Morgunblaðið - 14.04.1967, Qupperneq 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. APRÍL 1967.
^_u—II—•_,<-u—-----u-tt-
UNDIR
VERND
Hún stamaði, hissa: — Viljið
þér gifta.it?
Hann leit snöggt upp og það
var tvíræður svipur á andlitinu.
— Hvers vegna eruð þér svona
hissa? Hvað er athugavert við
það þó að ég viiji giftast? Ég er
alveg eðiiiegur ungur maður —
eð minnsta kosti vona ég það —
og flestir eðlilegir ungir menn
vilja giftast, fyrr eða seinna.
— Já, en þér eruð bara ekki
sú manngerð ... að minnsta
kosti gæt; ég ekki hugsað mér yð
ur giftan Nei, svei mér ef ég
get það.
Hann nló. — f>ér eigið við, að
ég sé ekki nógu hefðbundinn og
heimilislegur .... með inniskóna
við arininn, Times á morgun-
verðarborðinu, einu sinni á viku
á bíó og passi svo krakkana þeg-
ar frúin er að heiman?
— Nei svaraði hún og hló. —
Að minnsta kosti fallið þér ekki
vel inn ! þá mynd!
— Og vil heidur ekki, full-
yrti hann — En það er bara
ekki sama sem að ég vilji ekki
giftast. Ég vil einmitt fá ein-
hverja góða og almennilega
gtúlku eins og yður, fara út með
eftir Maysie
Greig:
henni, hafa vistlega íbúð, sem
krefst ekki ofmikillar innivinnu
eða kostnaðar. Ég mundi vilja
láta hana vera eins mikið í kvöld
kjól eins og innislopp, vera alltaf
frísklega og glaðiega yfir að sjá
mig og vera alltaf til í að ærsl-
ast. þegar ég kæmi heim á kvöld
in. Ég hefði ekkert á móti því
að hún ynni, ef hún kærði sig
um Og mér væri sama, hvað hún
hefðist að þegai ég er ekki
heima, að því túskildu, að ekki
væri neinn karimaður annars
vegar Ég á við. bætti hann við
og hleypti brúnum, — ein'hver
alvarlegur keppinautur. Ég hefði
ekkert á móti því þó að hún
drykki tebolla með einhverjum
meinlausum kunningjum.
— Þér eruð afskaplega göfug-
lyndur. Röddin var greinilega
háðsleg. En hún kom honum ekk
ert út úr jafnvægi.
—Já, pað heid ég, að ég sé,
sagði hann og var ánægður á
svipinn. — En vitanlega yrði hún
að láta mig hafa tilsvarandi
frjálsræði Fá mér kokteil með
fyrrverandi-tilvonandi kærust-
unni, sem ég slapp við, góðu
heilli HVernig finnst yður þessi
,4. mynd af hjúskaparsælunni,
Paula? Hann notaði skírnarnafn-
ið af ásettu ráði, og þegar hann
hafði sagt það, leit hann til henn
ar með lokaðar varir, en brosti
saimt, dáiítið ósvífnislega.
— Ég er hrædd um, að þessi
mynd af hjúskaparsælunni
gangi ekkert í augun í mér, sagði
nún.
— Hvað ætti að vera að henni?
Hvernig vilduð þér hafa hana?
Eg er frjálslyndur, eins og þér
vitið'
En hún hefði ekki fremur en
að deyja viljað segja honum,
hvernig hún hugsaði sér hjóna-
bandssæluna. Þægilegt hús í
Weybridge, með stórum, þægi-
legum stofum, sem voru fullar
af sólskmi, húsgögnum, sem
voru falieg, og þægileg, hvorki
nýtízkulep né forn. Barnaher-
bergi bakatil í húsinu með út-
sýni yfir stóra grasvelli, ham-
ingjusamt. skynssamlegt líf þar
sem börnunum var fylgt í skól-
ann og spilað bridge öðru hvoru.
Það yrði spennandi líf, en jafn-
framt gat hún ekki hugsað sér
að það gæti orðið leiðinlegt. Og
jafnvel þótt rúmhelgu dagarnir
yrðu dálítið langir. þá var þó allt
af spenningurinn að heyra í bíl
eiginmannsins, úti fyrir, opna
fyrir honum og finna sig í örm-
um hans.
— Þér viljið ekki segja mér
það?
— Jæja, í fyrsta lagi vildi ég
búa í hús> ,en ekki í íbúð, pir
sem fleir' eru undir sama þaari
— og svo vildi ég auðvitað hafa
garð. Og ég vildi eiga skynsa n-
an mann sem /æri ekki a 'tar
að pjóta út á kvöldin. Mann, sem
kynni að meta neimilið sitt ....
og fjölskyldu.
— Hæ. eruð þér ekki að flýta
yður ofmtkið? sagði Laiice. Það
byrfti nú ekki að fara strax að
fjölga, að minnsta ki-.tí ekki
ailra fyrstu árin. En þ: ;a>- það
væri orðið, þá -,æti ja rvel ég
verið til 1 að halda kyrru fyrir.
Og þó. Nei, fjandinn hafi það.
Halda kyrru fyrir. Rétt eins og
hjónabandið ætti að gera enda
á lífsævintýrinu í staðinn fyrir
að verða upphafið að því! Sjáið
þér til, bætti hann við og ýtt.i
diskinum til hliðar og kallaði á
þjóninn til að færa sér ost ....
— Þér eruð væntaniega ekki enn
að hugsa um þennan gamla
mann í sveitinni, hann Don
Wainwright?
— Don er ekkert gamalmenni,
sagði hún móðguð.
