Morgunblaðið - 14.12.1966, Blaðsíða 25

MiSvíkuðagttr 14. des. 1966
MORGU N BLAÐIÐ
25
Guðbjörn Benedikts-
son Minningurorð
Fæddur 16.11. 1952. j
Dáinn 5.12. 1966.
KUQGJŒ), híuggið lýð minn! seg-
ir Guð yðar. — Þessi orð komu
mér í hug þegar í ljós kom að
Crændi minn Guðbjörn væri
kommn með ólæknandi sjúk-
•lóm, og varð mér þá fyrst hugs-
*ð til minnar hjartikæaru systur
wf hún ætti fljótlega að missa
þennan efnilega dreng sem svo
miklar vonir voru bundnar við,
og sem var orðin svo mikil
Ihjálp fyrir heimilið, og ekki
bara það að missa þessa miklu
tijálparhellu, heldur miklu frem
er sá djúpi söknuður sem því
Crylgdi ef svo stórt skaxð yrði
höggvið í barnahópinn. Mér
linnst það vera sama hvað börn
4n eru mörg, söknuður hlýtur
«ið fylgja hverju einu út af fyrir
*ig, þau eru öll einstaklingar
^ó þau séu sameinuð í systkina-
!hóp, öll þau sem eftir verða geta
ekki komið í stað þess eina sem
bverfur.
Meðan veikindastríðið var og
Við biðum milli vonar og ótia
fcvort myndi sigra lífið, eða dauð
Inn, fannst mér ég sjá og finna
fioreldra Guðbjörns beygja sig
auðmjúk fyrir þessu: Verði
Guðs vilji, og þegar dagurinn
kom eftir röska tvo mánuði að
Guðbjörn var kallaður heim til
Drottins, var móðir hans full af
þakklæti til Drottins Jesú, fyrir
handleiðslu hans og náð, að Guð
björn þurfti ekki að líða meira
- KUBA
Framhald af blis. 17.
«tr rak ég eigin starfsemi í fata-
Sðnaðl Þá var ég stór karl með
(ttanikainnstæðu og flaug tid
BÆiami í sumarleyfinu. Nú vetið
fcg að bíða árum saman eftir því
•ð komast þangað sem innflytj-
•ndi héðan. Þar mun ég fá frelsi
og fjónfalt kaup á við það sem
Ke hef nú. Þeir tóku alLt af mér,
•erkstæðið, bankainnistæðuna.
fckildu mig eftir sem látinn karl
Bieð þrjá og fimmtiu, þrjá og
Ifemmfcíu-------■**
Kerra B hlær og heldur á-
firam:
„Áður draup smjör af hverj-u
•trái á Kúlbu. Allt fékkst milli
bimins og jarðar. Bílar, feitar
•teikur, fagrar konur —-------.
p>g nú — ekikert — ekkert. Þrjár
•kyrtur á ári, tvennar buxur,
•inir skór. Þrir og fimmtóu Þrir
•g fimmtíu---------
Lokaorð
Bkki hefi ég tök á að taika fleiri
Steemi að sinnL í dag fiýg ég til
•msturhiltua Kiúbu, Oriento, þar
Rm Fidiel Castro ólst upp og
fcarðist til sigura Ibyltingu sinni.
tear telja Kiúlbulbúar marga sögu-
•taðL Ég fetiðaðist þetta sem
firéttamaður Morgunlblaðsins og
i 0>erð ( fylgd með xúissneskum
tiílaðamönnum. Við munum hafa
•inn túik og iáta eitt yfir alia
®anga. Hnötturinn er o< Mtill til
þess að það taki þvi að fáist um
•mávegis skoðanamun.
Ég Ihiefði heldur kosið að
eða lengur en raun varð á, fyrst
ekki var um bata að ræða og
honum ekki ætlað lengra líf. Þo
söknuður eftir elskuðum syni
nísti móðurhjairtað þá talaði hún
með társtokkinn augu um misk-
un Guðs, fullviss að Guðs barn
deyr sælt, það deyr í Jesú örm-
um Það er sú mikla huggun í
þessum mikla missi og sökn-
uði að vita að Guðbjörn trúði og
treysti Jesú Kristi fyrir sér og
bað til hans.
