Morgunblaðið - 01.11.1966, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLADID
Þriðjudagur 1. nóv. 1966
BILALEIGAN
FERÐ
SÍMI 34406
SEN DU M
MAGIMÚSAR
SKIPHOITI 21 SÍMAR 21190
eftir lokun sími 40381

Hverfisgötu 103.
Daggjald 300
og 3 kr. ekinn km.
Benzín innifalið.
Sími eftir lokun 31160.
LITL A
bííaleigan
Ingólfsstræti 11.
Sólarhringsgjald kr. 300,00
Kr. 2,50 ekinn kílómeter.
Benzín innifalið í leigugjaldi
Sími 14970
BÍIALEIGAiM
VAKUR
Sundlaugaveg 12. Simi 35135.
BÍLALEIGA S/A
CONSTJL CORXINA
Simi 10586.
m—*BÍLALEIGAN
Falur p
Kr. 2,50
á ekinn km.
^■^^^300 kr. daggjald
RAUDARÁRSTÍe 31
SÍMI 22022 .
BO SC H
Háspennukeili
' ^
Brœðurnir Ormsson
Lágmúia 9« — Sinn 38820.
Að geta þess,
sem gert er
„Sn. J. skrifar:
„Naumast væri sanngjarnt
að aetlast til þess af hverjum
manni, að hann minntist þess
að grein sem hann les í blað-
inu sínu í dag, var ekki alltaf
skrifuð í gær. Hún getur verið
margra daga og jafnvel nokk-
urra vikna gömul, en á með
hún beið byrjar, voru nýir at-
burðir að gerast.
Vitaskuld eru margir lesend
ur Morgunblaðsins hugkvæmir,
en vart trúi ég því, að nokkur
þeirra lesi í málið allar prent-
villurnar í bréfkorni því, er
Velvakandi birtir frá mér í
dag, 27. október. Um pað verð-
ur að fara sem fara má. En það
skilur hver lesandi að ég er
þar að átelja þögnina um gagn-
merk rit Rímnafélagsins, og þá
einkum tvö hin nýjustu, sem
bæði teljast til kennileita í bók
menntasögu okkar: ritgerð Dr.
Björn K. Þórólfssonar um Árna
Böðvarsson með Brávallarim-
um hans, og Rímnatal Dr.
Finns Sigmundssonar. Bréf
mitt, sem er í lengra lagi, hafði
eðlilega orðið að bíða nokkuð,
og á þeim biðtíma hafði það
gerst, að Þjóðviljinn hafði (19.
okt.) birt sérlega fróðlegan rit
dóm um bók Finns og útvarp-
ið lika sagt frá henni langtum
skilmerkilegar og ítarlegar
(ég veit að prófarkalesarinn,
þó að of óft dotti hann, breyt-
ir þessu í ýtarlegar, og við því
fæ ég ekki gert) en við eigum
að venjast í umsögnum frétta-
stofunnar um bækur. Er batn-
andi manni bezt að lifa og við
skulum vona að þessi óvenju-
lega greindarlega frammistaða
reynist upphaf nýs og betri
tíma í þessu efni.
Þetta tvennt knýr mig, sóma
míns vegna,' til þess að skrifa
á ný, þó að þreyta kunni Vel-
vakanda. Ella mundi margur
ómaklega saka mig um van-
þakklæti. Mínir lestir eru nógu
margir þó að ekki sé bætt við
þá öðrum, sem ég er ekki sek-
ur um.
Hyorki Þjöðviljihn né út-
varpið gátu um verð bókar-
innar. En það er aðeins 475 kr.
til félagsmanna í Rímnafélag-
inu. Ef einhver telur sig of fín
an til þess að innritast í félag-
ið, þá er það hans einkamál og
hann getur þá fengið að greiða
söluskatt. Ekki mun ríkissjoði
af veita.
Það er að vísu annar hand-
leggur, en samt langár mig til
að nota tækifærið og þakka
Kjalnesingnum, sem löðrung-
aði Velvakanda fyrir að hieypa
Staupasteinsfíflskunni inn í
dálka sína. (Hve mörg staup
hugsa þessir menn sér ann-
ars?) Og máske ég megi líka
þakka sjálfum Velvakanda fyr
ir að hafa loks byggt barna-
skapnum og barnamálinu út af
þessum vettvangi og komið
þætti sínum á réttan og sóma-
samlegan rekspöl, Þetta er mál
sem varðar alla þjóðina og eft-
ir þessu höfðu hinir skynsam-
ari menn b§ðið. Skoðanamunur
má koma þnrna fram og á að
koma þar fram. Slíkt er heil-
brigð blaðamennska.
