Morgunblaðið - 15.05.1966, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐID
Sunnudagur 15. maí 1961

— Alveg skínandi, enda
ekki við öðru að búast. Við
höfum landað 95 tonnum af
saltfiski og 194 tonnum af
nýjum fiski þennan tíma,
sem við höfum verið að, en
það gera um 360-70 tonn upp
úr sjó.
— IJvenær farið þið svo
austur á síldina?
— Ætli við leggjum ekki í
hann á mánudag, strax eftir
sjómannadaginn.
— Eruð þið ekki ánægðir
sjómennirnir að fá að vera
heima á sjómannadaginn?
— Jú, þú getur nú rétt
ímyndað þér það, en nú má
víst fara að flýta honum um
enn eina viku, því að hann
er þegar farinn að tefja fyrir,
síldin er komin og þeir eru
farnir að drepa hana fyrir
austan.
— Er ekki útbúnaður allur
.mjög fullkominn hjá ykkur?
— í>að má nú nærri geta,
hér er allt af fullkomnustu
gerð. Kraftblökkin er eitthvað
mesta verkfæri sem ég hef
séð. Nú, svo verðum við með
95 faðma djúpa nót framan
af sumri og hún er öll úr
„tólfgarni“, en það er sterk-
asta garn sem sett hefur ver
ið í nót. í>egar fer að líða á
sumarið tökum við haustnót,
en hún er tíu föðmum
grynnri en sumarnótin, og við
verðum með þær báðar um
borð. Þið ættuð annars að
fara og skoða íbúðirnar hér
um borð, þeir segja að það
sé hvergi eins fínt á milli-
landaskipunum.
Og við komumst um raun
um að það voru engar ýkjur.
1 öllum klefunum voru teppi
út í öll horn, vaskur, borð
og legubekkur.
★
Þeir á Tálknfirðingi voru
að taka upp og þrífa bátinn
eftir vertíðina. Páll Gunnars-
son var að skrúbba lestarborð
í óða önn, og leit ekki upp
þegar við ávörpuðum hann.
— Sóttuð þið stíft í vetur,
Páll?
37 mm fall'byssu, sem var ætl
uð til að halda útlendum tog-
urum 1 skefjum utan landheig
innar. Nú ber það nafnið
„Goðanes“ og hefur það verk-
efni að fylgjá íslenzka flot-
anum á miðin og veita að-
stoð, ef netin eða nótin fer
í skúfuna.
Skipstjóri á Goðanesinu er
ungur maður, Jón Eyjólfsson
að nafni, og er hann þrauc-
þjálfaður froskmaður auk
þess að vera með góða stýri-
mannaskólamenntun.
— Hvenær - leggið þið í
hann?
— Ætli maður fylgi ekki
flotanum, það verður fljót-
lega eftir sjómannadaginn.
— Hvað eru .margir skips-
manna lærðir froskmenn?
— Við verðum að öllum lík
indum 4 af 6 manna áhöfn.
— Hvernig er starfinu hátt
að hjá ykkur?
— Ef skipin verða fyrir
því óhappi að fá nótina í
skrúfuna, þá förum við þeim
til aðstoðar ef þess er ósk-
að. Við setjum síðan á flot
gúmmíbátinn, sem þið sjáið
hér og köfum frá honum.
— Er þetta ekki skemmti-
legt starf?
— Jú, það er sérlega
skemmtilegt að kafa og t.d.
sér maður oft mikla fegurð
í sjó þar sem fjöl'breyttur
gróður er.
— Er ekki köfun að verða
vinsæl íþrótt hér á landi?
Táknræn mynd þessa dagana. Sjómenn um land allt kappkosta nú að hraða sem mest undirbún-
ingi fyrir síldarvertíðina. Hér eru skipverjar á Vigra GK 41 að ganga frá kraftblökkunni. —
(Lijósm.: Sv. Þorm.)
