Morgunblaðið - 26.01.1968, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. JANÚAR 196«
75 — 100 rúmlesta
fiskiskip
í góðu ásigkomulagi óskast til kaups.
Gunnar I. Hafsteinsson, hdl.,
Tjarnargötu 4, símar 23340 og 16650.
Einbýlishús
Einbýlishús óskast til leigu í Hafnarfirði eða
Garðahreppi. Þarf að vera með frágenginni lóð.
Upplýsingar í síma 52438.
Hochtief-Véltækni
Straumsvík.
íbúðir til sölii
Stór lúxushæðæð 170 ferm. ásamt bílskúr í nýlegu
húsi. Stór fullfrágenginn garður. Gott hverfi.
Eignarskipti æskileg væri um að ræða heilt hús
í gamla bænum.
Upplýsingar í
FASTEIGNASÖLUNNI,
Óðinsgötu 4, sími 15605.
Rókhald
Viljum ráða karl eða konu, með góða kunnáttu
í bókhaldi og ensku, til starfa á skrifstofu vorri.
Upplýsingar, ritaðar á ensku, um menntun og
fyrri störf, ásamt meðmælum, sendist í pósthólf
241 Hafnarfirði.
Hochtief-Véltækni
Straumsvík.
ÍSLEMZK - SKOZKA FÉLAGiÐ
Icelandic Schottish Society
heldur árshátíð sina
BURIM’S SUPPER
í Blómasal Hótel Loftleiða laugardaginn 27. janúar.
Hátíðin hefst með sameiginlegu borðhaldi kl. 8
síðdegis.
Skozkur sekkjapípuleikari í hátíðarskrúða —
„Haggis“ — íslenzk-skozk skemmtiatriði.
Skotlandsvinir: Tryggið ykkur miða í tíma.
STJÓRNIN.
——awaga—Baa——bbmbwmíiiiw iiii mi J
VOLVO
fæst enn á hagstæðu verði
vegna lækkunar frá verksmiðju.
Samkomulagið um núgildandi
verð gildir um bifreiðir af-
greiddar frá Svibjóð fyrir
7. april 1968
/
?£umai S%b%ehb6Mi Lf.
SuBuflandsbraul 16 • Beyfcia»lk ■ Slrnnelni: iVolvar. - Slml 3MÖÓ
- SÖGULEG FERÐ
Framha'ld af bls. 12
tinsks nautakjöts var að hefjast
fyrir alvöru og aðallega til Lon
don. En þót.t megi hæla gist-
ingu og aðbúnaði hótelsins, var
allt annað með matinn og þjón
ustu í borðsalnum. Fæðið var
oftast illa framreitt og aldrei
gátu þjónarnir skilið það að við
vildum ekki hálfhrátt kjöt. Við
fengum aðeins einu sinni fisk
og var hann góður. Sex þjónar
önnuðust okkur og þótti gott,
ef við gátum fengið máltíð inn
an þriggja tíma.
Næsta dag var kirkjuhátíð
um gjörvalla Argentínu og fór-
um við flest í næstu kirkju
til að verða við árdegis messu
kl.ll. Kirkjan var helguð dýr-
lingi Nikulási, mikil bygging og
glæsileg bæði að utan og innan
Hún var ein af mörgum þjóð-
kirkjum í borginni og katólsk.
