Morgunblaðið - 09.05.1968, Page 22

22
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 9. MAI
Sigurður Stefánsson
á Brúnastöðum
Minning
Á FYRSTU fjórum áratugum
þe&sarar aldar, bjuggu að
Brenniborg á Neðribyggð í
Skagafirði hjónin Stefán Stef-
ánsson og Margrét Sigurðardótt-
ir. Stefán er fæddur 11. marz
1873 að Skíðastöðum í Tungu-
sveit, áonur Stefáns bónda þar
Stefánssonar og konu hans Mar-
grétar Skúladóttur í Axlarhaga.
Margrét Sigurðardóttir var
þingeyskrar ættar, fædd 11. apríl
t
Systir mín,
Guðbjörg Bergþórsdóttir,
andaðist að heimili sínu 8.
maí.
Fyrir mína hönd og annarra
vandamanna,
Hafsteinn Bergþórsson.
t
Móðir okkar,
Karitas Magnúsdóttir,
lézt að Landakotsspítala þ. 8.
þ.m.
Guðmunda Jónsdóttir,
Bjarni Jónsson,
Kjartan Jónsson,
Guðrún Jónsdóttir.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
Andrea Andrésdóttir,
frá Patreksfirði,
Grettisgötu 77,
verður jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík, föstu-
daginn 10. maí 1968 kl. 10.30
f.h.
Böm, tengdabörn og
barnabörn.
1873, dóttir Sigurðar Pálssonar á
Ávegg í Kelduhverfi. Stefán
lærði söðlasmíði hjá Benedikt
bónda Sigurðssyni á Fjalli í
Sæmundarhlíð, föður þeirra
bræðra dr. Jakobs og og Halldórs
bónda á Fjalli. Af því loknu fór
hann austur á land og stundaði
söðlasmíði um skeið á Þórshöfn,
og kynntist þar konuefni sínu og
giftust þau árið 1903 og fluttust
síðan vestur í Skagafjörð og
hófu búskap að Brenniborg árið
1904, og bjuggu þar allt til árs-
ins 1940, að þau fluttu til Blöndu
óss og dvöldust þar næstu árin
og vann Stefán þar sem áður að
söðlasmíði. Margrét kona hans
lézt árið 1954.
Þau hjónin eignuðust 4 börn
og náðu 3 þeirra fullorðinsaldri,
þau eru Hólmfríður, ógift, bú-
sett á Sauðárkróki, Sigurður,
sem hér verður getið og Stefán
bóndi að Brennigerði í Borgar-
sveit, kvæntur Herdísi Ólafsdótt-
ur frá Álftagerði í Seyluhreppi.
Þegar þau Stefán og Margrét
keyptu Brenniborg var þar allt
húsalítið og þurfti að taka til
höndum til að reisa allt frá
grunni. Þetta var mikið átak í
þann tíð enda langur tími þar til
steinsteypuöldin riði í garð.
Ég man fyrst þegar ég kom
að Brenniborg með Sigurði vinl
mínum fyrir nærfellt 40 árum,
hversu alúðleg þau hjónin Mar-
grét og Stefán voru. Var þar hin
snyrtilegasta umgengni, þó húsa
kynni væru eins og víða um þær
mundir í sveitum landsins, í torf
bæjarstíl. Þetta var hið skemmti
legasta fólk og heimilisbragur
með ágætum, þó auðlegð væri
ekki fyrir að fara í þeim ranni.
Margrét var lærð ljósmóðir og
mikil öðlingskona og valkvendi
t
Þakka af alhug Stokkseyring-
um og öllum þeim, sem sýndu
samúð og hlýhug við andlát
og jarðarför mannsins míns
Vigfúsar Þórðarsonar,
framkv.stj.
Arnfríður Jóhannesdóttir.
og hjónaband þeirra Stefáns hið
farsælasta.
Sigurður sonur þeirra fædd-
ist að Brenniborg 27. nóv. árið
1906, og ólst þar upp ásamt syst-
kinum sínum. Hann kvæntist ár-
ið 1935 Sigurlaugu Guðmunds-
dóttur, skagfirzkri að ætt. Var til
þess tekið hversu gjörvuleg og
glæsileg þessi ungu hjón voru.
