Morgunblaðið - 17.12.1965, Blaðsíða 6

0
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 17. des. 1965
Carnegie-námskeið haldið
í Reykjavík innan skamms
— skipulagt að bandariskum hætti — vestra kosta mörg
stórfyrirtæki starfshópa til slikrar þjálfunar
CARNEGIE-stofnunin í Banda-Mkamlega
ríkjunum er fyrir löngu orðin
heimsþekkt. Hún er kennd við
Dale Carnegie, sem flstir Islend
ingar munu kannast við. Fyrir
allmörgum áratugum setti hann
á stofn vesrtra skóla i ræðu-
mennsku, og hélt námskeið.
Síðan hafa þau tekið miklum
breytingum, og náð miklum vin-
sældum, en nú hefur rúm mill-
jón manna og kvenna sótt þau.
JYIörg stórfyrirtæki vestan hafs
senda reglulega starfshópa til
námskeiðanna. Má nefna, að
Coca Cola, sem hefur haft mjög
náin samskipti við stofnunina,
greiðir allan kostnað við nám-
skeið starfsmanna sinna, Gene-
ral Motors helming kostnaðar, en
fjölmörg önnur fyrirtæki taka
að meira eða minna leyti að sér
kostnaðargreiðslur.
Námskeið Carnegie-stofnunar-
innar eru ekki aðeins haldin í
Bandaríkjun'Uim, heldur einnig
víða annars ataðar, og nú standa
Iþau yfir í 14 löndium. 15. landið
bætist innan táðar við, því að
nú hefur verið ákveðið að efna
till slíkra námskeiða hér á laindi,
og hefjast þau væntanlega um
naestu mánaðamót. Er það Kon-
ráð Adolphsson, viðskiptafræð-
ingur ,sem sér um undixþúning
og Skipulagningu námskeiðsins
hér.
sjúlkdóma. Onsakirnar
eru venjulega minniháttarkennd,
vonleysi, kvíði og áhygigjur.
Virðasit þessi vandamál eink-
um sækja að þeim, sem gegna
ábygðarstöðum. >annig hefur
Harold C. Habein, við Mayo-
sitofnunina, birt tölur um athugan
ir sínar á 176 framkvæmdastjór-
um verzlunar- og iðnfyrirtækja,
sem létuist á unga aldri. Meðal-
aldur þeirra varð 44.3 ár. Kvað
Habein rúmlega þriðjimig þess-
ara manna hafa þjáðst af ein-
hverjum þriggja sjúkdóma, sem
leggjast á þá, sem lifa tauga-
æsandi lífi: Hjartaveiki, maga-
sári eða of háum blóðþrýstingi.
Dr. W. C. Alvarez, við sömu
stofnun, rannsakaði 1S.000 sjúkl-
inga með meltiingarkvilla, og
komst að þeirri niðurstöðu, að
hjá 80% þeirra væri enga l'íkam-
lega orsök sjúkdómsins að finna.
Carnegie námslkeið þau, sem
haldin hafa verið víða um heim,
miða fyrst og fremst að því, að
kenna fólki að laga sig etftir að-
stæðum, létta af sér því, sem
stendur í vegi fyrir, að það geti
dregið úr spennu þeirri, sem
starfi er samfara og umgangast
fólk. Er sú áherzla, sem lögð er
á þessi artariði, meginorsök þess,
hrve mik'lum vinsældum þau hafa
náð, og hve mörg stórfyrirtæfci,
einkum vestan hafs hafa bvatt
starfsmenn sína til að sækja
þau — og staðið að öllu eða
nokkru leyti umdir kostinaði.
Innritun á námskeið það, sem
brátt verður haldið hér, er haf-
in, og fullitrúi Camegie-stofnun-
arinnar hér á landi. Konráð
Adiolphsson, veitir allar frekari
upplýsingar. Pósthóltf námsfceiðs-
ins er 82, en sími 30216.
Tvær nýjar ís-
lenzkar barna-
bækur
ÚT EBU komnar hjá bókaút-
gáfunni SETBBRGI tvær nýjar
íslenzkar barnabækur eftir I>óri
S. Guðbergsson, kennara. Heitir
sú fyrri Skíðakeppnin en hin síð-
ari Ævintýri á ísjaka.
