Morgunblaðið - 23.12.1967, Síða 10

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. DES. 1957

10

Frumsýnt á annan jóladag í Þjóöleikhúsinu
VIÐ fylgdumst með æfingu í
Þjóðleikhúsinu sl. miðvikudags-
kvöld á jólaleikritinu, Þrettánda
kvöldi Shakespeares. Leikararn-
ir æfðu í hinum skemmtilegu
búningum, sem Una Collins hef-
ur gert fyrir þesisa sýningu. Það
var ys og þys í leiksviðinu áður
en æfing hófst og Benedikt Árna
son, leikstjóri, ræddi við leikar
ana um ýmislegt í gangi leiks-
ins og Ijósamenn og sviðsmenn
voru á þnum fram og aftur til
þes.s að ganga frá sinum mál-
um. Mjög margir leikarar Þjóð-
leikhússins ieika í Þrettánda-
kvöldi og má þar nefna m.a.
Jónínu Ólafsdóttur í hiutverki
Ólivíu, Erlingur Gíslason, sem
Orsínó hertoga, Kristbjörgu
Kjeld sem Víólu og Sesaríó,
Rúrik Haraldsson sem Malvólíó
bryti Ólivíu. Flosi Ólafsson sem
Tobías Búlki, Ævar Kvaran
sem Fjasti fífl, Bessi Bjarnason
sem Andrés Agahlýr, Margrét
Guðmund.sd óttir sem María,
þerna Ólivíu, Gísli Alfreðsson
sem Sebastían bróðir Víólu,
Gunnar Eyjólfsson sem Antóníó,
skipherra, vinur Sebastíans, og
Lárus Pálsson sem presturinn.
Við víkjum nú að nokkrum atr
iðum í gangi leiksins.
Orsínó, hertogi í Iliríu þjáist
af ást, sem hann ber til Ólivíu,
auðugrar greifaynju sem elskar
hann ekki og getur ekki hugsað
sér það. Fíflið Fjasti hefur lok-
ið söng sínum til þess að kyrra
öfl ástartregans í brjósti Orsínó
og segir: „Jæja þunglyndisguð-
inn geymi þig, og skraddarinn
saumi þér treyju úr hverflitu
silki, því hugur þinn er litbrigða
steinninn sj'álfur. Ég vil senda
menn með slíka staðfestu á sjó,
svo að þeir gætu allsstaðar og
alltaf ekið segluim eftir vindi, því
þannig komast menn bezt
átfrarn".
Á sama tíma við strönd Ili-
ríu er skip að farast og þar um
borð er ungur aðalsmaður Se-
bastían að nafni og systir hans
Víóla. Þau bjargast bæði
sitt í hvoru lagi og halda h.vort
annað drukknað og hefst þá
hinn dramatíski þáttur Víólu,
sem klæðist karlmannsfötum og
gengur í þjónustu Orsínó her-
toga, sem karlmaður og segist
heita Sesaríó. Orsinó hertogi
reynir með öllum ráðum að ná
ástum Ólivíu. en hún er mjög
staðföst fyrir._ Fjasti reynir að
sanna fyrir Ólivíu að hún sé
fífl sjálf og þar sem þau eru að
þrefa kemur hr. Tobías Búl'ki,
ættingi Ólivíu inn og er all-
slompaður. Ólivía spyr Fjasti:
„Hverju líkist drukkinn maður,
fífl“? Fjasti svarar: ,,Drukknum
manni, fiífli og vitfirringi; eitt
stap yfir markið gerir hann að
fífli, annað til ærir hann og það
þriðja drekkir honum“. Ólivía:
„Sæktu fógetann og láttu hann
skrifa vottorð um frænda minn.
því hann er á þriðja drykkju-
stiginu, hann er drukknaður;
farðu og líttu eftir honurn".
Fjasti: „Hann er ekki nema
brjálaður, madonna; og fíflið
skal líta eftir vitfirringnum".
Hertoginn sendir eftir Viólu
(ihún er í karlmannsgerfi) til
Ólivíu og hún á að túlka bón-
orð hertogans.
Ólivía: ,.Jæja, herra minn,
hvernig hljóðar textinn"?
Víóla: „Yndislega ungfrú" —
