Morgunblaðið - 23.03.1967, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FTMMTUDAGUR 29. MARZ 1967.
IEFTIR
ÖLA TYNES
ENGIR menn hitta eins miíkið
af merkilegu fólki og frétta-
menn. Þetta er ekki svo mikið
vegna þess að þeir umgangist
merkilegri persónur en hver
annar heldur vegna þess að
Ihver einasti maður og hver ein-
asta kona hefur einhverja sögu
að segja sem gerix hann eða
foana sérstæða. Vitandi eða óaf-
ivitandi byrjar fréttamaðurinn
eð fiska eftir þessari sögu og
þegar hún er sögð hefur hann
Ihitt enn eina merkilega persónu.
ÍÞessar persónur hittir hann svo
á ólíklegustu stöðum.
1 Mér er til dæmis minisstæð
ferð sem ég fór til Straumsvík-
tir, þsir sem álverksmiðjan er
•iú að eyðileggja dásamlegan
garð — neðansjávargarð. Fyrir
neðan yfirborð sjávar þar eru
gjótur, hellar, mannhæðarhár
þaragróður, marglit ígulker,
kuðungar, krossfiskar, í stuttu
•náli iðar þar allt af lífi. Þenn-
•n sunnudag hafði mér ekki
áekizt að fá neinn með mér 1
dýrðina og stóð því einn í
Straumsvíkurfjöru og spennti á
•nig öndunartækin. Við félag-
•mir höfum gert okkur tíðför-
«ilt í Straumsvík, en samt er
eins og alltaf opnist fyrir okk-
«rr nýr heimur. íslandið okkar
ér ákaflega fallegt land lesandi
góður, en þú hefur samt ekki
teéð nema lítinn hluta fegurðar-
ánnar þar til þú bregður þér
niður undir hafflötinn. Letileg-
«ir rauðmagi geispaT ólundar-
lega og hverfur svo á rólegu
tog virðulegu undanhaldi þegar
þú nálgast. Smáfiskatorfur safn
»®t hugfangnar um silfraðar
loftbólurnar sem stíga upp af
s,regulatornum“ og krabbarnir
Ihverfa á klunnalegu brokki inn
1 þarabrúsk eða undir stein.
Sólargeislarnir teygja sig niður
á botn og þessi hljóðláti dimm-
tolái heimur sem þú ferðast í,
nær á þér sterkum tökum. Þú
Ihorfir angurvær á tvo kola, sem
skjótast eftir botninum í hröð-
um leik, nar.ta hvor í annan og
spretta svo úr spori. Þú líður
dreymandi í gegnum þykkan
þaraskóg og sjórinn streymir
ánn í gleraugun þín þegar þú
Ihlærð að smáfiskunum sem
þjóta skelfingu lostnir í all£u-
éttir. En svo er draumurinn
Iskyndilega búinn þegar þú sérð
6tóra dökka þúst vinstramegin
Við þig. Skelfingin gerir andar-
drátt þinn hraðari og aðeins
hjálfsbjargarviðleitni fær þig til
að vippa þér í sjónum og grípa
eftir hnáfnum sem þú hefur
tepenntan um hægri kálfann.
tFyrsta hugsun þin er: guð minn
'góð«r, það er hákarl og þú
•veizt alltof vel hversu lítils
tonífurinn er megnugur.
Það var þannig sem ég hitti
Joseph Kearney. Viðbrögð hans
voru þó nokkuð önnur því að
um leið og hann sá þústina sem
Var ég, breytti hann sfefnu og
synti beint að mér. Þegar við
mættumst lagði hann hægri
toönd yfir hjartað og hneigði sig
torosandi, en gleraugun mán
(fylltust enn einu sinni af sjó
þegar ég rak upp skellihlátur
*— í þetta skipti af eintómum
létti.
Þegar við komum upp úr tók
ég sftir því að hann haltraði og
eð í staðinn fyrir að taka af sér
eundfitið á vinstra feeti, tók
Ihann af sér fótinn rétt fyrir of-
an ökla og svo sundfitið þar
framan af. Ég er hræddur um
lað ég hafi verið svo dónalegur
að stara, því að hann hampaði
'gervifætinum og sagði bros-
andi: — Þetta er minnismerki
úr síðari heimsstyrjöldinni.
Þar sem ég hefi ekki séð Joe
nema í þetta eina skipti og þar
sem nokkuð er langt um liðið,
man ég ekki nákvæmlega hvað
okkur fór á milli. Aðalatriðið
man ég þó, hann var meðlim-
ur í neðansjávartoermdarverka-
eveit bandaríska flotanis, og
Iharvn missti af fætinum við inn-
rásina í Normandl Þá voru
sendir froskmenn til að kanna
tootninn við innrásarströndina.
Joe og félagar hans fóru frá
kafbát, sem þeir svo misstu af
svo að þeir héldu kyrru fyrir
í hellisskúta þar til orrustan
toyrjaði. Þá náðu þeir sér í vopn
fallinna hermanna og tóku þátt
í badaganum. Joe óð út að ein-
um landgönguprammanna og
ætlaði að ná þar í rrffil, en
þegar hann kom að pramman-
um féll dauður maðua* í fang-
ið á honum svo að hann greip
riffil hans og skotfæratoelti og
óð til lands aftur. Hann komst
aldrei alla leið. Þegar hann var
að koma upp í fjöruborðið
teprakk fallbyssukúla skammt
frá honum og þrýstingurinn
þeytti honum út aftur. Þegar
hann rankaði við sér flaut hann
t sjónum eina hundrað metra
frá landi ásamt tveimur öðrum
mönnum. Þeir höfðu verið með
meðvitund, en annar dó
skömmu síðar. Þeir viissu ekki
af hverju, en sjórinn kringum
hann var litaður blóði svo a8
toann hefur einhversstaðar vei>
ið með svöðusár. Þegar Joe
toyrjaði að synda til lands fann
harm til óbærilegs sársauka J
Vinstra fæti. Hann lyfti honum
Upp úr og sá sér til skeUingar
að fóturinn hafði klippzt *f
rétt fyrir ofan ökla. Honum
tókst þó að reyra ólina sem
hélt hnífnum þétt utan um.
