Morgunblaðið - 18.08.1967, Síða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, FöSTUDAGUR 18. AGUST 1967
Þorsteinn Magnússon
frá Drangshlíð
Minningarorð
Verða að hverfa er veröldum
vísasta fyrirheit,
öðlast og missa er manninum
meðfætt á jarðarreit.
Bólu-Hjálmar.
EKKERT er eins víst og þetta:
Eitt sinn skal hver deyja. Ann-
aðhvort yfirgefum við ástvini
okkar við hin miklu vistaskipti,
eða þeir yfirgefa okkur, eru kall-
aðir til þeirra ferðar, inn á það
land, þaðan sem enginn á aft-
urkvæmt.
Misjafnlega erum við menn-
irnir búnir undir þennan óum-
flýjanlega aðskilnað. Á ólífcum
tímum ber hann að, stundum
kærkomin lausn, stundum misk-
unnarlaus missir.
t»egar maður í blóma lífs með
t
Faðir okkar og tengdafaðir,
Sigurður Guðmundsson,
Miðtúni 7, Keflavík,
andaðist á Landsspítalanum
15. þ. mán.
Dagmar Sigurðardóttir,
Friðjón Þorleifsson,
Ester Guðmundsson,
Zakaríar Hjartarson.
t
Valur G. Norðdahl,
Knudsöhus, Ry, Jótlandi,
j andaðist í sjúkrahúsinu í
, Skanderborg, Jótlandi, mið-
vikudag 16. ágúst.
Jarðarförin er ákveðin 19.
>ágúst.
Eiginkona, börn,
móðir og systkin.
t
Eiginkona mín,
Katrín Vigfúsdóttir,
fyrrv. ljósmóðir,
Nýjabæ, Eyjafjöllum,
andaðist á Sjúkrahúsi Selfoiss
15. þ. m.
Einar Einarsson,
börn og tengdabörn.
(
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vináttu við andlát
og jarðarför eiginmanns míns,
föður okkar, sonar og bróður,
Lénharðs Helgasonar.
Helga Maggí Magnúsdóttir,
Helgi Tryggvason
og systkin hins látna.
.........—.....
t
Þökkum innilega samúð og
vináttu við fráfall
Einars Ástráðssonar
læknis.
Guðrún Guðmundsdóttir,
Auðun Einarsson,
Inga Valborg Einarsdóttir,
Sveinn K. Sveinsson,
Björk Einarsdóttir,
Eggert Brekkan
og barnabörn.
fulla starfskrafta, næg verkefni,
mikið hlutverk í þágu ættingja
og vina og samfélags, þegar siík-
ur maður er kvaddux burt af
sviði lífsins — þá vakna spurn-
ingarnar, þessar eilifu spurning-
ar, sem hafa fylgt mannkyninu
frá öndverðu og við hljótum allt
af að brjóta heilann um og velta
fyrir okkur: Hvers vegna hann
eða hún, sem átti svo mifcið er-
indi við lífið, svo mikla gleði í
starfi, svo ríka orku til afkasta?
Hversvegna ekki heldur hann
eða hún, sem átti ævina að baki,
hafði að því er virðist innt af
hendi hlutverk sitt, er þrotinn að
kröftum og beinir nú sjónum
sínum til eilífðarinnar framund-
an, Drottins dýrðlega fagnaðar
handan við húmtjöld dauðans.
Já, við spyrjum. En við fáum
ekki svar annað en þetta, sem
postulinn gefur í orði Guðs:
Nú sjáum svo sem í skuggsjá, í
óljósri mynd, en þó augliti til
auglitis.
Á þetta skal minnt, þegar
góðs manns er getið, sem féll
frá á bezta starfsaldri, Þorsteins
Magnússonar frá Drangshlíð.
Hann lézt í Landspítalanum 8.
júlí sl. tveim dögum eftir 48.
afmælisdag sinn. Liðu ekki
nema nokkrar vifcur frá því
hann kenndi sér meins og þar
til séð var að hverju draga
mundi.
t
Þökfcum innilega auðsýnda
samúð við andlát og jarðar-
för eiginkonu minnar og móð-
ur okkar,
Jórunnar Þórunnar
Sigurðardóttur.
