Morgunblaðið - 04.12.1965, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLADIÐ
Laugardagur 4. des. 1965
Langt yfir skammt
eftir Laurence Payne
— Var það ekki? hélt ég á-
fram, rólegur. Hann horfði beint
i augu mér yfir eldspýtuna,
saug fast að sér og blés reykn-
um út um nefið, áður en hann
svaraði: — Mér skjátlaðist þar.
— En hversvegna? Hafði hann
nokkuð gefið yður til kynna,
hvað honum fannst um Úrsúlu?
Mér skilst, að þið bræðumir
séuð mjög sajnrýmdir. Og það
virðist skrítói bróðurást, að
gera svona ályktanir.
—Við Hammond erum mjög
samrýmdir, svaraði hann þrá-
kelknislega. — Öll þessi vitleysa
sem hann var að segja yður um
kúreka og Indíána — það er allt
saman satt. Hann er alltaf á
hælunum á mér eins og gömul
hæna. Ég hef nú aldrei áður
haft neitt á móti þvi . . . það er
eins og ég hafi alltaf þurft að
hafa einhvern til að stjana
kring um mig, og það hefur
hann gert síðan ég man eftir
mér. En þegar Úrsúla kom til
sögunnar, fór hann að verða erf
iður. Honum líkaði bara ekki
Úrsúla . . . einfaldlega. Við
hnakkrifumst um það og ég
stakk af í bræði.
Ég leit fast í augu hans.
— Það er algengt, að feður
og mæður . . . og systur og
bræður, svo sem líka .... séu
því andvíg, að hin eða þessi
komi saman, en þar fyrir þurfa
þau ekki að skjóta hlutaðeig-
andi fólk til bana. Þér hljótið
að hafa einhverja betri ástæðu
en þetta.
— Hann sagði, að fyrr sæi
hann okkur dauð en gift.
— Nú, jæja. það er víst full-
greinilegt.
— Hann var nú fullur þegar
hann sagði það. Svona segja all
ir, ef þeir komast úr jafnvægi.
Til allrar óhamingju var það
það eina, sem ég mundi, þegar
Úrsúla var dáin, svo að ég þaut
strax til að gera upp við hann.
— Og hann neitaði því?
— Auðvitað gerði hann það.
Og auk þess hefði hann ekki
getað gert það. Ég þekki hann
nógu vel til þess að vita, hve-
nær hann segir satt.
Ég gekk frekar á hann.
— Hversvegna segið þér, að
hann geti ekki hafa gert það?
— Af því að hann var þá
bundinn annarsstaðar eftir bíl-
slys. Það vitið þér eins vel og
ég.
Ég leit til Saimders. — Afsak-
ið þér, hr. Barker, en þá eruð
þér fróðari en ég.
— Vissuð þér ekki um það?
Ég hristi höfuðið og bað hann
halda áfram sögunni.
— Mig furðar á því, að hann
skyldi ekki segja yður það. Ég
sá alveg á honum, að hann hafði
hlaupið á sig, en héðan af varð
hann að halda áfram sögunni.
— Hann sagði mér, að hann
hefði enga fjarverusönnun fyr-
ir þann tíma þegar morðið var
framið. Hvað var það ,sem hann
sagði, Saunders?
Saunders blaðaði í vasabók-
inni sinni og tautaði eitthvað í
hálfum hljóðum stundarkorn,
ræskti sig síðan og sagði: —
Þetta er ef til vill ekki orðrétt,
en hann sagðist hafa verið að
vinna og engar heimsóknir eða
símahringingar hafa haft, og að
hann hefði verið aleinn í hús-
inu.
— Mér er óskiljanlegt, að
hann skyldi segja yður það, þeg
ar hann hafði einmitt pottþétta
fjarvenxsönnun. Hann var hjá
lögreglunni í Fulham, eða ein-
hversstaðar þar. Einhver bjálf-
inn ók á hann og skemmdi fyr-
ir honum bílinn. Og það ætti
að vera auðvelt að sannprófa.
— Á hvaða tíma var þetta?
— Ég veit ekki, en rétt um
það leyti sem Úrsúla var myrt,
býst ég við. Að minnsta kosti
var hann hvergi í námunda við
Putney.
Ég benti honum á, að í beina
línu væri nú ekki nema spöl-
korn milli Fulharn og Putney.
Hann stóð snöggt upp og jakk-
inn datt á gólfið.
— Það þarf nú enginn að fara
að segja mér, að hann hafi lent
í slæmum árekstri, verið auk
□---------------------------□
43
□-------------------------—□
þess fyrir meiðslum en þjóti svo
frá öllu saman, kaldur og ró-
legur, alla leið út í Putney, til
að skjóta fólk.
— Hvernig meiddi hann sig?
— Nú, það var nú ekki mik-
ið, en samt dálítið á hendinni.
