Morgunblaðið - 04.08.1967, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 4. ÁGÚST 1967
Friðbjörn Kristjáns-
son — Minning
Hver af öðrum til hvíldar rótt
halla séx n/ú og gleyma,
vöku dagsins um væra nótt
vinirnir gömlu heima.
er lyngið um hálsa brunar,
mörg höndin, er kærast þig
kvaddi þá,
hún kveður þig ekki í sumar.
É>ó leið þín sem áður þar liggi
hjá,
t
Faðir minn,
Sigurður Maríasson,
andaðkt að Hrafnistu 1. þ. m.
Jarðarförin auglýst síðar.
Geir Sigurðsson.
Og andlitin, sem þér ætíð fannst
að ekkert þokaði úr skorðum
hin sömu jaiín langt. og lengst
þú manst
eí Ijóma nú við þér sem forðum.
Og undrið stóra, þin æskusveit,
mun önnur og smærri sýnast
og loksins felst hún í litlum reit
af leiðum, sem gróa og týnast.
Þorsteinn Valdimarsson
(Hrafnamál).
Þeirri fjölskyldu, sem átti
heima á Teigi frá 1927 er það
vorkun þó að hún hafi litlu við
að bæta, framan greindum ljóð-
staf, þegar gamlir og góðir vin-
ir eru lagðir til hinztu hvíldar
í Hofskirkjugarð.
t
Stjúpfaðir okkar,
Sigurður Einarsson,
lézt að Hrafnistu, miðviku-
daginn 2. ágúst.
Jarðarförin ákveðin síðar.
Júlíana Matthíesen,
Sólon Lárusson.
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar,
Egill Sveinbjörnsson,
andaðist á Landsspítalanum
miðvikudaginn 2. ágúst.
Svava Sölvadóttir
og börnin.
t
Hjartkær móðir og tengda-
móðir okkar,
Guðrún Bjamadóttir,
lézt að sjúkradeild Hrafnistu
3. ágúst
Dóra Halldórsdóttir,
Einar Þorsteinsson,
Einimel 2.
Þegar ég frétti að Friðbjörn
minn á Hauksstöðum hefði .tapað
í löngu og hörðu helstríði, varð
miér þó Ijóst að mér bæri nokk-
ur skylda til að sýna vott virð-
ingar og þakklætis með þvi að
minnast hans nánar, því þessi
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og vináttu við
andlát og jarðarför eigin-
manns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
Björgvins Helgasonar,
Norðurbraut l,Hafnarfirði.
Þorbjörg Eyjólfsdóttir,
böm, tengdaböm
og barnaböm.
t
Eiginmaður minn og faðir
okkar,
Runólfur Guðmundsson,
Blómsturvöllum, Eyrarbakka.
verður jarðsunginn laugar-
daginn 5. ágúst frá Eyrar-
bakkakirkju kl. 2 eftir há-
degi.
Guðlaug Eiríksdóttir
og börn.
t
Þöfckum auðsýnda samúð
við andláf og jarðarför
Ólafs Rósinantssonar
frá SySra-Brekkukoti.
Sigríður Sigurðardóttir,
Nanna Rósinantsdóttir,
Steindór Rósinantsson,
Gnðbjörg Malmquist,
Sveinn Ólafsson
og böm.
t
Jarðarför eiginmanns míns
og hróður,
Guðsteins Inga
Sveinssonar,
fer fram frá Selfosskirkju
lauigardaginn 5. ágúst kl. 2
eftir hádegi.
Bjamveig Skaftfeld,
synir, foreldrar
«f systkin hins látna.
Þökktum auðsýnda samúð
við andlát og útför eiginkonu,
móður, tengdaanóður og
ömmu,
Ingibjargar S.
Helgadóttur.
Björgvin V. Magnússon,
Sóiveig Björgvinsdóttir,
Karl Jónatansson,
Guðriður Björgvinsdóttir,
Páll Andreasson,
Helgi Björgvinsson,
Unnur Gunnarsdóttir
og bamaböm.
ógleymanlegi persónuleiki og
stórbrotni höfðingi sýndi mér
dýpra í hug sinn, en nokkrum
öðrum óvandabundnum manni,
auk margra skulda, sem ég átti
honum að gjalda.
Friðbjörn fæddist. á Hauks-
stöðum 31. 1. 1894. Kristján
Grímsson, faðir hans, vár vinnu-
maður þar og móðir hans, Guð-
rún Kristsveinsdóttir, var þar
vinnukona. Bæði voru blásnauð,
og auðnaðist ekki að setja sam-
an bú og meðan Friðbjörn var
í bernsku fluttist faðir hans til
Vesturheims og lifði ekki að
snúa heim. Fyrstu árin voru
þau Kristján og Guðrún með
drenginn í húsmennsku og vinnu
mennsku, en eftir að faðirinn
fluttist vestur um haf, vann
móðirin fyrir syni sínum á ýms
um stöðum; var hún eftirsótt
vegna myndarskapar við sauma
og tóvinnu. Sonurinn var
snemma bráðgjör, varð smala-
maður þegar í bernsku, sem þá
var títt og strax eftir fermingu
tóku vinnumannsárin við og
vetrarlangt nám í Hólaskóla.
