Morgunblaðið - 23.03.1967, Page 23

MORGUNBLAÐH), FIMMTUDAGUR 23. MARZ 1967.
23
ekki me8 neitt blýbelti. En mér
fannst margir dagar líða áður
en ég komst upp undir strönd-
ina og það hefði það líka get-
að verið. Da'-ðir menn og deyj-
andi lágu hvarvetna og sárs-
aukaóo þeirra blönduðust þung
um skotdrunum. Ströndin leit
sannarlega út eins og þar hefði
verið barist i marga daga. Ég
vissi aldrei hver fann mig. Ég
man eftir að hafa skriðið um í
(fjöruborðinu og hrópað á h’áln
en enginn sinnti mér. Svo missti
ég meðvitund“.
Hann frétti síðar að hann
hefði verið meðvit.undarlaus í
fjóra daga, og þeear hann
vaknaði var hann á hersiúkra-
húsi. Hann frétti það líka að
hann hefði verið sá eini úr
sveitinni sem slapp lifandi. Það
var mikið áfall fyrir hann, og
hann saknaði þeirra mikið. Sér-
staklega þegar heimsóknartím-
ar voru á sjúkrahúsiuu. þá
komu félagar piltanna sem lágu
þar til að hressa upp á skap
þeirra. Joe fékk enga heim-
sókn, það var enginn eftir til
að hemsækja hann. „Eftir það
var stríðið búið fyrir mér og
við því tók barátta um að fá
atvinnu. Ég gat fengið vinnu á
skrifstofum og við skráningu í
pakkhúsum. En minn vinnu-
staður var neðansjávar og ég
kærði mig ekki um annað. En
hver hafði not fyrir einfættan
kafara?
Hann hallar sér upp að kletti
í sendinni fjörunni og brosir.
„En ég var heppinn, hitti einn
strákanna sem ég haföi verið
í þjálfunarbúðunum með, við
etofnuðum lítið björgunarfélag,
þegar ég svo var búinn að fá
gervifót gat ég byrjað að kafa
aftur. Og fann að ég var jafn-
góður og áður. Okkur hefur
gengið vel. Ég kom hingað einu
sinni með kafbát á stríðsárun-
um og ákvað þá að líta hér við
aftur. Ég hefi að gamni mínu
heimsótt flesta þá staði sem ég
kom til á stríðsárunum, bara
svona til að sjá hvaða breyt-
ingar hefðu orðið. Ég held að
ég hafi hvergi séð eins miklar
breytingar og hér. Það er sjálf-
sagt vegna þess að ég sá ekki
mikið af borgum, ég sá sjaldn-
ast mikið á þessum ferðum þvi
að oftast gerðum við leifturár-
ásir að nóttu til og drógum
okkur til baka eins fljótt og
hægt var.
— öðrum orrustum en við
Normandí? Já, en ekki mörg-
um, við reyndum yfirleitt að
sama stað og forðum daga. Ég
sá merki þess að gert hafði
verið við olíugeymana, ég
hefði gaman at að vita hvað
það tók þá langan tíma.
komast hjá því að berjast. Við
syntum inn frá kafbátum, kom-
um fyrir sprengiefni og reynd-
um svo að komast burtu óséðir.
En við lentum til dæmis illa
í súpunni á Kazan Jima, það er
eldfjallaeyja og Japanir höfðu
olíugeyma þar sem við áttum
að eyðileggja. Það gekk allt á
afturfótunum til að byrja með.
Það er hyidýpi allt í kringum
eyna, alveg upp að ströndinni
og ströndin sjálf er illkleif. Hún
var minnstakosti erfið þar sem
við komum að. Til þess að
þurfa ekki að dragast með kút-
ana upp klettana skrúfuðum
við fyrir loftið og skildum þá
eftir í sjónum og líka sund-
fitin, blýbeltið og það dót. Við
vorum meira að segja að hugsa
um að skilja handvélbyssurnar
eftir, en hættum við það —
sem betur fór.
Við vorum ekki komnÍT nema
hálfa leið upp klettana þeear
við vorum uppgötvaðir. Það
var eins og dvr helvítis hefðu
allt í einu verið opnaðar. Tugir
ljóskastara lýstu upp hlíðina og
skotglamparnir voru óteljandi.
Tveir féllu strax og þá vorum
við ekki nema sex eftir. Það
hlýtur að hafa verið aumkun-
arverð sjón að sjá okkur krafla
okkur áfram á höndum og fót-
uf, kófsveitta og hálfskælandi
af hræðslu. Engum okkar datt
í hug að skjóta til baka nema
liðþjálfanum. Hann kastaði frá
sér sprengiefninu og reis upp
til hálfs með vélbyssuna í hend-
inni. Hann gat slökkt á þremur
stórum kösturum áður en þeir
hittu hann. Einu skoti f mjöðm-
ina og öðru í lærið. En hann
var harður naggur liðþjálfinn
og gat slökkt á einum í viðbót
áður en þeir drápu hann. Þá
vorum við fimm, allir ungir og
tiltölulega óreyndir, ég man
ekki hver átti frumkvæðið að
því að halda áfram. Ég man
bara að við hlupum eins og
vitlausir menn og stilltum tíma
klukkurnar á leiðinni. Við
stilltum þær á fimm mínútur
og gáfum okkur engan tíma til
að koma þeim fyrir. Við bara
grýttum þeim að geymunum
um leið og vjð vorum komnir
nógu nálægt. og hlupum svo
til baka eins hratt og við gát-
um. Við voru ekki nema fjórir
þegar við komumst niður að
sjónum, og einn var særður.
