Morgunblaðið - 28.01.1967, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ,
3

ÞEGAR kanadiska rann-
sóknaskipið Hudson kom til
Islands um daginn hittust
tveir góðir vinir sem aldrei
höfðu sézt. Þeir hafa oft
rabbað saman á þessu rúma
ári sem liðið er síðan þeir
kynntust en aldrei heyrt rödd
hvors annars fyrr. Þeir eiga
stóran hóp af sameiginlegum
vinum um allan heim sem þeir
hafa oft rabbað við, en aldrei
séð.
Annar heitir Fred Webb og
er loftskeytamaður á Hudson,
hinn er Ólafur Björnsson, loft
skeytamaður á togaranum
Narfa.
— Þegar við „töluðum"
Þegar gamlir kunningjar
hittast í fyrsta skipti
m-enn. Og þá byrjar maður
auðvitað á þvi að biðja um
stefnumót. Eg hef mœlt mér
mót við tvær stúlkur. Aðra
ætiaði ég að hitta í Rotter-
dam en hina í New Yoirk. Því
miður er okkar ferðaáætlun
' ekki samin með tilliti til
þess að loftskeytamaðurinn
geti komizt á steínumót, svo
að ég varð af þeim báðum,
en kannske seinna ....
— Hvernig vék því við að
fyrst saman var ég loftskeyta
maður á rannsóknaskipinu
Baffin, segir Fred. Ég vissi
ekki við hvern ég „talaði" þá
þvi að ég hafði ekki „kynnzt“
Óla fyrr. En ég vissi vel hver
hann var, hafði oft heyrt tal-
að um hann því að hann er
frægur uim allt Norður-Atl-
antshaf fyrir hæfni sína.
— Tjara, segir Óli og Fred
brosir .
— Óli er ekki aðeins af-
bragðs loftskeytamaður, hann
er líka sérfræðingur þegar is
Ólafur Björnsson við loft-
skeytatæki sin ....
eða óveður eru annars vegar.
— Tjara.
— Hvernig er að eiga kunn
ingja, sem maður hefur aldrei
séð?
— O, það er ósköp notö-
legt. Við höfum oft ekki ann-
að að gera en rabba saman
þegar við erum úti á hafi, og
þá er gaman að skiptast á
upplýsingum.
— Hvaða hugmyndir gerið
þið ykkur um þessa menn,
sem þið eruð að „tala“ við,
útlit þeirra og fas?
— Það er nokkuð misjafnt.
Við höfum ekki mikið að
ganga útfrá nema höndina.
— Höndina?
— Já, engir tveir loft-
skeytamann hafa eins hönd.
Við tölum alltaf saman með
morse-lyklunum og ástláittur-
inn er eins ólíkur og raddir
manna. Ef ég til dæmis kem
inn í samtal hjá Fred og ein-
hverjum öðrum, þá veit ég
strax hverjir eru að tala sam-
an þótt þeir hafi ekki kynnt
sig.
— Hvernig farið þið af ef
þið ekki skiljið mál þeirra,
sem þið þurfið að hafa sam-
band við?
— Þá er oftast lítið um létt-
ar samræður, en við notum
alþjóðlegt merkjakerfi sem
þýðir það sama hjá öllum þjóð
um. Þannig get ég til dæmis
vel talað við japana eða kin-
verja ef því væri að skipta,
þófct ég skilji ekki orð í mál-
inu, og þeir ekki mína ensku.
Kerfið hinsvegar tekur ekki
yfir nema nauðsynlegar upp-
lýsingar og viðræður milli
tveggja skipa. Það er ekkert
til sem gerir loftskeytamönn-
um kleift að rabba í léttum
dúr.
— Hvernig er það með ykk-
ur á rannsóknarskipunum
Fred, þið eruð oft lengi úti í
einu, er það ekki?
— Jú, fjári lengi stundum.
Það kemur oft fyrir að við
liggjum á sama stað í nokkra
daga, úti á reginhafi Og þeg-
ar skip fara framhjá okkur
er alltaf rokið í loftskeytatæk
in til þess að „snakka". Oft-
ast er byrjað á því að bjóða
okkur aðstoð því að menn
skilja ekki í því að nokkrum
skuli detta í hug að hanga
þarna sjálfviljugir. Telja víst
að eitthvað sé bilað.
— Er það ekki líka frekar
leiðigjarnt?
— Stundum. Og þá er alltaf
gaman að rabba við kvenfólk.
— Hafið þið kvenfólk um
borð?
— Nei, svo gott er það nú
ekki. En á norsku skipunum
eru konur oft loftskeyta-
ÍSTAKSTEINAR
í öðrum heimi
Framsóknarmönnum þyklr
veruleikinn óþægilegur, þeir
hafa kosið að búa sér til aJlt
aðra mynd af ástandi mála i
þessu landi en blasir við þeim
og í þennan draumaheim sækja
þeir æ meir huggun harmi gegn,
vegna þess að um 8 ára skeið
hafa þeir engin áhrif haft á
stjórn landsins og sú uggvænlega
hugsun skýtur aftur og aftur
upp hjá helztu forystumönnum
Framsóknarfiokksins, að pólitísk
eyðimerkurganga þeirra eigi
enn eftir að verða löng. Þetta
kemur ljóslega fram í forystu-
grein Timans í gær en þar segir,
að „Island sé nú mesta haftaland
ið vestan tjalds í Evrópu. Þessi
miklu höft hvila nú eins og
dauð hönd á framtaki lang-
flestra einstaklinga í landinu".
