Morgunblaðið - 15.05.1966, Blaðsíða 3

Sunnudagur 15. maí 1966
MORGU NB LAÐIÐ
3
„Vonumst til að DAS verði
fullbyggt að ári“
Rætt við Pétur Sigurðsson,
formann Sjómannadagsráðs
— Verkefni okkar, sem að
Sjómannadeginum stöndum
er fyrst og fremst að sjá um
Sjómannadaginn og þá starf-
semi, sem um hann hefur
skapazt. Á Sjómannadaginn
sjálfan sjáum við um hátíða-
höld og skemmtanir, svo og
fjáröflun, en það hefur verið
eitt ai meginverkefnum Sjó-
mannadagsins frá fyrstu tíð.
i»að er Pétur Sigurðsson,
sem mælir svo, er við innt-
um hann frétta í tilefni Sjó-
mannadagsins, en Pétur er
eins og kunnugt er formaður
Sjómannadagsróðs, sem kos-
ið er af fulltrúum stéttarfé-
laga sjómanna í Reykjavík
og Hafnarfirði. Og Pétur
heldur áfram:
— Mjög snemma var ákveð-
ið að byggja Dvalarheimili
aldraðra sjómanna og er bygg
ing þess nú komin svo langt
á veg, að við erum farnir að
að eygja lokatakmarkið,
þ.e.a.s, að síðasta áfanga þess
verði lokið. Vonumst við til,
að unnt verði að taka hann í
notkun á Sjómannadeginum
að ári, en þá eru samtökin
einmitt 30 ára. Er heimilið
verður fulltoyggt mun það
taka um 350 manns. Til þessa,
hefur allt okkar fjármagn far
ið í þetta.
í fjáröfluninni höfum við
notið stuðnings Happdrættis
DAS, en fyrstu 9 árin rann
allur ágóði þess til uppbygg-
i«gar Hrafnistu. Nú renna til
heimilisins um 60% af ágóð-
anum, en 40% renna í Bygg-
ingarsjóðs aldraðs fólks, sem
er í vörzlu Tryggingarstofn-
unar ríkisins. Þegar bygg-
ingu Hrafnistu verður lokið
komum við til með að skulda
allmiklar upphæðir, en okk-
ur mun takast að greiða þær
skulélir upp að fullu á næstu
6—8 árum.
— Hvar hefur tekizt að fá
lán til þessara framkvæmda?
— Lán hafa fengizt fyrir*
sérstaka velvild Lífeyrissjóðs
togarasjómanna og undir-
manna á farskipum.
— Hvað um önnur verkefni
í framtíðinni?
— Á síðustu árum höfum
við rekið sumardvalarheim-
ili fyrir munaðarlaus og fá-
tæk sjómannsbörn á aldrinum
Pétur Sigurðsson
frá 4—7 ára og vegna gífur-
legrar eftirspurnar þá hefur
komið fram mikill vilji á að
hagræða þessu starfi og koma
á fót sumarbúðum fyrir
drengi á aldrinum 8—12 ára.
Hefur verið talað um, að
þetta yrði gert á jörð, sem
Sjómannadagurinn á í Gríms
nesi, en ekki hefur enn verið
unnt að koma þessu í fram-
kvæmd vegna fjárskorts og
annarra verkefna.
bá má nefna, að ótbyggð eru
smáhýsi fyrir aldrað fólk á
lóð Hrafnistu, en þau hafa
verið fyrirhuguð frá byrjun.
Einnig verður mikið átak að
ganga frá lóð heimilisins, en
meðal okkar er fullur skiln-
ingur á að ganga þannig frá
henni, að hún geti orðið bæði
heimilinu og bæjarfélaginu
til sóma, m.a. með því að
prýða hana iistaverkum.