— Hann hefði vel getað ver-
ið að koma aftur frá Putney.
— Ef þér athugið tímann,
munuð þér sjá, að það kemur
ekki til nokkurra mála.
— Gott og vel, sagði ég —
við aðgætum það betur. Ekkert
langar mig til, að hann hafi
myrt nokkurn mann. En ein-
hver myrti einhvern og því
fleira fólk, sem við hreinsum af
öllum grun, því auðveldara
verður verkið fyrir okkur, ekki
satt? Svolítið meiri samvinnu-
vilji af bróður yðar hálfu hefði
getað verið mikil hjálp, en í
staðinn fyrir það fer hann að
segja mér einhverja reyfarasögu
um að hafa ekki farið út fyrir
hússins dyr allt kvöldið. Það er
svona framkoma, sem getur far-
ið dálítið í taugarnar á okkur.
En, rétt til að háfa það á hreinu
Hvað höfðust þér að á fimmtu-
dagskvöldið var?
— Þér haldið væntanlega ekki
að ég hafi myrt hana?
— Nei, ég vil bara hafa þetta
á hreinu, eins og ég sagði.
— Ég hafði flutningaferð til
St. Leonards. Þar var ég um
nóttina og fór þaðan snemma
föstudagsmorguns. Ég var í Cliff
gistihúsinu.
Ég hneppti að mér frakkan-
um, og gaf Saunders bendingu
um, að við værum að fara.
— Svo er bara ein spurning
eftir: Hvað varð af byssunni?
Hann varð vandræðalegur.
— Hvaða byssu?
— Byssunni, sem varð Úrsúlu
að bana.
— Hvernig ætti ég að vita
það?
— Það var sú sama, sem þér
ógnuðuð Dane með á þriðjudag-
inn var.
Nú varð hann hissa. — Það
vissi ég alls ekki. Úrsúla var
með byssuna. Ég sagði yður, að
við lentum í ofurlitlum áflogum
um hana og Úrsúla fór með
hana. Og ég veit ekki annað en
hún hafi haft hana í sínum
vörzlum áfram. Ég visSi ekki, að
þetta hefði verið sama byssan.
— Jæja, það var hún nú samt
Þér hefðuð átt að taka hana af
henni. Hún kynni að hafa orð-
ið meinlausari í yðar höndum.
Ef þér hefðuð freistazt til að
miða henni á einhvern annan,
en ég efast um, að þér hefðuð
nokkurntíma farið að miða
henni á Úrsúlu. Ég brosti til
hans. — Jæja, við skulum þá
láta yður í friði að sinni. Þakka
yður fyrir hjálpina.
Hann seildist eftir olíukápu á
veggnum og sló henni yfir herð-
ar sér. Við klifruðum upp á þil-
farið. Hann hafði hvesst enn
meir og rokið lamdi rigning-
una framan í okkur.
— Bærilegt er veðrið, sagði
ég, til þess að segja eitthvað.
Ég keyrði hattinn niður á höf-
uðið á mér, en losaði hann fljótt
aftur, þegar mig dauðverkjaði
niður eftir öllum hálsi. Hann
leit á mig spyrjandi.
— Það er taugaveiklun sagði
ég og brosti. Vel á minnzt, hald
ið þér að bróðir yðar sé heima
núna, ef mér skyldi detta í hug
að líta inn hjá honum?
Hann hristi höfuðið — Nei,
hann er ekki heima í dag, en
hann verður kominn aftur á
morgun.
— Gott og vel. Þakka yður
enn. Ég kinkaði kolli að stýrinu
á skipinu. — Gaman væri að
skreppa með yður á sjóinn ein-
hvern daginn. En hvar fenguð
þér annars þessa byssu?
Augun í honum voru farin að
ljúga áður en tungan komst að
því að gera það.
— Úrsúla átti hana. ,
REYKJAVÍKURÚRVAL - KARVINÁ
í DAG K L. 16.00 f:
LAUGARDALSH ÖLLIMIMI
Verð aðgöngumiða:
Fullorðnir kr: 100—
Börn — 50—
Guðjón Jónsson
Fram.
í dag verður í fyrsta sinn leikinn handknattleikur
við eðlilegar aðstæður hér á landi.
Ath.: Næg bílastæði
við Laugardalsvöllinn.
Komið tímanlega —
Forðist þrengsli.
Chinner
NÆSTU LEIKIR:
Gegn FH sunnudag kl. 16
— úrval H.S.Í. þriðjud. kl. 20,15
— Fram fimmtudag kl. 20,15
Dómari:
Magnús V. Pétursson
FORSALA aðgöngumiða í Bókaverzlun Lárusar
Blöndal, Vesturveri og Skólavörðustíg.
Nýju bílastöðinni í Hafnarfirði (FH-leikinn).