Höfundurinn Þórir S. Guð-
bergsson er mörgum unglingum
að góðu kunnur, því að hann
hefur um árabil verið umsjónar-
maður sumarbúða K.F.U.M. í
Vatnaskógi, og getið sér þar gott
orð fyrir hæfileika sína að um-
gangast unglinga.
Eftir >óri hefur áður komið út
b ó k i n Knattspyrnudrengurinn
hjá sama forlagi. Skíðakeppnin
Norska jólatréð stendur ljósum prýtt og setur jólasvip á bæinn.
Það stendur á horni vallarins í nánd við Dómkirkjuna, þar sem
ljóskastari lýsir upp turninn.
fjallar um spennandi keppni á
skíðum á fjöllum uppi, en margs
konar ævintýri koma fyrir
persónur sögunnar, m.a.s. sjást
dularfull spor í snjónum.
Ævintýri á ísjaka segir frá
spennandi ferð tveggja íslenzkra
bræðra út á fljótandi „rannsókn-
arstöð“. Koma bæði menn og
bjarndýr við sögu. Bókin er 94
blaðsíður að stærð, bundin i
sterkt skrautlegt band.
Hin bókin er 121 bls. að stærð
og með líkum frágangi.
Báðar bækurnar eru prýddar
mörgum myndum.
Námskeiðið stendur í 14 vik-
tir, og er kennt einu sinni í viku.
Hver nemandi talar tvisvar á
fcvöLdi.
Við kennsluna er stuðzt við
þrjár bækur, og átta bæfclinga,
og fá nemendur tiisögn og að-
etoð leiðbeinanda við þjálfun
fjölmargra atriða, eem miða að
|>ví að þjálfa minfni, rökfes-tu og
aufca sjálfstraust, svo að noktouð
sé nefnt.
Athugun, sem fram hefur farið
á vegum sjálfrar Carnegie-stoín-
unarinnar, hefur leiitt í Ijás, að í
tæfcnimenntuðum stéttum er fjár
hagsleg velgengni manna að
mestu leyti komin undir persónu
leika og framlkorou, en efcki
vegna tæfcniþekkingariinnar einn
ar saman.
Þá hefur ranrLsókn hjá þeiim,
*em lokið hafa Camegie-nám-
efceiðinu, sýnt, að 70% þeirra,
sem það hafa sótt, tiltoynntu
tekjuaukningu frá 10-60%, á með
em á námskeiðinu stóð, eða imnan
árs.
Námskeiðið miðar fyrst og
fremst að því að auðvelda mönn-
um dagleg störf, og diraga úr
Óhyggjum og ertfiðleikum, sem
oft leiða til taugaveiklunar og
Bpennu, sem leggjast viíil sér-
etaklega þungt á vissar stéttir
Dianna.
Ráðamenn Mayo-sjúlkrahússiins
f Bandarítojunum hafa skýrt frá
því, að rúmlega heimingur alHra
Bjúkrarúma þar í landi séu not-
uð fyrir taugaveiklaða menn og
fconur. Mikill hluti þessara sjútol
znga á fyrst og fremst við erfið-
leika og áhyggjur að stríða, ekki
★ Hröð þróun
Stefnumót bandarísku geim-
faranna úti í geimnum er
stærsta afrekið, sem hingað
til hefur verið unnið á sviði
geimferða. Þegar við förum að
hugleiða þetta betur hljótum
við að komast að þeirri niður-
stöðu, að í rauninni sé þetta
næstum ótrúlegt.
Ekki eru mörg ár liðin síð-
an það þótti umtalsvert afrek
að koma gervihnetti á stærð
við fótknött á braut umhverf-
is jörðu. Þróunin hefur orðið
geysihröð, sennilega einsdæmi
í tæknisögunni.
Ekki síður hæfir
Sem betur fer hefur þróun-
in líka orðið hröð víða annars
staðar, m.a. hér á landi. Að
vísu eigum við enn enga geim-
fara, enda hafa engin fjögurra
manna geimför veri smíðuð
hingað til. Óhjákvæmilega yrð
um við að geta skotið upp
fulltrúum allra stjórnmála-
flokkanna samtímis, ef við ætl
uðum að taka þátt í geim-
ferðakapphlaupinu — og verða
jafnframt óhlutdrægir, eins og
venjulega.
