Morgunblaðið - 05.07.1967, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 5. JÚLÍ 1967.
3
Dr. Oidtmann á íslandi
Kynnir glerskreytingar í verzl. Kirkjumunum
UM þessar mundir er staddur
hér á landi dr. H. Oidtmann,
sem ásamt bróður sínum er for-
stjóri glerlitunarfyrirtækisins
Gluggaskreytingar
annazt.
í þýzkri k irkju, sem Oidtmann hefur
Oidtmann í Linnich í Þýzkalandi.
Þetta fyrirtæki er 110 ára gam-
alt, hið elzta sinnar tegundar í
Þýzkalandi. Dr. Oidtmann er
orðinn hagvanur á íslandi, því
að þetta er fimmta ferð hans
hingað til þess að annast upp-
setningu steindra glugga, sem
fyrirtæki hans býr til.
Oidtmann er hér ásamt
starfsmanni og dvelst á
Ragnars Emilssonar, arki
tekts, og konu hans, Sigrúnar
Jónsdóttur. Þar hittum við hann
gær og spjölluðum stundarkorn
við hann.
,,Að hvaða verkefnum vinnið
þér hérna?“
„Ég er núna að setja glugga
í Neskirkju, en síðan fer ég í
Hallgrímskirkju í Saurbæ og
Stóradalskirkju undir Eyjafjöll-
um.“
„Hverjar byggingar fleiri hér
á landi hafa glugga frá yður?“
„Það eru kirkjurnar í Skál-
holti, Kópavogi, Hafnarfirði og
Höfn og Þjóðminjasafnið. Ég
vona að ég gleymi engu.“
„Teiknið þér glugga?“
„Nei. Ekki nema fyrir sjálfan
mig í tómstundum. Við vinnum
aðeins eftir fyrirmyndum lista-
manna í hverju landi, en teikn-
um ekkert sjálfir. Reyndar ger-
um við fleira en að búa til
glugga. Við tökum einnig að
okkur viðgerðir á gömlum lista-
verkum og búum til mósaik-
myndir eftir pöntunum. Við höf-
um um 50 sérmenntaða menn á
verkstæði okkar til þessara
starfa.
f nokkra (laga eftir 20. júlí
mun ég verða til viðtals fyrir þá,
sem áhuga hafa, hjá frú Sig-
rúnu Jónsdóttur í verzluninni
Kirkjumunum í Kirkjustraati 10,
og veita leiðbeiningar og allar
upplýsingar um litaða glugga og
Dr. Oidtmann
aðrar þær vörur, sem við fram-
leiðum."
Við snúum okkur nú að frú
Sigrúnu og forvitnumst um
verzlunina Kirkjumuni.
„Eins og nafnið bendir til er
aðalmarkmið verzlunarinnar að
veita sem mesta og bezta þjón-
ustu fyrir kirkjur landsins. Við
leggjum áherzlu á, að allir hlutir
hjá okkur hafi listgildi. Æski-
legast hefði verið, að þeir hefðu
verið unnir af íslenzkum hönd-
um og úr íslenzkum efnum, en
margt kemur í veg fyrir það.
Þess vegna hefur verzlunin leit-
að til ágætra erlendra fyrir-
tækja, þeirra á meðal til Oidt-
manns. Við höfum núna sýnis-
horn í verzluninni og munum
tal?a við pöntunum á allskonar
gluggaskreytingum, bæði fyrir
kirkjur og aðrar byggingar. Það
má líka geta þess, að verzlunin
er flutt niður á fyrstu hæð, svo
að aðstaða er öll betri en áður.“
Sjóstcmgaveiði-
mót í Keflavík
FYRIR STUTTU var haldið
mót sjóstanga-veiðimanna í
Keflavík. Þátttakendur voru 34
frá Reykjavík, Keflavík, Akra-
nesi og Keflavíkurflugvelli. Far-
ið var kl. 8 um morguninn og
áttu allir að vera komnir að
landi kl. 5 e.h. Aðallega var
ferðum heitið útí Garðsjó, en
skipstjórar bátanna réðu nokkru
um hvert farið var, enda fær
skipstjóri aflahæsta bátsins veg-
leg verðlaun.
Sjóstangamenn hafa sínar
eigin reglur, meta og vega þann
stærsta og minnsta af hverri teg-
und, mestan og minnstan afla
ög veita fyrir margháttuð og
falleg verðlaun.
Meðan afla að þessu sinni, og
einnig flesta fiska hafði Bene-
dikt Jónsson forstjóri, og hlaut
hann að verðlaunum bikar, sem
gafoinn var af Aðalstöðinni h.f.
og fyrir flesta fiska bikar frá
Stapafell h.f. Stærsti fiskurinn
reyndist vera þorskur er vó 7,5
kg. og hlaut veiðimaður hans
verðlaunabikar frá verzl. Kyndill
í Keflavík.