Ólafur Erlendsson,
Erlendur Geir Ólafsson,
Óskar Ólafsson.
t
Innilega þökkum við öllum
nær og fjær auðsýnda samúð
við andlát og jarðarför eigin-
manns míns, föður, tengda-
föður og afa,
Vigfúsar Helgasonar,
fyrrv. kennara.
Helga Helgadóttir,
Guðmundur H. Vigfússon,
Agnar H. Vigfússon,
Birgir Vigfússon,
Baldur J. Vigfússon,
Ása Vigfúsdóttir,
Agnes Vigfúsdóttir,
Þórhildur Vigfúsdóttir,
Kristján Björnsson
og dótturbörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við andlát og jarðarför
mannsins míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
Kristins Jónssonar,
útgerðarmanns,
frá Vestmannaeyjum.
Helga Jónsdóttir,
Halldór Kristinsson,
Jón Kristinsson,
Mínerva Kristinsdóttir,
Sigurjón Valdason,
Iðunn Kristinsdóttir,
Ágúst Kjartansson,
Sólveig Kristinsdóttir,
Einar Guðmundsson
og barnabörn.
Þorsteinn Magnússon var ætt-
aður úr Mýrdal og undan Eyja-
fjöllum. Hafa þassar kunnu
sunnlenzku sveitir jiafnan haft
mikið saman að sælda, þótt eyði-
sandur og stórfljót skilj-i á milli.
Móðir Þonsteins var Guðrún
Þorsteinsdóttir, Jónssonar frá
Eystri-Sóllheimum og Guðrúnar
Jónsdóttur Hjörelifssonar frá
Skógum, en faðir hans var
Magnús Kristjánsson Þorsteins-
sonar frá Hvoli. Var Þorsteinn
sjötti maður frá sr. Jóni Stein-
grímssyni, einin af fjöl-mörgum
afkomendum mad. Helgu og sr.
Ólafs í Eyvindarhólum, srvo sem
rakið er í Ættum Síðupnesta.
For-eldrar Þorsteins bjuggu í
Drangshlíð, en faðir hans andað-
ist innan við fimmtugt og bjó
móðir hans þar áfram með börn-
um sínum, og nú búa þar tvö
systfcin-i Þonsteins.
H-ann v-andist á un-ga aldri
algengri sveitavinnu og vertáð-
arstönfu-m í Vestmannaeyjum,
eins og mangir Eyfellingar. Samt
varð hvorki sjósókn né sveita-
búskapur ævistarf hans. Hann
lagði fyrir sig húsas-míði, fór til
Reykj-avífcur, lærði þar og stund
aði þar smíðar til da-uðadags.
Hann var vel verki farinn,
la-gði alúð við hvert verk og
vann það af trúmennsku. Það
var honum eðlilegt, því hann var
tr-austur maður, hæglátur o-g yf-
irlætis-la-us, vandaður til orðs og
æðis, svo að hverjium féll vel að
vinna með honum og að vera í
návist hans.
Þamn 19. nóvember 1953
kvæntist Þorsteinn Ernu Láru
Tómasdóttur frá Állftagróf í
Mýrdal, ágætis konu, sem bjó
manni sínum yndislegt heimili.
Þau bjuggu hin síðari ár á Haga-
mel 43. Þar var otft gestkvæmt
ag vinum vel fagnað. Því var
þangað gott að kom.a og þess
mun nú m-argur mina-nst með
innil-egu þakklæti til þessara
góðu hjóna.
Og við biðjum góðan Guð að
blessa Ernu og Björgólf litla,
drengin-n sem var au-gasteinn
hans og eftirlæti.
Blessuð sé minning Þorsteins
Magnússon-ar og gefi Guð þjóð
okfcar sem flesta holla þegna
honum lífca.
