Morgunblaðið - 07.01.1968, Síða 18

r
18
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. JANÚAR 1968
t
Margrét Arndís Jónsdóttir
Nóatúni 25. (áður Lauga-
veg 71).
anda'ðist 4. janúar 1968.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn, tengdaböm og
barnabörn.
t
Móðir mín, tengdamóðir og
amma
Sigríður Árnadóttir,
Laugaveg 70.
andaðist í Landsspítalanum 5.
janúar.
Karen Sigurðardóttir
Ingi Ragnarsson, og
Guðmundur Þórðarson.
t
Maðurinn minn
Jens Margeir Jensson
frá Bolungarvík
andaðist að Hrafnistu 5. jan.
Ingibjörg Þórðardóttir.
t
Kveðjuathöfn um
Sigríði Jensdóttir
sem lézt 2. þm. að Hrafnistu
verður gerð frá Laugarnes-
kirkju mánudaginn 8. janúar
kl. 10:30 f.h.
Fyrir hönd aðstandenda
Guðmunda Elíasdóttir
Þorgerður Eliasdóttir
Guðrún Guðlaugsdóttir
Einar Guðlaugsson
Kristján Guðlaugsson.
t
Minningarathöfn um móður
okkar
Sigríði Ögmundsdóttur
frá Fáskrúðsfirði.
verður frá Fossvogskirkju
mánudaginn 8. janúar kl.
10:30 f.h.
Systkinin.
t
Jarðarför
Jósafats Sigurðssonar,
Vesturbrún 16,
er lézt 31. des., fer fram frá
Fossvogskirkju miðvikudag-
inn 10. jan. kl. 1:30. Jarðsett
verður í gamla kirkjugarðin-
um við Suðurgötu. Blóm eru
afþökkuð, en þeir sem vildu
minnast hins látna er vinsam-
legast bent á líknarstofnanir.
Fyrir hönd vandamanna
Sigriður Jósafatsdóttir
O’Brien,
Arthur V. O’Brien.
ísl. rithöfundur
í sænskri
lestrurbók
NÝLEGA er komið út í Svíþjóð
fjórða bindi af hinni kunnu
lestrar- og sýnisbók Malmquist-
Elmquists „Vad var det jag
laste“, þar sem birtur er kafli
úr unglingabók eftir Jón Björns-
son rithöf. Bók sú sem hér um
ræðir er „Leyndardómar fjall-
anna“ Hún er frumsamin á
dönsku og kom fyrst út í Kaup-
mannahöfn árið 1945 og í sænskri
þýðingu Ester Agrell árið 1948.
Var hún gefin út hjá hinu
þekkta Gleerups forlagi í Lundi.
t
Systir min,
Guðfinna Jónsdóttir
Mýrarholti við Bakkastíg,
verður jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni þriðjudaginn 9. jan-
úar kl. 1:30 e.h.
Guðný Jónsdóttir.
t
Konan mín
Ingunn Elín Þórðardóttir
verður jarðsungin frá Foss-
vogskirkju n.k. þriðjudag 9.
janúar kl. 10:30.
Jón Gunnlaugsson.
Geta má þess og að saga þessi
hefur hlotið meðmæli kennara-
samtaka og bókasafnanefnda,
enda er hún tekin með í ritið
„Börns yndlingsböcker", sem
kom út bæði á sænsku og dpnsku
og er einskonar handbók fyrir
skóla og bókasöfn.
t
Faðir okkar og tengdafa'ðir
Ólafur Jónsson
verður jarðsunginn frá Foss-
vogskapellu þriðjudaginn 9.
janúar kl. 13.30.
Blóm og kransar eru vin-
samlegast afþökkuð, en þeim
sem vildu minnast hans, er
bent á að láta líknarstofn-
anir njóta þess.
Börn og tengdaböm.
t
Þökkam innilega auðsýnda
samúð við fráfall og jarðarför
fósturföður okkar
Björns Sýrussonar.