— Sn. J.“
Herferð gegn
hungri
Velvakanda hefur borizt
þetta bréf frá „Herferð gegn
hungri“:
í dálkum yðar sunnudaginn
23. okt. er skrifað um „Millj-
ónirnar til Madagaskar", og
gætir þar nokkurs misskiln-
ings.
í fyrsta lagi kostaði verkefn-
ið við Alaotra-vatn ekki 3
milljónir kr., heldur sem svar-
ar 26.250 dollurum, en það er
rúmlega ein milljón og eitt
hundrað þúsund ísl. krónur.
Jafnframt var safnað tæpri
milljón til þriggja smærri verk
efna í Afríku, og skiptist hún
milli dælustöðva í Nígeríu,
Skólagarða á Madagaskar og
húsmæðrafræðslu í Marokkó.
Þetta fé var að sjálfsögðu
yfirfært og sent til höfuð-
stöðva Herferðar gegn hungri
í Róm, en yfirstjórn herferð-
arinnar og stjórn FAO (Mat-
væla- og landbúnaðarstofnunn-
ar S þj.) ábyrgjast gagnvart
gefendum að framlög þeirra
renni til umsaminna verkefna.
Annað fé ísl. HGH er enn i
geymslu í bönkum hérlendis,
en verður brátt varið til nýrra
verkefna í samráði við yfir-
stjórn HGH í Róm.
í öðru lagi er ekki „eðlilegt",
að gefendur annist framkvæmd
allra verkefna a vegum HGH.
Það eru sérfræðingar á vegum
Sþj., sem undirbúa verkefnin
og sjá um framkvæmd þeirra
í samvinnu við sérfræðinga á
hinum ýmsu stöðum.
1 þriðja lagi hefur frönsku-
mælandi jslendingur, Andri
ísaksson, sálfræðingur, ferðazt
um Madagaskar snemma í sum
ar, og kynnti hann sér starf
HGH á Madagaskar og undir-
búning að framkvæmd verk-
efnisins við Alaotra-vatn.
í fjórða lagi hafa allar of-
angreindar upplýsingar komið
fram bæði í blöðum og sjón-
varpi, nema þær, að fé, sem
varið var til skólagarða og hús
mseðrafræðslu færi til Mada-
gaskar og Marokkó.
Hins vegar má gjarnan bæta
þeim upplýsingum við, að
Andri ísaksson hefur samið
mjög fróðlega og greinargóða
skýrslu um för sína, og verður
hún bæði gefin út og flutt í
útvarp á næstunni.
Áhugafólk um starf HGH
getur fengið fréttabréf herferð
arinnar sent, en það kemur út
einu sinni í mánuði og sömu-
leiðis er enn hægt að tilkynna
þátttöku í ráðstefnu HGH, sem
haldin verður um næstu helgi
og auglýst verður nánar í blöð
um og útvarpi.
Skrifstofa HGH er opin milli
10 og 12 árdegis, og þar eru
gefnar allar nánari uppiýsing-
ar um starf HGH. Sími 14053.“
^ Tíbetar á Hóls-
f jöllum ?
Guðrún Jacobsen sendir
Velvakanda þetta bréf:
„Herra Velvakandi.
Það er undarleg árátta hjá
fslendingum, sem telja sig
þurfa að fá útrás fyrir hugsjón
ir sínar eða sjónarmið, að segja
eða skrifa það sem þeim býr
í brjósti einungis undir áhrif-
um áfengis eða undir tveimur
lesstöfum í Velvakanda Morg-
unblaðsins.
Þetta gerir það að verkum,
að hlédræg manneskja, eins og
ég fæ ekki tækifæri til að rök-
ræða ákveðið málefni við ein-
hverja þessara umræddu skít-
hræddu persóna, heldur verð
ég að hlaupa með það í blöðin,
og er þá undir hælinn lagt,
hvort reiði mín fær útrás eða
ekki.
Og nú er það einhver mann-
eskja, sem nefnir sig K.S., sem
ég vil fá færi á í þætti yðar.
í þætti yðar fyrra sunnudag
kveður einhver K.S. sig ekki
trúa sínum eigin eyrum, er
hann kveður sig heyra herra
Gunnlaug Þórðarson vilja
flytja hóp flóttafólks frá Tíbet
hingað til íslands og setja þá
niður mitt á meðal ÍSLENZKU
ÞJÓÐARINNAR! Og herra
K.S. spyr, hvort mongólar,
kinnbeinaháir, gulir á hörund
oð skakkeygðir, séu líklegir til
kynbóta hér á íslandi.
Önnur spurning frá K.S. er
sú, hvort íslenzkt foreldri æski
þess að fá mongóla fyrir
tengdason.
