Morgunblaðið - 23.07.1968, Síða 3

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 23. JÚLI 1968
3
Asberg Halla
Gunnar Birgir Ingólfur
Héraðsmót Sjálfstæðisfiokksins
Sævangi, Strandasýslu, sunnu-
daginn 28. júlí kl. 21. Ræðumenn
verða Ingólfur Jónsson, ráðherra,
Ásberg Sigurðsson, sýslumaðuir
og Einar Odidur Kiriistjánsson, fulU
trúi.
\
S'kemmtiatriði annast leikar-
amir Róbert Arnfinnsson. og
Rúrik Haraldsson og hljómsveit
Ragnars Bjarnasonar. Hiljóm-
sveitina skiipa Ragnar Bjarnason,
Grettir Björr.sson, Árni Sohev-
ing, Jón Páll Bjarnason og Árni
Elfar. Söngvarar með hljómsveiit
inni eru Erla TraustadóttLr og
— um næstu helgi í Siglufirði,
Blönduósi, og Sævangi Strandasýslu
UM NÆSTl) helgi verða haldin
þrjú héraðsmót Sjálfstæðisflokks
ins á eftirtöldum stöðum:
Siglufirði, föstudaginm 26. júilí
kl. 21. Ræðumenn verða Ingólfur
Jónsson, ráð'herra, Birgir Kjar-
an, ailþingismaður og Herbert
Guðmundsson, ritstjó.ri.
Blönduós, laugardaginn 27.
júilí k.l. 21. Ræðumenn verða Ing-
ólfur Jónsson, ráðherra, Gunnar
Gíslason, alþingismaður og Hatla
Jónasdóttir, frú.
Ragnar Bjarnason.
Að loknu hverju héraðsmóti
verður ha.ldinn dansleikur, þar
sem hljómsveit Ragnars Bjarna-
sonar Jeikur fyrir dansi og söngv
a.rar hljómsveitarinnar koma
fram.
‘HÁTÍÐIN
í Skálholti á sunnu
daginn fór fram með ágætum.
Þrátt fyrir úrkomu í Reykja-
vík og víðast um Suðurland
var gott veður í Skálholtf og
fjöldli fólks hlýddi messu eft-
ir hádegið og sótti samkomu
í kirkj.unni seinna um daginn.
Skálholtshátíðir voru haldn
ar á árun.úm 1949—1955, en
árið 1956 var minnzt 9 alda
afmælis biskupssetursins í
Skálholti og lagður horn-
steinn nýju kirkjunnar.
Hátíðirnar lágu siðan niðri
unz kirkjan var vígð 21. júlí
árið 1963. Síðan hefur Skál-
holtshátíð verið haldin á
hverju sumri, þann .sunnudag
■sem næstur er Þorláksmessu
á sumri. Hún er 20. júlí og
var að fornum sið almennur
*hátíðisdagur ium allf Suður-
land.
Á þessu ári eru liðin 850
ár frá andláti Gissurar bisk-
ups ísleifssonar. Hann lagði
erfðasetur sitt, Skálholt, und-

\ Ái
WjftÍgpijjfW
Skálholtskirkja.
ir biskupsstólinn ásamt marg-
víslegum auðæfum öðrum, í
löndum og lausum aurum.
Þar var síðan um aldir mest-
ur staður á íslandi.
(Sv. Þorm. tók imyndirnar)
Nú var nýslegið umhverfis
Skálholtskirkju. Þar var gott
að vera þeim sem ekki kom-
ust fyrir í kirkjunni á sunnu-
dag. Þar eru legsteinar í gras
inu og vekja þá umhugsun,
sem fornum stað sæmir.
I *'
&
»;■■•
Biskup íslands og sóknarprestur fyrir altari.
Biskup íslands, herra Sig-
urbjörn Einarsson, og sóknár-
prestur, séra Guðmundur óli
Ólafsson, þjónuðu fyrir altari,
en séra Valdimar Eylands úr \
Vesturheimi prédikaði. Marg-
ir úr söfnuðinium gengu til
altaris. Skálholtskórinn söng
við undirleik Jóns Ólafs Sig-
urðssonar, organleikara, og
trompetleikaranna Jóns Sig-
urðssonar og Sæbjörns Jóns- 7
so'nar. Dr. Róbert A. Ottós- 1
son, söngmálastjóri þjóðkirkj- i
unnar, stjórnaði flutningi. í
Síðdegis var haldin sam- |
koma í kirkjunni. Jón Ólafur /
Sigurðsson lék á orgel. Matt- ’
hías Johannessen, skáld, flutti \
ræðu, Gunnar Björnsson lék i
einleik á knéfiðlu, nemendur /
úr Langholtsskóla fluttu \
helgileikinn „Boðið“ eftir t
Hauk Ágústsson, stud. theol., \
Ruth Little Magnússon söng t
einsöng við orgelleik Róberts t
A. Ottóssonar, séra Magnús /
Guðjónsson las úr ritningunni \
og flutti bæn, en að lokum ^
var almenn.ur söngur. I
STAKSTIINAR
Minnkandi áhrif
stórveldanna
Brezka stórblaðið „The Tim-
es“ fjallar fyrir skömmu í for-
ystugrein um hugsanlegar breyt
ingar á utanrikisstefnu Banda-
ríkjanna, þegar nýr forseti tek-
ur þar við embætti á næsta ári.