— Hananú! Þetta sýnir bara,
að þér eruð enn snortin af hon-
um Og ég sem var að vona, að
nú, þegar þéi eruð farin að
vinna í London, hefðuð þér íos-
að yður við hann úr huganum.
— Hvernig vitið þér, að ég
hafi það ekki?
—- O, þér voruð svo fljót til að
fara að verja hann. Vitanlega :r
hann gamall — hann hlýtur að
vera minnst fimmtugur.
— Það er hann ekki. Hann er
fjörutíu og átta ára og hún
mamma .. Hún snarþagnaði.
Það hafði snögglega sett að henni
hroll.
— Hvað kemur þetta móður
yðar við’ sagði hann og hleypti
brúnum.
Hún tók sig saman með tals-
verðri fyrirhöfn. — Ég ætlaði
ekki að segja annað en það, að
mamma heldur því fram, að
fjörutíu og átta ára gamall mað-
ur sé ekki neinn öldungur.
Hann glotti.
— Það er bara af því, að hún
vill kjafta fólk saman, eins og
kvenfólki er títt Engri móður
mundi finnst sjötugur karl vera
ofgamal'l handa dóttur sinni, ef
hann bara væri nógu loðinn um
lófana. En ef það getur verið
l\IVJIi\G
RUMFATAEFMI
þarfnast ekki strauingar.
HÖIE KREPP er úr 100% bómull, litekta, þolir
suðu og er mjög endingargott.
ATHUGIÐ!
Úr stórum fullkomnum þeytivindum verður
HÖIE KREPP nægilega þurrt. Það strekkist
og er þá tilbúið til notkunar.
ÚTSÖLUSTAÐIR I REYKJAVÍK: Fatabúðin
Vefnaðarvörubúð V.B.K., Verzlunin Helma og
Verzlunin Kristín, — annars fáanlegt um land allt.
og KREEP-Ö-LETT
eru viðurkenndar gæðavörur.
Múrari óskast
Sveinn í múraraiðn óskast til að taka að sér ein-
angrun og múrhúðun á tveim hæðum í húsi við
Skipholt. Hvor hæð um 194 ferm. Tilboðsverk.
Múrarameistari er í húsinu. Lysthafendur sendi
nöfn og heimilisfang til Morgunbl. merkt: „2317.“
VEIZLUBRAUÐIÐ FRÁ OKKUR
Er Ódýrast og Bezt.
yðar blæðandi hjarta nokkur
huggun, þá skrifaði mamma mín
mér nýlega, að elsku Don naíi
verið dálítið önugur upp á síð-
kastið. Hún heidur, að það «é
lifrin, en mér datt nú safr að
segja í hug, að hann sakni yðar
bara.
Hjartað í Paulu tók viðbragð
við þessar fréttir Skyldi D m
sakna móður hennar? En þó svo
væri, þá var orðið um seinan að
fárast út af því. Hann var víst
þegar klafabundinn hjá þessum
Fairgreaves-kvenmanni .
— Roðinn á kinnunum á yður
kemur upp um yður, stríddi hann
henni vægðarlaust, — en gerið
yðar engar tyllivonir, stúlka
mín, hanr, sleppur ekki svo glatt
út úr klónum á henni mömmu
gömlu.
— Mér finnst þetta ekki fa”-
ega talað um hana moður yöir.
sagði hún hvasst
Það færðist skuggi yfir magra
andlitið. — Ég bið afsökunar, en
okkur mömmu ... hefur aldrei
komið neitt sérlega vel saman.
Og hann hefði getað sagt henni
meira. Hann hefði getað sagt
henni, hvernig móðir hans fór i
rifust, foreldrar hans, og það
hafði varpað skugga á bernsku
hans. Hann hefði getað sagt
henni, hvernig móðir hans fór í
ferðalag, þegar hann var fjög-
urra ára gamall og var í burt.u
í fjögur ár og skildi hann eftir
í heimavistarskóla. Faðir hans
var oftast burtu úr b'orginni í
verzlunarerindum. Þetta hafði
vtrið dapurleg bernska. Me>t af
fríinu sínu hafði hann verið hjá
prestskonu úti sveit, en hún
tók að sé drengi sem mæ''"urn-
ar vildu losna við, til þess að
bera ekki einu sinni ábyrgð fi
þeim í skólafríunum. Frá skó;-
anurn hafði hann farið til C i"1 -
bridge og svo þaðan tii þessa
bílafyrirtækis. En upphátt sagði
hann:
— Mér þykir fyrir bvl ex ég
hef móðgað yður. Ég veit, að
maður ætti víst að ve.-x við-
kvæmnislegur, þega ■ móðir
manns er annars vegtr, en bað
bara liggur einhvern veginn
ekki fyrir mér. En nú. úr því að
hún hefur klófest þennit mann,
óska ég henni bara alls góðs. En
mér væri meinilla við, a,í þér fær
uð að giftast honum, Piuia Það
er ekki einasta, &ð harn er al’.t-
of gamall heldor he'uc hann
líka verið kvæntur áð ír.
Hún svaraði lágt: — Finnst
Viljum ráða
vana bifvélavirkja strax. Upplýsingar ekki gefnar í
síma.
Chrysler-umboðið Vökull hf.
Hringbraut 121.
Vindsængur
Svenpokar
Tjöld
Bakpokar
Ferðaprímusar
Skautaskór
Útivistartöskur
Sjónaukar
Ljósmyndavélar
Veiðistangarsett.
VERZI.IÐ ÞAR SEM ÚRVALIÐ ER.
VERZLIÐ ÞAR SEM HAGKVÆMAST ER.