Morgunblaðið - 26.10.1965, Page 25

| Þriðjudagur 28. október 1&65
MORGUNBLAÐIÐ
25
SARPIDONS SAGA STERKA
Teiknari: ARTHUR OLAFSSON
Eftir fall Viktors konungs tók
allt hans lið að flýja, en hinir
ráku flóttann og drápu fjölda
manns. Komst fátt eitt á skip
og gátu flúið. Sigldu þeir heim
í Spania og sögðu allir, hvern-
ig farið hafði. Var þá Samarín,
syni Viktors konungs, gefið kon
ungsnafn, en hann var þá barn
að aldri,
SARPIDON VERÐUR KON-
UNGUR í PORTÚGAL.
Eftir bardagann lét jarlsson
grafa dauða, en græða sára
menn. Tóku þeir flest skip og
allar herbúðir hinna spönsku.
Fengu þeir ógrynni fjár, og
gerðist margur auðugur. Eftir
það lætur jarlsson stefna þing.
Er hann þá til konungs tekimn
yfir allt Portúgalsríki, og sóru
honum allir trúnaðareiða.
Svo segja menn, að landið
Portúgai liggi mest til suðurs
af Norðurálfunni. Hefir það að
austan og norðan við sig Spanía,
en að sunnan og vestan er Vest-
urhafið. Landið telst áttatigi
þýðverskar mílur að lengd, en
fimmtigi á breidd. Nefnist það
í fyrri daga Lútzíana. Höfuð-
borgin í landinu heitir Lissa-
bon. Hún liggur við fljótið Tag-
us og var lengi hin nafnfræg-
asta af sinni kaupverzlun, ea
varð illa útleikin af jarðskjálfta
fyrsta nóvember seytján hundr-
uð fimmtigi og fimm. Landið er
fjöllótt og hefir marga ávextt,
sauðfé og mikið salt. 1 land-
inu teljast tvær milljóuir
manna.
JAMES BOND —
Eftir IAN FLEMING
Bond fer fram með hverjum degi, sem — Hvert sagðirðu, að við værum að Og Bond yfirgefur sjúkrahúsið eft*»
líður .... fara? þriggja vikna legu.
..... og á hverjum degi heimsækir Vesp- — Ég segi þér það ekki. Það á að
er hann. koma þér á óvart.
J Ú M B Ö

