Morgunblaðið - 17.08.1966, Blaðsíða 3

Miðvikudagur 17. ágúst 1966
MORGUNBLAÐID
3
KRÍSUVÍKURKIRKJA RÆND
KRÍSUVÍKURKIRKJA við
ísólfsskálaveg var rænd um
helgina. Ekki hefur enn tek-
izt að baf? uppi á þjófunum.
Úr kirkjunni var stolið tveim
ur koparklukkum, tveimur
altariskertastjökum, og ljósa
hjálmi, einnig úr kopar. Þá
var stolið koparhring af
kirkjuhurðinni. Ræningjarn-
ir komust inn í kirkjuna með
því að sprengja upp hurðar-
lásinn. Allir þeir gripir, sem
stolið var. eru nýir, eða ný-
legir, nem?. kirkjuklukkurnar
tvær. Sú minni og eldri er
frá árinu 1747, og ber hún
áletrunina „Enganes 1747“.
Hin klukkan er görnul skips-
klukka. og her hún áletrun-
ina „DSS 1S98“. Eitthvað hef-
ur verið um innbrot í kirkj-
ur á síðusíu árum, þá aðal-
lega til þess að hnupla víni,
en þetta mun i fyrsta sinn í
dóri Jonssyni frá Þjóðminja-
saíninu heimsóttu kirkjuna í
gær. N\i eru traðirnar heim
að kirkjunni grónar, og regn-
þvegnar hellurnar fimm sem
liggja að kirkjudyrum. Dyrn-
ar eru légar, um einn og hálf
ur metri, og aðeins er um
tuttugu sentimetrum hærra
undir b!ta, þegar inn er kom-
ið. Ellefu bekkjr eru í kirkj-
unni auk kórhekks, gerðir úr
nýlegum viði, enda kirkjan
endurbrett og vígð á ný um
vorið 1964. Á gafli hægra
megin hurðar eru ellefu
sálmabækur, og til hliðar
þeim á veggnum myndir af
prestunum tveim, sem fluttu
guðspjailið hér fyrir mörgum
áratugum. Séra Eggert
Sigfússon f. 22. júní 1840, d.
12. okt. 1908, prestur í Vogs-
ósum, þjónaði kirkjunni frá
1884 til dauðadags. Séra
Altarið. Hér stóðu stjakarnir tveir.
lengrl tíma. eem stolið hefur
verið svo miklu á helgum
stað.
Krísuvíkurkirkja er lítið
hús, átta metrar á lengd,
fimm á breidd. með grænu
þaki og hv'.tum hliðum, sem
stendur í helgum einmana-
leik þar sem eitt sinn stóð
gamli Krísuvikurbærinn: með
fjöll sér á eina hlið, en Hælá-
vík og sjóinn sér á aðra.
Blaðamaður og Ijósmyndari
MorgunblaSsins, ásamt Hall-
ur var Beinteinn Stefánsson
í Arnarfeili. Kirkjan var
annexía frá Strönd í Selvogi,
en lögð til Stáðar í Grinda-
vík með lögum 1907. Eftir
1910 mun kirkjan lítið hafa
verið notuð. og síðast var
jarðað í garðinum 1917. Kirkj
an var endurvígð árið 1964
eftir rækiisga viðgerð".
Altarið er rautt og grænt,
smátt og heilagt eins og kirkj-
an sjálf. Aítaristaflan, sem er
fest rækilega við gaflvegginn,
sýnir kvcldmáltíðina. Þar
fyrir neðan er altarið, en á
því liggja BIBLÍA, Nýja
Testamentið, saimabók og
Passíusálmarnir. Einhver hug
ulsamur maður hefur breitt
plastdúk. sem nú er löngu
rykfallinn, yfir hinar helgu
bækur. .4 útleið grípur auga
gestsins stiginn, sem liggur
Brynjúlfur Magnússon, f. 20.
feb., 1881, d 3. julí 1947, prest
ur í Grindavík, tók við kirkj-
unni árið 1910 og hélt þar
guðsþjonustur öðru hverju til
ársins 1927. í liægra horni,
undir klukkustrengnum, sem
er úr kaðl: og liggur gegnum
lítið gat ofan af loftinu, má
sjá extirfararidi, hulstrað í
svörtum glerramma:
„Kirkja þessi var reist árið
1857; þá voru um 70 manns
í Krísuvíkursókn. Aðalsmið-
Séð út með hlið kirkjunnar. Ræningjarnir hafa líka reynt
að stela einu hinna átta veggljósa í gömlu kirkjunni.
upp á klukknaloftið, nú
sneytt dýrgripum sínum. Und
ir stiganum húku- lítill koll-
ur.
Kirkjugarðurinn umhverfis
kirkjuna hallar á móti sjó og
geymir margt gott fólk úr
Krísuvíkursókn. Leiðin eru
öll löngu grasi gróin, svo að
vart mótar fyrir þeim elztu.
Þó, er gengið er frá kirkj-
unni niður á veginn má sjá
einn legstein standa að kirkju
baki, einstæðingslegan á
meðal naktra leiðanna í
kring. Á honum stendur:
Árni Gíslason, sýslumaður,
14-9 1820 - D. 26-6, 1898“.
Fjórir gluggar kirkjunnar
horfa árvökulir yfir Krísu-
vík: lítill krossinn á mæni
spyr út bláinn: „Hví ræna
menn slíkan stað?
Brandur.
Kirkjuhurðin. — Farið er eftir koparhringinn.