Orgelið var mjög stórt og hljóm
fagurt og presturinn, myndar-
maður klæddur rauðri skikkju
þjónaði stuttlega fyrir altari og
og gekk þá fram og í stað þess
að sitíga í prédikunarstó'linn hélt
hann prédikun sína standandi á
tröppum fyrir framan altarið. Ég
skildi því miður ekkert af því,
sem hann sagði, en það var
auðheyrt að hann talaði af eld-
móði og sannfæringu, og blaða
laust. Og tók ég eftir því að
hinir sárafáu kirkjugestir fylgd
ust vel með því, sem klerk-
urinn sagði. Síðustu tuttugu ár
hefur katólska kirkjan í Argen
tínu og yfirleitt í Suður Amer
íku tapað áhrifum sínum. Ég
var það heppinn að kynnast
einum presti, Séra Celestinus,
sem var ákveðinn í skoðun sinni
að katólska kirkjan þyrfti nauð
synlega að breytast og vakna
til meðvitundar um það að hún
hefði öðru hlutverki að gegna
en á miðöldum. Hann sagði enn
fremur að kirkjan verði nú að
horfa á þær staðreyndir að
stórkostlegar byltingar væru í
aðsigi: fjölda presta hætti þjón
ustu og væru komnir í vin-
stri pólitiska hreyfingu, sem
ynni í leyndum á móti harð-
stjórn og kirkjunni, sem ekkert
gerði varðandi vaxandi flátækt
og til að bæta kjör almenn-
ings í heild. Kirkjan er klof-
in í þessum efnum og þeim
skipti milljónum sem ganga úr
kirkjunni á hverju ári. Og á
sama tíma bætti presturinn við
fjölgar mótmælendum. Þeir vor
nú um 5 milljónir í Suður-
Ameríku, en voru aðeins 107.000
árið 1920. í Argentínu er kirkj
an ríkisstofnun og ríkið er her-
stjórn með einræðisstefnu en
mér var sagt að innan hersins
sé óánægja, sérstaklega meðal
þeirra, sem hafa einhverja
menntun fengið. Þeir vilja end-
urbætur í félagsmálum og þjóð
nýtingu í landbúnaði. Af hverju
er ástandið eins og það er í
dag í Argentínu og reyndar í
öllum löndum Suður-Ameríku?
Ef til vill er skýringuna að
finna í orðum William D’An-
tonio, þekkts rithöfundar, sem
segir: Latnesku Ameriku hugsa
hinir ríku ekki... þeir eru ekki í
raun og veru vondir... þeir bara
hugsa ekki... þeir hafa aldrei
lært að hugsa.
íbúar Buernos Aires eru nú
7.000.000, ef öll úthverfi eru tal
in með og er aðeins New York
stærra í álfunni. Hún er fög-
ur borg með 150 stórum al-
mennings görðum og ágætt og
ódýrt neðanjarðarlesta kerfi.
Gatan Avenida Nueve de Jul
io, sem ég gekk eftir flesta
daga, sem ég var í borginni,
er með fallegustu götum, sem
ég hefi nokkurn tíma séð í stór
borg. Hún er 460 fet að breidd
og þar með breiðasta gata heims
ins. Við hjónin sátum einn dag í
miklum hita við borð og undir
tjaldi á gangstétt þessarar fög-
ru götu og létum þjón færa
okkur svaladrykk. Það var dá-
samleg stund og svipað því sem
maður sér í París. Buenos Aires
hefur líka verið líkt við höfuð-
borg Frakklands. Barirnir á
gangstéttunum heita ”Whisk-
erias“ og er nóg af þeim í borg-
inni. Skozkt Wiiskey geita þó-
aðeins þeir keypt, sem eru nógu
ríkir. Whiskey flaskan kostar í
Argentínu um kr. 600.00.
Til er menning á mjög háu
stigi í Buenos Aires. Háskóla-
byggingar eru margar og miklar
og nemendurnir eru 75.000. Var
mér sagt að tiltölulega fáir
ljúka embættisprófi aðallega
vegna fjárskorts. Óperuhúsið er
með tveim stærstu í heimi og
eru söfnin þar mörg og fjöl-
breytt. Við skruppum í eit,t
þeirra, sem sýndi gamla muni,
eins og peninga, stríðsvopn og
fyrstu prentaðar bækur. Her-
menn í skrautlegum búningi með
byssur voru á verði við þetta
safn.