Var Sigurlaug dóttir Guðmundar
bónda Gíslasonar og konu hans,
Sigríðar Gísladóttur, sem lengst
bjuggu að Steinholti í Skaga-
firði. Bjuggu þau Sigurlaug og
Sigurður fyrst að Brenniborg, í
sambýli við foreldra Sigurðar,
en á vetrum fór Sigurður á ver-
tíð syðra og var í Keflavík.
Þetta voru erfiðleikaár í landbún
aðinum og eigi sérstakt keppi-
kefli fyrir ung hjón að þurfa að
ráðast í byggingarframkvæmdir
og ræktun á landlítill jörð eins
og Brenniborg er, enda höfðu
tvö nýbýli verið byggð um mið-
bik nítjándu aldar, Laufás og
Borgarey, í Brenniborgarlandi.
Brugðu þau hjón á það ráð að
bíða um sinn þar til góð jörð
væri í boði. Fluttust þau nokkr-
um árum seinna suður á land og
starfaði Sigurður að múrvinnu
hér í borginni og stundaði ýmsa
aðra vinnu. Árið 1947 réðust þau
í að kaupa Brúnastaði í Tungu-
'sveit, fyrst að hálfu en síðar
alla jörðina. Þetta er frá fornu
fari ein af kostamesta jörðum í
Lýtingsstaðahreppi enda var
brátt farið að hefjast handa um
ræktun og byggingar. Jörðin er
grasgefin og miklir möguleikar
um stækkun ræktaðs lands,
orðnir að veruleika, peningshús
og fjós fyrir 30 gripi, hafa verið
reist, allt með nýtízkubrag.
Þegar komið er í hlað á Brúna
stöðum er auðséð snyrtimennska
á öllu, svo er umgengni öll inn-
an húss sem utan.
t Móðir okkar og fósturmóðir, Guðrún Sigríður Oddgeirsdóttir, verður jarðsett frá Fossvogs- kirkju föstudaginn 10. þ.m. kl. 3 e.h. t Þakka auðsýnda samúð við andlát og útför eiginkonu minnar, Edith Rasmus, Efstasundi 66.
Anna Magnúsdóttir, Guðrún M. Tulinius, Jón Magnússon. Ingibergur Sveinsson börn og barnabörn.

t Jarðarför Sólveigar Árnadóttur, fyrrum húsfreyju á Flóðatanga, fer fram frá Stafholti laug- ardaginn 11. maí og hefst kl. 2% siðdegis. Minningarat- höfn verður í Akraneskirkju kl. 11 fyrir hádegi sama dag. Bílferð verður frá Þórði Þ. Þórðarsyni. t Hjartans þakkir til allra er sýndu okkur samúð og vin- áttuhug við andlát og útför Hrafnhildar Jóhanncsdóttur. Sérstaklega sendum við þakkir til lækna og hjúkrun- kvenna, sem veittu henni styrk og hjálp í veikindum hennar.
Börn og tengdadætur. Friður guðs fylgi ykkur. Vandamenn.
En nú er skarð fyrir skildi á
Brúnastöðum. Sigurður lézt í
spítala hér hinn 28. apríl s.l. eftir
tveggja mánaða legu. Hann hafði
verið hraustur til heilsu alla
ævi — kenndi sér fyrst meins í
nóvember s.l. Sjúkdómur heltók
hann og dugðu ei ráð færustu
lækna, en marga furðaði hversu
lífsþrek hans var mikið þessa
mánuði.