„Maður dræpist ef maður gæti
ekki dutlað þetta við sjóinn“
Rætt við nokkra
sjómenn að störfum
Sigurður Guðmundsson:
„Ævintýralegar breytingar“.
róa á trilu 11 ára gamall, og
hef gutlað við þetta síðan.
— í>ú hefur þá orðið vitni
að miklum breytingum á flot
anum og veiðitækninni.
— Já, því er ekki að neita.
Þetta er eitt stórkostleg ævin
týri allt saman.
— Eru búinn að vera lengi
á Vigra?
— Síðan hann kom nýr til
landsins.
— Hvernig leggst síldarver
tíðin í þig?
— Hún leggst prýðilega í
mig.
★
Fyrir framan stefni igra
lá lítið skip, sem lét ekki mik-
ið yfir sér. Það bar í eina tíð
nafnið Óðinn og var vopnað
í DAG halda sjómenn um land allt sjómannadaginn hátíð-
legan. Síldin, silfur hafsins, hefur gert það að verkum, að
29. sjómannadagurinn er nú hátíðlegur haldinn um miðjan
maí í stað fyrsta snnuudags í júní, eins og venja hefur verið,
og nú er enn útlit fyrir að flytja verði sjómannadaginn
aftur um eina viku enn, því að síldin er komin, og ókyrrð
komin í sjómennina.
Allt útlit er þó fyrir, að meirihluti íslenzkra sjómanna
geti í áx dvalið hjá fjölskyldum sínum á sjómannadaginn.
Blaðamaður Morgunblaðsins fór fyrir skömmu niður að
höfn, og hitti þar nokkra sjómenn að störfum og ræddi við
þá um aflabrögð, aflahorfur og sjómennsku yfirleitt. Þeir
voru allir sem einn sammála um þá tilhögun að færa sjó-
mannadaginn fram um hálfan mánuð, svo að sem flestir
geti tekið þátt í hátíðahöldunum. Þeir áttu einnig annan hlut
sameiginlegan — bjartsýni — en bjartsýni hefur alltaf verið
aðalsmerki íslenzku sjómannastéttarinnar. Þó að illa aflist
eina vertíð, þá hefja þeir þá næstu með sömu bjartsýni.
Vigfús Sólberg: „Ekki hægt annað en vera bjartsýnn“.
Við Grandagarð hittum við
Sigurð Guðmundsson skip-
verja á mb. Vigra GK 41.
Skipsmenn voru að leggja
síðustu hönd á undirbúning-
inn fyrir síldarvertíðina og
voru að þræða nýjan snurpu-
vír inn á spilið, en aðrir voru
að ganga frá kraftblökkinni,
sem hefur valdið gerbyitingu
í íslenzkum síldveiðum.
— Hvernig hefur vertíðin
gengið, Sigurður?
— Hún hefur bara gengið
vel. Frá áramótum höfum við
fiskáð 27000 tunnur af loðnu,
300 tonn af þorski og 150
tonn af ufsa.
— Ertu búinn að vera lengi
til sjós?
— í 24 ár, ég byrjaði að
— Jú, mér skilst, að mikill
áhugi hafi vaknað hér í vet-
ur.
— Þurfa menn ekki að
læra þetta eins og annað?
— Því vil ég halda skilyrð-
islaust fram, j>ví að það get-
ur verið hættulegt fyrir við-
vaninga að byrja að kafa án
tilsagnar.
★
Við hittum Vigfús Sóiberg
Vigfússon um borð í hinu
nýja og glæsilega skipi Egg-
erts Gíslasonar, Gísla Árna.
Hann var þar ásamt nokkr-
um öðrum skipsmönnum að
dytta að ýmsum smáhlutum
og undirbúa skipið fyrir síld-
arvertíðina.
— Ertu búinn að vera lengi
með Eggert?
•— Nei, ég byrjaði núna
þegar Gísli Arni kom.
— Hvernig hefur skipið
reynst það sem af er?
Jón Eyjólfsson:
„Köfun er skemmtilegt starf“.