Hvað mig snertir, hygg ég,
að engu mál skipti í hvers kon-
ar umbúðum sálin sé, bara að
hún sé góð. — Eða er ekki
svarta lambið jafn-fallegt og
það hvíta? Hvað minn smekk
snertir, finnst mér dökkeygðu
börnin, sem hrópa á okkur í
neyð sinni af síðum dagblað-
anna, fegurstu börn heimsins.
— Máske er það vegna þess
að ég er nýkomin, ekki frá
Tíbet, heldur frá Alaska, þar
sem dökkir menn og hvítir,
eskimóar og indíánar, virðast
allir af sömu rót spunnir. —
Það sýnir velvilji þessa fólks
út á við og innbyrðis.
Við fslendingar höfum nógu
lengi grætt á styrjöldum ann-
arra þjóða. Það er tími til kom
inn að við gerum eitthvað ann-
að en henda í fólk tíu eða
hundraðkalli. — Það er líkt og
að borga manni fyrir að skjótá
hundinn sinn, þegar maður
nennir ekki að hafa fyrir hon-
um lengur.
Hitt er annað mál, að ég
mæli einna sízt með því, að
hingað verði flutt fjölskyldu-
fólk. — Nær væri að- bjóða
öldruðu fólki vist hér eða mun
aðarleysingjum, jafnvel frá
Vietnam. Og efa ég ekki, að
fleirum væri líkt farið og mér
að vilja taka það að sér.
Hvað það snertir að snúa
þessu þjáða fólki til réttrar trú
ar, vil ég spyrja herra K.S.,
hvort hann haldi, að þessi ný-
fermdi bítlalýður hér á íslandi
sem hlær, þegar maður minn-
ist á trúmálin, syngi sálma og
grallarasöng undir bítlamúsik-
inni í sjónvarpinu, útvarpinu
eða á dansleikjum?
Virðingarfyllst,
Guðrún Jacobsen“.
'k Spurningar vegna
iðnmeistara við
húsbyggingar
„Húsbyggjandi skrifar:
„Tilefni skrifa minna er
grein, sem birtist í 240. tbL.
dagbl. „Vísir“. Grein þessi ber
yfirskriftina: Ábending iðn-
meistara til húsbyggjenda og
húskaupenda". Grein þessi er á
þá leið, að farið sé eftir til-
lögum meistara húsa og hús-
bygginga, og að þeir séu hafð-
ir með í ráðum, enda beri þeir
ábyrgð á viðkomandi verki og
byggingarstigi. Má segja, að
þetta séu „orð í tíma töluð“,
en svo að bent sé á hið gagn-
stæða, vil ég tilfæra lítið
dæmi.
Ég er nú senn að ljúka við
byggingu, sem ég hefi reynt
að vinna við, — eins og svo
margir ungir menn, — sem
mest sjálfur, en ennþá er þó
nokkrum hluta verksins ólok-
ið sem ég hefi hvorki tæk'-
færi, kunnáttu né verkfæri til
að vinna og framkvæma. Nú,
ég hefi leitað til viðkomandi
meistara, með það fyrir augum
að fá umrædd atriði lagfærð
og unnin, en svör þau, sem ég
hefi fengið, eru oftast á þessa
leið: „Hvað er þetta, þú gerir
þetta sjálfur, þú ert búinn að
gera svo mikið hvort eð er,
og þar að auki hefi ég engan
tíma“, eða „heldurðu, að ég
geti alltaf verið að smá-vinna
þetta verk, ég, sem hefi nóg
að gera“.
Eftir þessa reynslu mína
koma mér nokkrar spurningar
í hug, og þá fyrst:
• Hve mörg prósent meist-
ara fylgjast með verki því,
sem þeir hafa tekið að sér?
• Hve mörg prósent meistara
sjá um, að verki sé lokið
að fullu á tilskildum tima
fyrir umsamið verð?
Svona mætti lengi upp telja,
en nóg um þetta. Skal nú vik-
ið að öðru, og það er, hvaða
ráðum geta húsbyggjendur
beitt til þess að ná fram rétti
sínum, sem þeir telja sig hafa
gagnvart viðkomandi by.gging-
armeistara? Geta meistarar af-
salað sér skyldum sínum til
annarra meistara, án þess að
ræða við húseiganda eða hús-
byggjanda? Geta meistarar
hlaðið endalaust á sig verkefn
um, þannig að venjulegt ár, að
ekki sé talað um sólarhring
eða enn minni tíma-mæli-
kvarða, nægir ekki til að ljúka
verki á umsaminn hátt?
Með þökk fyrir birtinguna.
— Húsbyggjandí".
Nauðungaruppboð
Eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík fer fram nauð-
ungaruppboð að Brautarholti 8, hér í borg, fimmtudag-
inn 10. nóvember 1966, kl. 2 síðdegis.
Selt verður plastvél Windsor talin eign Plastverk-
smiðju Aðalsteins Friðfinnssonar s.f.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.