G. Br.
Jón Þórir Ingimundar-
son Stokkseyri
Minningarorð
ÓÐUM falla þeir hver af öðrum
frumherjar verkalýðsmálabar-
áttunnar á íslandi. Þeir menn,
er í árdögum verkalýðshreyfing-
arinn-ar hófu á loft merki stétta-
baráttu alþýðunnar fyrir mann-
sæm-andi lífskjörum og veitt-u
líifsstraumum sósíalistis-kra hug-
sjóna og háleitrar lífsstefnu í h-ug
og hjarta alþýðunnar.
Þeir, sem nú eru ungir að ár-
um haf-a lítt kynnzt þeim lífs-
kjörum og aðbúnaði, er alda-
mótafólkið í landinu átti við að
búa. Þekkja ekki, nema af vitn-
isburði þeirra eldri, fátækt og
erfiðleika þægindalausra lífs-
kj-ara, er verkamannafjölskyldur
þeirra tíma áttu við að búa í
tæknivana þjóðfélagi.
Einn úr hópi þessara manna
var Jón Þórir Ingimundarson,
Sólbakka á Stokkseyri, er lézt
hinn 24. maí sl. 78 ára að aldri.
Hann v-ar fæddur að Dverga-
steinum á Stokkseyri hinn 12.
október 1888, sonur sæm-darhjón
anna Ingimundar Guðmundsson-
ar trésmiðs og In-giúnna-r Ein-ars-
dóttur er þar bjugg-u. Jón ólst
upp í foreldra-húsum og fór ung-
ur að vinna að þeirra táma
hætti öll algenig störf til sjós og
lands, er til féllu. Stundaði ha,nn
sjómennsku árum saman öðr-
um þræði og var m.a. vélstjóri
á fyrstu vélbátum, er til Stokks-
eyrar komu.
Árið 1910 gerðist Jón meðeig-
andi að m.b. ,,íslendirngi“, ása-mt
þei-m Vilhjálmi Einarssyni, Gerð
um, Gunnari Sigurðssyni, Götu
og Ingimundi Jónssyni, Strönd,
er hér v-ar formaður um áratuigi,
og ráku þeir þá útgerð saman
um. allmörg ár.
Aðalstarf Jóns Þóris Ingimund
ars-oniar var þó trésmíði. Þá iðn
lærði hann un-gur að árum hjá
föður sínu-m. Var Jón orðlagður
smiður og ha-gleiksmaður, sem
allt lék í höndum og mjög eftir-
sóttur til þeirra starf-a, Þær eru
margar byggingarnar, sem hann
vann að, bæði hér á Stokkseyri
og víðar. Hann vann að bygg-
in-gu fyrsta barnaskólans á
Stokksieyri, 17 ára gamall og 40
ár-um síðar stóð hann fyrir þeirri
veglegu skólabyggingu hér á
Stokkseyri, sem nú er til staðar
og ber meistara sínum vitni um
frágang ag útlit. Auk þess vann
Jón að byggingu húsa, stórra og
smárra víðsvegar um landið,
m.a. byggingu Landsspítalans í
Reykjavík. Jón stundaði um
nokkurn tíma beykisiðn norður
á Akureyri, sjóstörf og útgerð á
Vattarnesi við Reyðianfjörð, svo
nokkuð sé nefnt af þeim fjöl-
breyttu störfum, er hann fékkst
við um daga-na.
Árið 1934 var Jón Þórir einn
af aðaIhv-atamönnum að stofnun
Samvinnufélags Stokkseyringa,
er keypti hingað 3 nýja mótor-
báta, er smíðaðir voru í Dan-
mörku. Sú félagsstofn-un olli
þáttaskiptum í atvinnusögu
Stokkseyrar.
Jón var á yngri árum virkur
aflgj-afi í féla-gsm-álastarfi stað-
arins, sem að æsk-ulýðs- og
skemmtanalífi þorpsbú-a sneri.
Var góður liðsmaður í leikstarf-
semi þeirra tíma, söngmaður
ágætur og meðlimur í söngkór
á Stofckseyri árum saman.
