Morgunblaðið - 27.10.1965, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 27. októb'er 19®
Flugfélagsmeiui þingo
4 umboðsmenn Flugfélags Islands
Víðtöl við
NÝLÉGA var haldinn hér í
Reykjavík árlegur íundur sölu
og auglýsingafulltrúa Flugfé-
lags íslands. Fundinn sátu all-
ir fulltrúar Flugfélagsins er-
lendis auk nokkurra utan af
landi. Mbl. átti samtöl við
nokkra fulltrúana og fara
þau hér á. eftir.
Fyrstan tókum við tali Jó-
hann Sigurðsson, fulltrúa í
London. Við spurðum hann,
hvernig Flugfélagið hagaði
kynningarstarfsemi sinni er-
lendis og svaraði hann:
— Það fyrsta, sem við leggj-
um áherzlu á er að hafa eins
náið og gott samstarf við þær
ferðaskrifstofur, sem selja ferð
ir norður á bóginn. Reynsla
okkar er sú, að ferðamenn
skiptist mjög í hópa og er okk
ar markaður einkum bundinn
við þá, sem vilja kynna sér
þjóðir, sem minna eru í þjóð-
braut. Við höfum notað marg-
ar af þessum ferðaskrifstofum
til þess að kynna land og þjóð
sérstaklega og hefur sú starf-
semi gefið mjög góða raun.
Við höldum fyrirlestra, sýnum
kvikmyndir og litskuggamynd-
ir bæði fyrir starfsfólk ferða-
skrifstofanna, svo og fyrir fé-
lög, sem áhuga hafa á náttúm-
skoðun og öðru því, er við höf-
um upp á að bjóða. Jarðfræð-
ingar um allan heim hafa sýnt
landinu sérstakan áhuga, síðan
Surtsey byrjaði að gjósa í nóv-
ember ,1963. Einnig fer hópur
þeirra manna, sem áhuga hafa
á fuglalífi og annari náttúru-
skoðun fjölgandi.
— Hafa ekki íslenzkar ferða
skrifstofur gengizt fyrir ferð-
um, sem þið notið?
— Jú ferðaskrifstofurnar
hér heima hafa gengizt fyrir
ferðalögum, sem hafa reynzt
mjög vinsæl og hefur þátt-
taka í þeim farið vaxandi síð-
ustu árin. Þá er rétt að minn-
ast á hringferðir Esju um land
ið, hringferð Útsýnar með á-
ætlunarbifreiðum, flugferðir,
hestaferðir frá Laugarvatni,
ferðir Guðmundar Jónassonar
inn á hálendið, miðnætursól-
arflug og flugferðir til Kulu-
suk og Nassarsuaq.
— Hvaða áhrif hefur veður-
far á ferðamannastrauminn til
Islands?
— Ég álíti að fólk, sem ferð-
ast svo langt norður á bóg-
inn, hafi ekki áhyggjur af
nokkrum hitastigum. Það ætl-
ar sér engan tíma í sólböð.
Það eyðir öllum sínum tíma í
að kynnast mismunandi áhuga-
málum og þeir, sem koma hing
að vegna náttúruskoðunar
verða flestir góðir fulltrúar
okkar meðal kunningja sinna,
sem hafa sömu áhugamál.
— Hvað þarf að þínum dómi
að gera mest hér á landi til
þess að auka ferðamanna-
strauminn?
— Ef við hugleiðum við-
brögð ferðamannanna, þegar
þeir koma heim aftur, á við-
tölum og öðru slíku, þá er á-
reiðanlegt, að hið vaxandi
verðlag er að verða okkur
mestur þrándur í götu. Aukin
kynningarstarfsemi gefur að
vísu betri árangur, en það eru
takmörk fyrir því, hve margar
milljónir hægt er að leggja 1
það að auglýsa landið miðað
við kostnað uppihaldsins eins
og er. Síðasta gengisbreyting
gaf okkur nokkra ára frest til
þess að koma jafnvægi á ferða
mannastrauminn frá ýmsum
löndum eins og t.d. Bretlandi,
Skandinavíxi, Þýzkalandi og
Frakklandi, en með vaxandi
samkeppni við önnur lönd,
sem bjóða lítið hækkandi ferða
lög og í sumum tilfellum lækk
un, þá er róðurinn heldur að
þyngjast hjá okkur.
— Vildirðu taka eitthvað
fram að lokum?
— í framhalcVi að því, sem ég
hef sagt um dýrtíðina, þá er
samkvæmt nýjustu fréttum
1500 krónu farmiðaskattur á
alla landa, sem ferðast vilja
til útlanda mjög varhugaverð
þróun, ekki sízt, þar sem 50%
af okkar farþegum eru íslend-
ingar. Þetta hlýtur að hafa á-
hrif á utanferðir landsmanna
og þegar söluskattur er tekinn
með kemur x ljós, að hver far-
þegi borgar frá 20-48% fyrir
ferðina fram yfir það, sem far-
gjaldið kostar.