Teiknari: J. M O R A
1 í>að er komið á daginn að ír-
arnir Pat og Mike hljóta að hafa
verið konur, því að annars gætu
þeir ekki hafa sagt þetta allt. sem
eftir þeim er haft.
Xr
’ Ástfanginn maður sendi einu
Binni ástmey sinni varalit að
gjöf. Hann skrifaði með: „Ég
vona að ég fái megnið af honum
aftur.....“
x-:
Kennarinn var að útskýra fyr-
Ir börnunum, hvernig Newton
fann þyngdarlögmálið:
— Já, er það ekki dásamlegt,
eagði hann, að hugsa sér að
Newton var að horfa á eplatré,
þegar eitt eplið datt niður á
höfuð hans, og þannig varð
þyngdarlögmálið til.
— Ef hann hefði þurft að
eitja á skólabekk allan liðiang-
an daginn og horfa á skólabæk-
urnar, þá hefði það ekki orðið
til þannig, svaraði þá einn nem-
endanna.
Jón fékk 10 krónum of mikið
I launaumslagið og hafði ekki
orð á því við gjaldkerann. Þeg-
ar hann fékk svo útborgað fyrir
næstu viku, komst hann að því
að það var 100 krónum of lítið
í umslaginu. Hann fór þá strax
til 'gjaldkerans og kvartaði.
— Hvers vegna fæ ég 100 krón
um of lítið núna?
— Vegna þess að þu fékkst
100 krónum of mikið síðast, og
þá hafðirðu ekki orð á misreikn
ingnum, sagði gjaldkerinn.
— Já, ég get fyrirgefið þegar
menn gera skekkju einu sinni, :
en ekki oftar.
x-:
Tvær konur voru að tala sam-
an um eiginmenn sína og önn-
ur sagði :
— Hann Henry er gjörsamlega
hjálparlaus án mín, ég veit bara
alls ekki hvernig hann komst af
áður en við giftum okkur.
— Já, avaraði hin, svona var
tnaðurinn minn líka hjálparvana.
Veiztu það, þegar hann er að
festa tölur í fötin sín eða stoppa
í sokkana, verð ég alltaf að
þræða nálina fyrir hann.
X- ■
Eldri piparmey kom til léns-
mannsins og kvartaði undan því
oð nokkrir ungir piltar hefðu
lagt það í vana sinn að taka
sér bað í ánni, og þá iheldur klæð
Jitlir, en á þessi rann rétt við
glugga jómfrúarinnar, þannig að
Igengi hún út að glugganum kæm
jst hún ekki hjá því áð sjá þá.
JLénsmaðurinn kom að máli við
piltana og bað þá að flytja sig
Bvolítið ofan í ánni, sem þeir og
gerðu.
Litlu síðar kom jómfrúin aft-
ur og kvartaði yfir því, að hún
kæmist ekki hjá því að sjá þá,
ef hún færi upp á efri hæðina.
Enn bað lénsmaðurinn piltana
að færa sig ofar í ána.
í þriðja sinn kom piparmeyj-
an og kvartaði yfir því við léns-
xnanninn, að ef hún færi upp á
Ihanabjálkaloftið og notaði sterk-
an kíki, þá komist hún ekki hjá
því að sjá piltana baða sig.
Júmbó var orðinn reið'ur. — Það er
augljóst, að verið að gera gis að okkur,
sagði hann. Ég veit ekki, hverjum það
er til skemmtunar að halda okkur sem
föngum ,en þeir skulu ekki halda, að
við sættum okkur við slika meðferð.
Hann þreif stólinn sinn og I einu vet-
fangi braut hann hina skitugu rúðu i
glugganum. — Það getur verið, að við
komumst ekki út í gegnum grindurnar,
en við viljum þó sjá himin og jörð.
Það kom stórt gat á glerið og félag-
arnir þrír skriðu út. Þeir urðu agndofa,
þegar þeim varð ljóst, að þeir hefðn
aðeins útsýn út á hafið. Á allar hliðar
voru bylgjur hafsins. Þeir höfðu ekkl
lengur fast land undir fótum — þefar
voru á rúmsjó.
KVIKSJA —X-

f róðleiksmolar til gagns og gamans
KOMA DYNAMITSINS
Um miðjan febrúar hafði
Michelle Duclos útvegað dýna-
mitið, eins og hún hafði gefið
loforð um, og nú pakkaði hún
því inn í brúnan pappír og ók
með það áleiðis til New York
í hinum hraðskreiða sportbil
sínum. Hún hafði ekki hug-
mynd um, að henni var stöðugt
veitt eftirför, fyrst af kanadísku
lögreglunni, sem fylgdi henni
alla leið að landamærunum, en
þá tók bandaríska lögreglan
við, og sleppti Duclos aldrei
úr augsýn fyrr en hún hvarf inn
á hótelið „Excelior". Nú var
settur stöðugur lögregluvörður
um bifreiðina og litlu síðar
sprakk sprengjan, en ekki á
þann hátt, sem sprengjumenn-
irnir höfðu hugsað sér. Áður en
morguninn 16. febrúar var lið-
inn hafði Michelle Duclos verið
handtekin, síðan voru tveir af
höfuðpaurunum, Collier og Riv-
erdale, einnig teknir fastir, er
þeir komu til þess að ná í dýna-
mitið, og loks fjórir hjálpar-
menn þeirra einnig handteknir.
Þetta fólk var svo allt
fyrir að ætla sér að eyðilegg
ríkiseign og fyrir að hafa koi
izt yfir sprengiefni á ólöglegs
hátt. Voru þau öll dæmd í 1
ára fangelsi, en lögreglumaðt
inn ungi, Ray Cook, sem haf
lagt líf sitt í hættu til þess
leysa málið, var sama dag ge
ur að leynilögreglumanni
annari gráðn