-
sldar. Þá fór ekki milli mála,
ð Guðmundur var mikill mála-
dgjumaður, sem jafnframt hafði
Á SUNNUDAGINN heldur Hesta
mannafélagið „Hörður“ í Kjósar-
sýslu sínar árlegu kappreiðar við
Arriarhamar á Kjalarnesi en þar
á félagið skeiðvöll. Völlurinn var
í sumar lengdur svo að hægt er
nú að keppa í 400 m hlaupi og
verður það gert nú, í fyrsta sinn.
í því hlaupi eru skráðir allir
fljótustu hestar sem komið hafa
fram á kappreiðum í sumar, svo
sem Blesi Þorgeirs í Gufunesi,
Þröstur Ólafs Þórarinss., Þytur
Sveins K. Sveinssonar og Logi
Sigurðar Sigurðssonar. Þá mæta
Langavatns feðgar með 5 hesta,
þar á meðal þyt og Apa.
í skeiðinu verða bæði Hrollur
Sigurðar Ólafssonar og Logi Jóns
í Vatnsdal sem unnið hafa sitt
hlaupið hver. Hrol-lur á kappreið-
um Fáks en Logi í Skógarhólum
Og ekki verða þeir einir, því
fleiri garpar eru skráðir og bú-
ast má við harðri keppni.
Þá er bg keppt í nýliðahlaupi
Matsveinn
sem starfað hefur til sjós
undanfarin ár óskar eftir
starfi í landi eða annarri
vinnu. Hef meirabílpróf. —
Tilboð merkt: „Starf — 2064“
sendist Mbl. strax.
250 m og svo 300 m hlaupi og
eru þar einnig þekktir hestar frá
sumrinu.
Þetta verða síðustu kappreiðar
ársins og að venju verður fjöl-
mennt að Arnarhamri á sunnu-
daginn en kappreiðarnar hefjast
kl. 2.30 með góðhestasýningu
bæði alhliða og töltara og svo
fer og fram naglaboðhlaup og
keppa þar sveitir frá Kjósar-,
Kjalarnes- og Mosfellshreppum.
NOTIÐ
ATHUGIÐ
að borið saman við útbreiðslu
er langtum ódýrara að auglýsa
* Morgunblaðinu en öðrum
biöðuni.