„Líklega hefi ég ekki verið
meðvitundarlaus nema í nokkr-
ar sekúndur, annars hefði mér
þlætt út. Það var búningnum
að þakka að ég hélt lífi, hana
hélt mér á floti þar sem ég vair
2
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
5
fáum við öll góðan viður
gerning. Meðan ég fæ
eins og mig lystir af síld
og rjóma, langar mig
ekki minnstu vitund í
músakjöt. En ef þið stel-
Jð mat frá húsmóður
minni hérna í búrinu, án
þess að ég skipti mér af
J>vi þá er ég alveg viss
«rm, að hætt verður að
akammta mér kræsingar,
— og þá verð ég svang-
ur og það yrði nú verst
/yrir ykkur. Nú skulum
við gera með okkur
tamning. Þið látið aldrei
framar sjá ykkur i búr-
inu, en i staðinn skal ég
sjá um, að alltaf sé lát-
inn matur handa ykkur
á tröppurnar fyrir utan
húsUT.
X-
Hvada
bætur
eru
eins?
Bangsl greyið er held-
nr illa til fara og buxurn
ar hans alsettar bótnm
af ýmsum litum og gerð
nm. Getnr þú séð, hvaða
tvær bætur ero nákvæm
lega eins?
Hellisbúi i þrjú ár
Mýsnar gengu að þess-
«nn skilmálum, og kött-
nrinn kom því svo fyrir,
að músamatur var á
hverju kvöldi settur I
kjallaratröppurnar, þar
eem mýsnar gátu gætt sér
á honum svo lítið bar
á. Þannig urðu allir
ánægðir, — en konan á
bænum var samt ánægð-
nst allra. Hún strauk
kettinum og sagði JÞú
ert góð kisa, það ertu
aannarlega. Þú veizt,
hvernig á að halda mús-
vnum utan dyra. Nú
akalt þú fá reyktu síld-
ina þína og rjómann".
f NÁGRENNI Pamplona
á ftalíu bjó ffártoirðir.
Hann átti hund, sem hann
kallaði Cerraja. Hundur-
inn er nú aftur korninn
til húsbónda síns eftir að
hafa lifað í þrjú ár neð-
anjarðar.
Þannig vildi til, að
hann féll inn 90 metra
siapp óskaddaður i fall-
inu, aif því að hann kom
niður I hraunsprungu, en
niður á ruslatoaug. Fólk
í Pamplona var vant að
nota sprunguna til að
losa í hana innihaldið úr
öskutunnuim sínum.
Út frá sprungunni, sem
veralings Oerraja datt
niður í, lágu margir hell-
ar og gangar og þar var
á tveimur stöðum hægt
að ná I ferskt vatn. Mat
fékk hann nógan úr ru«I-
inu, sem kastað var nið-
ur.
Loks fundu þrír menn,
sem voru að rannsaka
hellana, Cerraja, þremur
Eitt
par
fram
árum eftir að hann datt
i sprunguna. Hundurinn
var hræddur og mennirn
It urðu að lokka hann til
•ín með mat, uns þeir
gátu náð honum. Einn af
mönnunum stakk honum
1 bakpokann sinn og bar
hann upp á yfirborð jarð
ar.
Strax og Cerraja var
•leppt, tófc hann sprett-
inn og hljóp beina leið
heim til húsbónda síns,
— og nú er hann aftur
tekinn við sínu gamla
■tarfi og gætir hjarðar-
innar með mestu prýðL
HÉR birtum við nafna-
lista með tuttugu nöifn-
um í tvennu lagi, t4u i
hvorum hópi. Þá átt að
tengja saman tvö nöín,
þannig að fram komi
tvær sögufrægar persón
ur, sem saman eiga og
eru hér sitt í hvorum
hópnum, alls tíu „pör“
eða samstæður.
a. Adam
b. Remus
e. Kain
d. Frádagur
e. Bess
f. Hamleí
g. Hans
h. Rómeó
i. Golíat
j. Jósef.
1. Júlía.
2. Róbinson
3. Gréta
4. Rómúlus
5. Eva
6. María
7. Ófelia
8. Davíð
9. Porgy
10. Atoel
Skrýtlur
Auglýsing: Kvenhár
kaupir undirritaður
hæsta verði, sem er alin
á lengd eða meira.
Auglýsing: „í gær-
kvöldi tapaðist gullarm-
band af stúlku, sem er 1
laginu eins og höggnrm-
*r“.
Indverskur spekingur
segir: „Sú kona, sem seg-
ir: „Ég vil ekki giftast",
hún segir álíka satt eins
og köttur sem segði:
,Jlg hefði andstyggð á
að veiða mýs“.
— Veiztu á hverju
megrunarkúr byrjar?
— Já, hann byrjar á
m.
Kona (1 ökuferð með
manni sínum). „Segðu
mér, elskan mín, er bjór
notaður í kælivökva á bfl
inn?"
Maðurinn: „AuðVitað
ekki! Hvers vegna
spyrðu?"
Konan: ,JÚ, sjáðu tfl,
i hvert sinn og við för-
um fram hjiá bjórkrá,
þarftu að stanza tii að
bæta á bílinn".