Guð'björn var elztur sjö barna
hjónanna Guðrúnar S. Sigurðar
dóttur frá Fagunhól í Sandgerði
og Haraldar Sigurðssonar frá
Ólafsvík. Þau stocfnuðu heimili
sitt fyrst í Sandgerði síðar fluttu
þau til Keflavíkur. En fyrir um
það bil tveimur árum fluttu þau
í Gaulverjabæjarhreppinn og
hófu sveitabúskap þar. Þá var
manni fyndist birta færast yfir
þessa barnmörgu fjölskyldu, for
eldrarnir svo ánægðir að vera
komin með öll börnin sín í frið-
sælu sveitina, og þar líkaði þeim
öllum svo vel að vera. Það kom
fljótt í ljós hve þessi störf áttu
vel við Guðbjörn, hann hafði
mikið yndi af að hugsa um
skepmurnar og gekk rösklega að
verki, stendur mér hann enn fyr
ir hugsarsjónum er ég seint á sl.
sumiri dvaldi part úr degi á
þessu glaðværa heimili, og fylgd
ist þá með þegar verið var að
hirða hey af túninu og koma
því 1 hlöðu, ég stóð nokkra
stund og fylgdist með Guðfoirni
sérstaklega og gat ég ekki ann-
að en dáðist með sjálfri mér að
verkhæfni hans og dugnaði, hann
Bljúgia tii íslands, en ég ætla i var svo viss og fljótur að öllu
mS nefna mikilsvert málefni við
iLastró, ef hamn heldur loforð
•iitt um viðtad við mig.
Oriente er fjölsóttasti og feg-
tersti hiluti Kúlbu. Þar Ibýr einnig
fegursta fólk Kúlbu, ef til viM
fiegursta fólk jarðar.
Ef einhver lesenda heldiur, að
iBtenriitaður naumur síkammtur
Í mat, klæðum og öðru hafi beygt
áaúfbönsku þjóðina til muna, þá er
t»r ranglega ályktað. Fólk hér á
((ötuim Havana er ekki einungis
•tæsilegt, einkum konur, heldur
•inungis sæmiLega og snyrtiLega
OUeetL
Vissulega Ibúa menn atonennt
1Tfi5 mun Laikari kjör en áður
teegna skortsina og hækkaðs verð
laigs, en eimstaka hafa betri kjör
•egna stöðugrar atvinnu.
Eitt hafa menn hér, sem sumt
•askuifóLk skortir í ibíMfiislönd-
tenuna. Tilgang 1 lífinu. Sá til-
geuigur er að vísu næsta frum-
•tæður, en hann gefur Mfinu
vis®t gildi. ÞaS er nauðsyn að
berjaist. Berjast, og hörfa tiiL foetri
Vúgstöðu, eða halda veilL
— Freysteinn.
sem hann lagði hönd á, og starfs
gleðin ljómaði af andliti hans.
Já, það var mikil hjálp fyrir
heimilið að hafa þennan sístarf-
andi upprennandi dreng, og
ánægja að sjá hve hann vann
störf sín með mikilli gleði og
á'buga. En allt í einu kom þessi
mikli skuggi: Guðbjörn orðinn
veikur og engin von um bata,
og við vesælir menn stöndum
lömuð og spyrjandi: Hvers
vegna? Og það er næstum eins
og við viljum allt í einu gera
alvitran Guð svo lítinn, svo að
við getum skiiið tilganginn, —
En, hversu órannsakandi dómar
hans og órekjandi vegir hans.
Því að hver hefir þekkt huga
Drottims? Eða hver hefir verið
ráðgjafi hans? Við megum vera
fullviss. að það sem Guð gerir er
það bezta, þó við menn skiljum
það ekki. En sú mikla huggun
í söknuðinum eftir hjartkærum
syni og vini, er að vita það að
Guðbjörn trúði á Jesúrn Krist
og hans orðum, og þá vitum við
jafnframt að Jesú sagði: Ég er
upprisan og Mfið, sá sem trúir á
mig mun lifa þótt ég deyi. Það
er barna'sálmur sem Guðbirni
var kær, þar sem bæninni er
líkt við símasamband frá hjarta
mannsins til Guðs og læt ég er-
indi úr þeim sálmi fylgja hér
með:
1. Símstöðin er opin og Mnan
lögð nú er. Lögð frá himni nið-
ur yfir jörðu hér. Aldrei lokast
þessi undrastöðin kær. Aðeins
nota trú og bæn og sambandið
þú fær.