Framtíðarstarf
Ungur, áhugasamur maður getur fengið
atvinnu á auglýsingaskrifstofu vorri
nú þegar. Verzlunarskóla- eða hliðstæð
menntun nauðsynleg. Uppl. veitir auglýs-
ingastjóri blaðsins í dag kl. 1—3 e.h.
NATO-styrkir til
bæðimanno
Norður-Atlantshafsbandalagið
(NATO) mun að venju veita
nokkra styrki til fræðimanna í
aðildarríkjum bandalagsins á
háskólaárinu 1967-68.
Styrkirnir eru veittir í því
skyni að efla rannsóknir á ýms
um þáttum sameiginlegrac arf-
leifðar, lífsviðhorfa og áhuga-
móla Atlantshafsþjóðanna, sem
varpað geta skýrar ljósi á
sögu þeirra og þróun hins marg
háttaða samtarfs þeirfa í rniili
— svo og vandamál; sem við er
að etja á því sviði. Er að því
stefnt, að styrkirnir geti Stuðlað
að traustari tengslum þjóðanna
beggja vegna Atlantshafs.
Upphæð hvers styrks er 2.300
franskir frankar á mánuði, eða
jafnvirði þeirrar upphæðar í
gjaldeyri annars aðildarríkis,
auk ferðakostnaðar. Styrktími
er að jafnaði 2—4 mánuðir, ef
sérstaklega stendur á allt að sex
mánuðir, og skulu rannsóknir
stundaðar í einu eða fleiri rí’xj-
um bandalagsins. Styrkþegi skal
fyrir árslok 1968 skila skýrslu
um rannsóknir sínar og er mið-
að við að niðurstöður þenra
liggi fyrir til útgáfu þrm. man-
uðum síðar.
Utanríkisráðuneytið veivir all-
ar nánari upplýsingar og lætur
í té umsóknareyðublöð, en um-
sóknir skulu berást ráðimeytinu
í síðasta lagi hinin 31. desembér
1966.
(Frá- utanrikisráðuneytinu) ’
SIAKSTEIIMAR
40.ooo.ooo.oo
Á síðustu þremur árum hefur
hallarekstur Skipaútgerðar rik-
isins farið ört vaxandi, og nam
hallinn á sl. ári rúmlega 40
milljónum króna, sem skattgreið
endur í landinu verða að greiða
af tekjum sínum. Það er augljóst
að við svo búið má ekki standa.
Það er e.t.v. mannlegt að
starfsmenn, sem Iengi hafa
starfað hjá þessu fyrirtæki uni
því illa að verulegar breytingar
verði gerðar á rekstri þess, en
þeir verða þó að gera sér grein
fyrir staðreyndum og þvi, að
ekki er ár eftir ár hægt að
standa undir tugmilljón króna
halla á þessu ríkisfyrirtæki.
Skipaútgerð rikisins hefur nú
starfað á fjórða áratug. Á þvi
timabili hafa miklar breytingar
orðið í samgöngumálum þjóðar-
innar frá því sem áður var. f lug
samgöngur eru nú miklar og tíð
ari en áður, og samgöngur á
landi hafa einnig aukizt mjög'
mikið, bæði með fullkomnari
langferðabilum og auknum bif-
reiðakosti landsmanna. Það er
því síður en svo óeðlilegt, þótt
breytingar verði gerðar á
rekstri Skipaútgerðarinnar mið-
að við nýjar aðstæður, og þarf
alls ekki að þýða minnkandi
þjónustu við hinar drcifðu
byggðir landsins, heldur þvert
á móti.
- r -
Ohagkvæmur
skipakostur
Á sama tíma og mjög hefnr
dregið úr farþegaflutningum
Skipaútgerðarinnar, þannig að
þörfin er mest fyrir vöruflutn-
inga, rekur Skipaútgerðin tvö
skip, Esju og Heklu, sem sam-
tals taka um 300 farþega, en hlut
fallslega iitið vörumagn. í marz
sl. var sérstök stjórnarnefnd—.
sett yfir Skipaútgerðina, og var
henni ætlað að gera alvarlega
tilraun til þess að lækka rekst-
urskostnað útgerðarinnar með
breyttum skipakosti með viðun-
andi þjónustu við landsbyggð-
ina sem markmið. Nú hefur ver
ið ákveðið að selja tvö skip,
Skjaldbreið og Esju, en ríkis-
stjórnin hefur veitt heimild til
þess að gengið verði formlega
til samninga við erlent skipa-
félag um leigu á nýju skipi, sem
talið er hagkvæmt til strandsigl
inga og tekur mikið vörumagn,
en hefur einnig farþegarými. Ef
rekstur þessa leiguskips reynist
hagkvæmur er hugsanlegt, að
það verði keypt til strandsigl-
inga.
Betri þjónusta
Enn hefur áætlun þessa leign-
skips ekki verið ákveðin, en
óhætt er að fullyrða, að jafnvel
þótt ferðum fækki, muni þjón-
ustan verða sízt verri en nú er,
og jafnvel til muna betri, sér-
staklega að því er vöruflutninga
varðar. Tilgangurinn með þeim
breytingum, sem nú er verið að
gera á rekstri Skipaútgerðarinn-
ar er því ekki sá, að draga úr
þjónustu við landsbyggðina,
heldur þvert á móti að gera*~
tvennt í senn, annars vegar að
auka og bæta þá þjónustu mið-
að við gjörbreyttar aðstæð-
ur og jafnframt áð draga
úr þeim gifurlega halla, sem
verið hefur á rekstri þessa
fyrirtækis, og er auðvitað orð-
inn algjörlega óverjandi gagn-
vart almennum skattgreiðend-
um i landinu, sem undir hon-
um verða að standa.