Hins vegar sannar eitt og
annað, að við erum ekki síð-
ur hæfir til þess að fylgjast
með öðrum á tækniöld — og
ég leyfi mér að nefna eitt
dæmi sem leigubílstjóri sagði
mér.
Afrek
Hann fókk einn þessara bíla
sem svonefnd bílaskip hafa
verið að flytja hingað. Þessi
skip eru útbúin þannig, að eng
inn bíll á að skemmast á
hinni löngu leið frá verksmiðj-
unni inni í miðjum Bandaríkj-
unum — alla leið til Evrópu.
Auðvitað vilja framleiðendur
gera alt sem í þeirra valdi
stendur til þess að skila vör-
unni óskemmdri til kaupenda.
Það er atriði, sem við skiljum
vel, því að umhyggja fyrir
viðskiptavininum er mjög rík
í íslendingum, eins og aílir
vita.
Jæja. hingað var korninn
heill farmur af nýjum og gljá-
andi bílum og nú hófst upp-
skipunin. Leigubílstjórinn,
sögumaður minn, fór niður á
höfn til þess að sjá þann nýja,
þegar honum yrði skipað upp.
Þegar uppskipun var lokið
komst bílstjórinn að þeirri nið
urstöðu, að hann mundi ekki
sætta sig við hvaða bíl sem
væri — úr hrúgunni. Hann
mundi ekki vilja neinn af þess
um skemmdu.
En hann fékk bílinn sinn,
því að nokkrir voru enn ó-
skemmdir. Og það er út af
fyrir sig afrek, að okkar mönn
um skyldi takast að koma all-
mörgum bílum óskemmdum í
land. Verkmenning okkar
stendur á háu stigi. Tæknin
hefur haldið innreið sína —
líka á íslandi.
★ Ekki einsdæmi
Ef við sleppum hins vegar
öllu gamni, þá verður að segja
eins og er, að kæruleysi, aula-
háttur og vanþróun hjá okkur
kemur glöggt fram í þessu
dæmi. Skipið leggst að hafn-
arbakkanum með mörg hundr-
uð bíla innanborðs — og eng-
inn þeirra hefur fengið svo
mikið sem eina rispu. En svo
eru þeir beyglaðir og klesstir
um leið og okkar fólk tekur
við.
Og ætli bílar séu einsdæmi?
Ætli uppskipun sé einsdæmi?
Nei, mér dettur það ekki í hug.
Maður rekur sig alls staðar á
þetta sama.
Vindlainnfutningur
einkasölunnar
,,Skorsteinn“ skrifar okkur
stutt bréf: „Ég er mikill vindla
maður og veit ekkert betra en
að sitja í makindum og svæla
góðan vindil. Hér er ríkiseinka
sala á öllu tóbaki, og því á
maður allt undir henni, ef mað
ur vill fá góða vindla, en hún
virðist ekki alltaf hafa áhuga
á að sjá um, að sem flestar
vindlategundir séu á boðstól-
um. Ég tel mig hafa sæmilega
þekkingu á vindlum, og nú um
nokkurt skeið hefur eftirlætis-
vindill minn verið „Hofnar
Puck“. Svo einkennilega vill
þó til, að þessi tegund fæst
ekki nema með höppum og
glöppum, og stundum líður
svo langur tími, að hún fæst
ekki. Nú ætlaði ég að fara að
birgja mig upp fyrir jólin, en
greip þá í tómt: „Hofnar
Puck“ fæst hvergi. Það má þvl
nærri geta, hvers konar jól
þetta verða hjá mér! Nú vildi
ég beina þeim tilmælum allra
náðasamlegast til hinnar háu
ríkiseinkasölu, að hún hugsi
dálítið um viðskiptavinina og
reyni að hafa á boðstólum a,
m.k. þær vindlategundir, sem
hingað til hafa verið fluttar til
landsins. Það er auðvitað til
allt of mikils mælzt, að hún
reyni að auka fjölbreytnina.
— Með beztu kveðjum,
Skorsteinn“.
Kaupmenn - Kaupfélög
Rauðu rafhlöðumar
fyrir transistortæki
Bræðnrnir Ormsson hf.
Vesturgötu 3, Lágmúla 9.
Sími 38820.