Við höfum fullan hug á,
þegar okkur vex fiskur um
brygg, að styðja sambærileg
samtök út um land, sem
áhuga hafa á að koma upp
heimilum fyrir aldraða sjó-
menn og konur þeirra. Einn-
ig hefur sú hugmýnd verið
rædd í röðum sjómanna, að
vegna sérstöðu í starfi þeirra
þyrfti sjómannastéttin að
eignast eigið orflofsheimili
og fleira hefur verið rætt um
sem framtíðarverkefni.
— Hvað um stjórn og skip-
an Sjómannadagsins?
— Öll stéttarfélög sjó-
manna í Reykjavík og Hafn-
arfirði, bæði yfir- og undir-
manna, kjósa fulltrúa í Sjó-
mannadagsráð, en þar eiga
nú sæti 32 fulltrúar. Aðal-
fundur er æðsta vald samtak-
anna. Hann kýs 5 manna fram
kvæmdastjórn, sem fer með
yfirstjórn Sjómannadagsins-
og fyrirtækja hans. Dagleg-
um rekstri Hrafnistu og
Laugarársbíós stjórnar sér-
stakur framkvæmdarstjóri,
Auðunn Hermannsson með
aðstoð húsmóður og yfir-
hjúkrunarkonu Hráfnistu,
frú Astríðar Hannesson.
Happdrætti DAS stjórnar
Baldvin Jónsson, fram-
kvæmdarstjóri, en sumar-
dvalarheimilinu og aðalum-
boðinu hér í Reykjavík stjórn
in sjálf.
Ágóði Laugarársbíós renn-
ur til styrktar daglegum
rekstri heimilisins að Hrafn-
istu.
— Hvað viltu segja að lok-
um?
— Ég vænti þess, að al-
menningur taki vel undir þá
fjáröflun, sem við efnum til
á Sjómannadaginn og að lok-
um vil ég senda öllum sjó-
mönnum og velunnurum dags
ins beztu kveður og árnaðar-
óskir.
Símaverkfræð-
ingar gera verk-
foll 1 Finnlandi
Helsingfors, 14. maí — NTB: —
CM 800 tæknimenn við
finnsku póst- og símaþjónustuna
fóru í verkfall á laugardag, til
að krefjast hærri launa. Verk-
fall þetta mun hafa lamandi á-
hrif á símaþjónustuna innan-
lands og einnig við útlönd. Tals-
maður símaþjónustunnar hefur
tilkynnt, að reynt verði eftir
fremsta megni að halda opnu
hinum svokölluðu „heitu“ lín-
um milli Moskvu og Washing-
ton.
Sáttasemjari ríkisins, Keijo
Liinamaa, gerði síðustu tilraun
á laugardagsmorgu til að sætta
deiluaðila, en það mistókst. For-
ráðamenn Póst- og símaþjón-
ustunnar samþykktu tillögu
sáttasemjarans, en fulltrúar
simastarfsmanna vísuðu henni
á bug.
Sr. Jon Auðuns, dompróf.:
Zsigmandy tónleikar
XJM þessar mundir eru hér á
ferð tveir kunnir listamenn frá
Þýzkalandi, þau hjónin Denes
Zsigmondy, er spilar á fiðlu, og
Annelise Nissen-Zsigmondy, er
spilar á píanó. Koma þau hjónin
hingað frá Kanada, þar sem þau
héldu hljómleika, en áður höfðu
þau haldið hljómleika í mörgum
löndum í ýmsum álfum. Fer
mikið orð af fiðluleikaranum og
hlaut hann þegar á unga aldri
viðurkenningu fyrir leik sinn,
m. a. í Schloss Weikersheim á
alþjóðlegu móti. Hann hefur
verið einleikari með mörgum al-
kunnum hljómsveitum, m. a.
Wiener Symphoniker, Múnchner
Philharoniker, útvarpshljómsveit
Kaupmannahöfn,
14. maí — NTB.