Árið 1910, hinn 13. maí kvænt-
ist Jón eftirlifandi konu sinni,
Viktoríu Halldórsdóttur, H-all-
dórssonar á Kaðlas-töðum á
Stotokseyri, mikilhæfri heiðurs-
fconu, er stóð við hlið hans í
mikilvægu og farsælu lífss-ta-rfi
þeirna hjóna, við að koma upp
-stónum barnahóp og sinna hin-um
ólíklegustu störfum í þágu sám-
tíðartfólksins á Stbkkseyri, störf,
sem m-örg voru unnin í fáum fri-
stundum, frá erfiðum og tíma-
frebum skyldustörfum önniurn
hlaðinnar húsmóður og heimil-
isföður, er heima og heim-an varð
að vera vakandi yfir hverju
handtaki, sem til féllst á þeim
-erfiðu atvinnutímum.
Þau hjónin eignuðust 9 börn,
Af þeim lifa 8, en eitt stúlku-
barn, Dagrúnu, misstu þau á
unga aldri. Börn þeirra á lifi
eru: Margrét, Sigríður Fanney,
Inga Rakel, Þóra, Albert, Dór-a,
Njóla og Dagbjartur. Er það
mannvænl-egur hópur dugmikils
mannkostafólks. Öli eru þau í
burtu farin frá æskus-töðvunum
og hafa haslað sér starfsvöll á
nýjum slóðum, eins og orðið
hefur hlutskipti svo margs
man-nvænlegs æskufólks, er á
Stokkseyri sleit barnsskónum.
Jón Þórir Ingimundarson var
vandur að virðing-u sinni og
mátti í engu vamm sitt vita. f
sögu Stokkseyrar verður nafn
hans g-eym-t sem eins bezta son-
ar þes»a margsþurfandi fiski-
ma-nnaþorps. Líf sitt og starf
helgaði hann málefnum þorps-
ins. Stokkseyri vann hann a-f
órofatryggð lan-gan og farsælan
ævidag. Heiður þorpsins og
framgangur málefna þes-s var
honum hjartans mál, og oft var
ég þess v-ar hve honum fannst
stundum „ganga svo grátlega
seint“ framgangur ýmissa þei-rra
hagsmunamá'la þorpsins, er hann
þráði að sjá komast til fram-
kvæmda.
Jón Þórir Ingimund-arson var
trauistvekjandi maður. Noktour
seintekinn í kynningu, en frábær
drengskaparmaður og raungóð-
ur þeim, er til hans leituðu í
vanda og erfiðleikum. Hann var
greindur vel, fastur fyrir og
ákveðinn, er hann ha-fði myndað
sér skoðanir um menn og mál-
efni. Áhugamaður var hann um
þjóðmál og fylgdist frá æskuá-r-
um af áh-uga með stjórnmálum,
og skipaði sér ungur að ár-um í
banáttusveit róttækra áhuga-
mann-a í verkalýðsmálum og
brást aldrei, er til hans va-r leit-
að a-f verkalýðssamtökunum tun
liðveizlu og forust-u til fram-
gang-s þeim málum, er að rétt-
indum og ha-gsmunamá'lum verka
fólksins sneri.
Með Jóni Þóri er fallinn frá
sérstæðúr maður og persónuleiki,
er Stokkseyringar standa í mik-
illi þakkarskuld við fyrir la-ngt
og mikið ævistanf, sem unnið
var af fórnarlund o-g óeigingirni,
í þág.u þeirra mála, er á hverj-
um tíma þurtfti að leysa, á tím-
um vönt-un-ar og allsleysis í litlu
sjávarþ-orpi, sem bjó við frum-
stæð atvinnuskilyrði og án allra
þæginda. Stokkseyri býr lengi
að ævistarfi slikra manna og
v-ert er og lærdómsríkt fyrir þá,
er ávaxtanna af því njóta að
leiða þar h-uga að.
Blessuð veri minning Jóns
Þóris Ingimundarsonar.
Vinur.
Hjartans þakkir fyrir vin-
áttu og hlýhug á áttræðisaf-
mæli mínu.
Sigríður Jónsdóttir,
Ísafirði.
Vegna jarðarfarar
verða skrifstofurnar lokaðar eftir hádegi í dag.
IsSHÉgS
UIODUSf
LÁGMÚLI 5, SlMI 11555