í forystugreininni segir m.a.:
„Lyndon Johnson á eftir að
gegna embætti forseta Banda-
ríkjanna enn um sex mánaða
skeið, og telja verður, að Dean
Rusk muni á þeim tíma fylgja
utanrikisstefnu, sem að öllum lík
indum gjörbreytist, þegar nýr
forseti flytur inn í Hvíta húsið.
Tengsl Bandarikjanna við aðra
heimshluta eru því fremur óraun
veruleg um þessar mundir.
Þetta lýsir sér meðal annars í
því, hvernig Averill Harrimann
heldur í horfinu í viðræðunum í
París, á meðan þúsundir eru
drepnar í Víetnam. Grundvöllur
allrar utanríkisstefnu Bandaríkj
anna er að breytast frá hug-
mynd Dullesar um Bandarikin
sem lögreglu heimsins, og á
næsta ári mun nýr forseti full-
komna þá breytingu. Johnson,
forseti, álítur sjálfur, að hann sé
síðasti alþjóðlegi forseti Banda-
ríkjanna um nokkurt árabil og
eftirmaður sinn muni, hvort sem
hann er republikani eða demó-
krati, leiða stjórnina til einangr-
unarstefnu.
Öldungadeildin og kjósend-
urnir eru þegar einangrunar-
sinnaðir. Víetnam hefur að lok-
um flett ofan af blekkingunni
um bandarískt almætti, og þegar
Hubert Humphrey sagði, að ef
hann yrði kosinn forseti, „myndi
hann reyna að koma í veg fyrir
aðild að fleiri Víetnam-deilum“
lýsti hann aðeins sem von djúp-
stæðum ásetningi samlanda
sinna. Því miður er aðild „að
fleiri Víetnam-deilum" ekki end
anlega ákveðin né hafnað í
Hvíta húsinu eða í Honolulu.
Forsetarnir Kennedy og John-
son ætluðu ekki að leiða land
sitt í þá hörmulegu aðstöðu, sem
það er nú í, og Bandaríkin eru
of stór og of tengd heiminum í
heild til þess að geta dregið sig
í hlé handan heimshafanna eins
og það gerði eftir fyrri heims-
styrjöldina. Land, sem stefnir
markvisst að minnkandi skuld-
bindingum, er þó mun ólíklegra
til þess að þvælast inn í annað
Víetnam, heldur en það, sem
markvisst mótar stefnuna í heim
inum.“
Bætt sambúð er
forsendan
í lok forystugreinarinnar seg-
ir „The Times“:
„Nýi forsetinn mun vafalaust
fara sér hægt til þess að byrja
með. Tillaga Humphreys um, að
Bandaríkin ættu að leyfa verzl-
un við Kína á „óhernaðarlegum“
vörum markar varla tímamót.
Betri sambúð við Rússland, sem
hefur stöðugt miðað fram frá því
samningurinn um bann við kjarn
orkutilraunum var gerður árið
1963, mun verða hornsteinn ut-
anríkisstefnu: hún er forsenda
minnkandi afskipta Bandaríkj-
anna. Takmarkaður stuðningur
við NATO mun vafalaust halda
áfram eins og hjá öðrum nú, og
hin „sérstöku tengsl" við Bret-
land munu verða fjarlægari. í
þessu efni gerist ekkert umtals-
vert. En undirtónninn er aug-
ljós. Tímabil yfirráða Bandaríkj
anna hefur ekki staðið lengi og
nú sést fyrir endalok þess. Hlut-
fallslega munu Bandaríkin að
sjálfsögðu viðhalda óskertum
yfirburðum sínum og Rússland
halda áfram að vera í öðru
sæti, og þetta ástand breytist
ekki nema Evrópa sameinist.
Varpi bæði stórveldin hins veg-
ar fyrir róða öllum draumum um
yfirráð, verður heimurinn allur
annar.“
4
1