RÚMENSK sendinefnd kom á
föstudag til Kaupmannahafn-
ar. Mun hún dvelja í Dan-
mörku í átta daga í boði
danska þingsins og ferðast til
ýmissa borga og bæja.
um í Wien, Zúrich, Múnchen,
Stuttgart, Frankfurt, Baden-
Baden, Rias.
Denes og Anneliese Zsigmondy
halda hljómleika í Austurbæjar-
bíói n.k. þriðjudag á vegum
Vaknið
í DAG er almennur bænadagur
isl. þjóðkirkjunnar, og höfuð-
bænarefni dagsins að þessu sinni
á að vera: TRÚARVAKNING.
Ekki er hennar vamþörf, en
hver á að vekja, hverjir að
vakna?
„Það sem ég segi yður, það
segi ég öllum: VAKIГ (Mark.
13.).
En sá sem vekur aðra, þarf
sjálfur að vera vakandi. Vakir
kirkjan á verðinum, eða sofum
við þjónar hennar. Gegnum -við
vök'umannsskyldunni, eða þylj-
um við marklítið mál, hálfsöf-
andi óijósa drauma liðinnar næt-
ur og vitum ekki að morguninn
er kominn?
Ert þú rólegur, þegar þú horf-
ir fram á veg kristni og kirkju?
Það er ég ekki, enda verið
„bannsunginn“ á kirkjufundi af
lærðum og leikum og marg-
hneykslað grandvarar og góðar
manneskjur sem er alveg eins
mikil alvara með kristindóminn
og mér.
Hvað ber hið ókomma í skauti?
Um það er auðvelt að spyrja en
erfitt að spá. Mun framtíðarkyn-
slóðin fylla þær kirkjur, sem
hálfvolg nútímakynslóð er að
byggja í dag? Gott vinnur hún,
en hversvegna sækir hún ekki
guðshúsin, sem hún reisir?
Mér ætti það ekki síður að
vera ljóst en öðrum, hver vandi
er þeim á höndum, sem bera
— Sjómannadag-
urinn
Framhald af bls. 1
Gísli Konráðsson, framkv.
stj.
c. Fulltrúi sjómanna, hr. Páll
Guðmundsson skipstjóri
d. Afhending heiðursmerkja
Sjómannadagsins, hr. Pét
ur Sigurðsson, alþm. form.
Sjómannadagsráðs.
Lúðrasveit Reykjavíkur leik-
ur á milli ávarpa. Stjórnandi
Lúðrasveitarinnar er Páll P.
Pálsson.
15.30 Hátíðagestum boðið að
skoða Hrafnistu.
17.00 Kappróður í Reykja-
víkurhöfn.
Konur úr Kvd. S.V.f. selja
Sjómannadagskaffi í Slysá-
varnahúsinu á Grandagarði
frá kl. 14.00. Ágóðinn af kaffi
sölunni rennur til sumardval-
ar barna frá bágstöddum sjó
mannaheimilum.
þýzka sendiráðsins í Reykjavík
og menningarfélagsins Germanía.
Flytja þau þar 1 .sónötu Béla
Bartóks, er höfundur samdi á
ungum aldri og talið er erfitt til
fiutnings, G-dúr fiðlusónötu
W. A. Mozarts, eitt vinsælasta
verk sinnar tegundar og eitt
fyrsta verk hans og að lokum
D-moll fiðlusónötu Johannesar
Brahms, op. 108.
vakið
uppi málefni kristninnar 1 dag.
Við höfum notað of ódýrar að-
ferðir. Vandinn venður ekki leyst
ur með máttvana guðræknishjali,
sem fáir einir, mjög fáir taka
nokkurt mark á.
Menn hafa leitað ú
Sannarlega.