Kom þá þegar í ljós að Frið-
björn var þrekmaður og kapp-
samur svo af bar, kindheppinn
og svo fjárglöggur, að sagt var
að hann þekkti aftur hverja þá
kind er hann leiddi sjónum og
þurfti ekki langa stund að líta
t
Innilegt þakklæti fyrir auð-
sýnda samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför
Kristins Valdimarssonar.
Valgerðnr Guðmundsdóttir,
Valdimar Kristinsson.
t
Inmiegar þakkir fyrir auð-
sýndá sfftnúð og vinarhug við
andlát og jarðarför eiginkonu
minnar, móður okkar og dótt-
ur,
Ingifríðar Rögnu
Ragnarsdóttnr.
Jón Tryggvason og dætnr,
Petrína Þórarinsdóttir,
Bagnar Guðmundsson.
t
Innilegar þaktór viljum við
færa þeim mörgu er sýndu
samúð og vinarhug við and-
lát og jarðarför
Hermamns Vilhjálmssonar
frá Seyðisfirði.
Gnðný Vigfúsdóttir,
Sigrún Hermannsdóttir,
Bjarni Einarsson,
Björg Hermannsdóttir,
Þórir Bergsson,
Elísabet Hermannsdóttir,
Indriði Pálsson,
Erna Hermannsdóttir,
Ólafur Ólafsson,
barnaböm, systkin
og aðrir vandamenn.
yfir 300—400 kinda hóp til þess
að geta sagt um hvaða kind
vantaði. Síðustu vinniumannsár
sín var Frið'björn hjá Sigurjóni
og Valgerði í Ytri-Hlíð, sem
mjög mörgum eru að góðu kunn.
Þar giftist hann 9. júní 1919 upp
eldisdóttur þeirra hjóna Sigur-
björgu Sigurbjörnsdóttur,
fallegri, myndvirkri og óvenju
duglegri stúlku. Þau hófu þá þeg
ar búskap í Hvammsgerði, lítilli
jörð í Selárdal, undir Sandvík-
urheiði, og þrátt fyrir erfið ár
til 1924, ár harðinda og fjár-
skaða, sá þessi ungi bóndi svo
vel fyrir öllu, að búið blómgað-
ist og kaupa varð stærri jörð
nokkru síðar, voru það Búa-
staðir í Vesturárdal. Styttist þá
leiðin fyrir Friðbjörn að sækja
fl'autabollann sinn í Hauksstaði.
Á Búastöðum bjuggu þau hjón
til ársins 1932. Friðbjörn var þá
þegar kominn í röð albeztu
bænda og snyrtimennska þeirra
hjóna var víðfræg. Hann stund-
aði engjaheyskap fast og var
óhemju góður sláttumaður, var
sem stóru geði hans væri það
svölun að komast yfir sem
stærstan engjateig og leggjast
þreyttur til hvíldar.
Árið 1932 voru Hauksstaðir til
sölu, þar hafði búið mikill at-
hafnamaður Víglundur Helgason
og hafði hann byggt og búið með
meiri myndax- og glæsibrag en
þá var títt. Þessa jörð hefðu fáir
treyst sér að kaupa, því þó að
verðið væri ekki hátt í krónu-
tölu á okkar mælikvarða þá fóru
kaupin fram í miðri kreppunni
þegar lamlbsverð á hausti var
6—7 kr. og þurfti á annað þús-
und lambsverð til að borga jörð
ina. Þarna fann Friðbjörn land
við sitt hæfi, víðátttan óþrjót-
andi enda spannar Hauksstaða-
land yfir meginhluta heiðarinn-
ar inn af Vesturárdal til Dimmu
fjallgarða og Selár. Við þennan
stað verður hann jafnan kennd-
ur, þar varð hann fjárflesti
stórbóndi Vopnafjarðar, þar
glímdi hann við stórviðri og
hríðarbylji Haugsöræfa í síma-
viðgerðum, þar var hann jafnt
bóndinn, sem sá fyrir öllu, hlúði
að öllu, hjarðmaðurinn og refa-
skyttan sem sveimaði um víð-
átturnar, sjáandi aHt í jörð og á,
og svo hinn velklæddi aðalsmað
ur, sem hélt uppi rausn og mynd
arbrag íslenzkrar sveitamenn-
ingar eins og hún gerðist bezt.
Friðbjörn og Sigurbjörg voru
hjúasæl og allan sinn búskap
hélt Friðbjörn í heiðri forna bú-
skaparhefð. Hans vettvangur
var heimilið en opinber störf
önur en í skólanefnd og sókn-
arnefnd stundaði hann ekki að
neinu ráðL
Þau hjón eignuðust tvær dæt-
ur, en lifandi syni auðnaðist Sig-
urbjörgu ekki að fæða. Var það
þeirra mesta harmsaga og gekk
nærri heilsu Sigurbjaxgar meir
en flest annað.
