Morgunblaðið - 26.01.1968, Blaðsíða 24

24
MORGÚNBLÁÐIÐ, FÖSTÚDAGUR 26. JANÚAR 19««
MARY ROBERTS RINEHART:
SKYSSAN MIKLA
sleginn niðux og síðan er honuim
kastað í laugina, til að drukkna
þar — hivaða tíma þui'fti það að
taka?
— Og vér munum einnig
benda á, að þegar hann kom loks
ins heim, voru föt hans í hörmu-
legu ástandi. Vér munum leiða
fram sem vitni skósveiin hans,
sem sá fatnað hans — og heyra,
að skór hans voru moldugir morg
uninn eftir, og skálmarnar á bux
um hans votar og forugar. Og
vér munum benda á fleira.
— Hótun um uppljóstrun
hékk yfir höfði hans. Ein per-
sóna í viðbóit þekkti sögu hans.
Hver getur sagt í hve mikiUi
hættu sú persóna var? Þetta
vitni mun verða kallað fyrir. Það
mun koma í ljós, að allt fram að
handtöku ákærða lifði hún — þvi
að þetta er kona — í stöðugum
ótta um líf sitt, fyrir læstum dyr
um, og að henni var sýnt að
minnsta kosti eitt banatilræði".
Þannig hélt hann áfram og
byggði ræðu sína ekki svo mjög
á staðreyndum eins og á tiMnn-
ingum kviðdómendanna. Hér er
maður ríkur og hlédrægur. Of
mikill maður fyrir okkur, herr-
ar mínir. Hann er formaður í
Veiðiklúbbnum. Ég efast nú um,
að þið vitið, hvað það er, nema
til þess að taka myndir af þvl.
En þetta er dýrt spaug, veiði-
klúbbur. Meðan börn verða að
svelta, verður að a'la hundana.
Þeir hafa meira að segja þjóna
til að stjana kring um sig og
dýralækna til að líta eftir^heilsu-
fari þeirra. Og svo hesta, hesta-
sveina og hesthús.
Þarna hafið þið ákærða eins
og hann er. Hann hefur sérstak-
an skósvein. Hann á búgarð. En
svo á hann líka leyndarmál.
Hann hefur gifzt konu, sem ekki
einasta á sér fortíð, heldur er og
af lágum stigum. Hve langt
mundi hann ganiga til þess að
leyna þessiun skaðlegu stað-
reyndum? Mundi hann ganga
alla leið? Hver getur efazt um
það? Mundi hann ganga enn
lengra? Mundi hann ryðja fjand
samiegu vitni úr vegi? Já,
ekki það? Eitt hugsanlegt vitni
I þessu máli er horfið, og anr
hefur orðið fyrir árás og er í lífs
hættu. Þetta Vitni verður kallað
fyrir seinna og mun votta, að...
En það fór bara ekki þannig.
Bessie Wainwrighit kom aldrei í
vitnastólinn.
32. kafli.
Ég flutti mig til ungfrú Mattie,
einum eða tveimur dögum
seinna. Amy var farin og Ressie
gerði mér ómögulegt að vera
þarna áfram. Hún kom inn í her-
bergið mitt, kvöldið, sem Amy
fór, kom inn án þess að berja að
dyrum, og sagði mér berurn orð-
um, að ég ætti he’ldur að hypja
mig. Hún stóð þama brosandi
meðan hún sagði það.
— Ef Tony langar á kvenna-
far, þá lofum honum það. En
það verður bara ekki undir þessu I
þaki.
Ég held, að hefði ég haft öxi |
í hendinni, hefcr ég kálað henni
þarna á staðnum. En mér tókst
' að stilla mig. — Þarftu að dæma
hverja konu eftir sjálfri þér?
sagði ég, kuldalega. — Það er
ekkert milli okkar Tony o.g það
veiztu vel.
— Það segir þú og það get-
urðu staðið við eins lengi og þú
vilt, fyrir mér. Ég segi bara ekki
annað en það, að þinni vist hér,
er lokið, ungfrú Abbott.
