Morgunblaðið - 04.12.1965, Blaðsíða 14

14
MORCUNBLADIÐ
LaugardagUT 4. dés. 1965
Erlent sendiráð
óskar að leigja 4ra herb. íbúð fyrir sendikennara
frá 1. janúar eða 1. febrúar n.k. Tilboð merkt:
„Sendiráð — 6180“ leggist inn á afgr. blaðsins fyrir
15. þ.m.
Svefnsófi ný gerð
FALLEGUR, ÞÆGILEGUR
AÐEINS EITT HANDTAK ÞARF TIL AÐ
BREYTA HONUM ÚR VENJULEGUM
SÓFA í SVEFNSÓFA.
RR HVÍLDARSTÓLARNIR
ERU ÞEIR BEZTU Á MARKAÐNUM, HÆGT
AÐ STILLA ÞÁ EINS OG HVERJUM HENTAR
BEZT, AUK ÞESS NOTA ÞÁ SEM VENJU-
LEGA RUGGUSTÓLA.
FRAMLEIDDIR MEÐ EINKALEYFI FRÁ
ARNESTAD BRÚK, OSLÓ.
GAMLA KOMPAIMÍID HF.
t
LAUGAVEGI 62, sími 36503.
Lucinda Sigríður Möller - Minning
ENGINN gat trúað því, að hún
væri í návígi við dauðann og
hefði verið það um árabil. Hún
var svo ung í sjón og raun, fyr-
ir utan það, að hún var enn á
léttasta skeiði, miðað við aldurs-
ár. Við, vinir hennar, hittum
hana aldrei svo, að hún væri ekki
allra manna glöðust. Hún flutti
með sér bjartsýni, lífsfjör og lífs-
gleði. Ef það barst í tal, að hún
hefði kennt heilsuveilu, tók hún
jafnan létt á því og þótti ekki
umtalsvert, þótt hún yrði að
leggja á sig hömlur og beita sig
hörðu í ýmsu.
Hún vissi það þó, og við viss-
um það líka, að dauðinn hafði
gert hana vara við sig. Hann
hafði ekki aðeins höggið stórt í
kringum hana og rofið mikil
skörð í ættgarðinn hið næsta
henni. Hann hafði lagt hönd á
hana sjálfa og gefið til kynna,
að hann gæti greitt atlögu að
henni skyndilega. Hún lét séT
það ekki í léttu rúmi liggja, til
þess var hún of greind og vel
hugsandi. Hún horfðist í augu
SAKLAUS
Kr. 290,75
við alvöruna án þess að skugga
bæri á þá birtu, sem frá henni
stafaði. Hún vissi sem er, að líf
og dauði eru ekki á valdi okk-
ar mannaana. Hún trúði því líka,
að við séum í góðri hendi Guðs,
hvernig sem atvik og örlög skipta
við okkur.
Dauðinn vitjaði hennar óvænt.
Hún féll „á snöggu augabragði".
Einn verður hver að mæta sinni
banastund, en það er þó fróun
ástvinum að geta verið nærri
sínum, þegar kallið kemur að
þeim. Slíks varð ekki auðið hér.
Lucinda sofnaði út af á þeim
stað, sem var henni hjartfólgn-
astur, á heimili sínu. Þegar son-
ur hennar kom heim frá starfi
dagsins og bjóst við að hitta
hana glaða og lífSreifa eins og
endranær, hafði hún sofnað
hinzta svefni. Maður hennar var
á ferðalagi utan lands og dóttir-
in búsett í fjarlægu landi. Nú
fylgja þau henni öll til grafar í
dag.
Lucinda Sigríður Möller var
aðeins orðin 44 ára að aldri. Hún
ÞRUMUFLEYGUR
Kr. 172,00
í djúpi
gleymskunnar
Kr. 247,25
SUNNEFURNAR
ÞRJÁR
Kr. 182,75
Goldfinger
Kr. 172,00
^úkaútgáfan HILDUR
Síðumúla 10.
króki, dóttir hjónanna Þorbjarg-
ar Pálmadóttur og Jóhann Georgs
Möllers, verzlunarstjóra, næst
yngst þeirra mörgu og glæsilegu
systkina. Faðir hennar féll frá,
þegar hún var fimm ára. Þá var
hún tekin í fóstur að Reynisstað
af móðursystur sinni og fræhda,
Sigrúnu Pálmadóttur og Jóni
Sigurðssyni, alþingismanni. Á
því mikla menningarheimili ólst
Lucinda upp fram yfir fermingu
og fannst það jafnan, að hún var
bundin sterkum og hlýjum
tryggðaböndum átthögum sínum
norður þar og fósturforeldrum.
Móðir hennar fluttist hingað til
Reykjavíkur eftir fráfall manns
síns og fór Lucinda til hennar,
þegar hún var komin á unglings-
árin. Ekki löngu síðar kynntist
hún mannsefni sínu, Eiríki Sigur-
bergssyni, viðskiptafræðingi, og
gengu þau í hjónaband 2. marz
1940. Þau eignuðust tvö börn,
Jóhönnu Þorbjörgu, sem stundar
háskólanám í Bandaríkjunum og
er gift þarlendum háskólamanni,
Richard Hull að nafni, og Árna
Berg, sem lauk verzlunarprófi
frá Verzlunarskólanum á s.l.
vori.
• Miseldri var nokkurt þeirra
hjóna en hamingjumenn voru
þau í sambúð sinni. Það duldist
engum. Heimilislífið var með fá-
gætum ástúðlegt, hjónin sam-
hent og samstillt, börnin mjög
hænd að þeim og heimili sínu og
foreldrum sínum mikil gæfa.
Lucinda var búin miklu at-
gjörvi, bæði í sjón og raun. Hún
var fögur kona sýnum, ljós yfir-
litum og glóhærð, eygð manna
bezt, svo farin í andliti, að manni
datt í hug, að þannig hefðu grísk-
ir listamenn fornir og fornnorræn
skáld helzt hugsað sér gyðjurnar
sínar. Hún bar og mikinn svip,
því hún var gerðarkona í skap*
lyndi og hugsun og hafði góða
dómgreind. Örgeðja var hún að
upplagi og kappsöm. Hún var
mikill vinur vina sinna og þeim
ógleymanleg sakir trygglyndis
og veglyndis og þeirrar glað-
værðar, sem aldrei brást. Henni
var eiginlegt að bregða fyrir sig
góðlátlegri glettni og ' léttum
gáska. Það var aldrei dauflegt
þar, sem hún var.
Það heimili, sem á henni á bak
að sjá, hefur misst mikið. Hún
var elskuleg eiginkona og mikil
móðir. Heimili hennar bar það
með sér, að þar vakti árvakur
hugur yfir öllu af alúð, smekk-
vísi og ástríki. Hún var listfeng
kona og lék allt í höndum, starf-
söm og natin. Það var hennar
metnaður í lífinu að búa mánni
sínum og börnum hlýtt og hollt
athvarf á því heimili, sem hún
stýrði og mótaði. Á það lagði hún
hug sinn allan. Og hún var svo
ung í skaplyndi og háttum, að
hún gat verið félagi barna sinna,
auk þess sem hún var trúnaðar-
vinur þeirra og ráðunautur.
Allir, sem þekktu að ráði þessa
glæsilegu og hugþekku konu, eru
þakklátir fyrir kynnin og sam-
veruna. Þeir hugsa til ástvina
hennar í þungum harmi þeirra
og biðje þess, að helgar og bjart-
ar minningar styrki þá í þeirri
trú, sem veitir fullvissu um eilíf-
an sigur handan allra áfalla og
rauna. S.