Þá hittum við að máli
Skarphéðin Árnason frá
Osló. Við spyrjum hann, hvern
ig þeir í Osló hagi sölustarf-
semi sinni og hann svarar:
— Sölustarfsemin er auðvit-
að bein auglýsingastarfsemi.
Við gefum út bæklinga, höld-
\lm fyrirlestra, fyrst og fremst
í gegnum ferðaskrifstofurnar,
sem við höfum samband við
og eins með því að ræða við
forráðamenn þeirra um það,
hvernig við getum hjálpast að
við að auka söluna. Þó.að við
íslendingar séum ákaflega vin
sælir í Noregi er ekki auðvelt
að selja ísland þar. Margir
.hafa áhuga á íslandi vegna
sögulegra tengsla og er yfir-
leitt mikið spilað á þá strengi,
þegar reynt er að efla sam-
bandið milli landanna. Norð-
menn eru mjög þægilegir
menn, þéir eru að vísu ekki
mikið fjáðir á borð við ýmsar
aðrar þjóðir. Afkoma þeirra
er ekki lakari, en okkar. Þeir
safna meir fjármagninu en við
sem eyðum því nærri strax.
Það er enginn vafi á, að marg-
ir Norðmenn hafa áhuga á að
koma til íslands og hefur okk-
ur reynzt hvað bezt að beina
okkur að ákveðnum hópxun,
er hafa áhuga á íslandi.
— Nú hafa verið margar ráð
stefnur hérlendis og margt
fólk komið til íslands. Hefur
þetta ekki haft góð áhrif í
landkynningarskyni?
— Jú, það hefur mikið að
segja í sambandi við kynningu
Jóhann Sigurðsson, London.
landsins. Flestir þessara full-
trúa koma frá einhverjum fé-
lagasamtökum og þeir dreifa
áhrifum þeim, sem þeir verða
fyrir hér á meðal félaga sinna
erlendis. Annars er það, sem
unnizt hefur árangur margra
ára starfs Flugfélagsins. Árang
urinn næst stundum ekki fyrr
en löngu seinna og er þá ekki
alltaf sá, er maður óskaði í
upphafi, en þó kannski í átt-
ina. Við gefum t.d. út bækl-
ing um ísland og þó að allir
þeir, sem lesi hann fari ef til
' vili ekki til íslands, þá fá þeir
að minnsta kosti svolitla
fræðslu um landið. Þessir
bæklingar eru samdir af vís-
indamönnum hverjum á sínu
sviði, jarðfræðingum, jurta-
fræðingum o.s.frv. Yfirleitt eru
þessir bæklingar vel þegnir
þeir eru almenns eðlis og
skýrir. Þeir bæklingar, sem
við dreifum í Noregi eru á
dönsku aðallega og virðist það
ekki koma að sök.
— Hvað álítur þú, að þurfi
að gera hér heima tii þess að
auka ferðamannastrauminn?
— Öll þessi mál ræðum við
nú hér á þessum árlegu fund-
um okkar. Aðalskrifstofa Flug-
félagsins er að sjálfsögðu hér
í Reykjavík og hér er stefnan
að mestu mörkuð. Að sjálf-
sögðu er mjög gott samstarf
milli allra skrifstofa félags-
Skarphéðinn Árnason, Osló.
ins og eru vandamálin víðast
hvar hin sömu. Hérlendis hef-
ur mikið verið unnið að lausn
gistihúsavandamálsins og það
er ekkert sérstakt vandamál
fyrir ísland, þó að skortur sé
á gistiherbergjum yfir mesta
annatímann. Þó að á þeim
tíma kunni að vera erfitt að
koma ferðamönnum inn á
gistihús, leysist vandinn vana-
lega einhvern veginn. Þó held
ég, að flestir kjósi það heldur
að búa á gistihúsi, heldur en
vera í heimahúsi. Þá finnst
mönnum þeir þurfi að taka til-
lit til húsráðenda o.s.frv. Það
er ekkert launungamál að það
er helzt einkennir Norðurlanda
búa er, að þeir vilja heldur
fara suður á bóginn heldur
en fara norður. Fjöldinn fer
suður, þar sem hann fær
þrisvar sinnum lengri dvöl fyrir
sama verð og ef hann færi
t. d. til íslands. Ungt fólk fer
t.d. afarlítið til íslands. Það fer
til suðlægari landa. Hins veg-
ar fer mikill meirihluti fólks,
sem farinn er að fullorðnast
norður á bóginn, fólk, sem
búið er að ala upp sín börn
og farið er að hægjast um fyr-
ir, það hefur frekar ráð á
hinum dýrari ferðum.