Stærstu ýsuna dró Margrét
Helgadóttir og stærsta ufsann
Eiríkur Eyfjörð og hlutu þau
bikara, sem „Sjóstöng" í Kefla-
vík hafði gefið. Fyrir stærsta
háfinn hlaut Max Aitkinns frá
flugvellinum einnig bikar frá
Sjóstöng, einnig hlaut Erla
Eiríksdóttir bikar frá Sjóstöng
fyrir stærstu lönguna. Fyrir
stærsta steinbítinn hlauit Mar-
grét Rolgadóttir bikar frá verzl-
uninni Sport í Reykjavík. Bikar
frá Aðalver hlaut Sveinn Orms-
son fyrir minnsta fiskinn, sem
var karfi 130 grömm að þyngd.
Fyrir mestan afla konu, 39,5 kg.
hlaut Álfdís Sigurbjarnardóttir,
silfurskál gefna af Sverre Stein-
grímssen og einnig hlaut sú
sama, sportstyttuna frá Sport í
Reykjavík fyrir stærsta fisk
konu.
Aflahæsti báturinn var „Þor-
steinn Gíslason" og hlaut skip-
stjóri hans Gísli Halldórsson,
jkipstjórabikarinn sem gefinn er
af Samvinnubankanum í Kefla-
vík.
Framhald á bls. 27.

BRUNA
TRYGGINGAR
11700
mkmiNAR
Ræktun nytjaskóga
í síðasta hefti tímarits'/is
Heima er bezt, ritar ritstjórinn,
Steindór Seindórsson, settur
rektor við Menntaskólann á Ak-
ureyri, ágæta grein um skóg-
rækt. Kemst hann þar m.a. að
orði á þessa leið:
„í fyrstu var því trúað, að ís- -
lenzk skógrækt gæti ekki orðið
annað en verndun skógarleifa og
einhver smávægileg aukning í
ræktun nýrra birkiskóga. Þá var
margt rætt um hugsjónina að
klæða landið, og mælti enginn
mót.
Skógræktin hefur siðan sett
markið hærra. Leitað hefur ver-
ið eftir að flytja inn trjátegund-
ir, stórvaxnari og arðmeiri en
birkið, frá stöðum, þar sem lík
eru náttúruskilyrði, því að rök
voru að því leidd, að barrskógar
yxu hér ekki vegna einangrun-
ar landsins, en ekki óbliðra nátt-
úruskilyrða.
Markvisst hefur verið að því
unnið að gera tilraunir með
ræktun nytjaskóga af erlendum
trjátegundum, því að ljóst er, ef
slíkt tækist væri það stórfellt
þjóðhagsatriði, þar sem ekkert
gróðurlendi er arðmeira en gott
skóglendi. Tilraunir þessar hafa
gefið góðar vonir, svo að nálgast
vissu um að þetta megi takast".
Árásirnar
á skógræktina
Greinarhöfundur heldur síðan
áfram og kemst að orði á þessa
leið:
„En samtímis því sem horfurn
ar hafa aukizt á því, að skóg-
rækt á íslandi verði meira en
fögur hugsjón, heldur snar þátt-
ur í atvinnulífi þjóðarinnar í
framtíðinni, dregur nýjar blikur
á loft. Nú eru það ekki vorhret
og harðviðri vors kalda lands,
heldur heimagerð hret og næð-
ingar. Árásir eru gerðar á skóg-
ræktina, hún talin til einskis
nýt og þegar allt annað þrýtur
er slegið á þá strengi tilfinning-
anna að með ræktun skóga af
erlendum uppruna sé verið að
spilla fegurð landsins'. Náttúra
þess og berangur eigi að haldast
hreint og ósnortið, eða þá með
lágvöxnum birkikræklum. En
hví í ósköpunum hafa þá ekki
bændur landsins verið varaðir
við því að spilla hinum fagra,
íslenzka túngróðri, með því að
flytja inn túngrös, sem gefa
meiri afrakstur en hin inn-
lendu? En þetta er það, sem
skógræktin gerir með innflutn-
ingi nýrra trjátegunda“.
Framsókn einangruð
— Kommúnistar
klofnir
„Vesturland“, blað Sjálfstæðis-
manna á Vestfjörðum, ræðir ný-
lega kosningaúrslitin og kemst í
lok forustugreinar sinnar að orði
á þessa leið:
„Vestfirðingar munu nú gera
sér ljóst, að Framsóknarflokkur
inn er einangraður og kommún-
istar margklofnir. Sjálfstæðis-
mönnum einum er treystandi tU
þess að hafa farsæla forustu um
áframhaldandi framfarir og upp
byggingu hér vestra.
Sjálfstæðismenn þakka vest-
firzkum kjósendum fyrir traust
an stuðning við málstað þeirra.
Þeir munu halda áfram barátt-
unni fyrir fjölþættum fram-
kvæmdum og umbótum á að-
stöðu fólksins. Nú skiptir það
mcginmáli að Sjálfstæðismenn á
Vestfjörðum standa sameinaðir
í órofa fylkingu og munu halða
áfram baráttunni fyrir hags-
munamálum vestfirzks fólks.
Vestfirðir munu njóta áfram
forustu stærsta stjórnmálaflokks
þjóðarinnar. Af því munu Vest-
firðingar til sjávar og sveita
njóta góðs næstu 4 ár. Þvi er
ástæða til að fagna“.