Guðrún Þórðardóttir
Una Eyjólfsdóttir
Ingolfur Guðbrandsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við andlát og útför
bróðir okkar
Guðmundar Andréssonar
Ingveldarstöðum
Gúðrún Andrésdóttir
Sólveig Andrésdóttir
Sigurlaug Andrésdóttir
Elísabet Andrésdóttir
Guðbjörg Andrésdóttir
Mínar beztu þakkir færi ég
læknum Hvítabandsins fyrir
mikla og góða læknishjálp,
sömuleiðis hjúkrunarkonum,
sjúkraliði og öllu starfsfólki
fyrir dásamlega hjúkrun og
umhyggju í veikindum mín-
um, með ósk um gleðilegt nýj-
ár.
Hansína Jóhannesdóttir,
frá Stykkishólmi.
Börnum mínum, tengdabörn
um, barnabörnum, frændum
og vinum, sem glöddu mig
með hlýjum kveðjum og árn-
aðaróskum á áttræðisafmæli
mínu, sendi ég innilegar þakk
ir og óska þeim gæfu og geng-
is á nýja árinu-
Ólafía R. Sigurþórsdóttir.
Innilegar þakkir, færi ég öll-
um þeim, sem minntust min
á 75 ára afmælisdegi mínum,
annan jóladag s.l. Gjafirnar,
blómin, skeytin og vinahótin
eru mér svo mikils virði, að
orð fá því ekki lýst. Karla-
kórnum „Þrestir" þakka ég
með eftírfarandi línum. —
„Þökk fyrir komuna
„Þrestir"
— það varð mér óvænt
gleði. —
Fáninn og söngurinn festir
fögnuð í mínu geði. —“
Hjartanlega þakka ég liðna.
tímann og bið Guð að gefa
ykkur öllum gleðileg og far-
sæl komandi ár.
31. _ 12. — 1967.
Jón Gestur Vigfússon,
Hafnarfirði.
4
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
Ævintýri úr þúsund og einni nótt:
Sogan aí Maruf skósmið
31. ALI vinur hans stóð
meðal hinna kaupmann-
anna við borgarhliðið og
þegar hann sá Maruf<
varð honum að orði: „Vel
kominn aftur, ævintýra-
maður! Þér hefur ennþá
einu sinni tekist að leika
hlutverk þitt vel“. En
Ma>ruf hló bara að hon-
um.
Maruf Iét opna kisturn-
ar með fjársjóðunum í
einum hallarsalnum.
Hann greiddi skuldir sín-
ar við kaupmennina. En
auk þess gaf hann fátæk-
um stórfé og gimsteinum
deildi hann út meðal her-
mannanna.
32. EN soldáninum var
alltaf að tauta í skegg
sitt: <,Þetta er nú nóg,
þetta er nóg, það verður
ekkert eftir handa sjáif-
um mér“. En það uröu
engin þrot á auðæfunum.
Andi hringsins góða dró
alltaf meira að, hvenær
sem högg sást á vatni.
Gullhús soldánsins var
fyllt, svo út úr flóði og
fjármálaráðgjafinn varð
að láta búa til nýja
geymslu fyrir afganginn.
Hér eftir treysti sol-
dáninn tengdasyni sínum
fullkomlega. Prinsessan
varðveitti nefnilega sjálf
hringinn góða og sá um
að engar deilur risu milli
þeirra.
Gátur
1. Ég skrifa tólf, tek
tvo aí og þá eru tveir
eftir.
2. Hálft er nafnið á
hafið út, en hálft í hendi
mér.
3. Hvað er það, sem ég
sé og þú sérð, kóngurinn
sjaldan, en Guð aldrei?
4. Hvar baulaði kálfur
inn, sem allir í heiminum
heyrðu til?
5. Hefurðu séð hund
með mannsaugum?
6. Hverjar eru alltaf í
hvítum klæðum á vetuna,
en dökkum á sumrin.
7. Hver þýtur alltaf
áfram, en slítur engum
skóm?