Við komum niður langt frá
kútunum, og höfðum enga
hugsun á að nálgast þá. Við
bara fleygðum okkur í sjóinn
eins og skot, og byrjuðum að
synda frá. Þá lá við að við
drukknuðum allir. Búningarnir
höfðu rifnað þegar við vorum
að skreiðast eftir grjótinu og
nú fylltust þeir af vatni E.n
við höfðum hnífana og gátum
skorið þá utan af okkur. Þetta
var hálfgert ófremdarástand
svo að ekki sé meira sagt, Jap-
anirnir stóðu í fjörunni og létu
skotin dynja á okkur. Eitt
þeirra reif gleraugun af höfð-
inu á mér, og ég var
næstum farinn úr hálsliðnum.
En þá byrjuðu sprengjurnar að
springa. Það voru ekki nema
ein eða tvær sem voru nógu
nærri til að granda geymun-
um, en það var nóg. Það kvikn
aði bara í öðrum, en kom gat
á hinn. Olían úr honum flæddi
niður hlíðina, inn í herstöðina
og niðui á ströndina þar sem
þeir voru að skjóta á okkur.
Svo kviknaði í henni. Það var
hroðaleg sjón. Þeir fleygðu sér
í sjóinn. en hann logaði líka.
Og eldurinn var farinn að náig
ast okkur fskyggilega þegar
kafbáturinn kom upp og sótti
okkur. Ég held að ég hafi skolf
ið stanzlaust í tvo sólarhringa.
Það fer hrollur um hann þar
sem hann liggua I fjörunni en
svo brosir hann. „Ég hef tvis-
Bronco til sölu
Bronco, 1966 er til sölu og sýnis að Selvogsgrunni
22, sími 33-75-3. Bíllinn er glæsilega klæddur, með
styrktu húsi, og keyrður aðeins 14 þúsund kíló-
metra.
Nauðungaruppboð
Eftir kröfu Gjaldheimtunnar í Reykjavík fer íram
nauðungaruppboð að Lindargötu 46, hér í borg,
föstudaginn 7. apríl 1967, kl. 2 síðdegis og verð-
ur þar seld prentvél, talin eign Lithoprents h.f.
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
var komið til Japans eftir stríð
ið, og i seinni ferðinni heim-
sótti ég Kazan Jima. Ég leigði
mér bát í Nagatsuro, og þeir
héldu áreiðanlega að ég væri
orðinn vitllaus, ferðin tók sex
daga. En ég hafði mjög gaman
að henm af einhverjum ástæð-
um. Og ég hafði gaman af ið
reika um eyna. Ég fór á land á
sama stað og fcrðum daga. Ég
sá merki þess að gert hafði
verið við olíugeymana, ég
hefði gaman af að vita hvað
það tók þá langan táma.
Fífa auglýsir
Fyrir fermingvma á telpur: slæður, hanzkar, vasa-
klútar, undirfatnaður og sokkar.
Á drengi: Skyrtur, slaufur, nærföt, sokkar.
Verzlunin FÍFA,
Laugavegi 99, (inngangur frá Snorrabraut).
MEDSÖGU-
MOT SUMRi OG SÓL
SÝNISHORN AF HOPFERÐUM
SUMARIÐ 1967
16 DAGA SPÁNARFERÐ
„ (Benidorm — Costa Blanca).
Brottför: 2. maí. — Verð kr. 12.860.00.
17 DAGA MIÐEVRÓPUFERÐ
Komið m.a. til London, Briissel, Lucerne, St. Moritz,
Bolzano, Cortina, Feneyja, Mílanó, París.
Brottför: 25. júní. — Vrð kr. 14.570.00.
75 DAGA NORÐURLANDAFERÐ
Ferðazt í bílum og á skipum um sum af fegurstu
héruðum Noregs. Dvalið í Osló og Kaupmannahöfn
heimsótt í tilefni 800 ára afmælis borgarinnar.
Brottför: 1. júlí. — Verð kr. 14.500.00.
Höfum á boðstólum mikið úrval einstaklingsferða til Evrópu,
Ameríku, og Afríku. Ennfremur skemmtisiglingar til Miðjarð-
arhafslanda.
FERÐASKRIFSTOFAN
SAGA
INGÓLFSSTRÆTI - SÍMAR 17600 OG 17560