Kór: Bænasíminn upp til him-
ins hringja kann. Helgir Mfsins
straumar berast gegnum hann.
Faðir vor hann lagði fyrir börn
in sín. Flýt þér, hring í númer
Guðs að frelsist sálin þín.
2. Ekkert kostar sírotal, því
allt er fullkomnað. Áður Drott-
inn Jesú hefur séð um það.
Hann með krossins dauða
greiddi gjaldið mitt. Góði Jesús,
lof og dýrð, ég prísa nafnið þitt.
3. Máske, kæri vinur, þú misst
ir símann þinn, Meðan synd og
vuntrú komst í hjartað inn. Þá
er ráðið eina: Iðrun sönn og góð.
Aftur nærðu sambandinu fyrir
Jesú blóð.
4. Stórir menn í heiminum
hindrað eigi fá Himnasamband
þess, er réttu trúna á. Þrumur
eða eldingar ei þau slíta bönd.
Er með Jesú náðarverki tengdi
Drottins hönd.
Þetta samband notaði Guð-
björn bæði meðan hann var heil
brigður og einnig í veikindun-
um. Maðurinn minn sem kom til
hans á hverju kvöldi meðan Guð
björn lá hér á sjúkrahúsi, hafði
orð á því hvað sér finndist mxk-
il gleði og ró koma yfir Guð-
björn þegar þeir töluðu saman
um Jesúm Krist og var það auð-
sjáanlega kært umi'æðuefni Guð
björns, óg vildi hann biðja og
treysta frelsaranum.
Nú er þetta, eins og ég hef áð-
ur sagt hin mikla huggun í sökn
uðinum, þegar þetta stóra skarð
sem aldrei verður uppfyllt, hef-
uir verið höggvið í barnahópinn,
að vita það með vissu að Guð-
björn er hjá Guði geymdur og
eilíflega sæll vegna náðar og
kærleika Guðs að taka alla þá
til sín sem trúa og treysta hon-
um og leitast við að breyta effcir
hans orðum. Það er vilji Guðs
að hver sem trúir á Jesúm hafi
eilíft lif. í Jóh. 6,40. stendur, þvi
að þetta er vilji föður míns, að
hver sem sér soninn og trúir á
hann, hafi eilift lif. Þetta er
huggun okkar allra aðstanda
Guðbjörns í þessum mikla
hiarmL Allir vegir Drottins eru
elska og trúfestL
Hulda Sigurðardóttir.
Kveðja frá ömmn.
Þú hvarfst aí jörð, sem blóm
á vori björtu,
er brosir móti himins geisladýrð.
Sú heilög vissa huggar vina
hjörtu,
hjá Honum, sem er lífið,
nú þú býrð.
í faðm sinn forðum tók hann
börnin blíður,
og blessun veitti þeim við
hjarta sér.
Hið sama enn af sínum kærleik
býðuir,
Hans sannleiksorð þann boðskap
flytur hér.
Er þú ert kvaddur, kæri
ömmudrengur,
sem komst og lifðir hér, sem
geisli á jörð.
Nú engar þrautir að þér ama
lengur,
með endurleystri Drottins
barnahjörð.
Ó, blíði Jesús, bænin mín er
þessi,
að breiðir heita ástarfaðminn
þinn.
Yfir hópinn heima, og ætíð
blessi,
þín hönd og leiði. >ú ert
vegurinn.
í elsku þinni ÖU þau finna
megi,
sem ungan son og bróður kveðja
nú.
Hinn sanna hjartafrið á
sorgardegi,
og sæla von, er gefur heilög trú.
Is.
Kveðja frá Guðna Andréssynl,
litlum frænda sem dvaldi í
heimil Guðbjörns sl. sumar.
Ég kveð þig góði frændi minn,
og kynnin þakka um sumardaga
bjarta.
Þakka gæði þín og drengskap
þinn,
og þína minning gyemi ág í
hjarta,
sem helgan dóm, hvar liggur
leiðin hér.
Þú ljóssins barn ég gleymi aldrei
þér.