8. Hverjir eru það sem
aldrei dóu?
9. Hve mörg hænuegg
getur hungraður maður
etið á fastandi maga?
10. Hvað er það sem
hækkar þegar af fer höf-
uðið?
-------------------
um< og konan eldaði ynd
ælis graut fyrir Kát. Hon
um var jafnvel leyft að
sitja til borðs með fóik-
inu.
Hjónin voru svo þafck-
lát, að þau létu allt eftir
honum. Svo að Kátur
lifði í vellystingum, en
hann gleymdi efcki líf-
gjafa sínum, úlfinum. og
oft hafði hann áhyggjur
af honum.
„Kannski er úlfurinn sð
deyja úr hungri núna“.
hugsaði hann. En hann
vissi ekki hvernig hann
gæti launað vini sínum.
Mikil veizla var í að-
sigi hjá hjónunum, því sð
elzta dóttir þeirra ætlaðí
að gifta sig næsta sunnu-
dag. Datt þá Káti allt í
einu gott ráð í hug. Hann
fór og hitti að máli vin
sinn, úlfinn. En hann
þekkti hann tæplega —
úlfurinn var orðinn grind
horaður, ekkert nema
skinnið og beinin. Kátur
fékk sting í hjartað því
hann vorkenndi honum
svo mikið.
<,Komdu á sunnudags-
kvöldið, og bíddu fyrir
utan kofa húsbónda míns'
sagði Kátur. „>á skaltu
fá eins mikið að borða og
þú getur torgað".
Það leið að sunnudags-
kvöldi. og hleypti þá Kát-
ur úlfinum inn og faldi
hann undir veizluborð-
inu. Rétt á eftir komu
gestirnir, og farið var að
bera inn veizlumatinn.
Reisti Kátur sig þá upp
á afturlappirnar, tók mat-
inn af borðinu og kastaði
til úlfsins. Gestirnir hróp
uðu að hundinum og sum
ir vildu berja hann, en
húsbóndinn stöðvaði þá.
„Komið ekki nálægt
Káti“, sagði hann. ..Þess-
um hundi er leyft að gera
hvað sem hann vill, því
að hann bjargaði yngsta
barninu okkar, og ég ætla
að eiga hann þar til hann
deyr“.
Þetta var einmitt það
sem Kátur beið eftir. og
nú hélt hann áfram að
kasta mati til úlfsins.
Hann kastaði jafnvel til
hans bjórflösku. En það
hefði hann ekki átt að
gera, því úlfurinn var allt
í einu svo glaður og fór
að syngja undir borðinu.
Að sjálfsögðu urðu all-
ir dauðhræddir. Sumir
reyndu að flýja út úr kof-
anum, aðrir tóku spýtu og
reyndu að drepa úlfinn.
En Kátur vildi bjarga
vini sínum og lét sem
hann ætlaði að bíta nann.
Bóndinn kallaði þá:
.■Hættið að lemja úlfinn.
Kátur getur séð um
hann.“ .
Og Kátur hélt áfram að
láta sem hann ætlaði að
drepa úlfinn, kom honum
út úr húsinu og út á eng-
ið.
,.Jæja vinur“, sagði
hann við úlfinn. „Þú
hjálpaðir mér. nú er ég
búinn að endurgjalda það.
Vertu bles9aður“.
„Þakka þér fyrir þessa
yndælis máltíð“, sagði úlf
urinn. Hann lagðist síðan
niður í grasið og var itlu
seinna steinscrfnaður. Og
Kátur trítlaði heim á eið
glaður í bragði.
Ráðning á gátum úr jóla-
blaði.
1. og.
2. Sefur þú?
3. Ekkert.
4. Sjóveiki.
5. Vinnumaðurinn læt
ur stubbana standa, ak-
arin fjalægir þá.
6. f myrkrinu.
7. Á móti vilja þínum.
8. Af því að rófan get-
ur ekki dinglað hundin-
um.
9. Lögreglan.
10. Þegar dyrnar eru
opnar.