Morgunblaðið - 28.01.1967, Blaðsíða 24

Morgunblaðið - 28.01.1967, Blaðsíða 24
24 MORGUNBLAÐIÐ, +■ *' Lydia —„————— Eftir | E. V. Cunningham j — Nú? En ég hef séð þennan náunga hér í New Hope. — Já, hann nefur sumarbú- •tað hér og íbúð í Park Avenue. Það var þar, sem hann reyndi að fremja þessi svik með háls- menið. — Svik? — Já, heldur betur. Hann seldi ósvikna menið og reyndi svo að láta félagið mitt borga sér út tryggingu fyrir ánnað ivikið. — Nei? — Það er ekki nema dagsatt. — Ja, hver fjandinn. Það var bölvað? — Hvernig það? — Jú, hann Jimmy, félagi minn og ég.....við vorum bún ir að láta okkur detta í hug, að við gætum fengið einhver fund- arlaun fyrir það, ef við fyndum menið. En ef það er svikið, þá — Nei, það verða engin fund- arlaun, sagði ég. — En hvort sem nú menið er svikið eða ósvikið, hvar er það? — Þeirri gátu ættir þú sjálf- ur að lesa úr, Harvey, sagði hann. Um það bil tíu mínútum seinna, þegar ég var að snúa biln um, sagði Lydia' — Ég held ég sé búin að jafna mig, Harvey. — Gott. Átthagafél. Sandara heldur árshátíð og þorrablót í Átthagasal Hótel Sögu laugardaginn 28. janúar, hefst með borð- haldi kl. 7,30 stundvíslega. Óniar Ragnarsson skemmtir. Hljómsveit Karls Jónatanssonar spilar fyrir dansi. Aðgöngumiða sé vitjað í verzlun Jóns Júlíussonar Nóatúni. — Vegna mikillar þátttöku verður ekki hægt að geyma miða til síðustu stundar. (Birt aftur vegna misritunar). SKEMMTINEFNDIN. UTIHUROIR IIMINIIHUROIR GLUGGAR IIMIMRÉTTINGAR OTIHURÐIR úr teak, oregon pine, furu. itarlir: 200*80, 200x85, 200x05 KARMAR úr teak, oregon pine, yang, fura. Ver8 á burð í karmi me8 járnum frá kr. 5.730,- 8TS0LUSTAÐIR: Byggingarxöruyerzlun SiS, Hafnarstrati Bygginganrörur h/f, Laugavegi 170 Jún B. Kristinsson búsasmiðameistari Hringbraut 92 C, Keflavfk Kaupfélag Aruesinga, Selfossi Kf. Árnesinga - TRÉSMIOJA — Þú hefur vonandi ekki hald ið, að ég ætlaði að láta hann skjóta þig, er það, Harvey? — Jú, víst trúi ég því. Þú beinlínis manaðii hann til þess. — Ég vildi bara koma honum úr jafnvæginu. — Og veiztu, hverjum þu komst íir jafnvæginu? Mér. Já. ég er sá sem þú komst úr jafn- vægi. Öll þessi bjánalega lygi þín um skotæfingar og 457. hverf ið. Ég efast um, að það sé yfir- leitt til. Hver heidurðu svo sem að mundi trúa allri þeirri þvælu? — >ú gerðir það, Harvey. Og Sahbine líka. Ef hann hefði nú séð gegnum þetta plat hjá þér? Þá væri ég dauður. — Það væri ég líka sjálf, Har- vey. Enda kærði ég mig ekkert um að lifa, ef þú værir dauður. — Kemur enn! Við vorum nú komin heim að húsinu. Ég slökkti ljósin á bílnum, og gekk síðan að dyrunum og opnaði þær fyrir Lydiu. — Heldurðu kannski, að ég mundi kæra mig um að lifa áfram, ef þú værir dauður, Har- vey? 33 — Fáðu mér bara menið, sagði ég. — Hvaða men? — Sarbine-menið — eftirlík- inguna af því, Lydia mín góð. — Hvar ætti ég svo sem að fá það? — Þú veizt fullvel, hvar þú fékkst það — úr veskinu hennar frú Sarbine. Þú veizt líka, að það er svikið. Hvað ertu eigin- lega...... vitlaus....... eða sr.el sjúk? — Það er naumast þú talar við mig! hreytti hún út úr sér, en fór um leið í barm sinn og dró fram menið — eða eftiriík- inguna. — Hana-nú, hafðu það þá. Hún fleygði því í mig. — Og hvað þú getur verið dóna- legur við mig! Ég stakk meninu í vasa minn. — >ú virðist al- veg hafa gleymt því, að ég bjarg aði lífi þínu. Já, sannarlega bjargaði ég lífi þínu, Harvey Krim, og þáð veiztu og svo ferðu í taugarnar á mér, enda ertu svoddan aumingi........ — Jæja, hvað segirðu þá um nöfnin, sem þú velur mér? — Hún hefur fullan rétt á því, heyrðist nú í Evelyn frænku. — Komdu með hana hingað, Harvey. Aumingja barn ið er sennilega alveg frá sér. Þegar „aumingja barnið“ var komið inn í stofu, og við höfð- um öll hresst okkur á einu glasi af konjaki, heimtaði frænka, að ég segði sér alla söguna. Hún kemur nú annars hráð- lega fram, frænka, sagði ég. En þar sem við þörfnumst mest í bili, er hreinleg og greinileg yf- irlýsing frá henni Lydiu. Svo að ef þú vilt lána nenni penna og pappír, getum við farið að kom ast til botns í málinu. — Ég gæti blátt áfram ekki samið eina heila setningu núna, sagði Lydia. — Það gerir ekkert til. >ú þarft ekkert að hugsa. Þú skrif- ar bara. Ég skal lesa þér fyrir ag þú skrifar það bara nákvæmlega niður. Kanntu á ritvél? Lydia jánkaði því. — Gott. Þá er betra að vélrita þetta af því að þá er hægt að taka afrit um leið. Áttu ekki ferðaritvél, frænka? Ritvélin kom bráðlega og inn- an stundar var ég farinn að lesa Lydiu fyrir, eftirfarandi: „Til allra þeirra, sem málið varðar: Það, sem hér fer á eftir, er persónuleg yfirlýsing mín við- víkjandi hvarfi Sarbine-mensins. Rétt nafn mitt er Sara Cotter. Fyrir um það bil átta mánuðum tókst mér að komast í vist sem vinnukona hjá Helen og Mark Sarbine, og gekk þá undir nafn inu Lydia Anderson. Tilgangur minn var að sanna það, að Mark Sarbine hefði svikið föður minn um þetta hálsmen og stuðlað að því, að faðir minn framdi sjálfs- morð. Sunnudaginn 26. apríl héldu Sarbinehjonin kvöldverð- arboð héíma hjá sér og sýndu gestunum hálsmenið. Um kvöld ið lá menið þariia, öllum til sýn is, og ég fékk gott tækifæri til að skoða það. Mér til mestu furðu, sá ég, að þetta var ekki sama menið sem ég hafði einu sinni átt og borið, heldur var það frekar ómerkileg eftirlíking, í hæsta lagi nokkur hundruð dala virði. Seinna sama kvöldið kallaði hr. Sarbine á lögregluna og tilkynnti henni að meninu hefði verið stolið. Daginn eftir — mánudag — stakk ég hnífi í stykki af svínafeiti í kæliskápn- um, og lenti á einhverju hörðu, sem reyndist vera Sarbine-men- ið, eða öllu heldur ómerkileg eft irlíking af þvL Þegar kom fram á miðvikudag hljóta þau hjónio að hafa komizt að því, að ég vissi, hvað var innan í svinafeit inni, svo að þann dag hvarf men ið þaðan. En þar eð ég nú vissi, að þau höfðu stolið eftirlíking- unni til þess að fá tryggingun* greidda, og einnig vissu þau, að ég var í einhverju sambandi við hr. Hai’.vey Krim, frá trygging- unum, þá rændu þau mér og fluttu mig í íbúð sína í Park Avenue 626, og hótuðu mér líf- láti, Hr. Krim bjargaði mér það an, og fór með mig heim til frænku sinnar, þar sém hann taldi mér mundu vera óhætt. Sarbinehjónin eltu okkur til New Hope og reyndu aftur að myrða mig, en við hr. Krim gát um í félagi afstýrt því, og mer tókst að ná í svikna hálsmenið — sem Sarbinehjónin höfðu til- kynnt stolið, undir því yfirskini, að þarna væri um að ræða ósvikna menið. Við hr. Krim höfum bæði athugað eftirlíking una vandlega. Ég er reiðubúin að sverja, að þetta er sama men- ið, sem frú Sarbine var að sýna gestunum sínum, kvöldið sem þessi svokallaði þjófnaður var framinn. Ég er einnig reiðubúin að sverja, að við hr. Krim náð- um í menið aftur, án allrar hjálp ar eða forsagnar lögreglunnar í New Hoþe eða New York — eða nokkurrar lögreglu yfirleitt. (Sign:) Sara Cotter, eða Lydia Anderson.M Þegar ég hafði lokið við að lesa Lydiu þetta fyrir og hún við að vélrita það, sagði frænka mín ekki orð, en glápti bara á okkur bæði, þegjandi. En Lydia tók þá til máls og hélt því fram, að þetta plagg mundi alls ekk- ert giidi hafa. — Hvers vegna það? spurði ég hana, rólega. — Vegna þess, að bæði Sar- bine-hjónin koma bara og kæra mig fyrir að stela hálsmeninu. — Nú? Og gerðirðu það kannski? — >ú veizt ósköp vel, að ég gerði það, Harvey. ALLTAF FJOLGAR VOLKSWAGEN VOLKSWAGEN 1300 er fimm manna /0\ fjölskyldubíll HEKLA hf

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.