Frjálslynda guðfræðin, sem
mjög var dýrkuð upp úr alda-
mótunum síðustu, þokaði fyrir
bölsýnni guðfræði tveggja „eftir-
stríðs-ára“. Frjálsiynda guðfræð-
in vakti mikla hreyfingu. En
guðfræðin, sem komið hefir í
hennar stað, hefir naumast gert
það, hvað þá að hún hafi valdið
vakningu. Því er guðfræðin nú
að reyna nýjar leiðir, en þeim
hefir ekki tekizt að vekja
nokkra vindhviðu á lognsæ trú-
arlífsins í heimi mótmælenda.
Og menn hafa reynt nýjar
kirkjulegar leiðir. Víða um lönd
mótmælenda eru menn að færa
kirkjusiðina, messusiðina, aftur í
eidgama.lt form, meðan róm-
verska kirkjan er að leysa sig
úr fjötrum þeirra forma og með^
stóru átaki nú eftir Vatíkans-
þingið. í brezku biskupakirkj-
unni gætir meiri og meiri gagn-
rýni á þessi gömlu form. Ég las
nýlega þessi orð eftir djarfan,
brezkan klerk: „Ég er að koma
frá hátíðarguðsþj ónustu í minni
anglo-kaþólsku kirkju. Allan
messutímann ónáðaði mig þessi
hugsun: Geturðu hugsað þér
Krist syngja þessa messu, klædd
an í allt þetta dót, þessar silki-
kápur og kjóla? Mun ekki fram-
tíðin fleygja mörgu þessu á
burt?
Þeir eru nokkuð margir, sem
sammála eru hinum brezka
presti eru um það, að úr þessari
átt sé ákaflega hæpið að vœnta
vakningar. í næst síðasta tfcö.
Kirkjuritsins er skörugleg og
ágæt predikun eftir séra Garðar
Þorsteinsson prófast ,sem sýnir
það m. a. í hverjar ógöngur há-
kirkjustefnan er að leiða kirkju
og kristni Svílþjóðar. Þar birtist
„vakningin“ einkum 1 því, að
fólk streymir unnvörpum frá
kirkjunni og í sértrúarflokkana.
3Er sú stefna æskileg?
Við biðjum um vakningu,
endurfæðingu íslenzkrar kristni
til meiri trúar Og hreinni siða.
Vissulega esr þeirrar vakningar
þörf.
Gildi sumra þeirra vakninga,
sem orðið hafa innan kristninn-
ar, var vafasamt, og stundum vel
það. En hvað um það. Vakning
hefir aldrei orðið, nmea þegar
talað var máli, sem samtíðin
skildi. Ég hefi oft óskað þess, að
heyra nútímatúlkun fyrir nú-
tímakynslóð á hinum ódauðlega
trúararfi.
Þessvegna hafði ég mikla gleði
af Ijóðabókinni, sem síðast kom ""
mér í hendur: Fagur er dalur.
Þungamiðja þeirrar bókar er
Ijóðaflokkurinn: Sálmar á atórn-
öld.
Þar er túlkuð lifandi trú á
fersku nútímamáli, með nútíma-
bragarháttum — eða bragleysu,
það skiptir mig engu. Davíð kon-
ungur sló hörpu sína og söng
Drottni „nýjan söng“. Hver kyn-
slóð á að „syngja Drottni nýjan
söng“. Hún verður hjáróma, ef
hún syngur hálfs hugar gamalt
söngl, sem hún skilur naumast
sjálf. Þá getur guðsdýrkunin,
háleitasta athöfn mannssálarinn-
ar, hæglega orðið að leikaraskap.
Vöknum, lærðir og leikir,
klerkar og safnaðarfólk, vöknum
og vökum svo á verðinum um
eilíf verðmæti kristindómsins. Ef
við glötum þeim, glötum við því,
sem enginn getur bætt okkur
aftur.
Um þetta stendur þú ábyrgur
gagnvart sjálfum (þér og sam-
tíð þinni. Og þó enmþá fremur
gagnvart kynslóðinni, sem erfir
landið eftir þig.
„Það, sem ég segi, segi ég öll-
um: VAKIГ! (Mark. 13.)