Morgunblaðið - 04.08.1967, Blaðsíða 32

FÖSTUDAGUR 4. ÁGÚST 1967
RITSTJÓRIM • PREIMTSMIÐJA
AFGREIÐSLA*SKRIFSTOFA
SÍMI 1Q*1QQ
Deiluaðilar
á fundi
við Mývatn
Lokaniðurstoðu
Náttúruverndarráðs
brátt að vœnta
t GÆR efndi Náttúruverndarráð
til fundar vegna deilna þeirra, er
staðið hafa út af staðsetningu
Reykjahlíðarvegar við Mývatn,
þ.e. kísilgúrvegarins frá verk-
smiðjunni og til Húsavíkur.
Á fundi þessum voru Birgir
Kjaran, formaður Náttúruvernd-
arráðs, og þ-eir samráðsmenn
hans, Siigiurður Þórarinsson, jarð
frseðingur, Finnur Guðmunds-
son, fuglarfræðingur, og Eyþór
Einarsson, grasafræðimgur, ásamt
ritaira ráðteins, Gunnari Vaigns-
syni. Þá komu til fundarins
Zóphonías PáLsson, skipulags-
stjóri ríkisins, Snæ'björn Jóns-
son, deildanverkfræðingur á
vegamálaskrifstofunni, Jóhannes
Sigfinnsison á Grímsstöðum, Mý-
vatnssveit, fulltrúi náttúruvernd
arnefndar S-Þing., Siigurður
Þórisson á Grænavatni, oddviti
Skútustaðahrepps, Jón Gauti Pét
ursson á Gautlöndum, fyrrver-
andi oddviti hreppsins, svo og
(hreppsnefndarmennirnir Ár-
mann Pétursson, Reynilhlíð, og
Jón Ingjaldsson, Reykjahlíð.
Seint í gærkvöldi komu flestir
þeir fundarmanna, er héðan að
sunnan voru, og náði Mbl. tali
af Sigurði Þórarainssyni, jarð-
fræðingi og innti hann eftir
gangi mála á fundinum.
Hann sagði að þessi ferð
hefði verið farin, og til þessa
fundar boðað af há'lfu Náttúru-
verndarráðs áður en loka-
ákvörðun yrði tekin af hendi
ráðsins um margnefnt vegar-
stæði. Hefðu aðilar skoðað að-
stæður allar á staðnum og far-
ið vel á með þeim í hinu ágæta
veðri, sem var við Mývatn í
gær. Svo virtist aftur á móti,
að sjónarmið hefðu við þetta
lítið breytzt frá því, sem áður
hefir fram komið.
— Náttúruverndarráð mun nú
alveg á næstunni láta frá sér
fara lokaniðurstöðu sína í þessu
máli, sagði Sigurður.
Fundarmenn á fundi Náttúruverndarráðs í Mývatnssveit í gær.
Maður drukknaði í Lagar-
fljóti er bát hvolfdi þar
Tveir aðrir hœtt komnir — 16 ára
unglingur bjargar töður sínum
Egilsstöðum, 3. ágúst.
MAÐUR drukknaði og tveir aðr-
ir voru hætt komnir, er lítill
trefjaplastbátur með utanborðs-
vél sökk hér á Uagarfljóti í gær
morgnn.
Slysið varð með þeim hætti,
að þrír menn, þeir Hjalti Niel-
sen, fö'rstjórd ÁTVR á Seyðis-
firði, Sigfús Árnason, bæjarverk
stjóri, og Halldór Ágústsson,
bóndi á Víðastöðum í Hjalta-
staðaþinglhá, höfðu farið út á
vatnið til veiða. Kröpp vind-
bára var á fljótinu og sökk bát-
uirinn án þess að við yrði ráðið.
Hjalti og Sigfús voru báðir
syndir og lögðu til lands, en
Halldór, sem var ósyndur, hélt
sér í bátinn, sem maraði í hálfu
kafi. Gat Halldór hvolft bátnum,
svo að lotft hélzt undir honum,
og hélt Halldór sér þannig uppi.
Kona Halldórs sá, er slysið
varð, frá bænum Víðastöðium.
Brá h-ún skjótt við og ók af stað
að Ásgrimsstaðavatni, sem er um
4 km frá bænum. Náði hún þar í
tveiggja manna gúmbjörgunarbát,
en á leiðinni til baka hitti hún
son þeirra hjóna, Friðrik. Tók
hann bátinn og reri atf stað á
slysstaðinn, en honum sóttist róð
urinn seint, vegna norðan-
strekkings og mikillar vindbáru.
Þegar Friðrik kom að bátn-
um, sem maraði í katfi, var Hall-
dór þa.r á kili og Sigfús á sundi,
en Hjalti sást hvergi. Svo þrekað
ur var Halldór orðinn, að um leið
og Friðrik náði taki á úlpukraga
hans, missti hann meðvitund.
Náði Friðrik honum upp í bát-
inn, og má það kalla hraustlega
gert atf unglingi, sem er nýorð-
inn 16 ára. Tjáði Halldór frétta-
manni Mbl., að hann hefði þá
verið búinn að hanga á bátnum
nær tvær klukkuistundir.