En það er einnig ómenning í
höfuðborg Argentínu, skríll, sem
lætur eins og lægsta dýrateg-
und í frumskógi og fengum við
að sjá hann á Avellaneda knatt
spyrnuvelli í leik milli Racing
Klúbb Argentínu og Glasgow
Celtic. Skríllinn, sem skipti tug
þúsundum, lét óstjórnanlega illa
Hann æsti sig upp með Ind-
iána stríðssöng ”y ya lo vé,
y ya lo vé es el ekuipo de
José,“ meiningar laus vitleysa,
þangað til hann var grófur, óð-
ur og hræikti og urraði á allt,
sem fyrir augu hans bar. Fyrir
leikinn skaut hann skotzka mark
manninn með slöngu og stein
svo að hann varð að fara út af
og kom ekki aftur á leikvöll-
inn. Hann kastaði hnífum að
skozku leikmönnunum en sem
betur fór geiguðu þeir.
Smásteinar og peningar
dundu yfir markið þar sem vara
markmaður Skota stóð, en ekk
ert var gert til að hindra það.
Kannski vegna þess, að eng-
inn hefði getað ráðið við þenn-
an óða skríl. Þessi stjórn og
agaleysi og viðbjóðslega fram-
koma af hálfu líðsins æsti ar-
gentínsku leikmennina upp og
spörkuðú þeir í Skotana eftir
vild og dómarinn missti algera
stjórn á leiknum.
Eftir leikinn dæmdi La Pren-
sa, stærsta blað Argentínu, harð
lega Racing Klúbb og áhang-
endur hans og kölluðu fram-
komu þeirra meðal annars, A-
gresión, Lamentable...gróft, sorg
legt. Aðrir íþróttafréttaritarar
sögðu í blöðum sínuim, að eng-
inn myndi vera hissa þótt
Glasgow Celtic færi strax heim
til sín og tæki engan þátt í
öðruim leiik í Montevildio í Uru-
guay. Formaður skozka liðsins
vildi það, en á fundi eftir leik-
inn á bækistöð Skotanna, Hind
ugistihúsi, var tillaga hans felld
með einu atkvæði.
Áður en ég fór úr Reykja-
vík hitti ég kunningja minn,
Jón Alexandersson, forstjóra,
sem hafði átt heima í Buenos
Aires, ásamt Birni Sv. Björns-
syni, um nokkurra ára skeið.
Bað Jón mig um að bera góðar
kveðjur bæði frá sér og Birni
til Hans Gasper Kruger þar í
borg. Á hótelinu fletti ég upp
í símaskránni og án fyrirhafn-
ar fann ég nafn og símanúmer
kunningja Jóns og Björns. Ég
hringdi strax til hans og mér
til mikillar gleði talaði hann
ágæta ensku og mæltum við
okkur mót þann sama dag á
hótelinu.
Hans Kruger er myndarmað
ur og hefur hann átt heima í
Beunos Aires í rúmlega tuttugu
ár. Hefur rekið góða ferðaskrif
stofu. Hann er sænskur að ætt
og uppruna. Fyrir nokkrum ár-
um tók hann í fyrirtæki sitt
Dana, að nafni Christian Faber,
og mun ég víkja seinna að þess-
um merkilega manni. Undir eins
vildi Kruger gera allt fyrir okk-
ur hjón sem á hans valdi stæði
Vildi hann að við færum strax
í stóran dýragarð í borginni
og til hans fórum við í neðan-
jarðarlest að Plaza Italia. Þar
yfirgaf Kruger. okkur en áður
en hann skildi við okkur gaf
hann upp góðar upplýsingar
hvernig við ættum að koma til
sín um kveldið í matarboð. Hann
vildi ekki að við tækjum leigu
bíl því hann sagði að við mynd-
Kanski vegna þess , að eng-
um áreiðanlega vera svikin á
gjaldi. Nei, við ættum að fara
í strætisvagni og allis ekki í
leigubíl. í hinum mikla hita var j
dýragarðurinn ekki alveg laus
við sterka lykt af dýrum, og
hugsaði ég þá til skrílsins dag-
inn áður á knattspyrnuvellinum.