Guðlaug, eldri dóttir þeirra
hjóna, giftist Guðmundi Jóns-
syni frá Hraunfelli, hinu mesta
snyrtimenni í búskap og um-
gengni, sem hann átti kyn til.
Búa þau á Hauksstöðum ásamt
þremur sonum og dóttur, mann-
vænlegu fólki. Með þeim hófsí
vélöld á Hauksstöðum, en Frið-
björn bjó stórt, enn um sinn
trúr fornum venjum, þó hann
fordæmdi ekki nýja siði. Þegar
þreytan fór að buga hann dró
hann saman seglin og dvaldizt
þá langtímum saman hjá
Kristínu, yngri dóttur shuú,
sem er gift Sigurði HaraldssynL
efnaverkfræðingi í Reykjavík.
Eiga þau hjón tvo efnilega syni
og indælt heimilL
Árið 1940 tóku Friðbjöm og
Sigurbjörg í fóstur 5 ára dreng
Arnþór Ingólfsson frá Skjalþings
stöðum og gengu honum í for-
eldrastað. Var hann hjá þeim tD
fullorðins ára, studdur af fóstra
sinum til náms í Hólaskóla, en
er nú varðstjóri hjá umferða-
lögreglunni í Reykjavik. Var
Arnþór fósturforeldrum sínum
til yndis og sóma og eftir að Guð
laug fór að búa voru Arnþór
og Kristín traustir hlekkir við
að halda heimiiinu saman auk
Halldórs Péturssonar frá Vakur-
stöðum, sem var þar vinnumað-
ur frá unga aldrL
Friðbjörn hafði stóra lund, var
þó maður hversd ags gæfu r og
með fádæmum dulur. Þeir voru
of fáir sem skildu þennan stór-
brotna mann, er ólst upp í skóla
þar sem miskunnarleysi og
harka ríktL en vann sig áfram
af dugnaði og mannslund.
Alla ævi brunnu á baki og 1
sál hans tár og raunatölur for-
eldra hans er þau kvöddust við
Rangá í síðasta sinn að honuin
ásjáandi. Hann taidi sig aldrei
geta lyft minningu móður sinn-
ar í það sæti sem henni bar og
sárnaði meir og meir að það
sem samtíðin braut verst gegn
henni var einmitt notað til pess
að traðka á hennar rétti og til-
finningum.
Móðir mín, sem aldrei dæmdi
neinn eftir aðstöðu í lífinu, taldi
Guðrúnu einstaka að mannkost-
um og myndarskap, þótti jafnan
vænt um hana og Guðrún mun
vera ein sú manneskja ex
mamma hafði í huga ex hún
orkti:
„Hitt er inálsis kjami,
að bera með snilld, unz snauðri
ævi líkur,
snjáðar og þröngar örlaganna
flíkur“.
Erla (Helublóm)
Víst er það að syni sínum var
hún einstök móðir og hélt hann
til jafns við þá sem betur voru
settir, bæði í klæðaburði og
öðru.
Þegar Friðibjörn var fátækur
drengur keypti hann á uppboði
lítinn kistil, málaðan, ekki gat
hann borgað kassann og tíminn
leið. Fyrst var þetta hans eina
hirzla, síðan gullastokkur dætra
hans og síðast sokkakassi heim-
ilisins. Ekki gleymdi Friðbjörn
þessari skuld og einn góðan veð-
urdag lagði hann á hest, heim-
sótti viðkomandi fólk og greiddi
hundraðfalt þessa skuld bemsku
áranna.
Varla mun nokkrum Vopnfirð
ingi kunnugt um að einkum hin
síðari ár eftir að þrekið tók að
bila, leitaði hann sér hugsvölun-
ar við yrkingar á andvökunótt-
um. Kemurþar fram guðstrú,
ást og trú á moldina og heima-
sveit hans, auk þess hreinleika
hugans, sem honum var eigin-
legur. Eftirfarandi vers hans
sýnir þetta:
Ég bið af bljúgu hjarta
um blessun Guðs af þrá
og líknar ljósið bjarta
mér lýsa megi fá.
Ég veit þú Guð ert góður
og græðir allra sár.
Ég krýp við kross þinn hljóður
þá hvert eitt þerrast tár.
Friðbjöm andaðist í Lands-
spítalanum 29. júní sl. og var
kvaddur af fjölda manns í sól-
skini, þegar langþráður sunnan-
þeyr strauk blítt yfir dali Vopna
Framhald á bls. 24
ölium þeim er glöddu mig
með heimsóknum, gjötfum og
skeytum á áttræðisafmaeli
mínu þann 7. júlí sl., sendi ég
hugheilar þakkarkveðjur.
Guð blessi ybkiur öll.
Kristjana Þorvarðardóttir,
Bárðarbúð, Bellnum.
Innilegt þakklæti til allra
þeirra, sem sendu blóm, sfeeyti
og gjafir á 100 ára afmæli
móður ofekar, Maríu Beck, á
Sómastöðum.
Guð blessi yfekur Ö3L
Systkinln.