Ég held að Sigurður hafi verið
bóndi af lífi og sál og alltaf þráð
að komast norður í átthagana og
hefja búskap á góðri jörð. Hon-
um varð líka að trú sinni, og
frábær dugnaður hans og hag-
sýni í vinnubrögðum ruddu leið
að settu marki. Hann var greind
ur vel, hafði mikið yndi af söng,
manna kátastur í kunningjahópi,
hinn ljúfasti í öllu dagfari og
farsæll í störfum. Þau hjón eign-
uðust tvo sonu, Stefán, ógiftan,
er nú dvelst í heimahúsum og
Sigurð bónda á Brúnastöðum,
kvæntan Elsu Böðvarsdóttur frá
Syðra-Seli í Hrunamannahreppi
og eiga þau tvö börn. Síðustu ár-
in hefur Sigurður yngri staðið í
framkvæmdum með föður sín-
um og samvinna þeirra um rekst
ur búsins verið til mikillar fyrir-
myndar. Hlutur húsfreyjanna er
mikill með þeirra starfi og ég
votta Sigurlaugu, Stefáni föður
Sigurðar, sem nú er á 96. aldurs-
ári og dvalizt hefur þar undan-
farin 8 ár, svo og sonum hans og
venzlafólki djúpa samúð.
Óskar Þórðarson.
SIGURÐUR á Brúnastöðum var
lifandi maður. Hann fylgdist
vel með og hafði áhuga á hverju
einu, sem hann taldi til heilla,
og það var margt, því að hann
var enginn einstrengingur, held-
ur frjálshuga og greindur dreng-
skaparmaður. Meðai yndisefna
hans voru braglist og tónlist.
Hann spila'ði á húsorgel eða
harmóníum, tók líka stundum
lagið eigin rómi, og ævinlega
hafði hann ljóð og lausavísur á
hraðbergi. Og hann lagði oftast
við eyra, þegar bundið mál var
annarsvegar. Munu fáir hafa
verið trúrri hlustendur að ljóða-
og vísnaþáttum útvarpsins á
liðnum árum heldur en Sigurð-
ur.
Bóndi var Sigurður góður og
hið mesta snyrtimenni í búskap
sínum, bæði að því er snerti að-
búnað við skepnur og umgengni
alla um hús, hlöð og tún. Og
góður var hann heim að sækja,
gestrisinn og greiðasamur svo
að af bar, og svo skemmtilega
glettinn og kankvís að gestinum
varð tíðum bros á vör eða hvell-
ur hlátur. Á síðasta sumri kom
ég þar á bæ, og gengum við þá
saman upp í hálsinn fyrir ofan
í bezta veðri. Það var góð stund,
bæði frá hendi skapara Skaga-
fjarðar og bóndans á Brúnastöð-
um í Tungusveit. Þá sá vel út
og vestur til Brenniborgar, þar
sem Sigurður ólst upp, og til
Álfgeirsvalla, heimkynna föð-
ur míns, en þar á milli bæjanna
lágu forðum leiðir góðra vina.
Siguirður var vel ’kvæntur, og
á Sigurlaug húsfreyja Guð-
mundsdóttir með vissu sterkaö
þátt í velfarnaði þeirra hjóna á
Brúnastöðum, þar sem7 þau
höfðu búið í meira en 20 ár.
Hún lét heldur ekki sinn hlut
eftir liggja, er Siguiður háði
dauðastrið sitt á Landspítalan-
um síðHstu vikurnar. Dvaldi hún
allan tímann hér syðra og hlúði
að manni sínum, ekki með hönd-
unum einum heldur og engu síð-
ur með hughreystandi viðmóti
sínu og jafnaðargeði. Svo fór, að
stríðið tapaðist lifinu, sem entist
Sigurði því ekki nema 61 ár. Þar
urðu ævilok fyrir aldur fram.
En Sigurður Stefánsson á
Brúnastöðum var lifandi maður
í heimi hér, og þess er að vænta
að hann sé það enn handan
móðunnar miklu. Því vænti ég
líka að Sigurlaug og synir
þeirra hjónanna, Sigurður og
Stefán, beri harm sinn vel, en
þau munu finna einlæga samúð
víða að. Minningin um góðan
dreng, sem genginn er, gefur
okkur von um að við séum á
þroskabraut, þrátt fyrir allt.
Baldur Pálmason.