Þessi dýragarður er með þeim
albeztu í heimi, enda er ekki
langt að fara til að fá fágæt-
ustu dýrin. Er veðráttan hin
ákjósanlegasta fyrir allskonar
villidýr úr frumskógum Suður
Ameríkulanda. Ég held að eng-
inn slíkur garður hafi eins mik-
ið af apategundum og þessi í
Buenos Aires. Það bar mikið
á þeim frá pínu litlum öpum
frá Brasilíu upp í stóra gór-
illa frá Vesitur-Afríku. Þar
bar einnig mikið á skólabörnum
með kennarum sínum, sem gengu
um í stórhópum að skoða dýr-
in. Ég tók sérstaklega eftir
einni kennslukonu með barna-
hóp sinn. Hún var með yndis-
legum og hreinan svip. Ég hugs-
aði með sjálfum mér, hversu
gott það væri að sjá eina hreina
sál í allri þessari borg hræði-
legrar efnishyggju, ofsalegs rík-
isdæmis eg viðbjóðslegrar fá-
tæktar.
í boði hjá Hans Kruger var
maður bandarískur að ætt, sem
hafði þekkt vel Perón, fyTrver-
andi forseta Argentínu og konu
hans Evíta, og þótt hann væri
ekki Perónisti sagði hann mér
margt fallegt um hann. En það
var annað, þegar ég spurði hann
um Evíta. Þá breytti hann um
svip, þagði um stund, en bar
henni síðan illa söguna. Talaði
hann af sannfæringu. Eins og
mönnum er kunnugt er Perón
nú í útlegð á Spáni og er sagt
að hann hefði stungið af með
500 millj. dollara þegar hann
flúði frá Argentínu.
Það var sjálfsagt að við fór-
um á næturklúbb og er Buenos
Aires fræg fyrir slíka nætur-
staði. Við völdum okkur Em-
bassy mjög þekktan stað, og all-
flestir í hópnum vildu vera með
á þennan stað.
Leigubifreiðar voru pantaðar
og lagði hópurinn af stað á
Embassy og var það furðuleg
sjón, þegar menn stóðu við bif-
reiðarnar að gera upp. f hverjum
bíl voru fimm farþegar og mjög
mismunandi voru verðin fyrir
þessa sömu ferð, allt frá 75
pesos upp í 500 pesos sam-
kvæmt skapi bílstjórans. En
það var aðeins byrjunin. Þegar
við komum inn í húsið þutu
allir þjónar af stað eins og þeir
hefðu aldrei séð hvíta menn
áður og útveguðu okkur tvö
stór borð á miðgólfinu og réttu
okkur um leið verðspjaldið.
Okkur brá í brún að sjá verð
á drykkjunum. Einn einfaldur
whiskey kostaði eins mikið og
Coca Cola, nefnilega eitt sterl-
ingspund en þótt eitthvað
væri pantað komumst við
seinna að því að það voru tvenns
konar verðspjöld á þessum
stað, annað fyrir útlendinga og
hitt fyrir Argentínumenn. Það
þarf ekki að taka það fram að
Buenos Aires-búar fengu drykk
inn sinn fyrir minna en hinir
”ríku“ túristar. En fyrir utan
það var sýningin allgóð, fimm-
tíu manna hljómsveit með dans-
fólki, sem lék með mikilli hrifn
ingu á stáltunnur. þetta voru
miklir listamenn frá brezka
Trinidad og hvernig þeir fóru
með verk eftir Strauss sýndi
vel hæfileika þeirra.
Við öll bjugg’umst við öðru
á næturklúbbi í Suður Ameríku
en það var ekki. Að minnsta
kosti græddi fyrirtækið lítið á
okkur og fórum við öll heim
til okkar eftir sýninguna. Það
var meira um að vera á hótel-
inu og skemmtun með frú Billy
King, Wimbeldon meistara í
tennis, sem var á sýningarferð
í Suður Ameríku og hafði unnið
alla í íþrótt sinni.
Það hefur ætíð verið löngun
mín að komast til Uruguay og
höfuðborgar þess, til eins mesta
lands í Suður Ameríku, sem nú
hatar katólska kirkju og allt,
sem hún mælir með. Ósigur
Glasgow Celtic í Buenos Aires
veitti mér það tækifæri. Hafði
ég ekki gert mér í hugarlund,
þegar ég fór upp í flugvélina
í Argentínu til Uruguay að ég
myndi komast í annað andrúms
loft og í allt annan heim.