Morgunblaðið - 21.08.1965, Blaðsíða 20

20
Laugardagur 21 Sgóst 1965 ^
MORGUNBl AOIÐ
Málfríður Hansdóttir, Narfeyri
Minning
tlÚN andaðist að beimili Vil-
ojálms sonar síns aðfaranótt 13.
Jwm. tæpra 102 ára að aldri.
Hafði verið hin emasta þar til
þrem vi'kum fyrir andlátið að hún
fékk flensuna og var altekin af
henni. Á tímabili leit út fyrir að
Mé'lfríður myndi sigra í viður-
eign við þessi veikindi, en svo
kom að hún varð að láta í laegra
haldi. I>að er ekki langur tími
síðan ég í sumar hitti hana glaða
og reifa. Hún fór þá ferða sinna.
Varð ekki mikið um að fara nið-
ur í kjallara eða út á tún. Minnið
og heilsan var þá í góðu lagi
eftir árunum að dæma. Við sfcröf
uðum margit saman uim Lífið og
tilveruna og hún maedti við mig
eitthvað á þessa leið: Ég hef aEt-
af verið hamingjusöm og það er
aðeins eitt sem mig lamgar tid
að guð gefi mér og það er að
sofna út af án þess að verða
aumingi og öðrum til byrði. Og
hún bætti við: Ég veit ég ætti
bágt roeð að fara af þessu heim-
ili. Mér kom sízt dauði í hug er
þessi samfundur okkar var, enda
yfirbragðið svo frísklegt og ung-
legt sem ætíð áður, glaðlyndið
og göfugmennskan geisíaði í and
litinu. En Málfríður fékk þá ósk
uppfylta sem hér getur að frarn-
an. Hún sofnaði værum svefni,
dauðinn var henni mildur, veik-
indin voru efcki lömg.
Með Málfríði Hansdóttur
hverfur á braut sérstæður per-
sóniuleiki sem lengi mun geym-
ast þeim sem þetaktu. Mannkostir
hennar, alúð og hógværð vax sér
stök. Hún átti að baki langa æfi.
stundum nokkuð stormasaima, en
kannske oftar sólarríka, enda
hafði hún Lag á að gera hvern
daginn þannig að hann varð
henni gróði í trvemnum skilninigi
Konur Öskast
Konur vantar nú þegar í eldhús Kleppsspítalans.
Upplsýingar gefur matráðskonan í síma 38160 milli
kL 13 og 16 daglega.
Skrifstofa ríkisspítalanna.
Ég átti tal fyrir Mbl. við Mál-
fríði á 100 ára afmæli hennar i
janúar í fyrra. Það er mörgum
svo í fersku minni að ekki þarf
að rifja það upp. í»ó vil ég geta
nokkurra æfiþátta. Hún var fædd
að Litla-Hrauni í Kolbeinsstaða-
hreppi 21. jan. 1864. Faðir henn-
ai var Hans Jósefsson Hjaltalín
bóndi þar, em móðir Sigríður Sig-
urðardóttir, Jónssonar frá Tjald-
bekku í Hítardal, en sá bær er
löngu í eyði. Það var Sigurður
afi hennar sá sem Guðlaugur
Jónsson segir frá í bók sinni
Bóndinn á heiðinni, að hafi
hlaupið ylir fossinn með konu
sína í famgimu, og þótti það sér-
stakt afrek. Sigurður var frár á
fæti svo af bar, og eru margar
hinar ótrúlegustu sagnir sem uir
hann lifa í munnmælum. Móður-
systir Málfríðar var Margrét
Hjálmarsen systir Þórsteins pró
fasts í HítardaL. Málfríður var
eins árs er bún flutti að Jörtfa í
sömu sveit, en 6 ára gömul missti
hún þar móður sína. Stóð fáðir
hennar þá uppi með 9 böm. Var
það mijög erfitt og hafði hann
engin ráð önnur en að reyna að
koma einhverjum börnum fyrir.