•— Viltu segja eitthvað að
lokum?
Jón Karl Sigurðsson, tsafirðL
— Ég vildi aðeins segja það,
að það er óvíða lesið eins mik-
ið um ísland og einmitt í
Noregi. Áhugi fólks á landinu
er mikill og oft má sjá í blöð-
um greinar um landið. Höf-
um við orðið áþreifanlega var-
ir við það, því að fólk vitnar
mjög gjarnan í blaðagreinar,
er það kemur og biður um
upplýsingar um landið. Þá
hlusta margir á reglubundna
þætti í útvarpinu, þar sem
Thorolf Smith segir fréttir frá
íslandi. Eru þessir þættir fróð-
legir og skemmtilegir.
— Það má því segja, að við
fáum góða auglýsingu í blöð-
um og útvarpi í Noregi?
— Já, við fáum góða laúd-
kynningu í Noregi í dag, og
miðað við, hve góð hún er má
vænta mikils af henni í fram-
tíðinni. Þá vildi ég svona und-
ir lokin bénda íslendingum á,
að það er mjög gaman að
koma til Noregs. Skemmtana-
lífið er að vísu ekki marg-
brotið miðað við það, sem ger
ist hjá stórþjóðunum, en nátt-
úrufegurð er stórbrotin, enda
ferðamannatekjur Norðmanna
mjög miklar, sagði Skarphéð-
inn að lokum.
**
Næstan hittum við Vilhjálm
Guðmundsson umboðsmann
Flugfélagsins í Kaupmanna-
höfn. Við hefjum samtalið á
því að spyrja, hvort þeir beiti
nokkrum öðrum brögðum við
að kynna ísland í Danmörku.
Vilhjálmur varar:
— Nei, það er sáralíkt yfir
alla línuna. Þetta er í rauninni
sameiginleg aðgerð allra skrif-
Vilhjálmur Guðmundsson,
Kaupmannahöfn.
stofanna. Við gefum út bækl-
inga og sýnum kvikmyndir
frá íslandi, sem við telj-
um frambærilegar. Við höfum
keypt allar frambærilegar
kvikmyndir, sem komið hafa
fram og eru sumar þeirra mjög
góðar og þá Surtseyrjarmynd-
in alveg sérstök. Það sem eink
um vekur athygli á íslenzkri
náttúru er víðsýnið. Suður-
landabúar eru ekki á höttun-
um eftir skógum og baðströnd
um. Fyrir fólk, sem hefur á-
huga á slíkri náttúrufegurð
sem hér er hlýtur ísland að
vera takmark. Að sjálfsögðu
getur veðrið aftrað fólki frá
því að koma hingað. Það er
ekki unnt að ætlast til, að
fólk, sem býr við sífellda rign-
ingu og kulda eins og t.d. Dan-
ir hafa búið við í sumar, fari
norður á bóginn, en þó hefur
það gerzt, að í sumar jókst
tala þeirra, er komu frá Dan-
mörku um 20%.
— Hvers konar fólk sækir
Island helzt heim.
— Það er tvímælalaust betri
helmingur ferðamannanna.
Við fáum ferðamenn, sem eru
fyrir ofan meðallag og í flest-
um tilfellum eru þeir langt
fyrir ofan. Oft eru þetta að
vísu efnalitlir menn, sem af
eintómum áhuga koma til þess
að kynnast landi og þjóð og
það verða íslendingar að skilja
að þetta fólk er að kaupa land
okkar og þjónustu dýrum
dómum og það ætlast til þess
að fá eitthvað í staðinn.
Sumir koma hingað með
fremur lágar hugmyndir um
landsbúa og verða hrifnir, aðr-
ir gera sér stórar hugmyndir
um landsbúa og verða hrifnir,
aðrir gera sér stórar hugmynd-
ir um okkur sem norræna menn
ingarþjóð og því áliti megum
við ekki bregðast.
— Telur þú, að Norðurlanda-
búar auki komur sínar til ís-
lands?
— Já, það held ég og við
höfum góðar vonir um, að það
haldi áfram að vaxa. Framfar-
imar í móttöku fólks hafa ver-
ið miklar hér á síðustu árum
og því skyldum við ekki geta
lært þennan atvinnuveg sem
annan.
— Hvað telur þú, að þurfi
að gera hér helzt til þess að
auka ferðamannastrauminn?
— Hér eru margir staðir,
sem góðir eru til að hæna að
ferðamenn, en á þeim eru ekki
nógu miklir möguleikar á að
veita þeim móttöku. Það vant-
ar mannsæmandi gistihús ;> s.
frv. Þá er það frumskilyrði að
Framhald á bls. 21