Hún stóð þarna rétt innan við
dyrastafinn í dökkum flauels-
slopp — hvað ég man þetta ná-
kvæmlega — og hafi ég nokkurn
tíma séð uppmálaðan kvendjöf-
ul, var það þá.
— Ennfremur, sagði hún, —
þá ætla ég ekki að fá skilnað
frá Tony og hann ekki frá mér.
Hann mundi ekki einu sinnd
reyna til þess. Það færðu að sjá.
þó síðar verði.
— Ég hef engan áhuga á því
máli, sagði ég, en hún hló og
gekk út.
Ég veit ekki, hvor.t hún sagði
Tony af þessu. Að minnsta kosti
gerði ég það aldrei. Þetta var of
Skammarlegt. En ég er viss um
að hann hefur vitað eins vel og
ég, að svona gat þetta ekkd hald-
ið áfrarn til frambúðar.
68
— Vertu að minnsta kosti
nokkra daga enn, sagði hann, og
setti upp eymdarsvip, þegar ég
sagði honum ,að nú væri ég að
fara. — Sofðu hjá ungfrú Mattie,
etf þú vilt, en gakktu frá öllu
hér áður en þú ferð alfarin, ef
þú treystir þér til þess. Þú þarft
ekki að hitta Bessie. Ég skal sjá
um það. Og hún skal verða að
fara sjálf, innan skamms, sagði
hann hörkulega. — Það skal ég
lí'ka sjá um.
Ég hugsaðd málið um kvöldið
heirna hjá ungfrú Mattie og nú
svaf ég þar aftur — í fyrsta sinn
í sjöí mánuði. Hvaða framtak
Bessie hafði á honum, vissi ég
ekki, og hann vissi það sannar-
lega heidur ekki enn.
Ég svaf betur en ég hafði gert
lengi. Það var rétt eins og ég
hefði lifað einhverja ógnaröld og
nú væri henni lokið. Stóra þögla
húsið, þar sem 0‘Brian stikaði
fram og aftur með skammbyssu
við hlið, hafði stöðugt minnt mig
á það, sem það gerði. Hann var
vanur að standa við stóra kæli-
skápinn og glápa á innihald
hans.
— Hæ, Fransari! Hvenær kem
ur þessi kaldi humar?
— Hann á að vera til mid-
dags á morgun. Viltu ekki salat?
— Ég skal bölva mér uppá, að
þú hetfur eitthvað af Skota í þér,
og þar á ég ekki við viskí.
Hann var fljótur að grípa til
hendi. Einu sinni sá ég Pierre
elta hann alla leið inn í borð-
stofu. 0‘Brian var með steiktan
kjúkling í hendinni, en Pierre
vei/faði hnffi yfir höfði sér. — Ég
skal rista þig á kviðinn. Þú ert
ekkert nema vömbin. Aldrei vit-
að annan eins mathák! Terrible!
Engu að síður voru þeir beztu
vinir. Eitt kvöldið, þegar skot-
ið var á 0‘Brian, fór Pierre með
honum í sjúkrahúsið. Pierre sá
líka um það, að þegar honum fór
að skána, fengi hann nóg sæl-
gæti, sem hann keypti fyrir það
sem hann sparaði á ma.tarpening-
unum og rmatreiddi sjálfur.
— Gettu hvað ég kom með í
dag?
— Ég skal bölva mér uppá, að
það er niðursoðinn lax. Hvers-
vegna sýnirðu mér hann ek'ki,
skepnan þín?
Og Pierre glotti hreykinn og
opnaði öskjuna sína.
— Það er brjóst af verðlauna-
hænu, kall minn.
— Eru það þessir tfuglar, sem
þarf olíu með? Ertu að gera gys
að mér?
Já, ég saknaði jafnve'l 0‘Brian,
þegar ég lá í gamalþekkta rúm-
inu mínu þetta kvöld. En ég var
rólegri en ég hafði verið síðan
Bessie réðst að mér. Þó ekki
væri annað, þá var ánægja ung-
frú Mattie með að hatfa endur-
heim.t mig, nægileg til að róa
mig. Meðan ég var að taka upp
dótið mitt, sagði hún mér nýj-
ustu kjaftasögurnar úr borginni.