Friðrik reri síðan að landi
veistan við fljótið, en þangað var
mun styttra, eða um 400 metra,
að sögn Halldórs. Þegar þeir
náðu landi var Sigfús þar fyrir
mjög þrekaður eftir sundið og
eimnig af kulda, því að Lagar-
fljót er mjög mengað af jökul-
vatni, og einnig var norðankuldia
striekkingur. Var síða.n komið
með hest frá bænum Galtastöð-
um í T.ungiu og var Halldór
reiddur á honum að bílvegi, en
Sigfús gekk með hestinum. Voru
þeir fluttir að Húsey í Hróars-
tungu. Mönnuiruum tveimur mun
nú heilsast allvel.
Slysiavarnarfélaginu á Bgils-
stöðum var gert aðvart og fóru
menn úr björgunarsvedtinni á
staðinn. Einnig kiomu menn fré
Slysavarnatfélaginu á Seyðistfirði,
Framihalds á bls. 31
„Hugsaði um það eitt að
lifa eins lengi og ég gæti"
— sagði Halldór bóndi á Víðastöðum
— MÉR varð Iitið út um
glugga þann, sem snýr að
fljótinu og sá að eitthvað var
athugavert við bátinn. Sýnd-
ist mér ég sjá mann á sundi
og vera að komast að bakkan
um og einig taldi ég mig sjá
mann hanga á bátnum úti á
vatninu. Erfitt var að átta sig
á fjarlægðinni, þvi að húsið
er góðan spöl frá árbakkan-
Þannig fórust hústfrúnni á
Víðastöðum orð, er fréttarit-
ari Mbl. ræddi við heimMis-
fólkið á Víðastöðum í gær um
slysið á Lagarfljóti 1 fyrra-
dag, en bóndinn þar bjarg-
aðist naumlega á síðustu
stundu. Hún kvaðst þá strax
hafa munað eftir að giúm-
björgunarbátur var við Ás-
grímisstaðavatn, sem er í um
4 km. fjarlægð frá Víðastöð-
um. Hafi hún þá strax tekið
bifreiðina á bænum og ekið i
ílýti eftir bátnum og verið
á leið niður að vatniruu, er hún
mætti syni sínum, Friðrik
HalldórssynL
Friðrik kvaðst hafa verið á
leið heim frá bakkanum eftir
að hafa ekið þeim þremenn-
ingum, Hjalta, Sigfúsi og föð-
ur sínum, niður að vatninu á
dráttarvél, þegar hann sá
móður sína koma á móti jepp
anum. ■— Hún sagði mér
hvernig komið væri, sagði
Friðirik, og ég tók þá strax við
bílnum og ók eins hratt og ég
komst niður að bakkanum. Ég
setti bátinn út og reri líf-
róður út að bátnum — gat
um ekkert annað hugsað en
að reyna að ná þangað í tæka
tíð. Og það tókst.
Fréttaritarinn spurði Hall-
dór, hvernig honum hafi lið-
Framihalds á bls. 31
Gífurlegir fjárskað-
ar á Grænlandi
% hlutar fjárstofnsins í Eiríksfirði
féll úr hor síðastliðinn vetur
ÍSLENZKIR ferðamenn, sem
dvöldu nýverið sex daga í Ei-
ríksfirði, veittu þvi athygli að
mikill fjöldi kindahræja var
meðfram ströndum fjarðarins,
og nánast hvar, sem farið var.
Jafnframt spurðu þeir þau tíð-
indi, að grænlenzkir bændur
hafi orðið fyrir þungum búsifj-
um á sl. vetri, og féllu þá tveir
þriðju hlutar fjárstofnsins í Ei-
ríksfirði og nágrenni. Hafa
engar fregnir borizt um þetta
hingað fyrr en nú.
Svo sem kunnugt er hafa
Grænlendingar flutt inn mikið
af íslenzku fé, og ennfremur
eitthvað frá Færeyjum. í venju
legu árferði virðist það dafna
mjög vel. Hins vegar er lítið um
að fé sé tekið í húsí heldur láta
Grænlendingar það ganga fram
sjálfala allan veturinn. Ræktun
er sáralítil og heyskapur, þann-
ig að hér er fremur um að ræSa
hjarðmennsku en búskap eins og
íslendingar þekkja hann.
Vegna búskaparhátta sinna
haía grænlenzkir bændur otft
orðið fyrir fjársköðum, t.d. 1948
og 1959, en þó aldrei jafn al-
varlegum og á sl. vetri.
í blaðinu Narsak Avis, sem
gefið er út í Narsaq, var ný-
lega stutt frétt þess etfnis að
FjárræktaTráð svæðisins hefði
nýlega komið þar saman til
fundar til að ræða ástandið. í
fréttinni er þess getið, að af
47.000 fjár á svæðinu hafi að-
eins 15.000 lifað af veturinn.
Jafnframt gat blaðið þess að
líklegt væri að öll slátrun sauð-
fjár á Grænlandi yrði bönnuð
í haust. Um aðrar niðurstöður
fundar þessa var ekki getið.