Ólivía: „Blessunarrík orð, og
vel má leggja út af þeim. Hvar
stendur textinn"?
Víóla: ,.í barmi Orsínós".
Ólivía: „í barmi hans! í hvaða
kapítula barmsins"?
Víóla: „Svo að ég snúi ekki
út úr. í fyrsta kapítula hjart-
ans“.
Ólivía: „Ó, það hef ég lesið;
það er villutrú. Hafið þér ekk-
ert meira að segja“?
Víóla: „Ungfrú góð. leyfið
mér að sjá andlit yðar“.
Ólivía: „Hafið þér nokkurt um
boð frá herra yðar til að semja
um andlitið á mér? Nú víkið þér
frá textanum, en drögum tjaldið
frá, og sýnum yður málverkið.
(Hún tekur blæjuna frá andlit-
inu). Lítið á; þannig var ég
þessa stundina; er það ekki vel
bert“?
Víóla: ..Frábært, hafi Guð
gert það allt“.
Ólivía: „Það er ósvikið herra
minn; það þolir bæði rok og
regn“.
Víóla: .JSjálf náttúran lék
mildum hagleiks höndum svo
hreina fegurð, þar sem rautt og
hvítt mætist í einingu. Ungfrú,
hvílík grimmd. ef yndi slíkt
skal hyljast gröf, án þess að ver
öld fái í arf þess eftirmynd".
En þarna fer eitthvað að þyrl
ast um tilfinningar Ólivíu og
hún verður ástfangin af Víólu
þar sem hún er í karlmanns-
gerfi og kallar sig Sesaríó. Þann
ig fléttast Leikurinn og Ólivía
verður ástfangin af Víólu (Ses-
aríó) og Víóla er orðin ástfang-
in af yfirmanni sínum, Orsínó
hertoga. Þremenningarnir Fjasti,
herra Tóbías og herra Andrés
Agalhlýr, ásamt Maríu, þernu
Ólivíu, spinna hinn undirleik-
andi og skemmtilega takt leiks-
ins og fara þar m.a. skemmtilega
illa með MalvóLíó breyta Ólivíu.
Þeir félagar þrír eru söngvir
mjög og eru syngjandi slagara.
þegar María kemur inn.
María: „Hvaða kattagaul er í
ykkur hér! Ef hennar Náð er
ekki búin að kalla á Malvólíó
bryta og segja honum að reka
ykkur á dyr, þá er ekki mark
á mér takandi“.
Herra Tóbías: „Hennar Náð er
Kínverji; við erum stjórnmála-
refir; Malvólíó er himpigimpi,
og .,Við erum karlar þrír“. Er
ég ekki af ættinni? Er ég ekki
af hennar blóði? Sussum-seisei,
Náð! Hann syngur):
Söngur úr Þrettándakvöldi:
„Hæ, káti fugl á kvisti,
hvar er konan þín í dag
að kvaka lysitugt lag?“
„Það angrar mig ef að er
spurt“,
„Æ, ósköp er að heyra“.
„Hún flaug með öðrum
eitthvað burt,
og ekki veit ég meira“.
Ljósm. Kr. Ben.
Einn herra bjó í Babílon
við búsæld góða og iðin hjú,
og fékk sér eins og hans var
von
og vísa- dyggðum prýdda frú.
Jú, Súsanna var fagurt fljóð,
frú mín náðug,
til fyrirmyndar guðhrædd, góð.
glöð og ráðug.
Fjasti: „Hver skollinn, riddar-
inn er fyrirtaks fífl“.
Hr. Andrés: „Já. hann er
býsna góður, þegar svo stendur
í bólið hans; og það er ég líka;
hann ber sig betur til en ég er
eðlilegri".
Hr. Tóibías syngur: „Á ýlis
tólfta dimmum degi“ —
María: ,.f guðsbænum þegið
þið“.
Malvólíó kemur)
Malvólíó: „Herrar mínir, eruð
þið gengnir af göflunum, eða
hvað? Hafið þið hvorki vit né
velsæmi til annars en að skarka
eins og pjáturslagarar um hánótt?
Á að gera hús hennar Náðar að
ölkrá. og góla þessar skóara-
stemmur ykkar fullum hálsi
misskunnarlaust? Á hvorki að
virða stund né stað. né þá sem
Framhald á bls. 24