Þóra Gísladóttir
M inningarorð
Frú Þóra Gísladóttir, sem í
dag verður til moldar borin, and
aðist að Sólvangi í Hafnarfirði
hinn 3. þ.m., eftir langvarandi
sjúkdómslegu. Gæfuríku æfi-
starfi er þar með lokið og lausn
féngin frá veikindastríði síðari
ára. Um slíkt er rauriverulega
gott eitt að segja, en samt er
það æfinlega svo, að það hefur
sársauka í för með sér, að sjá
góðan vin hverfa af sjónarsviði
lífsins hér í heimi.
Þóra var fædd 13. okt. 1879
í Arakoti á Skeiðum. Foreldrar
hennar voru Þórey Magnúsdótt-
ir og Gísli Erlendsson, sem um
langt árabil bjuggu í Arakoti.
Eignuðust þau alls 13 börn, en
tvö þeirra dóu þegar við fæð-
ingu, eða fæddust andvana. Þenn
an stóra barnahóp reyndizt fá-
tækum foreldrum að vonum of-
raun að ala upp án annarra að-
stoðar.
Unga kynslóðin nú á tímum,
sem lifað hefur í allsnægtum frá
fyrstu tíð, mun tæplega fá skilið
þá örðugleika, sem fátækt al-
þýðufólk átti við að stríða á
árunum fyrir og um aldamótin
síðustu, og raunar miklu lengur
i aldir aftur. En setja má sér
þó fyrir sjónarmið hugarstríð
þeirrar móður, sem vissi börnin
sín svöng, en gat ekki úr því
bætt nema að litlu leyti. Slik
voru æfikjör margra horfinna
kynslóða á landi hér.
Af þessu leiddi, að Þóra var
flutt úr foreldrahúsum rúmlega
ársgömul og þá að Eyvindarholti
í Grímsnesi. Þetta féll móður-
inni svo þungt, að ekki þótti
annað koma til mála, en að hún
fengi bamið sitt til sín aftur, og
var því komið í framkvæmd að
ári liðnu. Dvaldizt Þóra síðan
hjá foreldrum sínum til 11 ára
aldurs, en fluttizt þá að Mið-
býli á Skeiðum, sem nú er í
eyði. Þar bjuggu þá sæmdar-
hjónin Sigríður Einarsdóttir og
Eiríkur Eiríksson. Þau áttu dótt-
ir, Guðríði að nafni, og leit hún
ævinlega á Þóru sem sína syst-
ir. Gerðist mjög kært með þeim
og hélzt vinátta þeirra alla tíð
síðan.
f Miðbýli dvaldizt Þóra, hjá
þessu ágæta fólki þar til hún
varð tvítug að aldri, eða um 9
ára skeið, og minntist dvalar
sinnar þar æ síðan með hlýhug
og þakklæti til heimilisfólksins.
Frá Miðbýli fluttist hún að
Nesjum í Grafning og dvaldist
þar allmörg ár, eða þar til hún
fór til Reykjavíkur. Var hún
þar með tveimur bræðrum sínum,
unz hún að ári liðnu giftist Sig-
urjóni Jóhannssyni, húsgagna-
og söðlasmið í Hafnarfirði. Eign-
uðust þau þar einbýlishús,
Kirkjuveg 18 og bjuggu þar
upp frá því allan sinn búskap,
að heita mátti. Var heimili þeirra
jafnan rómað sakir gestrisni og
myndarbrags í hvívetna. — Ég
sem línur þessar rita, dvaídizt
oft á þeirra ágæta heimili um
lengri eða skemmri tíma, enda
var Þóra náfrænka mín. Á ég
margar kærar endurminningar
frá dvöl minni á því heimili og
Framhald á bls. 24.
Ég sendi mínar innilegustu
þakkir og beztu kveðjur til
allra hinna mörgu, sem
sýndu mér vinsemd á sjö-
tugsafmæli mínu þann 30.
apríl sl.
Loftur Bjarnason.
Þakka af heilum huga, öll-
um er sýndu mér vinarhug og
glöddu mig á annan hátt á 60
ára afmæli mínu, 23. apríl s.l.
Jón Pálsson,
Kamhsveg 17.