Slík skrif á áttunda ári eina
mesta samfellda nmbóta- og
framfaratímabils, sem islenzka
þjóðin hefur þekkt í sögu sinni,
benda óhjákvæmilega tii þess,
að þeir sem slíku halda fram lifi
í öðrum heimi og forðist ad
horfast í augu við veruleikann.
Nýtt þjóðíélag
SJÖVA býður yður:
Nýja húftryggingu vegna bifreiðar yðar, að vísu að sumu leyti takmarkaðri en eldri húf-
trygging.
í tryggingu þessari felst:
brunatrygging, þjófnaðartrygging, trygg-
ing á rúðum og einnig er bifreiðin tryggð
fyrir flutningi vegna bilana.
Með þessari tryggingu er ætlun vor að koma
til móts við viðskiptavini er telja sér ekki
henta venjuleg húftrygging. Iðgjald af þess-
ari tryggingu er lítið brot af því gjaldi sem
krafizt er fyrir eldri húftryggingu.
Nánari upplýsingar um tryggingu þessa eru veittar í bifreiðadeild vorri að Laugavegi 176
eða í síma 11700.
aqíslands!

.... og Fred Webb við sín.
þið hittust núna?
— Ég vissi að Fred var á
Hudson, svo að ég var búinn
að ákveða að heimsækja hann.
Svo hitti ég annan af áíhöfn-
inni, Jack Bruee. Aumingja
Jack hafði farið til Reykja-
víkur til að fá sér sjúss, á
miðvikudagiskvölidi. Og frek-
ar en iáta hann belgja sig út
af pilsner tók ég hann með
heim og við fórum svo að
hitta Fred.
— Hvað skeður niú þegar
gamlir kunningjar hittast í
fyrsta skipti?
— Það er glaumur, drengur,
glaumur og gaman.
Þeir menn, sem halda því
fram að ísland sú nú „mesta
haftaland“ í Evrópn eru furðu
blindir á staðreyndir. Innflutn-
ingsfrelsi er nú svo tii algjört
en á tímum vinstri stjórnarinn-
ar var ekki einhlítt að hafa afl-
að leyfis til innfiutnings á vöru,
því að oftar en hitt var enginn
gjaldeyrir fyrir hendi. Fjárfest-
ingarhöft hafa verið afnumin og
sú kenning Framsóknarmanna,
að lánsfjárhöft hafi komið í stað
inn fæst engan veginn staðist,
þegar litið er til þeirrar gífnr-
legn útlánaaukningar og stór-
bættu stofnlánaaðstöðu atvinnu-
veganna, sem orðið hefur í tíð
núverandi ríkisstjórnar. Það hef
nr alltaf legið fyrir, að IslanJ
er ennþá tiltölulega fjármagns-
snautt land, enda er það ekki
fyrr en á síðustu áratugum, sem
veruleg atvinnuuppbygging hef-
ur hafizt í landinu. En einkenni-
legt er, að þeir sem mest tala
um fjármagnsskortinn skuli
bregðast hinir verstu við, þegar
erlends fjármagns er aflað tH
uppbyggingar atvinnufyrirtækja
í landinu.
Öflugt einkaframtak
Spyrja má einnig hvort hinn
myndarlegi fiskiskipafloti, sem
komið hefur til iandsins á þess
um árum fyrir dugnað og áræði
sjómanna og útgerðarmanna
bendi til þess að „dauð hönd“
hvíli á framtaki einstaklingana
í landinu. Sú spurning á einnig
við um hinn þróttmikla sildar-
iðnað, sem risið hefur upp, um
þær miklu framkvæmdir sem
orðið hafa í sveitum landsins og
almenna atvinnuuppbyggingu í
sjávarplássunum. Framsóknar-
men grípa tii þess ráðs að segja
að dregið hafi úr íbúðarbygging
um siðustu árin og sé það merkl
þeirrar „dauðu handar** sem
hvíli á framtaki einstaklinganna
Staðreyndin er hins vegar sú, að
íbúðarbyggingar hafa verið gíf-
urlega miklar á þessu tímabill
og sem sézt bezt á því að á sL
ári var úthlutað lóðum undir
1272 íbúðir í Reykjavík einni og
er þá ekki tekið tillit til bygg-
ingarstarfseminnar annars stað-
ar á landinu. Við lifum í nýju,
kröftugu og þróttmiklu þjóð-
félagi, umbótastarfsemi ríkis-
stjórnarinnar hefur leyst úr læð
ingi dugnað og áræði fólksins
með þeim árangri, að lifskjör
tslendinga hafa tekið miklum
breytingum á tæpum áratug.
Þeir sem halda öðru fram lifa í
lokuðum draumaheimi, úr öllum
tengslum við veruleikann og það
ævintýri sem hefur verið að ger
ast í þessu landi á síðustu árum.