I.S.
Lúlla Nóadóftir
Minning
í DAG er til moldar borinn frá
Dóanikirkjunni í Reykjavík,
Guðleif Ágústa Nóadóttir, Bjarn
aretíg 9, sem lézt þann 6. þ.omu
í Heilsuverndaretöð Reykjavik-
ur.
liúMa, en þannig var hún ávalt
nefnd meðal vina og ættingja,
var fædd 2. ágúst 1920, dóttir
hjónanna Önnu Ágústsdóttur og
Nóa Kristjánssonar, og var hún
elzt þriggja barna þeirra. Þung-
ur harmur er nú kveðinn að
fjölskyldu hennar, !því faðir
hennar var jarðsunginn frá Dóon
kirkjunnd í Reykjavík 30. f.m. en
hann var kaHaður burtu snögg-
lega að kvöldi 21. nóvemlber sl.
hannssyni og áttu þau tvö böm, hennar spxluðu bæðx þó aðaltega
Önnnu Ingibjörgu, sem er gift' * OTgel’ og faðir
Krksfcbirni Árnasyni húsgagna
smið ,og hafa þau stofnað sitt
eigið heimili og eiga tvö yndis-
leg börn, og Nóa Jóhann, sem er
13 ára og er i foreldralhúsum,
Eigi hefði mér til hugar komið
að LiúMa færi svo fljótt frá ókk-
ur, hún var Mfsglöð og fjölh*5
kona, og átti hún ávallt spaug og
gamanyrði að miðla öðrum, þó
sjálf gengi hún eigi ávallt heid
heilsu.
Tómistundaiðja LúB« var tón-
Iiistin og samdi hún mörg falleg
Lög, sem mörg eru þegar iþjóð-
kunn, og fékk hún viðxirkenn-
ingu fyrir sum þeirra, Það var
gaman áð sitja í stofunni henn-
ar og Mxiista á hana leika á pdaxxó
ið sitt, hiln spilaði hvort heldur
var létta eða kLassiíska tónlist,
þvl lipur var hún á nótnalborð-
inu.
Eigi átti hún langt að sækja
fjölhæfni í tónlist, því foreldnar
mörg undurfögxxr lög og orti I
mörgum tilfellum textann við
Iþau, en hann var mjög haigmæLt-
ur. Þau LúLla og Benedkt áttu hllý
Legt og gott heimiLi að Bjarnare
fftíg 9, og yrxdi þeirra var þegar
litlu dóttuibörnin komu tifl. að
heimsækja ömmu og afa.
ÁvaLlt hafði Lúlla gaman að
minnast á bernskudaga sína frá
LangholtL en þá jörð áttu flor-
eldrar hennar og höfðu búskap
þar. Hún sagði mér oft frá þeirn
dásamlega tíma, eins og hún
sjálf komst að orðL þar voru
dýrin, blómin og bernskan.
Þar eð ég veit að vinkona mín
hefði ekki viljað Láta skrifa um
sig látna, þá sleppi ég svo ótall-
mörgu af fjölhæfni hemxar, er
ég gjarnan vildi hafa sagt ,en
einu má þó ekki sleppa, er var
henni ómetan'legt í Mfinu, en það
var trúin. Hún var mjög trúuð
kona og örugg að koma í Frels-
Framhald af bls. 31
Teiknari: J. M O R A
Þrátt fyrir róandi orð Júnibós eru hús-
villtu bændurnir ekki sannfæröir um að
ekki hafi verið uni annað en óhapp að
raeða. — Því var það OKKAR hús, sem
hann eyðilagði? spyr einn þeirra. — Vegna
þess að anað hús er hér hvergi í grennd-
inni, segir Júmbó eins og satt er.
— Eg vona að ykkur takist að koma því
fljótiega upp aftur, og þið verðið að af-
saka. Hér eru nokkrar krónur. Nú verða
mennirnir allt í einnu mjög feimnir —
eiginlega var húsið nú ekki niikils virði,
satt að segja þá átti að rifa bað niður t
næstu viku. svo að . . .
— Þið skuluð bara hafa peningana sem
uppbót á tjón og sársauka. Og nú skulum
við skipta um hjól, segir Júmbó. Við
megum ekki vera að því að staldra her
við öllu lengur.