Þá skeði það að frændfólk hans
Hildiur og Jón B. Hjaltalín í
Brokey buðu að taka af homium
eitt bam og einiivernveginn æxl-
aðist svo til að Málfríður varð
fyrir valinu og í Brofoey var hún
til þess er hún giftist 27 ára
gömarl, Ögmundi Hjartarsyni,
sem ólst upp í Brokey með henni.
Ögmundur var einstakt ljúf-
menni og drengskapar og at-
onkumaður. Þegar ég kom hing-
að ti'l Breiðafjarðar heyrði ég
hans mjög getið og hvergi nema
að ágætum.
Þau Ögmundur hófu búskap
og bjuggu alla tíð í Vífilsdail í
DaLasýslu eða í 39 ár. Ögmundur
var somur Hjartar Ögmimdssonar
Guðmundssonar prests að Stað-
arstað, en móðir hans var Ragn-
beiður dóttir séra Vigifúsar Ei-
ríkssonar Reykdals frá Reyk-
holti. Búskapur þeirra Málfríðar
og Ögimundar var í einiu orði sagt
farsæll. Þau voru alltaf fremur
veitandi en þiggjandi. Snyrti-
mennsfcan í öHu og vel farið með
hrvem hkit. Eftir að þaiu hættu
búsikap fluttu þau til Vilhjálms
sonar síns er þá var byrjaður
búskap að Narfeyri. Þar voru
þau æ síðan í góðu yfirlæti.
Þau eignuðust þrjú böm, eitt
dó, en tveir symir lifa þeir Hjört-
ur hreppstjóri í Álfatröðum
Dalasj slu og Vilhjáknur bóndi
eg stærðfræðingur að Narfeyri.
Báðir eru þeir þekktir að eigin-
leikium foreldra sinna og hvar
sem þeir hafa fárið hefir eftir
|>eim verið tefcið. Meiri ágætis-
menn getur varla.
Um Málfríði mætti skrifa langt
mál, því þótt sjóndeildarhrinigur
bennar fcafi ekki verið stór,
ferðalögin ekki milkil um æfina,
þá var hátt til lofts og vítt til
veggja í bugarheimi hennar.
Hverskonar fróðleifcur átti hjá
henni opin huga og henni var
gefið að muna. Allt sem gefur
lífinu gildi var í fylgd með henni
og hún kunni vel að skilja hismi
frá kjarna.
Mér var mikill fengur að okfc-
ar kynnum. Því er mér nú þöfck
í buga er ég sfcrifa þessar minn-
ingarlínur. Margir þafcklátir hug
ii munu fylgja henni til grafar
en nú í dag verður hún borin til
hinstu hvíldiar að hlið manns
sins í Ndrfeyjarikirifcj.ugarðL
Hlýjaæ kveðjur streyma hrvaðan-
æfa að, því margir voru vinir
henmar. Guð gaf henni uppfyii-
ing margra vona og ég veit að
nú hefir hún hilotið trúrra þjóna
laun. Yfir litki varstu trú og yfir
miikið muntu sett verða. Það er
víst og satt. Blessuð sé minning
Málfríðar frá Narfeyri.
Árni Helgason.
íslenzk framleiðsla
FRYSTIVÉLA
R-
HRAÐFRYSTITÆKI
Hraðfrystitæki með alumimumpönnum
Lágþrýstiþjappa, BOOSTER.
— HEÐINN = hefir um árabil smíðað
frystivélar og hraðfrystitæki fyrir hraðfrystihús landsmanna. —
Vélar þessar hafa hlotið viðurkenningu fiskframleiðenda. —
Margra ára reynsla fyrirtækisins í framleiðslu véla og tækja
fyrir fiskiönað landsmanna er bczta trygging viðskiptavinanna.
LEITIÐ TIL VOR EF ÞER ÞURFIÐ VELAR
OG TÆKI I FRYSTIHUS YÐAR.
HAGKVÆMIR GREIÐSLUSKILMALAR.
YFIR 40 ARA REYNSLA
HEVINS TKriiGIR (ÖÆÐIN

AVALLT I FARARBRODDI