Audrey og Larry Hamilton voru
talin vera trúlofuð. Earle-hjónin
höfðu leigt sér hús í Miami fyr-
ir vetfurinn, Joe gamli B.erry var
farinn ti'l Arizona. Allt meinlaust
smáborgaraþvaður.
En einmitt meðan ég lá þarna
var eink.ennilegasti viðburður í
allri þessari atvikakeðju að ger-
asit og snerti einmitt EarLe-hjón-
in sjálf, og virtist ekki s'tanda í
neinu sambandi við áðurnefnda
dularfulla atburði.
Og auk þess var það smáskrdt-
ið.
Þetta var á laugardegi. Þau
hjónin höfðu farið á kvöldsýn-
ingu í kvikmyndahús, og voni
á heimleið klukkan ellefu. Þau
búa aðeins utan við þorpið, og
brautin heim tdl þeirra Liggur út
atf veginum rétt við brek'kuna.
Þegar bíllinn beygði við, skinu
ljósin á eitthvað og frúin æpti
upp yfir sig.
— Þarna er allsber maður á
brautinni, öskraði hún.
— Ég sé engan.
— Hann fór inn í runnana.
— Ég trúi ekkd, að þú hafir
séð neitt þvílíkt, sagði hann. —
Hvernig ætti nokkur maður að
vera allsber á ferli í svona veðri?
En frúin var viss í sinni sök.
Þau óku áfram að húsinu og
Earle og brytinn fengu sér vasa-
ljós og fóru að leita. Þeir'höfðu
leitað í eitthvað fimm mínútur,
þegar einhver kallaðd á Earle
með nafni úr einum runninum.
— Hr. Earle!
— Já. Hver er þar?
— Það er ég, herra. Haines. —
Gætuð þér ekki útvegað mér
teppi eða eitthvað. Ég er alveg
að frjósa í heL.
Nú sáu þeir manninn. Þetta
var einn bifhjólamað'Urinn úr lög
reglunni, sem var við umferðar-
etftirliit á veginum við ána, en
hann var jafn allsnakdnn og þeg-
ar 'hann fæddist. Earie var fok-
reiður.
— Hvern fjandann ertu að
gera hér fatalaus?
— Afsakið, herra, en ég var
rændur.
Brytinn hljóp inn í húsið og
náði í teppi. Einnig kom hann
með konjak og brátt gátu þeir
laumað manninum inn í húsið.
Hann hresstist nokkuð af kon-
jakinu og hitanum, og sagði síð-
an sögu sína. Hann hatfði verdð að
elta bíl, sem ók of hratt. Bíllinn
hafðd beygt upp eftir torekkunjni
og hann sjáilfur á eftir. En svo
missti hann af bílnum, eiitthvað
mílu vegar áður en komdð var að
húsi Eairles, og var kominn eitt-
hvað niður eftir, þegar bfll
hrakti hann út atf veginum.
— Ég var kominn fram úr
honum og hægði á mér áður en
ég kom að toeygjunni. Ég reyndi
.
I
LITAVER
____22-24
30280-32262
Postulíns veggflísar
7,5 cm x 15 cm
11 cm x 11 cm
GLÆSILEGIR LITIR - GOTT VERÐ
HEIMDALLUR
F.U.S.
Klúbbfundur
Fyrsti klúbbfundur ársins verður n.k. laugardag, 27. janúar
kl .12,30 í Tjarnarbúð, niðri. Gestur fundarins verður JÓHANN
HAFSTEIN, dómsmálaráðherra, varaform. Sjálfstæðisflokksins,
og talar hann um
Hlutverk yngri manna
í stjórnmálum
STJÓRNIN.
BLAÐBÍÍRÐARFOLK
r eftirtalin hverfi
Hverfisgata — Aðalstræti — Laugarásvegur
— Laugavegur frá 34—80 — Grenimelur —
Hraunbær I — Túngata.
Talið við afgreiðsluna i sima /O/OO